เข้าสู่ระบบ“ฉันอยากเปลี่ยนพนักงานค่ะ” ดารินทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเอาเรื่องไม่ต่างกันเมื่อพนักงานสาวคนเดิม ขึ้นเสียงใส่เธอ“รบกวนคุณพนักงาน ไปแจ้งกับทางเจ้าของร้านด้วยนะคะ” ดารินทร์พูดแล้วเดินไปทางออกจากห้องลองเสื้อนี้ แต่ยังไม่ทันที่จะเดินออกจากห้องไป ดารินทร์ก็หันกลับมามองพนักงานคนเดิมอีกรอบ แล้วเอ่ยพูดด้วยน้
หลังจากที่ปลอบคนตัวเล็กเสร็จเขาก็บอกเธอทุกอย่างว่าเขาจะพาเธอไหนบ้างกันเธอจะร้องไห้อีก ช่วงนี้คงต้องใส่ใจความรู้สึกของเธอเป็นพิเศษเสียหน่อย“ร้านนี้เหรอคะ” เมื่อเขาพาเธอเดินมาถึงร้านที่เขาบอกเอาไว้ร่างบางก็ถามขึ้นด้วยความตื่นเต้นทันที ถึงแม้ว่าจะไม่ได้แสดงออกมาทางการกระทำแต่ทางแววตาและนำ้เสียงนั้นบ่ง
เวลาล่วงเลยผ่านไปราวสามชั่วโมงเห็นจะได้ที่วินทัพรอดารินทร์ใช้เวลาในการเลือกเสื้อผ้าต่าง ๆ รวมทั้งของมใช้ต่าง ๆ ด้วย ร่างบางของเขาดูตื่นเต้นไปกับสิ่งของน่ารัก ๆ มากมายจนเขาเองก็ไม่อาจจะละสายตาออกได้อย่างน่าทึ่ง“อันนี้ก็น่ารักนะคะคุณผู้หญิง”“จริงด้วยค่ะ เอ…แบบนี้น่าจะได้ลูกผู้หญิงไหมนะคะ เท่าที่ดูคุ
เช้าวันถัดมาวินทัพพาดารินทร์ไปโรงพยาบาลแต่เช้าตรู่ เขาพาเธอไปตรวจร่างกายอย่างละเอียด ตรวจทุกอย่างที่อาจจะเกิดปัญหาได้ตอนเธอคลอดลูกออกมา การตรวจเป็นไปตามที่วินทัพต้องการ เขาเข้าไปกับทุกการตรวจราวกับว่ากลัวเธอจะหายเข้าไปในห้องตรวจแล้วไม่ออกมาก็ว่าได้การตรวจร่างกายที่ละเอียดอ่อนเองก็ดูจะเป็นปัญหาอยู่บ
หลังจากที่วินทัพกลับมาจากบ้านของตัวเองก็พบว่าเมียของเขาหลับไปแล้วเรียบร้อยลูกน้องที่เขาสั่งให้คอยดูแลเธอรายงานสิ่งที่ดารินทร์ทำวันนี้ให้เขาทราบแล้วทั้งหมด ว่าวันนี้เธอทำอะไรบ้างและมีอาการอะไรบ้างวินทัพเดินไปฟังรายงานไปจนมาถึงห้องที่คนตัวเล็กหลับอยู่ เขาเดินไปนั่งลงข้างเตียงฝั่งที่ร่างบางนอนหลับอยู่
หลายวันต่อมาวินทัพได้สั่งให้ลูกน้องเฝ้าดารินทร์เอาไว้ตลอดทุกฝีก้าวเพราะเขาไม่ไว้ใจให้เธอไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่พอยังส่งคนคอยตามสมสบทีหลังอีกด้วยโดยไม่ให้ดารินทร์ได้รู้ช่วงนี้เขานอนที่บริษัทเสียส่วนใหญ่เพราะไม่อยากให้เมียของเขาต้องไปกลับที่คอนโด เพื่อลดอัตราการเสี่ยงเรื่องไม่ดีด้วย เขาเองก็อยู่ที่บริษ







