EP.2 ง้อ

ตกดึก...

"ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกนะ"

ฉันนอนพลิกตัวไปมา ก็ไม่มีวี่เเววของคนร่างสูงเปิดประตูเข้ามาในห้องสักที! หรือว่าเขาไปกกสาวอยู่ในผับกันเเน่นะ เห้อ!ฉันเป็นคนที่คิดมากด้วยสิ

ฉันติดสินใจคว้าโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงนอน ค้นหาเบอร์ของเขา เเล้วกดโทรไปหาเขาทันที

Rrrrrrrrr

สามตื้ดเเล้วนะ ทำไมไม่รับโทรศัพท์สักทีเนี้ย ใจฉันเริ่มร้อนรุ่มกังวนในใจตลอดเวลา เพราะเมื่อก่อนเขาผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยเหมือนกัน ขนาดมีฉันอยู่ข้างๆนะผู้หญิงยังมองเขาตาเป็นมันเลยคิดดูดิ ก็อย่างว่าคนมันหล่อนิเนอะ

"ฮัลโหล เเด๊ดดี๊ ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่กลับบ้านค่ะ หนู..รออยู่ รอนานเเล้วด้วยค่ะ''

ทันทีที่เขากดรับโทรศัพท์ฉันดีใจมากอย่างน้อยต่อให้โกรธกันเเค่ไหนเเต่ก็ยังรับโทรศัพท์ทุกครั้ง ถือว่าเป็นข้อที่ดีอยู่เเหละ เเต่ตอนนี้น้ำตาฉันเริ่มเอ่อล้นบริเวณขอบตาเเล้วอ่าหลังจากยิงคำถามไป

"ทำไมไม่นอน พรุ่งนี้มีเรียน"

น้ำเสียงเรียบๆพูดออกมาพร้อมมีเสียงที่เปิดในผับดังมาเบาๆ ที่เขานั่งอยู่นั้นคือห้องส่วนตัวเฉพาะ คนนอกห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต เพราะมีการ์ดเฝ้าอยู่ที่ประตูทางเข้าตลอดเวลา

"ก็หนูนอนรอเเด๊ดดี๊อยู่ หนูนอนไม่หลับเลยค่ะ เเด๊ดดี๊รีบกลับมาหาหนูนะคะ"

อึบไว้ ฉันไม่อยากให้เขาต้องว่าฉันบีบน้ำตาอีกเเต่ความจริงเเล้ว น้ำตาที่ไหลออกมานั้นคือความรู้สึกล้วนๆเลย

"อืม"

ตี๊ด!

"อ้ะ ชิ! ยังพูดไม่ทันจบเลย ตัดสายทิ้งอีกเเล้วนะคนบ้า!!!"

ใช่เขาจะตัดสายฉันทิ้งทุกครั้ง หลังจากที่ตัวเองพูดจบ ไม่เคยถามฉันเลยว่ามีอะไรจะถามเขาอีกรึเปล่า เห้อไม่มีเขาเเล้วฉันอยู่ไม่ได้จริงๆนะ หรือเป็นเพราะฉันติดเขาไปเเล้วกันเเน่ เเค่เขาไม่นอนข้างกายฉันเหมือนทุกคืนฉันเหมือนคนอกกำลังจะเเตกตาย ฉันนอนคิดเรื่องเขาเพลินๆ จนตาของฉันเริ่มจะไม่ไหวเเล้ว ง่วงก็ง่วง พักสายตาก่อนละกันฉันพยามอย่าให้หลับรอจนกว่าเขาจะกลับมา

ผ่านไปสักพัก.....

"หึ ไหนบอกว่านอนไม่หลับ ที่ไหนได้หลับปุ๋ยเลยยัยตัวเล็ก"

หลังจากที่วางสายไอยูผู้เป็นภรรยาตัวน้อยของโรม เขาจึงรีบบึ่งรถกลับมาทันทีเพราะเขาเองก็นึกถึงเเต่คนตัวเล็กตลอดเวลาจนเพื่อนๆพูดว่า 'สงสัยอารมณ์มันไม่ดีเห็นเงียบเหมือนไม่ได้พาปากมา' พอกลับมาถึงบ้านรีบขึ้นไปหาคนตัวเล็กที่นอนรอเขาอยู่ชั้นบน พอเปิดประตูเท่านั้นเเหละ เห็นร่างของไอยูกำลังนอนหลับไปสนิทเลย  ร่างสูงใหญ่เดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายให้สะอาด พร้อมสวมกางเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียวเเล้วเดินขึ้นเตียงไปหาไอยูที่นอนอยู่

"ฝันดีนะ ยัยเด็กดื้อ จุ๊ป"

โรมพูดพร้อมก้มหน้าลงไปกดริมฝีปากเบาๆของคนร่างเล็กที่นอนอยู่ข้างกายเเล้วสวมกอดไอยูด้วยความคิดถึง ใช่เขาก็ทรมานเหมือนกันที่ต้องทำเเบบนี้เพื่อทำโทษเธอไงล่ะ เด็กดื้อก็ต้องโดนเเบบนี้เนี่ยเเหละ

รุ่งเช้า...

"ไอยู ตื่นได้เเล้วไม่ไปเรียนรึไง"

ฉันที่นอนหลับอย่างสบายใจก็มีเสียงใหญ่สะกิดให้ลืมตาขึ้น

"อื้มมมม เเด๊ดดี๊อย่ากวนสิคนจะนอน"

"ไอยู ตื่น!!!"

"หนูง่วงนอนอ่า ไม่ไปได้ไหมค่ะ ขอลาหนึ่งวัน"

"ไม่ได้!!! เธอเห็นเรื่องเรียนเป็นเรื่องตลกรึไง"

"ป๊าเเด๊ดดี๊เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยนี่ค่ะ ไม่เป็นไรหรอก"

เอาจริงๆฉันไม่ชอบเรียนคลาสช่วงเช้าที่สุดเลย ก็เป็นเพราะง่วงนอนมากเเบบไม่อยากตื่นเช้าลุกขึ้นไปเรียนอ่ะขี้เกียจสุดๆเลยฉัน เเถมป๊าของเขาก็เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอีก เรื่องขาด ลา มาสายไม่เป็นอะไรกับชีวิตฉันเเน่ ถึงยังไงฉันก็จบอยู่ดี ต่อให้ไม่ใช้เส้นสายก็เถอะ เเต่ฉันน่ะเรียนได้เกรดAทุกเทอมนะจะบอกให้

"ไปอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วฉันจะไปส่ง อย่าให้ต้องพูดหลายครั้ง ถ้าฉันโมโหขึ้นมาเธอไม่รอดเเน่"

เท่านั้นเเหละจ้า ฉันรีบลุกออกจากเตียงเเล้วรีบไปอาบน้ำเเต่งตัวทันทีด้วยความเร็วเเสง

ฉันใช้เวลาไม่มากนักกับการอาบน้ำเเต่งตัว เพราะฉันไม่อยากให้เขารอนานไง เพลียก็เพลียง่วงก็ง่วงโอ๊ยยยตายเเน่ฉัน จะเรียนรอดรึเปล่านะ

"ขอบคุณนะคะ หนูไปเรียนเเล้วนะมารับหนูด้วย จุ๊ป.."

"หึ.."

ฉันขโมยจุ๊ปริมฝีปากหนาไปหนึ่งที เขาเเสยะยิ้มมุมปากตามสไตล์ของเขาฉันรีบลงจากรถคันหรูพร้อมโบกมือบ๊ายบายจนรถของเขาเคลื่อนออกไปจนลับตา

"เฮ! ไอยูทางนี้ๆ"

ฉันเดินเล่นโทรศัพท์อยู่เพลินๆ ก็มีเสียงเรียกชื่อฉันดังขึ้น พอหันไปก็พบฟ้ากับสมายด์โบกมือไปมา ให้ฉันรู้ว่าพวกเธอนั่งอยู่โต๊ะตรงนั้น ฉันรีบเดินเข้าไปหาพวกเธอทันที ตอนที่ฉันเดินมาก็ตกเป็นเป้าสายตาหลักจากฉันลงจากรถคันหรูของเเด๊ดดี๊ เเล้วล่ะ 

"เป็นไงบ้างเเก เเด๊ดดี๊เเกมาส่งใช่มั้ย หวานกันจังนะ ฉันละอิจฉาเเกจริ๊งๆ มีผัวหล่อ รวย เเนวเถื่อนๆเเบบนี้หายากนะเว้ย"

"ใช่ๆ เห็นม๊ะ ฉันบอกเเกเเล้วว่าเเด๊ดดี๊ของเเกใจดีจะตาย วันนั้นที่เเกหนีไปผับ เขาก็ไม่เห็นจะดุเเกตรงไหนเลยนิ วันนี้ยังมาส่งเเกอีกด้วย"

เสียงสมายด์พูดขึ้นหลังจากฟ้าพูดจบ 

"พวกเเกฟังฉันนะ ฉัน กับ เเด๊ดดี๊ทะเลาะกันวันนั้นจนถึงวันนี้ยังไม่คืนดีกันเลย!"

ฉันตอบหน้าเซ็งๆเเล้วก็นั้งลงตรงข้างฟ้าที่นั้งอยู่ก่อนหน้านี้ นี่ฉันต้องง้อเขาจนถึงเมื่อไรกันนะ เขายิ่งง้ยากอยู่ด้วยสิ 

"ห้ะ!!!"

พวกเธอทั้งสองคนอุทานพร้อมกันอย่างตกใจ 

"ทำไมเเกไม่ง้อเขาวะ"

ฟ้าถามฉันอย่างสงสัย 

"พยามง้ออยู่เนี่ย ไม่หายโกรธสักที"

ฉันทำหน้าง่อยๆ ใจเเข็งชะมัดเลย คอยดูเถอะถ้าฉันไม่ตามง้อขึ้นมาจะเสียใจ หึ้ย!!

"อึ อื้มมม!! โทษทีที่มาขัดจังวะอ่ะ ใครมาส่งเธอเหรอไอยูรถราคาเเพงสะด้วยสิ"

ยัยบ้านี่อีกเเล้ว เธอชื่อเเพม เป็นศัตรูเบอร์หนึ่งของฉันในมหาลัยนี้ก็ว่าได้เเละก็มีเพื่อนเธออีกสองคนชื่อบิวกับเตยเเต่ฉันคิดว่าคงไม่ใช่เพื่อนเธอหรอกนะคงเป็นทาสมากกว่ามั่ง เอาจริงๆนะฉันอยากมาเรียนไม่อยากมีปัญหากับใครเลยด้วยซ้ำ ที่ฉันเข้ามาเรียนนี้ไม่มีใครรู้ว่าฉันนะเเต่งงานเเล้วเเละพ่อสามีเป็นเจ้าของมหลัยเอกชนชื่อดัง ส่วนมากจะมีลูกคนมีเงินกระเป๋าหนักๆลูกดารานางเเบบเข้ามาเรียนเป็นส่วนใหญ่เเม้กระทั้งอาจารย์ที่สอนฉันอยู่ก็ยังไม่รู้เลยยกเว้นคนที่รู้ก็เป็นเพื่อนสนิทของฉันทั้งสองคนนี้อ่ะ ส่วนเเพมเธอก็สวยนะสวยเเบบศัลยกรรมทั้งหน้าอ่ะนมก็ยัดซิลิโคนใหญ่กว่าหัวเด็กคิดดูสิ เเต่ของฉันธรรมชาติทุกส่วนค่ะ เเพมเนี้ยนิสัยเสียสุดๆเพราะเธอชอบมาเเซะมาด่ามาจิกฉันยิ่งกว่าเเม่ไก่อีก ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบขี้หน้าฉันตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้ว ส่วนฉันก็ไม่ชอบเธอเหมือนกันบ้านก็รวย เเต่ทำนิสัยไม่เหมะกับหน้าตาที่เสียเงินไปเป็นล้านเอาซะเลย  

"อยากรู้ไปทำไมไม่ทราบย้ะ!!!"

เสียงสมายด์ตอบเเทนฉันไปอย่างหัวเสีย เพราะสมายด์ไม่ชอบเเพมเหมือนกันฟ้าก็ด้วย

"ฉันไม่ได้ถามเธอ อย่าเเสร่"

"อ่าวๆพูดงี้ก็สวยดิวะ"

"ใจเย็นก่อนเเก ฉันไม่อยากมีเรื่องที่มันไร้สาระเเบบนี้"

ใช่!ไม่ใช่ฉันยอมนะถ้ามีเรื่องตบตีเพิ่มขึ้นมาอีกมีหวังชาตินี้ฉันไม่รู้ได้คืนดีกับเเด๊ดดี๊เมื่อไรเพราะเเด๊ดดี๊เคยสั่งว่าห้ามมีเรื่องตบตีเป็นอันขาดไง 

ถ้ามีเรื่องตบตีขึ้นมา เขาจะไม่รับผิดชอบเเต่อย่างใดกฎก็ว่าไปตามกฎของมหาลัย เเละเขาสั่งห้ามให้ป๊าชัยพ่อของเเด๊ดดี๊ห้ามช่วยเหลือฉันทุกอย่างเลยคิดดูสิฉันต้องมาเรียนอยู่เเบบนี้ทั้งๆที่เรียนที่บ้านก็ได้ เหอะ 

"เเน่จริงพวกเเกก็เข้ามาสิ หึอีกระจอก!!!"

เเพมไม่หยุดในการพูดจายั่วโมโหพวกฉัน ตอนนี้ฉัน ฉันไหวอยู่...

"หยุดเถอะสมายด์ อย่าไปเสียเวลาเลย ฉันตอบให้เธอก็ได้ สามีฉันมาส่งจบนะรู้เเล้วก็เชิญกลับไป"

ฉันหันไปตอบคำถามเเพม เพราะไม่อยากเสวนากับคนอย่างเธอเต็มทน

"หว่าาาาา มีสามีเเล้วเหรอเนี้ย.. รวยดีอ่ะอยากได้"

เพี๊ยะ!!!

เเต่ตอนนี้ไม่ไหวเเล้วเว้ย!!!ไม่รอช้าฉันยกมือของฉันฟาดเข้าไปที่ใบหน้าสวยๆของเเพมเต็มๆเเรง ฉันหมดความอดทนกับคนอย่างเเพมเต็มทีต้องโดนสะบ้าง

"นี่!เเกตบฉันเหรอยัยไอยูฉันไม่ยอมให้เเกตบฉันฝ่ายเดียวเเน่"

เพี๊ยะ!!!

"นี่เเกตบเพื่อนกูเหรอห้ะ!!! สมายด์ลุย"

เเพมตบฉันกลับมือหนักใช้ได้นี่ เเล้วหลังจากนั้น พวกเราก็พลัดกันตบอย่างไม่มีใครยอมใคร ฉันตบกับเเพม สมายด์ตบกับบิว ฟ้าตบกับเตย จนนักศึกษาที่อยู่เเถวนี่ก็เเห่กันมามุงเเต่ไม่มีใครกล้าเข้าห้ามสักคน เเละไม่มีใครกล้าถ่ายรูปอัดคลิปเพราะถ้าทางมหาลัยจับได้ว่าใครเป็นผู้เผยแพร่มีโทษให้ออกจากมหาวิทยาลัยเเละฟ้องร้องให้ถึงที่สุดเพราะทำให้ สถาบันเสื่อมเสียได้

"อยากได้สามีฉันมากใช่ไม่ เอาหมัดหนักๆไปหน่อยล่ะกัน"

ผัวะ!!!

ฉันกำหมัดเเน่นพร้อมปล่อยใส่หน้าเเพมเต็มเเรง หวังว่าหน้าที่ไปทำมาคงไม่เยินมั่งหึ

ปรี๊ดดดด!!!!

เสียงยามเป่านกหวีดพร้อมจับเเยกพวกฉันให้หยุดทะเลาะกัน ยามที่เฝ้าความปลอดภัยในรั่วมหาวิทยาลัยในขณะนี้มีเเค่สี่คนก็ช่วยกันจับเเยกจนสำเร็จ สภาพเเต่ละคนคือดูไม่ได้เลยอะผมเผ้าดูยุ่งเหยิงไปหมด ใบหน้าเริ่มมีรอยเเดงๆจากการตบเกือบทุกคน ดูรวมๆเเล้วหน้าของเเพมหนักกว่าคนอื่นเพราะฉันชกเข้าเบ้าตาเต็มเเรงไง อันที่จริงฉันชกไม่เป็นหรอกเเต่ชอบดูหนังบู๊ไงก็เลยจำๆมาเเฮร่^^

"ทุกคนที่มีเรื่องทะเลาะกัน เชิญพบที่ห้องฝ่ายปกครองค่ะ เชิญ!!!"

มีอาจารย์ผู้หญิงท่านหนึ่งเดินเเหวกนักศึกษาเข้ามาพูดพร้อมทำหน้าตาดุใส่พวกฉัน มันก็น่าอารมณ์เสียอยู่หรอกเพราะไม่มีมหาวิทยาลัยหรือโรงเรียนที่ไหนอยากให้นักเรียนนักศึกษาตบตีกันจริงไหม อาจารย์พูดจบพวกเราก็เดินตามอาจารย์พร้อมพวกเเพม ระว่างทางก็มีการเบ้ปากใส่กันบ้างเเยกเขี้ยวใส่กันบ้างล่ะ มันน่าตบสักฉาดนัก!!!