MasukShare
บทที่ 148 สั่นระฆังฉลอง (ดีใจ)
Terakhir Diperbarui:
2025-12-19 16:25:09
Bab terbaru
เด็กเสี่ย บทที่ 148 สั่นระฆังฉลอง (ดีใจ)
ณ คลับประจำ ร่างสูงนามว่าเหนือเมฆนั่งอยู่ในที่แห่งนี้ ตรงโซฟาโซนวีไอพี ในมือของเขาถือแก้วบรั่นดีที่มีของเหลวอยู่ครึ่งแก้ว สายตาทอดมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย หนึ่งเดือนมานี้เขามีแต่คำถามมากมายในหัว เกี่ยวกับเพื่อนสนิท และการกระทำของตัวเอง ที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกลังเลเลยสักครั้ง หากใจสั่งให้ทำเรื่องที่ถูกต้องก็ทำเลยโดยไม่ต้องคิด จนกระทั่งครั้งนี้ เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า สิ่งที่ทำลงไปมันถูกต้องรึเปล่า หรืออาจเป็นเพราะผลของมัน จึงไม่อยากจะรับความจริงถูกตัดเพื่อนทั้งที่ทำเรื่องที่ถูกต้อง และหวังดี“มาคนเดียวเหรอคะ”จู่ๆก็มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ทั้งที่เธอดูสวยแต่เขากลับมองด้วยสายตารำคาญ“เห็นใครนั่งอยู่ด้วยปะล่ะ”น้ำเสียงเย็นชาโพล่งออกมาอย่างไม่คิด แค่ต้องการตัดบทให้คนมาใหม่ไปไกลๆเสีย ทว่าเปล่าเลย เธอกลับคลี่ยิ้มที่มุมปากด้วยท่าทางยั่วยวน เสมือนมองสิ่งนั้นเป็นการท้าทาย แล้วเดินนวยนาดเข้ามานั่งข้างๆ“ให้นั่งเป็นเพื่อนไหมคะ”“ลุก”“งื้อ อย่าไล่กันอย่างนี้สิคะ รู้ไหมว่าความหล่อของคุณมันทิ่มแทงไปถึง..มดลูกของเอวา”เธอจงใจเน้นประโยคหลังด้วยเสียงที่แหบพร่า หากแต่ร่างสูงกลับถอนหายใจออกมาแรงๆจนอีกฝ่
เด็กเสี่ย บทที่ 147 คำขอของเธอ
หลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จอาคีรากับเกรียงไกรก็แยกตัวไปยังห้องทำงานเพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องงานในบริษัทใหม่ของเขา เนื่องจากมีลูกค้าบางกลุ่มที่เข้ามาติดต่อเคยเป็นลูกค้าของบริษัทในตระกูลมาก่อน ปล่อยให้พะแพงนั่งเล่นเดินเล่นอยู่คนเดียวในบ้านกินเวลาไปมากกว่าหนึ่งชั่วโมง แชทกลุ่ม : เพื่อนกันแค่นี้เพราะไม่มีใครคบแล้ว PP : เบื่อออออออ MON : อะไรยะ ไม่ได้อยู่บ้านสามีหรือไง PP : อยู่ MON : แล้ว? PP : เขาไปคุยงานกับพ่อ แพงนั่งคนเดียวอยู่ในห้องรับแขก เป็นชั่วโมงแล้วเนี่ย MON : โธ่ แม่คุณ ไอ้เราก็นึกว่าถูกเขาทิ้งเอาไว้ข้างทาง กะจะให้ @BAS ไปรับแล้วเนี่ย พะแพงถึงกับหลุดยิ้มตอนที่เห็นรายชื่อนั้นถูกแท็ก จากนั้นก็ขึ้นว่าอ่านทั้งหมด BAS : ออกมาทำงาน MON : ไหนบอกว่าวันนี้หยุด BAS : พรุ่งนี้ มึงจำผิดป่าว MON : บอกผิดหรือเปล่าเถอะ อย่างกูไม่มีทางจำผิด BAS : ?
เด็กเสี่ย บทที่ 146 ของแทนใจ
“ไม่ได้ยังไง นี่มันห้องนอนพี่ใครมันจะเข้ามา” “แต่พ่อกับแม่อยู่ข้างล่าง ไหนจะพ่อบ้านแม่บ้านอีก อีกอย่างยังกลางวันอยู่เลย” ร่างสูงที่ตามคร่อมลงมาซ้อนทับเธอถึงกับชะงัก พลางขมวดคิ้ว “นี่กลายเป็นคนหัวโบราณตั้งแต่เมื่อไหร่ ลืมไปแล้วเหรอว่า..ในรถเราก็เคยทำกันมาแล้ว” “อย่าพูดนะ” พะแพงหลับตาปี๋ไม่อยากได้ยินคำนั้นจากปากเขา แต่ลืมไปว่าการหลับตาแบบนั้นจะเปิดโอกาสให้กับคนฉลาดแกมโกง แน่นอนว่าคนที่กำลังหิวกระหายไม่มีทางปล่อยให้มันหลุดมือ เลิกเสื้อเธอขึ้นจนเผยหน้าอกสวยสร่างขาวเนียน ก้อนเนื้อกลมโตเกินตัวต่อหน้าต่อตา เธอเบิกตากว้าง อ้าปากจะห้ามกลับถูกอวัยวะเดียวกันฉกแย่งไปจูบครั้งนี้เป็นจูบที่ดูดดื่มที่โหยหาที่สุด เธอไม่เคยรู้สึกวาบหวามจนสมองขาวโพลนขนาดนี้มาก่อน อาจเป็นเพราะทั้งคู่ห่างนานเกินไป เมื่อถึงช่วงเวลาประจวบเหมาะกลับมาสานต่อความสัมพันธ์ ความต้องการที่มีปกติอยู่แล้ว ยิ่งทวีคูณเข้าไปอีก ต่างฝ่ายต่างโหยหาซึ่งกันและกัน พอร่างกายสัมผัสจึงปานไฟราคะโชนลุก ลำคอระหงแหงนขึ้นจังหวะปลายจมูกโด่งชอนไชเข้ามา
เด็กเสี่ย บทที่ 145 หมาแก่
เขาพาเธอเดินดูรอบๆ แบบเผินๆ ไม่ได้เจาะจงอะไรมาก และเธอก็ทำตัวเป็นแขกที่ดีด้วยการไม่หยิบจับข้าวของอะไรจนกว่าจะได้รับอนุญาต เว้นแต่บางอย่างที่สะดุดตาและทำให้อยากรู้ความเป็นไปเป็นมาจริงๆถึงจะถาม เขาเองก็ยินดีตอบโดยไม่ปกปิด ก่อนจะเดินตามขึ้นไปชั้นบน ไปหยุดที่หน้าห้องนอนห้องหนึ่ง มารู้ทีหลังว่าเป็นห้องนอนเขาก็ตอนที่ประตูถูกเปิดและเธอกับเขาหลุดเข้ามาแล้ว “นี่ห้องนอนของพี่เหรอ” รู้สึกภูมิใจเล็กๆ ที่คนแบบเขาวางใจถึงขั้นยอมให้เธอเดินเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัว มากกว่าก่อนหน้านี้เยอะ “อืม” ร่างสูงที่ทิ้งตัวลงนั่งตรงปลายเตียงพยักหน้า ขณะกวาดตามองไปรอบๆ เรียกให้เธอต้องมองตามไปด้วย ให้ความรู้สึกว่าเขาเองก็นานมากแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้กลับเข้ามาในพื้นที่แห่งนี้ “ว้าว ถ้วยรางวัลเต็มเลย” สายตาคมโตไปสะดุดเข้ากับตู้โชว์ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยของรางวัล เหนือขึ้นไปเป็นรูปตอนเขาเล่นบาสสลับกับเทควันโด มีภาพหนึ่งอยู่ในลักษณะท่ากำลังกระโดดเตะคู่ต่อสู้ เธอเงียบไปอึดใจหนึ่งพลางหันไปยังเจ้าตัวด้วยสีหน้าที่สลด “เหนื่อยมากไหมค
เด็กเสี่ย บทที่ 144 เจอพ่อแม่
คฤหาสน์หลังใหญ่ที่ถูกตกแต่งไปด้วยวัสดุล้ำสมัย เหมาะแล้วที่มีเจ้าของเป็นถึงนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ พะแพงที่นั่งอยู่ในรถเคียงข้างมากับร่างสูงโดยมีปุณเป็นคนขับรู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจแทบจะหลุดออกมานอกเบ้า ขณะเดียวกันดวงตาคู่สวยกวาดมองไปทั่ว ผ่านกระจกติดฟิล์ม เริ่มตั้งแต่ทางเข้าหมู่บ้านจนกระทั่งรถหักเลี้ยวเข้ามาในตัวบ้าน และจอดเทียบตรงหน้าประตูให้เขาและเธอได้ลง ก่อนรถคันเดิมจะแล่นเลยไปยังลานจอดรถ “ตื่นเต้นรึไง” เสียงทุ้มเอ่ยถามทันทีที่จับสังเกตได้จากไหล่ลาดห่อเล็ก ร่างเล็กช้อนตาจากการก้มงุดขึ้นมอง เม้มกลีบปากแน่นเข้าหากัน “พ่อแม่พี่ท่าน...ดุไหมคะ” เนื่องจากบ้านราวกับราชวังไม่เกินจริง เธอที่ติดดินสุดๆเมื่อมายืนตรงจุดนี้จะไม่ให้ใจสั่นเห็นว่าคงจะไม่ได้ ยังลอบถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าไปคว้าเขามาได้อย่างไร หากใครรู้คิดว่าเธอใฝ่สูง ไม่เจียมตัวอาจจะต้องยอมรับมัน เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นจริงมันก็ถูกอย่างที่เขาพูด ใครบ้างไม่อยากได้สามีรวย แถมหล่อระดับเป็นดาราได้แบบนี้ “คนที่สนับสนุนให้หนูหายไปจากพี่นี่ ไม่ได้เรียกว่า
เด็กเสี่ย บทที่ 143 คืนดี
กลีบปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มบางๆ หลุบตาต่ำมองกาแฟในแก้วของตัวเองกลบเกลื่อนความเคอะเขิน ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองคนตรงหน้าพลางเลิกคิ้วสูง“ทำไมแพงรู้สึกว่าต้องเป็นฝ่ายให้พี่คนเดียว”“ถ้าอย่างนั้นเรามาแลกกัน”แน่นอนว่าเธอไม่สามารถกลั้นยิ้มได้อีกต่อไป มันถึงได้ฉีกกว้างซะจนเผยฟันเรียงสวย ต่อหน้าต่อตาเขา“พูดอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอคะ”“แล้วทำไมพี่ต้องพูดไม่เป็นด้วยล่ะครับ”“ไม่รู้สิคะ คนอย่างพี่แพงนึกว่าจะ..”“พูดตามที่ใจคิด ไม่เห็นยากตรงไหน”คราวนี้เธอหัวเราะ ถึงแม้จะรู้สึกว่ามันโบราณราวกับเขาไปซ้อมมา แต่กลับทำให้รู้สึกหัวใจพองโต ยิ่งตอนเขาพูดแววตาสื่อถึงสิ่งนั้นออกมาอย่างซื่อตรงด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้เธอเคอะเขินเข้าไปใหญ่ เป็นครั้งแรกที่เขาทำให้เธอเสียอาการขนาดนี้“ค่ะ เข้าใจแล้ว”“ขอโทษนะ” จู่ๆ สีหน้าที่ทะเล้นของเขาก็หมายไป แปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสลดแทน ทอดมองมายังเธอจนสะท้อนภาพใบหน้างุนงงของตัวเองให้เห็น “ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา”“เคยขอโทษใครแบบนี้บ้างไหมคะ”“เคยครับ”“ใคร?”“ผู้หลักผู้ใหญ่เวลาเข้าประชุมสาย”ร่างเล็กหลุดหัวเราะร่วนอีกครั้ง ในขณะสายตาคู่คมนั้นยังจ้องมองไปยังใบหน้าหล่อเหลานั้นอยู่ ที่ไม่ว่า
Anda juga akan menyukai
ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา141.7K Dibacaลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข58.9K Dibacaคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย38.2K Dibacaบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า154.7K Dibacaรักฉบับเร่งรัดของท่านประธาน
อิงวรา62 Dibacaวันไนท์ฯมายบอส
จินต์พิชา1.2K DibacaSet คุณอาข้างบ้าน
อักษรามณี22 Dibacaสายใยแห่งรัก
ไข่มุกสีชมพู (Pink Pearl)1.1K Dibaca
