EP3.ก็คนมันหลงเมีย

“บ้า นี่ขนาดงานหนักนะ ไม่เว้นสักวัน”

“ก็เมียทั้งสวยทั้งน่ารักนี่นา” ไม่พูดเปล่า กระโจนเข้าหอมแก้ม หอมคอ หอมไหล่หยอกเย้า

“อร๊าย ทามอ่ะ อย่าซี เดี๋ยวน้ำหก”

เขายอมหยุด จ้องมองเธอด้วยสายตาหวานฉ่ำอย่างกับน้ำผึ้ง “รู้มั้ย ผู้ชายทั้งอำเถออิจฉาทามกันทั้งนั้น ทีมีนางฟ้าอย่างม่านเป็นเมีย”

“ขนาดนั้นเชียว”

“ทามยังอิจฉาตัวเองเลย”

“เว่อร์” ขาดคำ...เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้น ธราเทพรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานขึ้นดู พอเห็นปลายสายถึงกับส่ายหน้าระอาใจ

“ใครโทรมาป่านนี้คะ” เธอถามพลางเงยหน้ามองนาฬิกาติดฝาผนัง เข็มนาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มห้านาที

“นายอำเภอน่ะ” พูดพร้อมโชว์หน้าจอโทรศัพท์ให้เมียดู “ที่รักดื่มน้ำให้หมดแก้วนะ เดี๋ยวเค้าเข้าไปคุยโทรศัพท์ในห้องน้ำสักแป๊บ เสร็จแล้วจะกลับมาจัดการที่รักต่อ คืนนี้อย่าได้คิดจะนอน”

“ชิ! ขี้โม้” เธอยิ้มขบขันใส่ผัวที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำ พร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นทาบริมฝีปาก แต่ไม่ทันจะดื่ม สายตาเหลือบไปเห็นรอยบางอย่างติดอยู่บ๊อกเซอร์ของผัว ก็เลยรีบหยิบมาดู “เอ๊ะ...รอยลิปสติก?”

วินาทีนั้น...เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัว มืออ่อนจนทำแก้วน้ำหลุดจากมือ รดราดบนผ้าห่มนวมจนเปียกฉ่ำ

“ลิปสีแดง....บนเป้าเลยเหรอ”  เพราะค่อนข้างมั่นใจและแน่ใจว่ามันไม่ได้มาจากริมฝีปากของเธออย่างแน่นอน...มันก็เลยทำให้เธอคิดไปในทางที่ดีไม่ได้เลย

“.........ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย”  ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนสวรรค์พังครืนลงตรงหน้า หัวใจสั่นรัวแทบคลั่ง มือเย็นเท้าเย็นไปหมด

“ครับท่านนายอำเภอ” เสียงเขาดังผ่านประตูห้องน้ำ ก่อนประตูจะเปิดออกอีกครั้ง

เธอตกใจตาเบิกโต รู้สึกเหมือนตัวเองทำผิดอย่างไรอย่างนั้น รีบทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับตาแน่น เพื่อไม่ให้เขาเห็นพิรุธในดวงตาของเธอ...

“ไม่เป็นไรครับ”  ธราเทพเดินคุยโทรศัพท์ออกมาจากห้องน้ำ ตรงมายังเตียงนอน จ้องมองเธออย่างสำรวจตรววจตรา “อืม...เธอน่าจะหลับไปแล้วครับ...ก็ควรจะหลับมั้ยล่ะ ยานอนหลับตั้งสามเม็ด ไม่หลับถึงเช้าให้มันรู้ไป...เข้ามาได้เลยครับ”

เขาบอกคนปลายสายผ่านโทรศัพท์ ขณะเดินไปเปิดประตูห้องนอนแล้วก้าวออกไป ทั้งที่ยังเปลือยเปล่าล่อนจ้อนนั่นล่ะ