로그인공유
ตอนที่ 4 ของเดิมพันของฉัน
최신 업데이트:
2025-12-01 15:47:23ตุบ!! ลูคัสโยนหญิงสาวลงบนที่นอนอย่างแรง โดยไม่มีการออมแรงใด ๆ ทั้งนั้น
“จะ...จุก”
“หึ...สำออย”
“ไอ้เลว”
“หึ ด่าไปเถอะฉันไม่เจ็บหรอก ฉันชอบเหยื่อที่สู้ไม่ได้ที่เก่งแต่ปากเท่านั้น จะเห่าจะหอนอะไรมาก็ได้นะตามสบาย” ลูคัสบอกและแสยะยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า
“ไอ้โรคจิต ถ้าที่บ้านไม่เห็นฉันกลับไปนายเดือดร้อนแน่”
“เหรอ....เดือดร้อนแบบไหนล่ะ” ชายหนุ่มถามและเขยิบเข้ามาใกล้มากขึ้น
“ออกไป ขยะแขยง”
“หึ ตอนนี้ขยะแขยง พอได้ฉันเป็นผัวเมื่อไรอย่าอ้อนวอนล่ะ”
“หึ.....ไม่มีวัน”
“ชอบว่ะ พยศแบบนี้ พยศให้ได้ต่อไปล่ะ ตอนแรกคิดว่าจะเอาสองทีสามทีก็จะปล่อยไป แต่ดูแล้วของเดิมพันชิ้นนี้น่าจะคุ้มจริง ๆ หึ รอฉันเบื่อไปก่อนนะ”
พรึ่บ!!
ลูคัสผลักร่างเล็กนอนลงไปและตามมาทาบทับไม่ให้ร่างบางถอยหนีไปได้ สองมือหนารวบแขนเรียวตึงแน่น
“อี๋..ปล่อยฉันนะ มาทำแบบนี้กับฉันทำไม”
“ไม่ได้ยินผัวเธอบอกเหรอ มันเอาเธอมาเดิมพัน ดังนั้นฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ เพราะตอนนี้เจ้าของชีวิตเธอคือฉันคนนี้”
“อร๊ายยย” มิลินกรีดร้องดีดดิ้นไปมาเมื่อปลายจมูกโด่งของเขามาคลอเคลียกับผิวกายของเธอตามซอกคอและซุกไซ้ไปมา สูบดมกลิ่นกายเธอเหมือนคนโรคจิต
“กลิ่นกายเธอนี้มันหอมดีว่ะ” ลูคัสบอกและมือดึงทึ้งกางเกงขาสั้นของหญิงสาวออกและดึงแพนตี้ตัวน้อยออกโยนทิ้งไปข้างเตียง
มือหนาจับขาเรียวยกขึ้นและแหกกว้างเพื่อเช็กของตรงหน้าส่วนสงวนว่าใช้งานไปจนสึกหรอรึยัง
“หึ ดูแลดีซะด้วยสินะ เรียบเนียนเหมือนไม่เคยโดนแทงมาก่อน”
“ไอ้โรคจิต ประสาทแดกรึไงถึงมาพูดจาบ้า ๆ แบบนี้กับฉัน ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้” มิลินตะเบ็งเสียงบอกและถีบขาไปมา ปากส่งเสียงตะโกนดังลั่นให้ชายหนุ่มตรงหน้าปลดปล่อยเธอเป็นอิสระ
“อยู่เฉย ๆ ตอนนี้ฉันใจดีกับเธอ เธอควรอ้ารับไว้นะ เธอคงไม่อยากให้ฉันเปลี่ยนเป็นปีศาจหรอก เพราะเธอจะรับไม่ไหว หึ หึ” พูดเสร็จลูคัสก็ก้มจูบดอกไม้บางตรงหน้าที่เรียบเนียนสวยอมชมพูดูดดึงและขบเม้มให้ดอกไม้อ้าออกให้เรียวลิ้นได้สำรวจชิมน้ำหวานได้
“อืมมม....หวาน”
“อ่าส์ ปะ...ปล่อย” มิลินดึงทึ้งหัวชายหนุ่มไปมาและค่อย ๆ เปลี่ยนมาขยุ้มเส้นผมระบายความเสียวแทน
“อือออ....อ่าส์ นะ..นายทำอะไรฉัน” เธอถามด้วยเสียงสั่น ๆ ที่ความเสียวซ่านกลางกายทำให้เธอพูดออกมาไม่เป็นคำ
“อือ...เงียบและครางไป ฉันจะทำให้เธอลืมผัวเก่าเธอไปเลย”
“อ่าส์....อย่าทำตรงนั้นนะ” มิลินบิดตัวเร่าที่เรียวลิ้นชายหนุ่มตวัดเลียปุ่มกระสันของเธอ
จ๊วบ แจ๊บ ริมฝีปากหนาดูดและดึงกลีบอูมจนเสียงดังจ๊วบ แจ๊บ ยิ่งทำให้หญิงสาวเขินอายแทบไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน ที่เธอยอมให้คนตรงน่าชื่นชมตรงส่วนสงวนเธออย่างง่ายดายแบบนี้
ก๊อก ๆ
“นายครับ มีเรื่องด่วนครับ”
“Fuck แม่ง” ลูคัสสบถออกมาอย่างหัวเสียที่มีคนมาขัดจังหวะเวลาที่เขากำลังจัดการของเดิมพันชิ้นนี้
“มึงมีอะไร” ชายหนุ่มเปิดประตูและถามเสียงห้วน ๆ
“คุณไทเป มาขอพบครับ”
“หึ คงไม่ยอมจบง่าย ๆ สินะ”
“ไทเป” หญิงสาวทวนชื่อแผ่วเบาและน้ำตาไหลทางหางตา ชีวิตมันช่างข่มขืนดีเสียจริง ๆ หญิงสาวคิด
“รอฉันกลับมาคิดบัญชีกับเธออีกรอบ” ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายและปล่อยให้ร่างบางนอนร้องไห้อยู่บนเตียงและเดินออกไป
“มึงมาทำไม บ้านกูไม่ใช่ใครจะเข้าออกได้ตามชอบ” เสียงเข้ม ตะโกนถามชายหนุ่มที่บุกรุกเข้ามา
“กูมาเสนอทางเลือก”
“เวลากูมีค่าจะพูดก็พูดมา” เสียงเข้มเอ่ยบอกกับคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
“กูจะยกงานตรงท่าเรือให้มึง เมื่อก่อนมึงบอกอยากได้นิ”
“หึ...ทีนี้ยกให้ง่าย ๆ เลยนะ อยากได้อะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยน” ลูคัสถามด้วยเสียงนิ่งไม่ไหวติง
“มิลิน มึงต้องคืนมิลินมาให้กู” ไทเปพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและสบตากับลูคัสไม่ลดละ
“ฮ่า ฮ่า คงไม่ได้ว่ะ เพราะกูสนของเดิมพันชิ้นนี้แล้วสิ มึงกลับไปได้แล้ว”
“มึงทำแบบนี้ทำไม” ไทเปถามด้วยเสียงกร้าวและรู้สึกโกรธจนอยากจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตาย
“กูว่ามึงออกไปจากบ้านกูตอนนี้ยังทันนะ อย่าให้กูโมโห เพราะกูฆ่ามึงตอนนี้ยังได้เลย” ลูคัสพูดด้วยเสียงลอดไรฟันเพราะเขาไม่ได้ขู่แต่เขานั้นจะทำจริงๆ อย่างที่พูด
“มึงจะฆ่าก็ฆ่า แล้วปล่อยแฟนกูไป”
“จัดการมัน” สิ้นเสียงคำสั่งเข้ม ลูกน้องก็กรูเข้ามาล็อกตัวไทเปเอาไว้อย่างแน่นหนา
ผลัวะ!! พลั่ก!!
“อย่าให้มันตาย ไม่อยากให้เลือดสกปรกมันเลอะบ้านกู”
“ครับนาย”
ผลัวะ!!
"ถุ้ย.....หมาหมู่วะ แน่จริงมึงมาตัวต่อตัวกับกูสิวะ ไอ้ลูคัส” ไทเปถุยเลือดทิ้งใส่หน้าลูคัส และพูดเสียงกร้าวไม่เกรงกลัวตายใดๆ ทั้งสิ้น
“หึ..” ลูคัสหัวเราะในลำคอ ก่อนที่จะสวนชายหนุ่มตรงหน้า ก็มีเสียงหญิงสาวตะโกนขึ้นมาเสียก่อน
“หยุด!!....หยุดทั้งสองคนแหละ ไทเปนายกลับไปเถอะ อย่าเสียเวลาเลย”
“มิลิน” ไทเปแทบเข่าอ่อนทันทีที่เห็นหญิงสาวที่ตนรักเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ
“อย่ามาเรียกชื่อฉัน กลับไปได้แล้ว อย่ามาสำนึกผิดตอนนี้ เพราะนายเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้เอง” มิลินบอกเสียงกร้าวไม่มีอาการสั่นใด ๆ ให้ชายหนุ่มตรงหน้าได้เห็น
“มิลิน ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันกำลังแก้ไขเรื่องทั้งหมดนี่อยู่”
“นายจะแก้ยังไง แค่นี้ยังดูไม่ออกเหรอว่านายแพ้เขาแล้วจริง ๆ อย่ามาเจ็บตัวแบบนี้เลย กลับไปเถอะ”
“นายครับ กลุ่มเพื่อนของคุณไทเปมาครับ” เสียงลูกน้องวิ่งมาบอกด้วยเสียงร้อนรน ที่มีแขกไม่ได้รับเชิญมาอีก
“ไทเป มึงพอเถอะ สัญญาก็ต้องเป็นสัญญามึงเป็นคนร่างสัญญาเองนะ มันแก้ไขไม่ได้แล้ว มึงน่าจะรู้นิสัยลูคัสดี” เสียงเข้มเอ่ยเข้ามาในการสนทนาที่กำลังมาคุ มิลินหันไปตามเสียงก็เห็นกลุ่มเพื่อนของไทเปเดินเข้ามา
“หลุยส์!!” มิลินเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่ด้วยเสียงแผ่วเบาและดีใจ เพราะไทเปจะไม่ได้รับอันตรายใด ๆ อีกเป็นแน่ เขาสบตาเธอเล็กน้อยและหันไปคุยกับชายเจ้าของบ้านต่อทันที
“พวกกูจะเอาตัวมันกลับไปเองและจะไม่ให้มันเหยียบที่นี่เอง ปล่อยมันเถอะ” หลุยส์บอกด้วยเสียงที่จริงจังและสบตาที่แข็งกร้าวของลูคัสไม่วางตา
“ทำตามที่พูดด้วยล่ะ ถ้ากูเห็นมันมาเหยียบที่นี่อีกอย่าหาว่ากูไม่เตือน”
“ตกลง” เสียงเข้มตอบรับ
“ปล่อยมัน” เสียงกร้าวออกคำสั่งลูกน้องต่างทำตามและปล่อยชายหนุ่มให้เป็นอิสระทันที กลุ่มเพื่อนไทเปรีบเข้ามารับร่างที่สะบักสะบอมอย่างรวดเร็ว
“มึงโอเคไหม” เสียงเพื่อนอีกคนของไทเปเอ่ยถาม ไทเปพยักหน้าและมองมิลินและน้ำตาไหลออกมา
“ฉันรักเธอมิลิน และขอโทษด้วย”
“เอาตัวมันออกไป” หลุยส์บอกเสียงเข้มให้เพื่อนรีบพาคนสร้างปัญหาออกไปโดยเร็วเพราะไม่อยากมีปัญหากับบุคคลตรงหน้าที่ชื่อลูคัส
มิลินมองตามกลุ่มชายที่เดินออกไปลับตาแล้ว ก็ร้องไห้กลั้นเสียงสะอื้นไม่อยู่ทันที
“อึก..ฮื่อ...ไทเปหวังว่านายจะไม่เป็นไรนะ” ร่างบางร้องไห้เสียงสั่นปนสะอื้นโดยไม่แคร์ว่าคนด้านหลังจะมองด้วยสายตาที่ไม่ชอบใจ
“หึ....จะเป็นจะตายเลยหรือไง” เสียงเข้มของชายด้านหลังเอ่ยถามอย่างเย้ยหยัน
“นายต้องการยังไง มาพูดกันตรง ๆ”
“ฉันจะต้องการอะไรได้ ก็มันให้เธอมาเอง ฉันไม่ได้แย่งมาซะหน่อย” ร่างสูงกอดอกและจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า
“เลว...โอ๊ยยย” ร่างบางครางร้องเจ็บออกมาทันทีที่เธอสบถใส่คนตรงหน้า เขาก็เข้ามาประชิดและบีบปากหญิงสาวไว้แน่น “อ่อย... (ปล่อย) ” มิลินพูดด้วยอู้อี้และทุบตีแขนแกร่งแน่นเป็นพัลวัน
“พยศเก่งแบบนี้สิดี...อยากรู้นักเวลาฉันเอาเธอ ปากเธอยังจะเก่งแบบนี้อยู่ไหม”
ขวับ~~~~
ลูคัสแบกร่างบางขึ้นบ่าและเดินขึ้นห้องด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ร่างบางทุบตีเป็นพัลวันแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้าน
*******************************
เริ่มแรกจะมาร้ายใส่ลูกสาวฉันไม่ได้นะอีลูคัส
ปากแจ๋วมาก ระวังจะติดใจน้องเสียก่อนล่ะ🤭
최신 챕터
เดิมพันร้ายพิศวาสรัก ตอนที่ 6 ความบังเอิญไม่มีอยู่จริง
มิลินกำลังวุ่นวายกับการทำอาหารเช้าให้กับลูคัสถ้าเขาลงมาแล้วอาหารเสร็จไม่ทันเขาจะหงุดหงิดและต่อว่าเธอสารพัด เธอรีบจัดจาน ทำอาหารเช้าง่าย ๆ และกาแฟดำตามที่เขาชอบดื่มทุกเช้า เธอก้มดูเวลาใกล้ถึงเวลาที่เขาจะลงมาแล้ว เธอจึงยกจานมาวางที่ห้องทานอาหารและนั่งพร้อมทานกับเขาอย่างรู้หน้าที่“เธอมาอยู่รับใช้ฉันมากี่วันแล้ว มิลิน” เสียงห้วน ๆ ตะโกนถามที่เขานั่งอยู่อีกฝั่ง“วันนี้เข้าหกเดือนกับอีกสองวัน” เธอตอบกลับนิ่ง ๆ“ก็นานแล้วนิ แต่ทำไมยังลืม ฉันลงมายืนหัวโด่ไม่คิดจะทักทายหรือไง” เขาถามห้วน ๆ ชายตามองอย่างไม่สบอารมณ์“ฉันก็กำลังจะทักทาย นายเอ่ยมาก่อนเอง จะกินก็กิน ไม่กินจะได้เก็บ ฉันมีงานบ้านต้องทำอีก” ใช่เธอต้องทำงานบ้านอีกไม่ใช่แค่อาหารเช้าเท่านั้น แต่ทุกอย่างภายในบ้าน ตั้งแต่ที่เอาเธอมาอยู่เธอเหมือนคนรับใช้มิปาน แม่บ้านคนก่อนเขาก็ยกเลิกสัญญาและให้เธอเข้ามาทำแทนทั้งหมด“ปากเนอะ เก่งเหมือนเดิม”“ถ้าไม่ชอบ จะทนอยู่ทำไม ทำไมไม่ปล่อยฉันไปล่ะ”“ฉันชอบดูความทรมานของคนอื่น สนุกดี” เขาแสยะยิ้มและทานอาหารตรงหน้าจนหมด“นายครับ วันนี้มีสินค้าเข้ามาใหม่ครับ จะเข้าไปตรวจสินค้าไหมครับ”“อืมไป มิลินไปแต่งตัว
เดิมพันร้ายพิศวาสรัก ตอนที่ 5 ของดี
ตุบ!!ลูคัสโยนร่างบางบนที่นอนอีกครั้งและอย่างแรงเหมือนกับตอนแรก มิลินรีบคลานหนีที่โดนคนใจร้ายมองด้วยสายตาที่ลุกวาว และยิ้มน่ากลัวมาที่เธออย่างลนลาน“อ๊ะ...” มิลินร้องด้วยเสียงตกใจที่มือแกร่งมากำข้อเท้าเธอไว้แน่น และลากลงมาด้วยความรุนแรงโดยไม่ออมแรงสักนิด“จะหนีไปไหน ถ้ามีสมองคิด ก็คิดหน่อยว่าอยู่บ้านฉันขนาดนี้แล้วจะหนีไปไหนรอด”“ไอ้ชั่ว ฉันเกลียดนาย” มิลินบอกด้วยเสียงอย่างรังเกียจและจ้องมองคนตรงหน้าเขม็ง“ฮ่า ๆ หึ ปากเก่งใช้ได้ ปากเก่งให้ตลอดล่ะ”แควก!!“โอ๊ย!!”มือหนาแกร่งกระชากชุดที่ปกปิดเรือนร่างสวยกระชากออกอย่างแรงจนขาดติดมือ เขายิ้มที่เห็นร่างบางซ่อนรูป เขาจ้องมองบราเซียสีดำที่โอบอุ้มอกอวบสองเต้าที่แทบล้นทะลักออกมา“ของเธอนี่ใหญ่ไม่เบานะ”“เอามือสกปรกของนายออกไปเดี๋ยวนี้” มิลินดิ้นพล่านและบอกให้ชายหนุ่มเอามือออกจากหน้าอกของเธอลูคัสไม่ได้สนใจและบีบขย้ำอย่างแรงจนร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ“เงียบ! ถ้าไม่อยากให้ฉันหงุดหงิดไปมากกว่านี้ มิลิน” เขาออกคำสั่งด้วยเสียงกร้าวและขย้ำหน้าอกของเธออย่างน่ารักเกียจ“ฉันเจ็บ...อ๊ะ” มิลินนิ่วหน้าบอกที่ชายหนุ่มยังขย้ำหน้าอกอวบแน่นและดึงบราเซียของเ
เดิมพันร้ายพิศวาสรัก ตอนที่ 4 ของเดิมพันของฉัน
ตุบ!! ลูคัสโยนหญิงสาวลงบนที่นอนอย่างแรง โดยไม่มีการออมแรงใด ๆ ทั้งนั้น“จะ...จุก”“หึ...สำออย”“ไอ้เลว”“หึ ด่าไปเถอะฉันไม่เจ็บหรอก ฉันชอบเหยื่อที่สู้ไม่ได้ที่เก่งแต่ปากเท่านั้น จะเห่าจะหอนอะไรมาก็ได้นะตามสบาย” ลูคัสบอกและแสยะยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า“ไอ้โรคจิต ถ้าที่บ้านไม่เห็นฉันกลับไปนายเดือดร้อนแน่”“เหรอ....เดือดร้อนแบบไหนล่ะ” ชายหนุ่มถามและเขยิบเข้ามาใกล้มากขึ้น“ออกไป ขยะแขยง”“หึ ตอนนี้ขยะแขยง พอได้ฉันเป็นผัวเมื่อไรอย่าอ้อนวอนล่ะ”“หึ.....ไม่มีวัน”“ชอบว่ะ พยศแบบนี้ พยศให้ได้ต่อไปล่ะ ตอนแรกคิดว่าจะเอาสองทีสามทีก็จะปล่อยไป แต่ดูแล้วของเดิมพันชิ้นนี้น่าจะคุ้มจริง ๆ หึ รอฉันเบื่อไปก่อนนะ”พรึ่บ!!ลูคัสผลักร่างเล็กนอนลงไปและตามมาทาบทับไม่ให้ร่างบางถอยหนีไปได้ สองมือหนารวบแขนเรียวตึงแน่น“อี๋..ปล่อยฉันนะ มาทำแบบนี้กับฉันทำไม”“ไม่ได้ยินผัวเธอบอกเหรอ มันเอาเธอมาเดิมพัน ดังนั้นฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ เพราะตอนนี้เจ้าของชีวิตเธอคือฉันคนนี้”“อร๊ายยย” มิลินกรีดร้องดีดดิ้นไปมาเมื่อปลายจมูกโด่งของเขามาคลอเคลียกับผิวกายของเธอตามซอกคอและซุกไซ้ไปมา สูบดมกลิ่นกายเธอเหมือนคนโรคจิต“กลิ่นกายเธอนี้ม
เดิมพันร้ายพิศวาสรัก ตอนที่ 3 จุดเริ่มต้น
02:30 AMปัง!! มิลินสะลึมสะลือสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยเสียงประตูเปิดเข้ามาและปิดลงอย่างแรง เธอมองด้วยสายตาหงุดหงิดที่ชายตรงหน้ารบกวนเวลานอนหลับของเธอ“นอนสบายใจเชียวนะ หึ”“นายต้องการอะไร”“เธอก็รู้ ตั้งแต่วันนั้นที่แฟนเธอเอาเธอมาเดิมพัน เธอก็ตกเป็นของฉันแล้ว ฉันจะเอาอะไร หรือไม่เอาอะไรก็เรื่องของฉัน เธอมีแค่สนองและรับมันเท่านั้น”“เลว!” มิลินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกลียดชังชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่ปิดบัง“ถึงฉันจะเลวก็อย่าลืมล่ะ ว่าฉันคือผัวเธอ จำใส่หัวไว้ด้วย และตอกย้ำทุกวัน เธอเป็นของฉันที่ไปจากฉันไม่ได้นอกจากฉันไม่ต้องการแล้วเท่านั้น” ชายหนุ่มบันดาลโทสะและก้าวออกไปอีกห้องนอนทันทีมิลินมองชายหนุ่มที่เปิดประตูเข้ามาหาเรื่องเธอทั้งที่เธอนอนไปแล้ว แต่เขาก็เหมือนเดิมไม่มีความเกรงใจ หรือความสงสารให้ใครทั้งนั้นเหมือนกับวันนั้นบรื้นนน~~~~เอี๊ยดดด!!เย้ เย้ วี๊ด วิ๊ว เสียงกองเชียร์เฮร้องและเป่าปากอย่างดีใจที่รถของตนเองเชียร์ลงพนันไว้เข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่ง“เหี้ยย....แม่งเอ๊ยย พลั่ก พลั่ก” เสียงบันดาลโทสะและมือทุบลงไปที่พ่วงมาลัยหลาย ๆ ทีเพื่อระบายความโกรธที่ตนเองเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่
เดิมพันร้ายพิศวาสรัก ตอนที่ 2 เถื่อน
ตับ! ตับ! ตับ!เสียงแก่นกายที่สอดประสานกับร่างสาวหุ่นนางแบบที่กดกระแทกเข้ามาอย่างหนักและเร็ว จนหัวหญิงสาวโยกคลอนไปตามแรงกับความแข็งแกร่งของชายหนุ่มลูกครึ่งที่อารมณ์ค่อนข้างฉุนเฉียว“คุณลูคัสเบาหน่อยค่ะ หลินรับไม่ไหว” หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยเสียงสั่น ๆ“ถ้ารับไม่ได้ ก็ไม่สมควรรับงานตั้งแต่แรกนะ ฉันไม่ชอบ”“หลินขอโทษค่ะ อัดเข้ามาเลยหลินพร้อมแล้ว อ่า...โอ๊ยย” สิ้นเสียงเธอ ชายหนุ่มก็อัดเข้ามาเต็มแรงร่องสวาทของเธอแทบฉีกขาดจากกันด้วยขนาดที่ใหญ่ของเขาสวบ ตับ ตับ ปึก ๆ“โอ๊ยย....ของคุณใหญ่จัง” หญิงสาวเอ่ยชื่นชมอย่างจริงใจเพราะเธอผ่านมาหลายคนแต่ของเขาใหญ่สุดจนเธอรับแทบไม่ไหว“หุบปาก แล้วทำหน้าที่ของเธอซะ ก่อนที่ฉันจะหมดอารมณ์” ชายหนุ่มดึงแก่นกายออกและเอ่ยสั่งหญิงสาวด้วยเสียงที่หงุดหงิด“ค่ะ หลินจัดให้” เธอบอกและยิ้มยั่วให้ชายร่างสูงที่เรือนร่างแกร่งมีมัดกล้ามเนื้อน่าหลงใหลไปซะทุกส่วน ทั้งซิกซ์แพ็กที่เป็นร่องอย่างเห็นได้ชัด รับกับใบหน้าที่ดุ ๆ ริมฝีปากมีรอยแผลเป็นที่แตกนิดหน่อยทุกอย่างมันดูดีไปหมด มันช่างดีเหลือเกินที่เธอได้ลิ้มลองของดีตรงหน้านี้สวบ!หญิงสาวดึงถุงยางอนามัยออกและก้มลงคุกเข่า ดูดดึง
เดิมพันร้ายพิศวาสรัก ตอนที่ 1 สถานะที่จำยอม
6 เดือนต่อมา“ลูคัสสู้ ๆ เหยียบมันให้เละเลย”“พี่ลูคัสอีกนิดเข้าเส้นชัยแล้วค่ะ สู้ ๆ นะค่าาาา”หญิงสาวร่างแบบบางนั่งกอดอกไขว่ห้าง มองผู้หญิงทางอัฒจันทร์อย่างเบื่อหน่าย ที่กำลังยืนเชียร์ชายหนุ่มที่กำลังแข่งรถอย่างดุเดือดภายในสนามแข่งเสียงเชียร์ต่างเชียร์หมายเลข 01 ที่สาว ๆ ตามกรี๊ดเชียร์กันเอาเป็นเอาตายอยู่นั้นคือลูคัส นิโคล เจ้าของธุรกิจมืดของสนามแข่งนี้นั้นเอง เธอได้แต่มองและเบื่อหน่ายและรอให้การแข่งขันนี้มันจบ ๆ สักที เธอเหนื่อยอยากไปเสียให้พ้น ถ้าไม่ติดคนที่กำลังแข่งรถให้ลูกน้องยืนคุมเธอที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ตามที่นายสั่งฟิ้วววว~~~~~~“ตามคาดครับเจ้าเก่าเจ้าเดิมตามที่เราคิด ลูคัสนักแข่ง เฟอร์รารี่ เอสเอฟ90 เบอร์ 01 เข้าเส้นชัยเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ”“เย้...มันต้องอย่างงี้สิวะ เอาเงินมาฮ่า ฮ่า” เสียงคนที่เชียร์ต่างดีอกดีใจที่ชายหนุ่มชนะเพราะมันคือการแข่งขันเถื่อนที่เล่นเดิมพันกันอย่างผิดกฎหมายถ้าชายหนุ่มชนะเงินเดิมพันที่ลงพนันไว้จะเป็นของผู้ที่เป็นฝ่ายชนะทันทีส่วนเงินเดิมพันก้อนใหญ่ที่ตกลงเอาไว้ก่อนแข่งคือรถของอีกฝ่าย ดังนั้นลูคัสที่เป็นฝ่ายชนะเขาก็ได้รถไปโดยปริยาย เพราะสัญญาได้ว
다른 추천
