LOGINShare
บทที่ 32
Last Updated:
2025-09-17 04:57:33
Latest chapter
เธอเป็นของผม บทที่ 124
หลังจากมื้อกลางวันผ่านไปอย่างเงียบสงบ ดารินทร์นั่งพิงพนักเก้าอี้ ปล่อยให้เวลาค่อย ๆ ไหลผ่าน เธอมองอาหารตรงหน้าที่ถูกเก็บไปเรียบร้อยแล้ว ใจที่อิ่มเอมจากความใส่ใจของเขากลับแฝงด้วยบางสิ่งที่หนักอึ้งอยู่ลึก ๆ แม้รอยยิ้มบาง ๆ จะยังอยู่ แต่แววตากลับเงียบกว่าปกติวินทัพสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้นตั้งแต่เ
เธอเป็นของผม บทที่ 123
เช้าวันทำงานเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับรถคันหรูที่แล่นเข้ามาจอดหน้าตึกสำนักงานใหญ่ตามเวลาปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติเลยคือ คนที่นั่งอยู่ในรถคันนั้นที่ปกติจะไม่ได้มาด้วยกันนั่นต่างหาก…เมื่อวินทัพก้าวลงมาก่อนและอ้อมไปเปิดประตูให้อีกฝั่ง ภาพของดารินทร์ที่ก้าวลงมาพร้อมเขาในเวลาเดียวกันก็เหมือนจุดชนวนบางอย่างขึ้นใน
เธอเป็นของผม บทที่ 122
แสงอ่อนยามเช้าสาดลอดผ่านผ้าม่านสีอ่อนเข้ามาในห้องนอนอย่างแผ่วเบา ดารินทร์ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ สติที่ยังไม่เต็มร้อยทำให้เธอขยับตัวเพียงเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบล้อมอยู่รอบตัวแขนแกร่งของใครบางคนพาดอยู่รอบเอวเธออย่างแนบแน่น แน่นเสียจนแทบไม่มีช่องว่างให้ขยับหนีดารินทร์ชะงักไ
เธอเป็นของผม บทที่ 121
รถคันหรูเคลื่อนตัวเข้าสู่ลานจอดรถของคอนโดมิเนียมอย่างเงียบเชียบ ไฟหน้ารถสะท้อนผนังคอนกรีตสีอ่อนเป็นทางยาว ก่อนจะดับลงเมื่อวินทัพดับเครื่อง เขาหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดารินทร์เอนศีรษะพิงเบาะ ดวงตายังคงปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ เห็นได้ชัดว่าเธอหลับไปตั้งแต่รถยังไม่ทันจอดดีด้วยซ้ำร่างสูงยิ้มบาง ๆ อย
เธอเป็นของผม บทที่ 120
ประตูกระจกของร้านเสื้อถูกผลักเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่กุมมือภรรยาของตัวเองแน่น ดารินทร์แทบไม่ต้องหันกลับไปมอง เธอรู้ดีว่าภาพข้างหลังคงเต็มไปด้วยสายตาที่ทั้งตกใจ ทั้งเสียดาย และทั้งรู้สึกผิดของใครบางคน วินทัพไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาเพียงพาเธอเดินออกมาอย่างมั่นคง ราวกับตั้งใจจะตัดทุกความวุ่นวายไ
เธอเป็นของผม บทที่ 119
“ฉันอยากเปลี่ยนพนักงานค่ะ” ดารินทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเอาเรื่องไม่ต่างกันเมื่อพนักงานสาวคนเดิม ขึ้นเสียงใส่เธอ“รบกวนคุณพนักงาน ไปแจ้งกับทางเจ้าของร้านด้วยนะคะ” ดารินทร์พูดแล้วเดินไปทางออกจากห้องลองเสื้อนี้ แต่ยังไม่ทันที่จะเดินออกจากห้องไป ดารินทร์ก็หันกลับมามองพนักงานคนเดิมอีกรอบ แล้วเอ่ยพูดด้วยน้
You may also like
