ตอนที่7 อารมณ์คลุมเครือ

ตอนที่7 อารมณ์คลุมเครือ

เท้าเปลือยเปล่าสัมผัสความนุ่มของทรายเม็ดละเอียดสีขาว ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าและท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ใบหน้าและเส้นผมถูกสายลมปะทะ กอปรกับหูฟังเสียงเกลียวคลื่นม้วนตัวเข้าหาฝั่ง เท้าเล็กยืนอยู่ระหว่างเส้นแบ่ง ผืนทรายที่แห้งสนิท กับผืนทรายที่เปียกชุ่มเพราะถูกน้ำทะเลซัดสาดอยู่เป็นระยะ

“เย็นสบายจัง” ร่างอรชรที่หน้าท้องเคยแบนราบตอนนี้เริ่มมีพุงน้อย ๆ โผล่ออกมาให้เห็น กำลังเดินหยอกล้อกับเกลียวคลื่นที่ซัดสาดเข้ามาที่ชายฝั่ง คนตัวเล็กก้มลงแบมือไปสัมผัสกับสายน้ำที่เย็นสบาย กลิ่นอายท้องทะเลที่เธอโหยหาสูดหายใจเข้าเต็มปอดช่วยให้สดชื่นขึ้น

“ลงเล่นน้ำได้นะ แต่อย่าลงไปลึกเกินพี่จะนั่งเป็นเพื่อนอยู่ตรงนี้ พลอยเล่นน้ำตามสบายเลย” ธารายืนมองรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าหญิงสาว รอยยิ้มแห่งความสุขที่ฉายแววออกมาจากด้านใน

“หนูเล่นได้เหรอคะ จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ด้วยความที่เธอเป็นว่าที่คุณแม่มือใหม่จึงกังวลไปหมดว่าจะเป็นอันตรายต่อลูกในท้อง

“เล่นได้ครับ อย่ากังวลไปเลย เล่นให้สนุกอีกนานนะถึงจะมีโอกาสได้มาเล่นน้ำแบบนี้อีก ต้องรอตัวเล็กคลอดออกมาแล้วต้องรอเขาโตก่อนถึงจะพามาแบบนี้ได้”

“งั้นหนูลงไปเล่นน้ำ