ตอนที่ 1 เด็กดื้อของศิลา

เรื่องราวได้เริ่มต้นขึ้นที่คฤหาสน์หลังใหญ่หรือบ้านของศิลา

"ลุงสมกลับไปก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวหนูให้อาศิไปส่งบ้านเอง หนูโทรบอกอาเตไว้แล้วค่ะว่าหนูมาหาอาศิ" เสียงหวานเล็กๆของเด็กสาววัยสิบเจ็ดหรือซีเซียที่นั่งอยู่ตรงเบาะรถด้านหลังเอ่ยพูดกับสมศักดิ์คนขับรถของที่บ้านเธอที่นั่งอยู่ข้างหน้าตำแหน่งคนขับ

"ได้ครับคุณหนู" สมศักดิ์ชายแก่วัยห้าสิบกลางๆหันมาเอ่ยตอบเด็กสาวด้วยรอยยิ้มเอ็นดู ซึ่งเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้วที่เด็กสาวจะมาหาเพื่อนสนิทของอาเธอแบบนี้เป็นประจำหลังเลิกเรียน เลิกเรียนก็ไม่ยอมกลับบ้านของตัวเองแต่กลับมาบ้านของศิลาแทน และมาเกือบทุกวันด้วย

ด้านซีเซียก็ไม่รอช้ารีบลงจากรถแล้วเดินจ้ำอ้าวเข้าบ้านของศิลาประหนึ่งเป็นบ้านของตัวเองที่สามารถเดินเข้าออกเวลาไหนหรือตอนไหนก็ได้ เพราะเธอนั้นเข้าออกบ้านของศิลาเป็นว่าเล่นตั้งแต่เล็กจนโต ทว่าตอนเด็กอาแท้ๆของเธอหรือเตชินท์เป็นคนพามา แต่ตอนนี้เธอโตแล้วไม่จำเป็นต้องให้อาเตของเธอพามาเหมือนตอนเด็กๆอีกต่อไป ซึ่งแน่นอนว่าเธอนั้นติดศิลาไม่ต่างกับติดอาเตชินท์ของเธอเลย แต่แค่ความรู้สึกรักมันต่างกัน ซึ่งข้อนี้ซีเซียก็รู้ตัวเองดีมาตลอด

และเมื่อเข้ามาในบ้าน ดวงตากลมโตก็กวาดมองไปทั่วบ้านเพื่อหาร่างสูงของคนที่เธออยากเจอเขาทุกวันทุกเวลา ทว่าขณะที่กำลังใช้สายตามองหาอาศิของเธออยู่นั้น เสียงคุ้นเคยก็ดังมาจากด้านข้าง

"หนูเซีย มาหาอาศิเหรอลูก"

ซีเซียหันไปมองตามเสียงแล้วรีบวิ่งเข้าไปกอดเจ้าของเสียงดังกล่าวทันทีอย่างออดอ้อน

"ใช่ค่ะ ว่าแต่อาศิอยู่ไหนเหรอคะ" ปากบางเอ่ยถามขณะที่ยังคงกอดเอวหญิงวัยห้าสิบกลางๆหรือวิมลแม่ของศิลา

"อาศิอยู่บนห้องทำงานจ่ะ"

"งั้นหนูขอไปหาอาศิก่อนนะคะ" พูดจบซีเซียก็ผละกอดออกแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดใหญ่ตรงโถงกลางบ้านไปหาอาศิลาของเธอบนห้องทำงานของเขาทันที จนวิมลที่กำลังจะอ้าปากบอกว่าบนห้องทำงานมีขวัญตาแฟนสาวของลูกชายเธออยู่ด้วย แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะเด็กสาวที่เธอเห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยและเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลานวิ่งไวยังกับลูกลิง เธอจึงได้แต่ส่ายหน้าและยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูกับความซุกซนของเด็กสาว

.....

แกรก!

"อา..."

เมื่อวิ่งมาถึงห้องทำงานของศิลา ซีเซียก็ไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปทันทีอย่างถือวิสาสะ ทว่าขณะที่กำลังจะอ้าปากเอ่ยเรียกอาศิของเธอ เธอก็ต้องชะงักไปก่อนจะกรอกตามองบนเมื่อเห็นว่าในห้องมีขวัญตาแฟนสาวของเขายืนอยู่ข้างๆเขาด้วย แต่เธอก็เลือกที่จะไม่สนใจแล้วเดินไปหยุดยืนอยู่อีกฝั่งข้างอาศิของเธอที่กำลังนั่งทำงานอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ พลางเหลือบมองขวัญตาเล็กน้อย 

"อาเคยบอกแล้วใช่ไหมครับว่าให้เคาะประตูทุกครั้งก่อนจะเข้ามา" คำพูดเหมือนจะดุแต่น้ำเสียงกลับอ่อนโยน ทีแรกศิลากะว่าจะดุเด็กสาวเสียหน่อย แต่พอเห็นใบหน้าสวยหวานปนน่ารักของหลานสาวเพื่อนสนิท เขาก็ดุเธอไม่ลงแล้ว

"น้องเซียรู้ค่ะ แต่มันลืมนี่หน่า อีกอย่างนี่ก็เป็นห้องทำงานของอาศิ น้องเซียเข้าออกตั้งแต่เล็กจนโตคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องเซียรู้ว่าอาศิไม่ถือสาน้องเซียหรอกใช่ไหมคะ" ประโยคสุดท้ายซีเซียพูดพลางยื่นมือบางไปเขย่าแขนแกร่งเบาๆ ทำตาปริบๆอ้อนคนตัวโตตรงหน้า

"น้องเซีย" ศิลาเอ่ยเรียกเด็กสาวน้ำเสียงกดต่ำ ดุเธอทางสายตาพลางดึงแขนแกร่งของตัวเองออกจากการจับกุมของมือบาง แล้วเหลือบมองหน้าขวัญตาแฟนสาวของตัวเองเล็กน้อย

ด้านซีเซียพอเห็นแบบนั้นเธอก็รับรู้ได้ทันที จึงยกแขนเรียวเล็กขึ้นมากอดอกแล้วเบะปากมองบน ทว่าอยู่ๆมุมปากบางก็ยกยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกอะไรสนุกๆออก โดยที่คนตัวโตไม่ทันได้สังเกตเห็นรอยยิ้มซุกซนของเธอ

"ทำไมต้องดุด้วย น้องเซียแค่จับแขนอาศิเองนะ เมื่อก่อนน้องเซียทั้งกอดทั้งหอมอาศิไม่เห็นจะว่าอะไรเลย แต่พออาศิมีอาขวัญตาเป็นแฟน น้องเซียทำอะไรก็ผิดไปหมด" เธอแสร้งทำน้ำเสียงหงอย ใบหน้างองำเสมือนน้อยอกน้อยใจเขานักหนา

ด้านศิลาเมื่อได้ยินคำพูดและสีหน้าเศร้าๆของเด็กสาวที่บ่งบอกให้รู้ว่าเธอคงจะน้อยใจเขา เขาจึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะหันไปพูดกับแฟนสาวของตัวเองที่ยืนอยู่ข้างๆ

"คุณไปรอผมข้างล่างก่อนนะขวัญ ผมขอคุยกับน้องเซียหน่อย"

"ค่ะ" ขวัญตาพยักหน้าตอบอย่างว่าง่าย แล้วหันไปยิ้มให้ซีเซียอย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานแม้ว่าเด็กสาวจะไม่เคยยิ้มตอบเธอเลยก็ตาม ซึ่งเธอก็ดูออกว่าซีเซียคิดยังไงกับศิลาแฟนหนุ่มของเธอ แต่เพราะเห็นว่าซีเซียยังเด็กและเป็นหลานของเตชินท์เพื่อนสนิทของแฟนหนุ่ม เธอจึงเลือกที่จะไม่ถือสาอะไรซีเซีย แม้ว่าบางครั้งบางทีซีเซียจะทำอะไรเกินหน้าเกินตาโดยไม่ให้เกียรติและไม่เกรงใจเธอเลยก็ตาม แต่เธอก็พยายามเข้าใจและเลือกที่จะไม่ถือสาเอาความ