LOGINShare
ตอนที่ : 05 แกล้ง
Last Updated:
2025-03-05 07:41:28วันหยุดเสาร์อาทิตย์
วันนี้เซญ่าหยุดไม่ได้ไปเรียน ช่วงเช้าของเธอก็ยังไปช่วยแม่บ้านคนอื่นๆ ทำงานเหมือนเคย พอตกกลางวันก็มานั่งทำงานของเธอเพราะต้องส่งอาจารย์ในวันเปิดเรียนถัดไป เพราะเธอทำแต่งานหลายอย่างแม้มันจะเป็นการหลอกลวงคนอื่นแต่มันก็เหนื่อยใช่ย่อยเลย เพราะต้องหลบหลีกไม่ให้ใครจับได้ เธอเลยเรียนตามเพื่อนๆ คนอื่นไม่ทันเพราะต้องทำงานหนักแบบนี้
ก๊อกๆๆ
“ใครคะ?"
“ฉันเอง"
“…..” หญิงสาวรีบเดินไปเปิดประตู ก่อนจะพบว่าคนที่เข้ามาเคาะประตูเป็นลูกน้องของเจ้านายเธอ “พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
“คุณไทเลอร์ในเราชงกาแฟขึ้นไปให้น่ะ”
“ให้ฉัน?” เธอถามกลับ เพราะปกติเธอไม่ได้มีหน้าที่นี้นี่นา ถ้าเจ้านายจะกินกาแฟจะมีแม่บ้านหรือคนของเขาลงมาเอาให้เอง เธอเลยตกใจที่ว่าเขาให้เธอเป็นคนชงกาแฟขึ้นไปให้
“ใช่ ให้เราชงกาแฟขึ้นไปให้"
“แต่ฉันไม่เคยทำเลยนะพี่ ฉันจะชงได้ยังไง ใส่อะไรบ้างฉันยังไม่รู้เลย” เธอไม่รู้จริงๆ ว่ามันจะต้องใส่อะไรบ้าง เธอไม่เคยกินมาก่อนเลย เคยแต่ทำอาหารในครัว ส่วนของพวกนี้เธอไม่เคยทำเลย
“ก็ทำเหมือนเราทำกับข้าวแหละ ใส่กาแฟสามช้อน คุณไทเลอร์ชอบเข้มๆ"
“พี่ไปทำให้ฉันก่อนไม่ได้เหรอ ตอนนี้ฉันยังยุ่งๆ อยู่เลยอะ” เธอพูดเสียงแผ่ว เพราะถ้าเธอทิ้งงานตรงนี้ไปก็ต้องมานั่งทำความเข้าใจใหม่เพื่อเขียนใหม่อีก เธอไม่อยากเสียเวลาตรงนี้เลย
“ไม่ได้ครับ เป็นคำสั่งของคุณไทเลอร์ สั่งมาแล้วก็คือต้องทำครับ” ดูเหมือนว่าเจ้านายของเขาคนนี้จะตั้งใจแกล้งเธอมากกว่า แม่บ้านคนอื่นก็มีแต่จงใจจะให้เธอเป็นคนเอาไปให้เนี่ยนะ
“…..” เธอทำหน้าเบื่อหน่ายกับเขานิดหน่อย ก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้องเข้าครัวเตรียมกาแฟให้กับเจ้านาย ตามที่คนนั้นได้บอกมา กาแฟสามช้อนและปรุงทุกอย่าง อย่างละนิดคล้ายกับที่เธอทำกับข้าว ใส่เกลือ ชูรส พยายามทำให้เธอรู้สึกว่ามันกลมกล่อม และน่ากินมากที่สุด จากนั้นก็เอาขึ้นไปด้านบนให้กับเจ้านาย
“กาแฟได้แล้วค่ะ จะรับอะไรอีกไหมคะ?”
“กินได้หรือเปล่าเนี่ย?"
“ก็คุณสั่งให้ลูกน้องของคุณสั่งให้ฉันชงกาแฟขึ้นมาให้ ฉันก็ชงขึ้นมาตามที่ฉันเข้าใจแล้วนี่ไงคะ”
“อืมๆ ขอบใจ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันลงไปทำงานแล้วนะคะ"
“ตอนกลางวันแบบนี้ มีใครเขาทำงานบ้านด้วยหรือไง?"
“ไม่มีหรอกค่ะ ฉันทำงานของฉันค่ะ งานที่อาจารย์สั่งมาจากมหาวิทยาลัยค่ะ”
“อ๋ออืม...”
เธอหันหลังเดินกลับออกมาจากห้องทำงานของเขา เพราะต้องรีบไปทำงานของตัวเองให้เสร็จก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเปิด ไม่อย่างนั้นอาจารย์ของเธอคงไม่ให้คะแนนของเธออีกแน่ๆ
ผ่านไปไม่นาน
มือหนาค่อยๆ ประคองแก้วกาแฟที่หญิงสาวชงขึ้นมาให้ เพราะมันปริ่มแก้วจนแทบจะทำรุนแรงไม่ได้ ก่อนที่เขาจะซดเข้าเต็มที่ ทว่ารสชาติของกาแฟนั้นมันทำให้เขาสำลักออกมาเลย มันทั้งหวาน เค็ม เลี่ยนไปหมด ไม่ใช่รสชาติกาแฟที่เขากินอยู่ทุกวัน
“โรวัน!”
“ครับนาย”
“นี่แกสั่งให้เด็กนั่นชงกาแฟแบบไหนมาให้ฉันเนี่ย"
“กะ เกิดอะไรขึ้นครับ” ลูกน้องรีบรับแก้วกาแฟไปถือไว้ และก็ไม่ลืมที่จะลองชิมดูเพื่อจะได้รู้ว่ารสชาติที่ทำให้เจ้านายต้องสำลักออกมามันเป็นแบบไหน “หืม...เค็มปี๋เลย”
“นี่แกสั่งให้เด็กนั่นทำแบบไหนมาเนี่ย ห๊ะ!?”
“กะ ก็ผมบอกแค่ว่าให้เธอทำเหมือนอาหารแค่นั้นเองครับ”
“แม่ง!! มึงไปทำมาใหม่เลยไอ้ห่า เค็มปี๋ขนาดนี้นึกว่ารถเกลือคว่ำ ไตกูพังพอดี”
“เดี๋ยวผมจะรีบไปเอาให้ใหม่เดี๋ยวนี้แหละครับ”
ลูกน้องรีบเดินลงไปด้านล่าง และคราวนี้ก็เป็นคนทำเอง เพราะถ้าให้เซญ่าทำอีกรอบก็ไม่รู้ว่าจะได้รสชาติไหน ดูแล้วเธอจะไม่เคยทำอย่างที่บอกจริงๆ ถึงได้ประเคนใส่ไปทุกอย่างที่เหมือนกับตอนทำอาหาร และก็ผิดที่เขาเองด้วยที่ไม่ได้ยินเฝ้าตอนเธอทำและไม่ได้บอกเธอให้ละเอียดว่าต้องใส่อะไรลงไปบ้าง
เวลาต่อมา...
“น้องญ่าจะออกไปทำงานแล้วเหรอครับ?"
“ค่ะ เริ่มงานวันแรกต้องรีบไปหน่อย” เธอหันไปตอบผู้ชายที่ให้เธอยืมรถ
“แล้วจะกลับกี่โมง พี่จะได้บอกคนเปิดรั้วไว้”
“น่าจะดึกๆ หลังเที่ยงคืนไปเลยล่ะพี่"
“เราทำงานดึกพักผ่อนน้อยแบบนี้ เช้ามาจะทำงานไหวเหรอ?"
“ไหวสิพี่ ปกติฉนก็ทำแบบนี้อยู่แล้ว"
“อะๆ งั้นก็รีบไปได้แล้ว เดินทางปลอดภัยล่ะ”
“ค่ะพี่”
เธอสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์แล้วขับออกจากบ้านไป โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีคนกำลังแอบมองเธออยู่จากหน้าระเบียงด้านบน เขารู้ทุกอย่างที่เธอบอกกับลูกน้องเขา เพราะลูกน้องก็ได้มาบอกกับเขาอีกที แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าสาเหตุอะไร หนี้สินอะไร ที่ทำให้เด็กอายุเท่านี้ต้องมาหางานทำงกๆ ไม่หยุดพักแบบนี้ แล้วสาเหตุอะไรที่ทำให้เธอต้องไปหลอกลวงคนอื่น
“เธอออกไปแล้วครับนาย” ไซอันเดินมาบอกกับเจ้านาย เพราะไม่รู้ว่าเจ้านายนั้นแอบมองหญิงสาวตั้งแต่ที่เธอสะพายกระเป๋าออกไปขึ้นรถแล้ว
“ฉันเห็นแล้ว"
“นายจะเอาเธอมาอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอครับ?"
“แล้วจะทำไม"
“ผมก็แค่สงสัย ปกตินายไม่ใช่คนใจดีรับเลี้ยงคนไม่มีจะกินขนาดนี้"
“แล้วใครบอกว่าฉันรับเลี้ยงคนไม่มีจะกิน”
“…..” ไซอันก้มหน้าต่ำลงในทันที เขาไม่คิดจะล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของเจ้านาย แต่ก็เป็นห่วงในฐานะของคนใกล้ชิดที่ไม่อยากให้เจ้านายต้องได้รับอันตรายก็เท่านั้น
“เด็กนั่นทำให้ฉันเสียหน้ามาก ไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับฉันเลยสักครั้ง รู้ถึงไหนฉันก็อายถึงนั่น"
“แต่เรื่องนี้ก็ยังไม่มีใครรู้นะครับ”
“…..”
“เด็กคนนั้นไม่มีอะไรพิเศษเลยนะครับ ถ้านายอยากได้เด็กเดี๋ยวผมหามาให้ใหม่ เอาที่โปรไฟล์ดีกว่านี้”
“ไม่ล่ะ ฉันชอบลองอะไรที่มันยากๆ ซะด้วยสิ”
“…..”
“ตามดูแลเด็กคนนั้นให้ด้วยล่ะ มีเรื่องอะไรให้รีบมารายงานฉันทันที"
“ครับนาย”
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังคิดยังไงกับเธออยู่กันแน่ แต่ในฐานะผู้ชายเจ้าชู้เพลย์บอยอย่างเขา เวลามีผู้หญิงใหม่ๆ เข้ามาก็อยากจะลอง ยิ่งรู้ว่ามันยากก็ยิ่งอยากลองเพราะมันท้าทายดี เช่นเธอที่เขากำลังมองอยู่ตอนนี้ ผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมาก็ล้วนแต่ง่ายยอมให้เขาทุกอย่างเพียงเพราะเงินตอนแรกเขาก็คิดว่าเธอก็เป็นแบบนั้นไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้ แต่ที่สำคัญสิ่งที่เธอทำมันทำให้เขาเสียหน้ามาก และเขาต้องได้เอาคืน
Latest chapter
เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+ ตอนที่ : 50 ตอนจบ
สองเดือนต่อมาข้าวฟ่างยืนนิ่งอยู่หน้าบ้าน เพราะจู่ๆ ก็มีรถเข้ามาจอดในบ้านของเธอพร้อมกับขนของลงมาไว้ที่หน้าบ้าน เธอไม่รู้ว่ามันคือของอะไรกล่องอะไรทำไมมันถึงเยอะขนาดนี้ แต่ที่แน่ๆ คือเธอไม่ได้สั่งอย่างแน่นอน“ทั้งหมดหนึ่งแสนสามหมื่นห้าพันบาทครับ”“ดะ เดี๋ยวนะคะ ฉันไม่ได้สั่งนะคะ” และที่ทำให้เธอตกใจไปมากกว่านั้นก็เพราะค่าของที่เอามาส่งนั้นมันแพงแสนแพง เธอยังไม่รู้เลยมันคือของอะไรทำไมถึงได้แพงและเยอะขนาดนี้“อ่าว...แต่ว่า”“พี่สั่งเองครับ” เอ็มเจเดินออกมา และหยิบเช็คให้กับคนส่งของ“ของอะไรอะพี่เอ็ม ทำไมมันเยอะขนาดนี้?” เธอถาม“ของลูกไง”“ของอะไรทำไมมันเยอะ แล้วก็แพงด้วยตั้งเป็นแสน พี่ซื้อมาถมที่ดินเหรอ?”“เปล่า ซื้อของมาเตรียมให้ลูกไง”“พี่เอ็มพี่บ้าไปแล้วหรือไง เรายังไม่รู้เลยนะว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วพี่ซื้อมาเยอะขนาดนี้ทำไม เด็กแป๊บๆ ก็โตแล้ว เดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนนะ”“แล้วทำไงอะ พี่ซื้อมาแล้วอะ”“…..” ข้าวฟ่างยืนเท้าเอวมองหน้าเอ็มเจที่กำลังนั่งมองของที่ตัวเองสั่งมา พอถูกภรรยาบ่นเท่านั้นแหละเขาถึงกับไปไม่ถูกเลย"ทำไมพี่ทำอะไรถึงไม่ปรึกษาฉันก่อนล่ะ ของเด็กเราไม่ควรซื้อเยอะเพราะเด็ก
เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+ ตอนที่ : 49 แพ้ท้อง
ห้าเดือนถัดมาบริษัทMJ“อึก...” มือหนารีบยกขึ้นปิดปากเพราะกลิ่นกาแฟที่เลขาเอามาให้มันทำให้เขารู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมา ทั้งที่เขาก็กินกาแฟดำทุกๆ เช้าเป็นประจำอยู่แล้วแท้ๆ แต่วันนี้กลับรู้สึกเหม็นขึ้นมาซะได้“ปะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะท่านประธาน กาแฟมันเหม็นเหรอคะ?”“ครับ อึก!”“…..” เลขารีบยกแก้วกาแฟขึ้นดม พร้อมทั้งลองชิมดูว่ามันมีกลิ่นไม่ดีเหมือนกับที่เจ้านายได้กลิ่นหรือเปล่า แต่พอได้ดมและชิมเธอรู้สึกว่านี่มันก็รสชาติของกาแฟทั่วไป ไม่ได้มีกลิ่นเหม็นอะไรเลย “ไม่มีกลิ่นอะไรเลยนะคะ ท่านประธานไม่สบายหรือเปล่าคะ?”“อืม..ช่วงนี้ผมนอนน้อยน่ะ น่าจะเป็นเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอล่ะมั้งครับ” เอ็มเจพูดพร้อมกับมือที่คลึงขมับของตัวเองไปด้วย พอเกิดอาการพะอืดพะอมขึ้นมาอาการอื่นๆ มันก็ตามมาด้วยเช่นกัน มันคลุมเครือจนเธอบอกไม่ถูกเลยเหมือนกัน“เดี๋ยวนะคะ อาการแบบนี้เป็นมานานหรือยังคะ?”“พึ่งเป็นนะครับ”“แล้วมีแค่อาหารพะอืดพะอมเหรอคะ?”“อืม...บอกไม่ถูกหรอกครับ พอมันเกิดอาการแล้วมันก็โหวงตรงหน้าอกไปหมด อยากจะอ้วกอยากจะเป็นลมเวียนหัว” ที่พูดออกมาทั้งหมดนี้คืออาการที่เขากำลังเป็นอยู่ตอนนี้จริงๆ แม้กระทั่งจับปากกามือขอ
เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+ ตอนที่ : 48 งานแต่งงาน
เวลาต่อมางานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราสมฐานะ มีผู้คนมาร่วมยินดีมากมายแม้กระทั่งนักข่าวก็ยังมาทำข่าวให้กับงานแต่งของข้าวฟ่างและเอ็มเจ เขาดีใจมากที่ได้แต่งงานกับเธอดีใจที่ได้มีวันนี้"ยืนยิ้มแก้มปริเลยนะพี่เอ็ม" ข้าวฟ่างแอบแซว เพราะเธอยังไม่เห็นเขาหุบยิ้มเลย"ก็แหงสิงานแต่งของเราทั้งทีนะ ทำแต่หน้าบึ้งตึงเสียฤกษ์เสียงานพอดี" แม้จะถูกเจ้าสาวของตัวเองพูดแซว แต่เขาก็ไม่ได้ทำหน้าเปลี่ยนไปจากเดิม กลับกันยังยิ้มกว้างมากกว่าเดิมเสียอีกงานแต่งครั้งนี้ได้ส่งการ์ดเชิญไปให้พ่อของเพลงด้วย และเธอก็ได้มาร่วมงานครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ถึงตอนนี้จะไม่ได้มีปัญหาอะไรกันแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครจ้องจะเล่นงานเพลงซะเมื่อไหร่ ทำอะไรกับใครไว้เขาก็รอวันเอาคืนอย่างสาสมนั่นแหละ"ยินดีด้วยนะ อาเองก็เห็นเรามาตั้งแต่เด็กแต่เล็ก โตขึ้นมาก็ขยันทำงานเรียนก็เก่ง อาฝากเราดูแลน้องด้วยนะ รักกันให้นานๆ หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกัน ครอบครัวอยู่ด้วยกันแล้วจะมีกระทบกระทั่งกันไปบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร รับฟังปัญหาของกันและกันและช่วยกันแก้ไข เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง""ครับคุณอา""ขอบคุณค่ะคุณพ่อ""รักกันให้นานๆ แกก็ดูแลน้องให้ดีๆ ล่
เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+ ตอนที่ : 47 น้ำตา
ข้าวฟ่าง Talkเวลาต่อมาฉันนั่งเฝ้าพี่เอ็มจนกระทั่งเขาฟื้นขึ้นมา พอหมอมาตรวจและบอกว่าพี่เอ็มไม่มีอะไรแทรกซ้อนฉันก็สบายใจขึ้นเยอะก่อนหน้านั้นหมอบอกว่าพี่เอ็มมีสิทธิ์ที่จะเป็นเจ้าชายนิทราได้ เพราะเสียเลือดไปเยอะ แต่ก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าพี่เอ็มจะหลับไปนานกี่วัน หรืออาจจะเป็นเดือน เพราะแบบนั้นมันเลยทำให้ฉันรู้สึกเป็นกังวลมากกลัวว่าพี่เอ็มจะไม่ฟื้นขึ้นมา"ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับ ต่อจากนี้แค่รักษาแผลให้หายและระวังแผลติดเชื้อเท่านั้นก็พอครับ""ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ""ถ้างั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้เช้าหมอจะมาตรวจอีกครั้ง แต่หากเกิดอะไรขึ้นก็เรียกหมอมาตรวจได้เลยนะครับ""ค่ะ"คุณหมอและพยาบาลเดินออกไป เหลือเพียงฉันกับพี่เอ็มสองคน ตอนนี้ฉันอยากกอดพี่เอ็มมากแต่ก็กลัวว่าจะทำให้เขาเจ็บ"ร้องไห้เหรอเรา ดูสิตาบวมเชียว""ไม่ต้องพูดเลยเพราะพี่นั่นแหละ""พี่ขอโทษ""พี่ไม่ได้ผิดสักหน่อยฉันต่างหากที่ผิด ฉันทำให้พี่ต้องเจ็บตัว ทำให้พี่ต้องเกือบตาย ฉันก็เลยร้องไห้""ทำไมต้องโทษตัวเองด้วย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเราไม่ได้ผิดเลยนะ""ฉันเกือบจะเสียพี่ไปแล้วนะ" คราวนี้ฉันพูดเสียงสั่น มันอยากจะร้องไห้อ
เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+ ตอนที่ : 46 คำสัญญา
คนตัวเล็กยืนรออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินไม่ห่าง เธอเป็นห่วงคนข้างในมากจนไม่สามารถนั่งรอได้ และเรื่องที่เกิดขึ้นก็ถึงหูของพ่อแม่เอ็มเจและพ่อแม่ของเธอแล้วด้วยตึก ตึก ตึก“ข้าวฟ่างลูกเกิดอะไรขึ้นลูก”“คุณลุงคุณป้า พี่เอ็มฮึก...พี่เอ็มถูกยิงเพราะหนู ฮื่อ...”“ใจเย็นๆ ก่อนนะลูก มันเกิดอะไรขึ้นไหนเล่าให้ป้าฟังหน่อย”“ฮึก...”“ข้าวฟ่างลูก ใจเย็นๆ ก่อน ตอนนี้พี่เอ็มก็ถึงมือของหมอแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูก ตั้งสติแล้วบอกแม่หน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงถูกยิงได้”“หนูนัดกับเพื่อนออกไปดื่ม พอจะกลับบ้านพี่เอ็มก็โทรมาพอดี พอพี่เอ็มรู้ก็เลยจะมารับหนูกลับบ้าน แต่ก็ไม่รู้ใครมาจับตัวหนู พี่เอ็มมาช่วยพอดี แล้วพี่เอ็มก็ถูกยิงค่ะ ฮึก...แม่พี่เอ็มจะเป็นอะไรไหมคะคุณแม่”“ไม่หรอกลูก พี่เอ็มจะต้องไม่เป็นอะไรนะ พี่เอ็มต้องปลอดภัย” แม่ของเอ็มเจพูดปลอบใจ“ออกไปคุยกับฉันหน่อย” พ่อของเอ็มเจหันไปพูดกับคนที่พาเอ็มเจมาโรงพยาบาล ก่อนที่จะพากันเดินออกไป“คุณป้าหนูขอโทษฮึก เพราะหนูแท้ๆ พี่เอ็มเลยต้องเป็นแบบหนู ฮื้อ...”“ไม่เป็นอะไรนะลูก อย่าโทษตัวเองเรื่องแบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอกนะลูก พี่เอ็มเขาจะไม่สบายใจเอานะถ้าเ
เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+ ตอนที่ : 45 ถูกยิง
ข้าวฟ่างนอนร้องไห้อยู่ทั้งคืน เช้ามาตาทั้งสองข้างของเธอมันก็บวมเฉ่งจนเธอไม่กล้าออกไปเจอหน้าใครในบ้าน และเธอก็นอนอยู่ในห้องทั้งวันจนกระทั่งตกช่วงหัวค่ำก็ออกไปนัดเจอกับเพื่อนๆเธอไม่ได้รับสายของเอ็มเจเลย แม้กระทั่งข้อความที่เขาส่งมาเธอก็ไม่คิดที่จะเปิดอ่านความรู้สึกของเธอตอนนี้มันแปลกไปหมด มันบอกไม่ถูกว่าเธอโกรธหรือเกลียดเขา แต่เพราะมันยังมีความรู้สึกดีๆ อยู่มากกว่าเธอถึงได้น้อยใจที่มารู้เรื่องนี้ทีหลัง และน้อยใจที่เอ็มเจทำงานแบบนี้ เธอรู้ดีว่ามันเป็นงานอันตรายที่ต้องเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง และก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำงานแบบนี้ทั้งที่หุ้นที่บริษัทของเขาแต่ละแห่งก็พอที่จะทำให้เขาอยู่ได้สบายแล้ว"ฟ่างตกลงแกเป็นอะไร นัดพวกฉันออกมาเจอแต่พอมาถึงแล้วแกกลับนั่งดื่มไม่สนใจพวกฉันสองคนเลย สรุปเรียกพวกฉันออกมาทำไม?" อ๊ะอายพูด เพราะปกติจะไม่ได้มีการนัดเจอในช่วงวันธรรมดาแบบนี้ และการที่ข้าวฟ่างจะนัดเจอกับเพื่อนๆ ก็คงจะต้องมีเรื่องทุกข์ใจอย่างแน่นอน"ไม่รู้ดิ ไม่รู้จะเริ่มเล่าจากตรงไหนดี""ทะเลาะกับพี่เอ็มอีกแล้วเหรอ?" เต็มดาวถาม"อืม...""อย่าบอกนะว่าต้นเหตุมันมาจากนางดาราดังนั้นอีกแล้วอ่ะ?!""เป
You may also like
BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย
Piggy.g4.4K viewsพิษรักมาเฟีย
โซลสตาร์ seoulstar28.9K viewsคู่หมั้นทายาทมาเฟีย
มายาตรี4.4K viewsนางบำเรอ SM20+
Naya Solene52.6K viewsBet love mafia เดิมพันรักมาเฟีย
ต้นอ้อ751 viewsพลาดรักมาเฟีย
โนเนจัง12.7K viewsอ้อนรักมาเฟียแสนร้าย
ขลุกขลิก1.5K viewsหลงรักเด็กซ่อง
naennarm 3.4K views
