EP8.มันคือ..เถาวัลย์รัญจวน

พอกดวางสายปุ๊บก็ถอนหายใจปั๊บ เหมือนหนักอกหนักใจนักหนา ก่อนจะหันกลับมาแล้วตกใจเอื้อก เพราะเจอคุณนายปลัดยืนอยู่ตรงหน้า  

“ว๊ายคุณม่าน ตกใจหมดเลยค่ะ”

ม่านนภาลังเลนิดหน่อยว่าจะถามดีหรือไม่ เพราะมันดูเสียมารยาทที่แอบฟังคนคุยโทรศัพท์กัน

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??”

“อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม

“คุณปลัดไปทำงานแล้วหรือคะ”

“ค่ะ ตอนนี้ในบ้านมีแค่เราสองคนเท่านั้น...ได้ยินว่าลูกสาวของป้าอยากได้เถาวัลย์...ไอ้เถาวัลย์ที่ป้าพูดถึงเนี่ย มันมีสรรพคุณยังไงหรือคะ”

ป้าพะยอมยิ้มมีเลศนัย กระซิบกระซาบอารมณ์เดียวกับตอนนินทาชาวบ้านเป๊ะ “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

“เรื่องจริงหรือคะ” ม่านนภาถามอย่างตื่นเต้น

“จริงสิคะ แต่คนสมัยนี้ไม่ค่อยมีใครรู้หรอก แม่ของป้าเป็นหมอตำแย ส่วนพ่อเป็นพรานป่าหาสมุนไพรขาย ป้าเลยได้ความรู้มาบ้าง เมื่อก่อนป้าก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกว่าฤทธิ์เดชมันจะขนาดนั้นจริงๆ แต่พอได้ลอง...”

ม่านนภาเบิกตาโต อ้าปากหวอ “หมายความว่าป้าเคยใช้เถาวัลย์มาแล้ว...”

“ชู่วส์...อย่าดังไปค่ะ เดี๋ยวคนจะแห่ไปล่าเถาวัลย์จนหมดป่า ถ้าไม่สนิทกันป้าไม่เล่าหรอกนะคุณม่าน มีคนรู้เรื่องเถาวัลย์น้อยมาก ส่วนมากคนเฒ่าคนแก่ แถมส่วนใหญ่ยังคิดว่ามันสูญพันธุ์ไปแล้วด้วยซ้ำ”

เธอไม่สงสัยแล้วว่าทำไมป้าพะยอมถึงได้เสน่ห์แพรวพราวขนาดนี้  “แต่มันยังมีอยู่...ใช่มั้ยคะ”

ป้าพะยอมพยักหน้า “เมื่อห้าปีก่อน น้องชายของป้าเข้าป่าไปล่าสัตว์ แล้วหลงทางไปเจอต้นเถาวัลย์ราคะโดยบังเอิญ มันเลยเด็ดผลมาลองปลูกที่หลังบ้าน แต่มันไม่ขึ้นค่ะ อย่างที่พ่อกับแม่เคยบอก มันจะขึ้นเฉพาะในดินที่มันชอบเท่านั้น”

“ในป่ารัญจวนหรือคะ”

“ใช่ค่ะ มีแค่น้องชายของป้าคนเดียวที่รู้จักทางเข้า มันไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังหรอกนะคะ เพราะกลัวจะวุ่นวาย คุณม่านอย่าไปเล่าให้ใครฟังนะ”

“ไม่เล่าหรอกค่ะ ว่าแต่ ไอ้เถาวัลย์เนี่ย เอามาใช้ยังไงคะ เอามาต้มเป็นยา หรือว่ากินสดได้เลย”

ป้าพะยอมถึงกับหัวเราะลั่น “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะคุณม่าน แต่...โอ๊ย ไม่อยากเล่าเลย กลัวคุณม่านจะหาว่าป้าทะลึ่งลามก”

“โหย เล่ามาขนาดนี้แล้ว ก็เล่ามาเถอะค่ะ ม่านไม่ใช่เด็กๆซะหน่อย ยังไงคะ ป้าเคยใช้แล้วนี่ ช่วยรีวิวให้ฟังหน่อยค่ะ เอาแบบละเอียดเลยนะคะ”

“ละเอียดเลยนะคะ” ป้าพะยอมหัวเราะคิกคัก หน้าแดงเป็นลูกตำลึง “คืออย่างนี้ค่ะ ผลของเถาวัลย์มันมีรูปร่างเหมือนลำของผู้ชายน่ะค่ะ”

“อะ...” ม่านนภาอ้าปากหวอ “โอวว”

“เหมือนเปี๊ยบเลยค่ะ แถมมียางด้วยนะคะ ยางมันนั่นแหละค่ะ คือยาชั้นดีช่วยบำรุงเครื่องเพศของสตรีให้กลับมางดงามเปล่งปลั่งในพริบตา”

“ใช้ยางของมันหรือคะ”

ป้าพะยอมกระซิบเบากว่าเดิม “สอดใส่ผลเข้าไปในช่องเพศ รอให้น้ำในหัวของผลแตกออก น้ำยางเหนียวๆสีขาวขุ่นนั่นแหละค่ะ”

“โอ้วว...”  หัวใจของเธอเต้นรัวไปหมด เมื่อคิดภาพตามที่ป้าแกเล่า “อะเมซิ่งมาก ไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย ว่าแต่ ตอนที่ป้าใช้ ป้ารู้สึกยังไงคะ”

“อย่าให้เล่าเลยค่ะ” พูดพร้อมหัวเราะคิกคัก “เอาเป็นว่าหลังจากใช้แล้ว ป้าก็ไม่เคยขาดผู้อีกเลย”

“เชื่อค่ะเชื่อ” เพราะเห็นมาแล้วกับตาว่าป้าแกใช้ผู้ชายเปลืองแค่ไหน “ตอนนั้น...น้องชายป้าเอามาให้เหรอคะ”

“ไม่ใช่ค่ะ”

“อ้าว”

“แต่พาไปต่างหาก...ถ้าอยากใช้ก็ต้องไปที่ต้นมันเท่านั้น ต้องใช้ตอนที่มันยังมีชีวิตค่ะ ถ้าเด็ดปุ๊บหัวเหี่ยวปั๊บ น้ำไม่แตก ใช้ไม่ได้แล้ว มันจะออกฤทธิ์เฉพาะตอนที่มันยังอยู่กับต้นเท่านั้นค่ะ”