ตอนที่ 6 - 1 นางมารร้ายในคราบแม่เลี้ยง

 “พ่อของฉันบอกแบบนี้หรอ!!!” หลิวถิงถิงแทบจะตะโกนใส่หน้าของแม่เลี้ยง

   “ใช่ ก็แกเคยเป็นคนหาเงินให้ครอบครัว พอแกเข้ามหาวิทยาลัยแกก็แยกตัวออกมาไม่ดูดำดูดีพวกฉัน แบบนี้แกกลับไปอยู่ที่บ้านดีกว่า จะได้ช่วยหาเงินเข้าบ้านด้วย แกรู้หรือเปล่าตอนนี้ที่บ้านแทบจะไม่มีอะไรจะกินกันอยู่แล้ว” หยินเยว่ไม่สนใจสายตาที่ดูถูกมองมาเลยแม้แต่น้อย เพราะยังไงเธอก็ไม่ได้อายคนเดียว นังเด็กนี่ต้องอับอายไปกับเธอด้วย

“ไม่มีมือมีตีน อุ้ย เท้า กันแล้วหรือไงคะคุณป้าถึงได้มาบังคับให้ลูกสาวคนอื่นเค้าออกไปหาเงินมาเลี้ยงตัวเอง” จ้าวซือซือพอได้ยินว่ามีคนมาหาหลิวถิงถิง เธอจึงรีบตามมาและได้ยินนักศึกษาที่เดินผ่านคุยกันเรื่องของเพื่อนสนิทเธอพอดี หยินเยว่หันไปมองคนที่มาใหม่อย่างโมโห

 “แกมันคนนอกมาเกี่ยวอะไรด้วย แม่ลูกเค้าจะคุยกัน” หยินเยว่ตวาดใส่จ้าวซือซือ

 “หึๆ แม่งั้นหรอ นางมารร้ายในคราบแม่เลี้ยงล่ะสิไม่ว่า ถิงถิงมันลำบากกับพวกป้ามานานเท่าไหร่แล้ว อีกอย่างเงินเรียนมหาวิทยาลัยนี้ มันก็ไม่ได้เอาเงินป้ามาเรียนด้วย เพราะฉะนั้นมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลยจ้ะ” จ้าวซือซือเบะปาก ก่อนที่จะพูดความจริงออกมา คนที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างอยากรู้อยากเห็น ต่างก็จับใจความได้ว่าผู้หญิงที่มาหาหลิวถิงถิงนั้นคือแม่เลี้ยง แถมยังมาบังคับให้ถิงถิงลาออกจากมหาวิทยาลัยด้วย

“นังเด็กปากเสีย ที่บ้านแกไม่สั่งสอนหรือยังไงว่าเรื่องของคนอื่นอย่ามาเสือกน่ะ” หยินเยว่บอกออกไปอย่างโมโห

“โทษทีนะ พอดีป๊ากับม๊าสอนให้พูดดีดีกับคนที่เป็นคนดีเท่านั้น พอดีว่าป้าไม่ใช่ไง อีกอย่างหลิวถิงถิงคือเพื่อนรักของฉัน จะไม่ให้ฉันเสือกเรื่องของเพื่อนตัวเองได้ไง” หลิวถิงถิงมองใบหน้าสวยเฉี่ยวของจ้าวซือซืออย่างซาบซึ้งใจ

“ไปบอกพ่อมาคุยเองสิ ถ้าพ่อต้องการให้ฉันออกจากมหาวิทยาลัยแล้วไปหาเงินเลี้ยงครอบครัว ฉันจะลาออกเอง แต่ไม่ใช่พ่อแล้ว ใครก็มาสั่งให้ฉันลาออกไม่ได้” หลิวถิงถิงประกาศกร้าว หยินเยว่โมโหที่ลูกเลี้ยงที่เคยยอมให้โขกสับตอนนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว อาจจะเพราะโตขึ้นหรือปีกกล้าขาแข็งขึ้นก็อาจจะใช่ทั้งสองอย่าง หยินเยว่มองหลิวถิงถิงอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เธอไม่กลัวกลับจ้องตอบ แววตาดุดันที่หยินเยว่ไม่เคยเห็นมาก่อนจากเด็กสาวตรงหน้าทำให้ใจของเธอสั่นเล็กน้อย ก่อนที่จะจ้องไปที่ใบหน้าสวยเฉี่ยวของจ้าวซือซืออย่างคาดโทษ 

 “ฝากไว้ก่อนเถอะ แกสองคน แล้วฉันจะมาทำให้แกออกจากมหาวิทยาลัยให้ได้” เสียงกร้าวดังรอดไรฟันออกมาจากปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดง นักศึกษาเริ่มจะเข้ามา มุงหยินเยว่จึงต้องถอยทัพก่อน คงไม่ดีแน่ถ้ามาทำให้คนอื่นรู้ว่าเธอเป็นแม่เลี้ยงแบบไหน หยินเยว่เดินจากไปโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาแข็งกร้าวสามคู่มองเห็นการกระทำทั้งหมดเมื่อสักครู่

“เอาไงดีครับคุณชาย จัดการเลยไหมครับ ผมเพิ่งจะเคยเจอนางมารร้ายในคราบของแม่เลี้ยง หึๆ น่าจับมาสั่งสอนซะให้เข็ด บังอาจจะมาสั่งให้หลิวถิงถิงลาออกจากมหาวิทยาลัยทั้งๆที่ตัวเองไม่มีส่วนในการช่วยเหลืออะไรหลิวถิงถิงสักอย่าง” จางหลงอดที่จะบ่นออกมาไม่ได้

   “นี่ไม่รู้ว่านายหลิวหยางจะรู้หรือเปล่านะครับว่าภรรยาใหม่ของตัวเองทำกับลูกสาวคนกลางถึงขนาดนี้ ถ้ารู้เห็นเป็นใจด้วยนี่ไม่น่าเกิดมาเป็นพ่อคนเลยนะครับ” ต้าฉินเอ่ยเสริม 

   “สั่งให้คนไปจับตัวหยินเยว่มา สั่งสอนเบาๆก่อน อย่าให้มายุ่งกับเด็กในอุปการะของฉันอีก ส่วนเรื่องนายหลิวหยางถ้ารู้เห็นเป็นใจด้วยก็ให้สั่งสอนพร้อมๆกับหยินเยว่เลย งานนี้ฉันมอบหมายให้นายทำ ต้าฉิน อย่าให้พลาดเด็ดขาด ฉันจะรอฟังข่าวดี อ้อ จางหลง คืนนี้จัดผู้หญิงมาให้ฉันด้วย ขออย่าให้เรื่องมากหรือมีปัญหาตามมาอีกนะ” ซือมู่อันสั่งสองบอดี้การ์ดขณะที่มองตามร่างท้วมที่เดินห่างออกไปด้วยสายตาเย็นชา

“ครับนาย” สองบอดี้การ์ดรับคำสั่งก่อนที่จะเดินตามผู้เป็นนายไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกล