Share

เด็กดื้อ - 7 โรคจิต

last update Last Updated: 2024-10-24 09:21:00

พี่ลีวายขมวดคิ้วมอง เขาทำเหมือนไม่รู้จักฉันเลย ต่างจากที่คิดเอาไว้มาก 

“มิลินหรอ” เสียงพี่คาแลนถาม ฉันจึงพยักหน้าตอบ “ค่ะ” 

“มาเที่ยวคลับเป็นด้วย?” พี่คัลเลนพูดแทรก 

“พอดีเพื่อนๆ นัดมาปาร์ตี้น่ะค่ะ มิลินเลยมาด้วย”

“อ่า! แบบนี้นี่เอง”

“ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันพูดอย่างประหม่า พยายามหลบสายตาพี่ลีวายที่เอาแต่จ้องไม่พูดไม่จา 

“รู้จักหรอครับ” แทนกระซิบถามฉัน 

“อื้อ” 

พี่ลีวายไม่ยอมหลบทางให้ฉันจึงเดินลงไปไม่ได้ เขาเอาแต่ยืนนิ่งๆ มองหน้าแทนกับฉันสลับกัน 

“พี่ลีวายคะ….” พอฉันเรียกพี่ลีวายก็พูดแทรก “มากับเพื่อนผู้ชาย? อ่า ที่เห็นตอนเย็นนัดกันมาที่นี่เองสินะ”

“เปล่าครับผมเป็นรุ่นน้อง” 

“แทนเป็นน้องรหัสของมิลิน”

“บอกทำไม ใครอยากรู้” พี่ลีวายตอบหน้านิ่ง เห็นเขาถามฉันก็คิดว่าอยากรู้ซะอีก 

“ขอทางหน่อยค่ะ” ฉันพูดย้ำแต่พี่ลีวายก็ยังไม่ยอมถอยให้ 

“ไอ้ลีวาย มึงก็หลบน้องหน่อย” พี่คัลเลนช่วยพูดอีกแรงพี่ลีวายจึงยอมหลบทางให้แต่ก็ยังมองแทนไม่ยอมลดละ 

ฉันรีบพาแทนกลับมาที่โต๊ะตั้งใจจะขอตัวกลับก่อนแต่แนนคว้ามือมาคล้องคอฉันไว้แน่น 

“แนน ฉันกลับก่อนนะ”

“อืออีกแป๊บนึงสิ” 

ฉันไม่รู้จะปฏิเสธยังไงจึงยอมนั่งต่อ ก่อนจะเหลือบมองไปบนชั้นสองเห็นพี่ลีวายและเพื่อนของเขานั่งอยู่และมองมายังกลุ่มเพื่อนๆ ของฉัน 

“แนน พี่ลีวายมองแกหรือเปล่าดูสิ” 

“อุ้ยพี่คัลเลนก็มองด้วย เขามองฉันแน่เลย” 

รู้สึกกดดันทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าพี่ลีวายโกรธอะไรหรือเปล่าถึงได้มองฉันแบบนั้น 

เฮ้อ! ไม่สิ ฉันควรชินกับสายตาคู่นั้นที่มองมาอย่างเกลียดชัง 

นั่งไปสักพักฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองชั้นบนอีกครั้ง ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้ข้างกายของพี่ลีวายมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ 

“ใครกันนะ” ด้วยความสงสัยทำให้ฉันเผลอพูดออกมาเบาๆ ไม่คิดว่าแทนจะได้ยิน “เมื่อกี้ว่าไงนะครับ” 

“อ๋อเปล่าๆ” ฉันรีบส่ายหน้าแล้วหยิบเหล้ามาดื่ม

จู่ๆ ก็นึกหวงพี่ลีวายขึ้นมาทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไร แต่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงแบบนั้นฉันเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูก 

“ดื่มเยอะแล้วนะครับ” แทนท้วงขึ้นเพราะเห็นว่าฉันยกแก้วดื่มติดกันหลายครั้ง 

“จู่ๆ มันก็อยากดื่มน่ะ” ฉันเงยหน้ามองพี่ลีวายที่นั่งด้านบนอีกครั้งก่อนจะพูดต่อ “….ไม่รู้ทำไม” 

น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นที่ได้อยู่ใกล้ๆ พี่ลีวายโดยไม่ถูกผลักไส….เธอคงจะเป็นคนสำคัญ 

“นี่ๆ เราย้ายไปดื่มชั้นสองกันดีไหม” แพมเอ่ยชวนเพื่อนๆ 

“ดีนะ ฉันอยากไปมาก” แนนรีบบอกเสริม

“ฉะ ฉันว่านั่งตรงนี้ก็ดีอยู่แล้วนะ”

“ไม่ดี ด้านบนดีกว่า”

ไม่รู้ว่าฉันจะขัดเพื่อนๆ ยังไงดี ตอนนี้แพมบอกเด็กเสริฟแล้วว่าจะย้ายโต๊ะขึ้นไปด้านบน จะขอกลับก่อนก็ไม่ได้ด้วยจำใจต้องย้ายขึ้นมาบนชั้นสองตามเพื่อนๆ

ขึ้นมาชั้นสองก็ไม่เห็นผู้หญิงที่นั่งข้างพี่ลีวายอยู่แล้ว แนนเลือกโต๊ะที่อยู่ติดกับโต๊ะของพี่ลีวาย เธอแสดงออกชัดเจนว่าสนใจเขามากๆ 

ด้วยความที่ฉันได้นั่งเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ กับกลุ่มของพี่ลีวายจึงเริ่มทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง 

“พี่มิลิน เมาหรือยังครับ” แทนกระซิบถาม 

“อะ เปล่าๆ” 

“ให้ผมไปส่งที่บ้านได้ไหม” 

“เอ่อ…คือว่ามีคนขับรถมารอรับแล้วน่ะ” 

“อ่า เสียดายจังเลยครับ” 

“อ่ะ!” ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะจู่ๆ แทนก็ใช้มือมาโอบที่เอวโดยไม่ขอก่อน ทำให้ฉันรีบขยับหนีทันที 

“ผมไม่คิดว่าพี่จะตกใจ….” แทนพูดก่อนจะมองมาที่ด้านหลังของฉัน เพราะความสงสัยจึงหันมองตามเขา 

ใครจะไปคิดว่าพอหันมาแล้วจะเจอกับใบหน้าของพี่ลีวายที่อยู่ใกล้แค่คืบ 

“มานั่งนี่สิ” 

“อะ…เอ่อ” 

“ฉันบอกให้มานั่งตรงนี้” 

“ค่ะ” 

การที่พี่ลีวายพูดแบบนั้นทำให้ทุกคนในกลุ่มมองด้วยความตกใจ ฉันรู้ว่าเพื่อนๆ อยากจะถามแต่ทุกคนก็ไม่กล้าเอ่ยปาก 

ฉันเองก็ไม่รู้ทำไมพี่ลีวายถึงเรียกให้มานั่งใกล้ๆ ตัวเอง ทั้งที่เขาแสดงออกว่าไม่ชอบหน้าฉันขนาดนั้น 

“ไม่ต้องหลงตัวเอง พ่อให้ฉันมาคอยดูเธอ” 

แบบนี้นี่เอง คุณท่านนะคุณท่านอุตส่าห์บอกไปแล้วแท้ๆ ว่าไม่อยากรบกวนพี่ลีวาย 

“ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องห่วงค่ะมิลินดูแลตัวเองได้”

“หึ! หรือความจริงแล้วเธออยากไปกับมัน? เอาสิ ให้มันไปส่ง”

“คะ? พี่ลีวายหมายถึงแทนหรอ” ฉันขมวดคิ้วสงสัย ไม่คิดว่าพี่ลีวายจะได้ยินฉันคุยกับแทนด้วย 

“ถ้าอยากจะไปกับมันฉันก็จะไม่ห้าม ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องมาคอยดูเธอให้เสียเวลา”

“…ถ้าอย่างนั้นพี่ลีวายก็อย่าเสียเวลาเลยค่ะ มิลินดูแลตัวเองได้” อาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่ทำให้ฉันกล้าต่อปากต่อคำกับพี่ลีวายแบบนี้ 

“จะทำอะไรก็เรื่องของเธอฉันมีหน้าที่แค่ทำตามที่พ่อสั่ง“

เจ็บจัง ฉันแค่แอบหวังว่ามันจะมีอะไรมากกว่านี้แต่เปล่าเลย คงเพราะเป็นคำสั่งของคุณท่านจริงๆ  

ฉันลุกขึ้นเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วยกเหล้าดื่มหมดแก้วรวดเดียว จากนั้นก็ชงเหล้าใหม่แล้วดื่มอีกแก้ว 

“มิลินแกรู้จักพี่ลีวายทำไมไม่บอก” แนนกระซิบถาม 

“รู้จักเพราะฉันเป็นคนรับใช้ที่บ้านเขาน่ะ ไม่ได้รู้จักแบบลึกซึ้ง” 

“คนใช้หรอ แกเนี่ยนะล้อเล่นหรือเปล่า” 

“อึก! ฉันกลับก่อนนะแนน” มันรู้สึกมึนหัวหนักกว่าเดิมจนแทบจะยืนไม่อยู่ ฉันจึงรีบขอตัวกลับก่อนที่จะเมาไปมากว่านี้ 

“เดี๋ยวผมไปส่งที่รถนะครับ” แทนรีบลุกขึ้นมาประคองตัวฉันที่เซไปมาเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ 

“ไม่เป็นไร” ฉันพยายามดันตัวเองออกแต่แทนไม่ยอมปล่อย

“ผมไปส่งที่รถดีกว่าครับ” 

“ถอยไป” เสียงทุ้มเข้มดังขึ้น ก่อนจะรู้สึกว่ามีมือมากระชากแขนตัวเองอย่างแรง ตอนนี้ฉันเมาจนเริ่มไม่มีสติแล้ว 

รู้สึกว่าร่างกายมันลอยขึ้นเหนือพื้น ก่อนจะได้ยินเสียงทุ้มแว่วเขามาในหู “อย่าดิ้น อยากเจ็บตัวรึไง!!” 

“อื้อ ใคร ปล่อยนะมิลิน จะ อึก! จะกลับบ้าน”

“หุบปาก! ฉันไม่อยากได้ยินเสียงของเธอ” 

“อื้อ…”

“น่ารำคาญชิบหาย”

“สะ เสียงใคร” 

“ปล่อยนะไอ้โรคจิต!!” ฉันใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบรัวๆ ที่แผงอก สายตาพร่ามัวจนไม่รู้ว่าคนที่พูดคือใคร 

“นี่เธอกล้าดียังไงมาว่าฉันเป็นโรคจิตห๊ะ!!”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (11)
goodnovel comment avatar
พัชรา ผิวเกลี้ยง
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เข้ามาอ่านในนี้เลยนะทีแรกไม่ได้คาดหวังมากแต่ตอนนี้รู้สึกสนุกมากรู้สึกดีรู้สึกมีบุญที่ได้อ่านเรื่องนี้ก่อน55555ชอบมาก
goodnovel comment avatar
KAMONTHIP
เริ่มตื่นเค้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว
goodnovel comment avatar
Kwan Orsnuch
รออ่านต่อคะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD   ตอนพิเศษ

    วันเวลาผ่านไปเนิ่นนานจนฉันคลอดลูกคนที่สองให้กับคาแลน รอบนี้ได้ลูกสาวเขาดีใจมากเลยนะ เพราะเจ้าตัวได้คนโตเป็นลูกชายสมใจแล้วเจ้าหญิงตัวน้อยวัยหกเดือนของเรามีชื่อว่าเมลร่า ฉันกับคาแลนชอบชื่อลูกมาก ๆ เพราะมันเหมาะกับหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มอย่างลูกสาวฉันที่สุดเผลอแป๊บเดียวมาคัสในก็ได้เป็นพี่ชายคน แถมยังเห่อน้องมากอีกด้วย ถ้ามีโอกาสหรือมีจังหวะมาคัสก็จะคอยช่วยฉันเลี้ยงน้องตลอด“มามี๊น้องตื่นหรือยังครับ” หมอบอกว่ามาคัสฉลาดรอบรู้ และมีพัฒนาการในด้านต่าง ๆ ที่ดีเยี่ยมฉันปลื้มใจมากที่เห็นลูกเติบโตมาอย่างดี“ยังเลยลูก ไว้รอน้องตื่นแล้วค่อยไปเล่นกับน้องนะ”“ครับ วันนี้มาคัสมีนิทานจะมาเล่าให้น้องฟังด้วย” ได้ยินแบบนั้นคนเป็นแม่อย่างฉันก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้“จริงเหรอครับ มาคัสของมามี๊เก่งที่สุดเลย ขอบคุณนะลูก” ฉันก้มลงกอดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนพร้อมกับหอมหัวเบา ๆ หนึ่งที ฉันกับคาแลนมักจะพูดขอบคุณลูกบ่อย ๆ ในเวลาที่เขาทำสิ่งดี ๆ“มาคัสรักน้อง อยากดูแลน้องครับ”“ลงมาได้ยินประโยคนี้ทำเอาปาปี๊ชื่นใจที่สุดเลยลูก” ระหว่างนั้นคาแลนก็เดินลงมาจากชั้นสองพอดี เขากำลังเตรียมตัวไปทำงาน“ปาปี๊~” พอเห็นพ่อเดินลงมามาคั

  • เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD   แพ้รักเก่า – 70

    สามเดือนผ่านไป ฉันกับคาแลนเพิ่งกลับจากโรงพยาบาล วันนี้คุณหมอนัดไปตรวจและอัลตราซาวนด์ดูเพศลูกสภาวะแท้งคุกคามตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ด้วยอายุครรภ์ที่มากขึ้นด้วยไม่ต้องเฝ้าระวังอย่างตอนแรก“ทำหน้าขมวดคิ้วตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาลแล้วนะคะ เป็นอะไรบอกมิลาหน่อย” ฉันถามสามีที่กำลังทำหน้าเครียดตั้งแต่รู้เพศลูก “เฮียไม่อยากให้ลูกเราเป็นผู้หญิงเหรอคะ”ฉันเม้มปากเบา ๆ ไม่ได้อยากคิดแต่ท่าทางของคาแลนทำให้ต้องถามไปอย่างนั้น เขาแปลกไปเมื่อรู้เพศทั้งที่ก่อนหน้าเราตั้งชื่อลูกไว้แล้วทั้งชายและหญิง“ลูกเฮียนะหนู ถามแบบนั้นได้ยังไง”“ก็เฮียทำหน้าเครียด”“เฮียแค่คิดว่าตัวเองต้องหวงลูกมากแน่ ๆ”ระบายยิ้มออกมาบนใบหน้าพร้อมโล่งใจทันทีที่ได้ยินคำตอบนั้น นึกว่าไม่ชอบใจซะอีกที่แท้ก็หวงลูกสาวนี่เอง“คงต้องให้การ์ดเฝ้าตั้งแต่เด็ก ให้เข้าโรงเรียนหญิงล้วนนะหนู”“แบบนี้ถ้ายัยหนูจะมีแฟน…” ยังพูดไม่จบประโยคคนตัวสูงก็รีบขัด “อย่าเพิ่งคิดไปถึงขั้นนั้นสิหนู เฮียใจหาย”“กับมาคัสเฮียไม่เห็นห่วงเลย”“มาคัสเป็นผู้ชาย”“คุณพ่อขี้หวงคิดมากตั้งแต่ลูกยังไม่คลอดออกมาเลยนะคะ” ฉันแซวพร้อมยกนิ้วขึ้นเกลี่ยแก้มอย่างหยอกล้อ คาแลนเอามือมาจับมื

  • เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD   แพ้รักเก่า – 69

    อาทิตย์ผ่านไป ฉันกับคาแลนจดทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้ว ในตอนนี้เราคือสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายตอนนี้คาแลนกำลังนอนหนุนอยู่บนตักของฉันแล้วใช้มือลูบท้องไปมาอย่างนั้นนานหลายนาทีแล้ว“อยากรู้แล้วว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” ใบหน้าคมคายเงยขึ้นมองฉันแล้วพูดต่อ “ถ้าได้ผู้หญิงเฮียคงหวงมากแน่”ฉันยิ้มกว้างให้กับคำพูดนั้นของคนที่หนุนตักอยู่ ก่อนจะเอามือลูบผมเขาเบา ๆ“หวงได้แต่อย่าไปกำหนดชีวิตของลูกมากเกินไปนะคะ”“เฮียไม่ทำอย่างนั้นแน่นอนหนูสบายใจได้”คาแลนจับมือของฉันไปจูบเบา ๆ ช่วงนี้ชีวิตคู่ของเรามันลงตัวมาก ๆ ไร้อุปสรรคเหมือนอย่างก่อนหน้า ตัดสินใจไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่แรก“อาทิตย์หน้าเฮียว่าง ไปเที่ยวกันนะครับ”“เที่ยวที่ไหนเหรอคะ” ฉันมองคนบนตักที่กำลังยิ้มหวาน“หนูมีที่ไหนที่อยากไปไหม”“ทุกที่ที่มีเฮีย มิลามีความสุข”“เฮ้อ เฮียรักหนูจะตายแล้วมิลา”ร่างหนาหยัดตัวขึ้นนั่ง แล้วยกมือมาประคองใบหน้าของฉันพร้อมจ้องด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ก่อนจะโน้มลงมาเรื่อย ๆ ระยะห่างระหว่างใบหน้าค่อย ๆ แคบลงจนกระทั่งริมฝีปากกดซับลงมา“อื้อ~”รสจูบที่อบอวลไปด้วยความอ่อนโยนและนุ่มนวล

  • เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD   แพ้รักเก่า – 68

    วันต่อมา ตื่นมาไม่เห็นคาแลนอยู่ในห้องแล้ว มาคัสก็หายไปจากห้องของเขาเหมือนกัน ฉันค่อย ๆ เดินลงจากบันไดอย่างเชื่องช้าลงมาที่ชั้นล่าง ก่อนจะนั่งบนรถเข็นเพราะถ้าคนตัวสูงเห็นฉันเดินคงถูกดุแน่ ๆรถเข็นจะเป็นแบบขับเคลื่อนอัตโนมัติโดยใช้มือบังคับปุ่มบนที่พักแขน ได้ยินเสียงแว่วมาจากทางครัวจึงไปดูภาพที่เห็นคือคาแลนกับลูกชายอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน ทั้งคู่กำลังช่วยกันทำอาหาร มาคัสดูท่าจะชอบช่วยพ่อเขาทำใหญ่เลย ฉันกำลังทอดสายตามองสองพ่อลูกด้วยรอยยิ้ม“มามี๊” อุตส่าห์แอบตรงมุมแล้วแท้ ๆ แต่ลูกชายตัวน้อยหันมาเจอจนได้ คาแลนหันมองตามเสียงเรียกของลูก ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ “หนูลงมายังไงคะ?”น้ำเสียงที่เอ่ยถามอย่างนุ่มนวลนั้นต่างจากแววตาที่กำลังจ้องแบบดุ ทำเอาฉันไม่กล้าตอบร่างหนาที่ใส่ชุดกันเปื้อนเดินมาหยุดตรงหน้าแล้วนั่งลงเอามือมาลูบวนบนท้องของฉันพร้อมกับฟ้องลูก“ดูมี๊สิ ดื้อเดินลงมาเองแบบนี้ปาปี๊ขอดุได้ไหม”“ลูกบอกว่าไม่ได้ค่ะ”“ลูกหรือแม่ครับ?”“เฮียอย่าดุมิลาสิ” ฉันเบ้ปากส่งสายตาออดอ้อนทำให้ คาแลนส่ายหน้าไปมาช้า ๆ ด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม เห็นแบบนั้นก็รู้ว่ารอดแล้ว“คราวหลังไม่เอาแบบนี้นะมิลา เฮียเป็นห

  • เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD   แพ้รักเก่า – 67

    1 เดือนผ่านไปฉันได้ออกจากโรงพยาบาลมาพักรักษาตัวที่บ้าน เราย้ายมาอยู่บ้านหลังที่ซื้อไว้ในตอนนั้นแล้ว เพิ่งตกแต่งเสร็จเมื่ออาทิตย์ก่อนส่วนใหญ่ฉันจะนอนอยู่บนเตียงเวลาจะไปเข้าห้องน้ำหรือเดินไปไหนคาแลนจะช่วยประคอง ถ้าออกไปข้างนอกต้องนั่งรถเข็น เพราะคุณหมอสั่งห้ามเรื่องไม่ควรขยับร่างกายเยอะมาคัสได้แยกไปนอนอีกห้องสมใจคุณพ่อของเขาแล้ว เพราะคาแลนกลัวว่าลูกจะนอนดิ้นมาโดนท้อง แต่ตัวลูกชายไม่งอแงแล้วก็อยากแยกห้องเหมือนกัน แหงสิพ่อเขาจัดห้องเตรียมไว้ถูกใจขนาดนั้น“พรุ่งนี้มีประชุม เฮียคงกลับมาตอนบ่ายนะมิลา”“ไหวเหรอคะ ช่วงนี้เฮียอาการไม่ค่อยดีเลย” มองคนตัวสูงอย่างเป็นห่วง เขาแพ้ท้องแทนฉันหนักมาก เรียกได้ว่าเหม็นอาหารทุกอย่าง กินอะไรเข้าไปก็อ้วกออกหมด กินได้แค่ของเปรี้ยวเห็นแล้วนึกเห็นใจมาก ๆ เพราะเคยผ่านมาก่อนรู้ว่าทรมานขนาดไหน ใบหน้าหล่อตอนนี้ซูบผอมลงไปค่อนข้างเยอะ“ประชุมผู้ถือหุ้นประจำเดือนยังไงก็ต้องไปครับ” คาแลนก้มลงมาจูบหน้าผากของฉันแผ่วเบา ตอนนี้กำลังนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่างของบ้าน“คันเลนจะมาส่งมาคัสกี่โมงคะ”“คงสองทุ่ม กินมื้อเย็นที่บ้านใหญ่ก่อน” วันนี้ลูกชายงอแงอยากไปเล่นกับน้องคีย์และ

  • เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD   แพ้รักเก่า - 66 น้อยใจ

    ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาข่าวของคาแลนกับคุณหนูลี่กำลังเป็นที่พูดถึงในวงกว้าง เพราะทั้งคู่ต่างมีหน้าตาทางสังคม คาแลนให้พี่ชายช่วยเรื่องปิดข่าวทั้งหมดให้เร็วที่สุดส่วนฉันก็พยายามไม่ดูข่าวห่างจากมือถือเพราะมันทำให้เครียดไม่เป็นผลดีเท่าไร ยิ่งตอนนี้มีอาการแท้งคุกคาม“ตอนเย็นคัลเลนจะพามาคัสมาที่โรงพยาบาลนะหนู” คนที่กำลังนั่งปลอกผลไม้เอ่ยบอก เราไม่ได้พูดคุยเรื่องนั้นเพราะต่างรู้ดีว่ามันไม่มีอะไร และฉันก็ไม่ได้ถามว่าเขาจะจัดการกับผู้หญิงอย่างลี่เว่ยหลินยังไง“ลูกงอแงไหมคะ” ฉันเป็นห่วงลูกชายตัวน้อยกลัวจะงอแงแต่ถ้าจะให้มาอยู่ที่โรงพยาบาลคงไม่ได้“ที่บ้านใหญ่มีเพื่อนเล่นลูกไม่งอแงเลย”“มาคัสรู้ไหมคะว่ากำลังจะมีน้อง”“ยังครับ ถ้ารู้คงดีใจที่จะมีเพื่อนเล่น”“เฮียไม่เข้าบริษัทเลย ไม่ต้องเฝ้ามิลาตลอดก็ได้” สามวันแล้วที่ฉันนอนติดเตียงที่โรงพยาบาลส่วนคาแลนไม่ได้เข้าบริษัทเลย“เฮียเอางานที่บริษัทมาทำที่นี่ดีกว่าทิ้งให้หนูอยู่คนเดียว” เขาปลอกผลไม้เสร็จพอดีจากนั้นก็ยกจานมานั่งเก้าอี้ข้าง ๆ เตียงแล้วป้อนฉัน“พรุ่งนี้เฮียจะออกไปจัดการปัญหากับเว่ยหลิน”“ค่ะ”“ทางนั้นเรียกร้องให้รับผิดชอบที่ทำลูกสาวเขาเสียห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status