LOGIN“บรรยากาศดีจังเลยนะคะ” ณัชชาเอ่ยขึ้นเมื่อปรเมศวร์พาเธอเดินเข้ามานั่งโซนเอ้าดอร์วิวติดแม่น้ำ เขาขยับเก้าอี้ให้เธอ
“ขอบคุณนะคะ”
“เมนูที่เป็นไฮไลท์ของร้านนี้ก็คือเมนูจากกุ้งมังกรตัวใหญ่ ถ้ายังไงคุณณัชลองเลือกดูก่อนนะครับ” ปรเมศวร์รีบแนะนำ เพราะลูกค้าสาวใหญ่ท่านหนึ่งพาเขามาที่นี่
เมื่อสั่งอาหารกันเสร็จเรียบร้อย ทั้งคู่ก็นั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ ไม่นานณัชชาก็ต้องประหลาดใจเมื่อท่านประธานเดินเข้ามาหา ณัชชารู้สึกแปลกมากที่บังเอิญมาเจอเขาที่นี่ ก็จะไม่บังเอิญได้อย่างไรกันเล่า ภรรยาของท่านประธานก็คือสาวใหญ่ที่แอบเลี้ยงปรเมศวร์เอาไว้อย่างลับ ๆ และเร็ว ๆ นี้ทั้งคู่ก็กำลังจะนัดกันไปล่องเรือสำราญ งานนี้ปรเมศวร์คงได้เงินเป็นกอบเป็นกำ
“สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้ว ถ้ายังไงผมขอตัวภรรยาคุณสักครู่ได้มั้ยครับ” ท่านประธานเอ่ยทักขึ้นกับปรเมศวร์ ซึ่งเขาก็รับสมอ้างได้เป็นอย่างดี ณัชชาทำทีเป็นขออนุญาตปรเมศวร์ แล้วลุกขึ้นเดินตามท่านประธานของเธอไป
“เชิญครับ” เมื่อณัชชาเดินมาถึงโต๊ะ ที่มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่
“คุณณัชชา ผมอยากจะแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คุณวีรภาพครับ คนที่จะมาร่วมลงทุนกับเรา”
“สวัสดีค่ะ ดิฉันณัชชาเป็นเลขาของคุณโยธิน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” ณัชชายกมือไหว้หุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัท
“ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับคุณณัชา แหม่!.. คุณสวยอย่างที่คุณโยธินบอกเลยนะครับ” ชายวัยกลางคนเอ่ยปากชมณัชชา
“ขอบคุณค่ะ” ณัชชายิ้มรับแล้วนั่งเก้าอี้ลงตรงข้ามกับคุณวีรภาพ ไม่นานนักท่านประธานของเธอก็ขอตัวไปรับโทรศัพท์
“นั่งคุยกับคุณวีรภาพสักครู่นะ คุณณัชชา เดี๋ยวผมขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อน” เมื่อเจ้านายขอร้องเธอจึงไม่กล้าปฏิเสธ อีกอย่างคงจะใช้เวลาไม่นาน คุณโยธินประธานบริษัทของณัชชารีบรับโทรศัพท์ของภรรยา
“คุณโยธิน คืนนี้จะกลับกี่โมงคะ” เสียงของภรรยาเอยถามกับผู้เป็นสามี
“ก็น่าจะดึก ๆ แหละ คุณหลับไปก่อนเลยก็ได้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“ก่อนคุณกลับช่วยโทรหาด้วยนะคะ ดิฉันจะฝากซื้อข้าวต้มระหว่างทาง” จะเป็นแบบนี้เสมอเพื่อเช็กว่าสามีจะกลับตอนไหนเพราะเธอจะได้วางแผนถูก เพราะตอนนี้คุณพรรณี ภรรยาท่านประธานโยธินแอบคบกับปรเมศวร์ที่เป็นอดีตบาร์โฮสต์มาก่อน
“อ๋อ...ได้สิ” พอวางสายจากสามี คุณพรรณีก็รีบโทรหาชู้รักของเธอทันที ระหว่างที่ท่านประธานยังเดินไปไม่ถึงโต๊ะ โทรศัพท์ของปรเมศวร์ก็ดังขึ้น ดีกว่าณัชชาไม่อยู่ตรงนั้น ทำให้เขาคุยได้สะดวก
“ไหนว่ารับงานผู้ชายยังไง ทำไมถึงมากับผู้หญิงได้” เปิดฉากมาพรรณีที่หึงโหดก็ใส่เป็นชุด เพราะสายสืบเธออยู่ทั่วไปหมด ปรเมศวร์ถึงกับงง ว่าเธอเห็นเขามากับณัชชาได้ยังไง ก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคุณพรรณี เพราะสายของเธอก็เป็นลูกน้อยที่ทำงานอยู่ที่บริษัทของสามีเธอนั่นแหละ เขาเห็นปรเมศวร์ไปรับณัชชาถึงบริษัท
“ใจเย็น ๆ สิครับ ผมรับงานจากสามีของคุณณัชชาให้พาภรรยาเขากลับบ้าน เพราะสามีคุณพี่นั่นแหละครับ แต่บังเอิญเธอพาผมมาทานข้าวก็แค่นั้น” จากนั้นปรเมศวร์ก็รีบอธิบายให้คุณพรรณีฟัง แต่เธอก็ยังถามต่ออีก ปรเมศวร์จึงคอยมองดูว่าณัชชาจะลุกจากโต๊ะท่านประธานเมื่อไหร่
“แน่ใจนะว่ามาทานข้าวกันเฉย ๆ”
“แน่ใจสิครับ ก็เธอมีสามีแล้ว”
“งั้นคืนนี้พี่จะรอนะ” สุดท้ายคุณพรรณีก็ต้องบอกในสิ่งที่เธอต้องการ แต่คืนนี้ปรเมศวร์คงไม่ว่างเสียแล้ว
“แล้วสามีพี่ไม่กลับบ้านเหรอครับ”
“ดึก ๆ โน่นล่ะ ถ้าพายัยเลขาฯไปส่งที่บ้านแล้วเมศวร์ก็รีบมาหาพี่สิ”
“ผมว่าเอาไว้ก่อนเถอะครับ ผมกลัวจะมีเวลาไม่พอ เดี๋ยวเราก็ไปล่องเรือกันแล้ว พี่อดใจไว้ก่อนนะครับ ผมไม่อยากเร่งรีบ” ปรเมศวร์รีบปฏิเสธ
เมื่อคุณโยธินกลับมาที่โต๊ะได้สักครู่แล้ว ณัชชาจึงขอตัวออกมาหาปรเมศวร์
“รอนานมั้ยคะ คุณเมศวร์”
“อ๋อ ไม่นานครับ คุยธุระเสร็จแล้วหรือครับคุณณัช”
“ค่ะ เราทานกันเลยมั้ยคะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด”
ที่โต๊ะของท่านประธาน หลังจากเลขาคนสวยของคุณโยธินเดินจากไป หุ้นส่วนคนสำคัญก็รีบเอ่ยปากชมทันที
“คุณโยธินนี่มีเลขาฯ สวย ๆ น่ารักอย่างนี้ ผมนี่อิจฉาเลยนะครับ” วีรภาพหนุ่มวัยกลางคน ผู้ร่วมทุนคนใหม่เอ่ยขึ้นเมื่อรับประทานอาหารไปได้สักพัก
“นั่นสิครับ ทั้งสวยทั้งเก่ง เสียอย่างเดียวเธอมีสามีแล้วครับ” คุณโยธินรีบบอก อย่างน้อยก็จะได้กันให้หุ้นส่วนคนนี้เอาไว้ก่อน ดูแล้วคุณวีรภาพก็ไม่ต่างจากเขาเท่าไหร่นัก
“อ่าว!!.. เหรอครับ ผมนึกว่าเธอจะโสดเสียอีกนะครับเนี่ย”
“ครับ ก่อนรับเธอเข้ามาทำงาน ภรรยาของผมสแกนเรียบร้อยหมดแล้วครับ เลขาฯ โสด ๆ เนี่ยหมดสิทธิ์ครับ”
“แหม่!...ภรรยาคุณโยธินนี่ร้ายไม่เบานะครับ ว่าแต่เรื่องงานคุณณัชชาเป็นอย่างไรบ้างครับ”
“ดีครับ เธอช่วยงานผมได้เยอะเลยทีเดียว”
คุณวีรภาพเซ็นต์สัญญาร่วมธุรกิจกับโยธินประธานบริษัทเสร็จแล้วก็ขอตัวกลับ แต่ก่อนกลับโยธินก็แวะมาทักทายณัชชาด้วย ปรเมศวร์คิดถูกแล้วที่วันนี้เขารับงานของเจนภพ ถ้าไม่เช่นนั้นเขาคงต้องไปหาคุณพรรณีเป็นแน่ แล้วถ้าเกิดคุณโยธินกลับเร็วล่ะ คิดแล้วปรเมศวร์เสียวสันหลังวาบเลยทีเดียว
ปรเมศวร์ขับรถมาถึงบ้านของณัชชา หญิงสาวเชิญชายหนุ่มเข้าบ้าน ณัชชาลืมดูโทรศัพท์เพราะมันอยู่ในกระเป๋าสะพายของเธอ มีมิสคอลจากเจนภพหลายสาย เธอจึงโทรกลับไป
“สวัสดีค่ะพี่เจตน์ พอดีณัชมาทานข้าวกับคุณปรเมศวร์ แล้วก็มาต้อนรับหุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัทด้วยค่ะ”
“อ่าว สรุปว่าณัชก็ต้องมากับท่านประธานเหรอ” เจนภพถามขึ้น
“เปล่าหรอกค่ะ ณัชมากลับคุณปรเมศวร์ เราแวะทานข้าวแต่เจอกับท่านประธานพอดี ตอนนี้ณัชกลับมาแล้วค่ะ”
“อ่อ พอดีพี่ดูงานเสร็จตอนนี้เข้ามาที่พักแล้วก็เลยโทรหา”
คุยกันได้สักพักณัชชาจึงขอตัว เพราะพรุ่งนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นทั้งหมด เมื่อวางสายจากสามีแล้ว ณัชชาจึงหันมาคุยกับปรเมศวร์
“เชิญคุณเมศวร์นั่งรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวณัชขอตัวอาบน้ำก่อน”
“เออ..พอดีผมลืมอุปกรณ์การนวดไว้ที่รถครับ ขอออกไปเอาสักครู่ คุณณัชได้ล็อกรถไว้มั้ยครับ
“ไม่ค่ะ คุณเมศวร์จะดื่มอะไรก่อนมั้ยคะ พอดีณัชชาเป็นคนอาบน้ำนาน”
“ผมว่าคุณณัชชานวดแล้วค่อยไปอาบน้ำไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เหงื่อเต็มเลย” ว่าแล้วเธอก็เดินเข้าห้องน้ำไป ปรเมศวร์กำลังจะเรียกแต่ว่าดันมีโทรศัพท์โทรหาเขาพอดี เมื่อเห็นว่าเจนภพโทรหา ปรเมศวร์จึงแกล้งเดินไปรับโทรศัพท์ในรถ และทำทีเป็นกลับไปเอาของ
“คุณพาเธอไปทานข้าวทำไม คุณห้ามจีบเธอเด็ดขาดรู้มั้ย” เจนภพรีบบอกปรเมศวร์
“ผมต้องทำทีเป็นจีบเธอเอาไว้ก่อน เพื่อให้เธอตายใจ”
“ผมให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว พอเสร็จจากนี้คุณห้ามติดต่อเธอเด็ดขาด”
“ไม่ต้องห่วงครับ รับรองถ้าคุณณัชชาไม่เป็นหมัน คุณได้เห็นภรรยาคุณท้องแน่นอน” หลังจากวางสายจากเจนภพเรียบร้อยแล้ว ปรเมศวร์ก็เตรียมอุปกรณ์การนวดให้พร้อมทันที ครึ่งชั่วโมงผ่านไปณัชชาจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ
“กระเป๋าใหญ่จัง ขนอะไรมานักหนาเหรอคะ”
“ก็เป็นอุปกรณ์การนวดทั้งนั้นเลยครับ พวกน้ำมันแล้วก็อุปกรณ์การนวด พวกลูกกลิ้งนวดอะไรประมาณนี้ครับ” ณัชชาเองก็ไม่ได้สนใจนักหรอก เธออย่างไปอย่างนั้นแหละ
“ผมมีชุดให้คุณณัชเปลี่ยนด้วยนะครับ พอดีมันติดมา”
“ไม่ต้องก็ได้มั้งคะ เดี๋ยวณัชเปลี่ยนเป็นชุดลำลองที่ใส่อยู่บ้านก็ได้” เธออายเพราะที่บ้านไม่ได้เปิดไฟสลัว ๆ เหมือนห้องนวด เธออายที่จะให้เขาเห็นทุกสัดส่วนของเธอ
“ถ้าอย่างนั้นขอเป็นผ้าเช็ดตัวผืนเดียวดีกว่าครับ ผมไม่อยากให้ชุดคุณณัชเปื้อนพวกน้ำมันนวดไปด้วย”
“เอาอย่างนั้นก็ได้คะ”
ณัชชาเดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เธอเดินมานอนคว่ำหน้าให้กับปรเมศวร์นวดให้เธอจากทางด้านหลังก่อน หญิงสาวนอนคว่ำหน้าลงไปแล้วปลดผ้าเช็ดตัวที่ผูกเป็นปมด้านหน้าออก ผ้าเช็ดตัวจึงแค่ใช้ปิดบริเวณกลางลำตัวด้านหลังของเธอเท่านั้น
“ผมจะนวดอิโรติกให้นะครับ คุณณัชจะได้ผ่อนคลาย”
“ค่ะ”
ตอนที่ 25 โลกกลมหรือพรหมลิขิตท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ ประเทศอังกฤษทางด้านอธิวัตร ณัชชาและอรวรรณก็ได้เดินทางมาถึงที่ลอนดอนประเทศอังกฤษ อธิวัตรได้โทรไปหาเพื่อนให้มารับที่สนามบินฮีทโธรว์ เพื่อเดินทางไปบ้านพักของอธิวัตรในกรุงลอนดอน“เฮ่ย ๆ วัตร รอฉันนานมั้ย” ชายหนุ่มที่มีส่วนสูงไล่เลี่ยกันเดินเข้ามาทักอธิวัตรอย่างคุ้นเคย“ไม่นานเลย เอ่อ นี่คุณอรวรรณ กับคุณณัชชา ทั้งสองเดินทางมาพร้อมกันฉันด้วย” ธนากรเพื่อนของอธิวัตรทำความรู้จักกับสองสาวตามที่เพื่อนเขาแนะนำ“สวัสดีครับคุณณัชชา คุณอรวรรณ ผมธนากรเพื่อนของเจ้าวัตรครับ”“สวัสดีค่ะคุณธนากร” ทั้งสองสาว เอ่ยคำสวัสดีพร้อม ๆ กัน หลังจากทำความรู้จักกันเสร็จ ธนากรก็ได้พาทั้งสามออกมาจากสนามบินมุ่งหน้าสู่ทางตอนใต้ของกรุงลอนดอน จุดหมายคือบ้านของอธิวัตรที่ซื้อเอาไว้ตอนเขาเรียนที่นี่“คุณณัชและคุณอร พักห้องนี้นะครับ” ธนากรให้พ่อบ้านช่วยยกกระเป๋าทั้งสามคนลงจากรถ หลังจากนั้นเขาก็เดินไปคุยกับเพื่อน“เดือนหน้า ถึงจะได้ผ่าตัด เพราะก่อนหน้านี้อาจารย์หมอเขาบินไปรักษาให้กับเจ้าชายอีกเมืองหนึ่ง ถ้าแกมาเร็วกว่านี้ก็คงไม่ต้องรอหรอก”“ไม่เป็นไรกร ฉันรอได้ รอมาตั้งส
ตอนที่ 24 เสน่หาสัญญาชู้ NCริมฝีปากชมพูระเรื่อคือเป้าหมายหลักร่างสูงของชายชู้ โน้มหน้าเข้าไปใกล้จนลมหายใจของทั้งคู่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว ทว่า...“อื้อ!!...ใจร้อนจังเลยไปหิวมาจากไหน” ชายชู้หน้าเสียเมื่ออีกฝ่ายหันหนี จากจะจูบปากกลายเป็นจูบแก้มแทน ยังไงคืนนี้เขาก็ไม่ยอมคว้าน้ำเหลว“พรุ่งนี้คุณต้องบิน อย่าหักโหมจนเสียงานสิ”“ไม่ต้องห่วงที่รัก แรงผมเหลือไว้ฆ่ามันอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ผมอดใจไม่ไหว”“อื้อ!!.. อย่าค่ะ”“ผมก็ต้องการคุณ...เปรม ถ้าผมกลับมาเราแต่งงานกันนะ” ข้อต่อรองไม่น้อยเลยทีเดียวที่ชายชู้ยื่นให้เธอเป็นการประกันว่าถ้าเขาทำงานนี้สำเร็จเธอต้องยอมแต่งงานกับเขา เพราะที่ผ่านมาเปรมิกาได้แต่หลอกใช้นายคมเท่านั้น“ได้สิ ถ้าคุณฆ่ามันได้เราก็หมดเสี้ยนหนาม เงินทองทุกอย่างก็จะตกเป็นของเราอย่างแน่นอน” พูดจบเพลงรักของทั้งคู่ก็บรรเลงขึ้นอย่างเร่าร้อน เปรมิกายั่วยวนชู้รักเสร็จก็นอนแผ่หลาบนเตียง ชู้รักที่เคยเป็นอดีตคนขับรถของสามีก็เริ่มสานต่อ นายคมจูบแก้มแล้วลากริมฝีปากไปยังกกหู เปรมิกาสาวร่านสวาททนไม่ไหว อารมณ์ดิบเถื่อนของนายคมช่างเป็นที่ถูกอกถูกใจเธอเสียจริง เป็นเวลาหลายปีมาแล้วที่ทั้งคู่แอบคบหาก
ตอนที่่ 23 ผีเน่ากับโลงผุเช้านี้ณัชชาตัดสินใจมาช่วยอธิวัตร หญิงสาวได้เจอกับป้ารื่นอีกครั้ง หญิงสูงวัยเดินมาเปิดประตูให้เธอ ณัชชาเอ่ยทักป้ารื่นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“คุณวัตรบอกให้ดิฉันมานวดวันนี้อีกหนึ่งวันค่ะป้า”“อ่าว!!..เหรอคะ งั้นเข้ามาก่อนค่ะ” ป้ารื่นเปิดประตูให้ณัชชาเดินเข้ามาแต่ระหว่างที่กำลังจะเดินไปที่ห้องของอธิวัตร ก็เจอกับคุณเปรมมิกาเสียก่อน ณัชชาเดาว่าต้องเป็นพี่สะใภ้ของของคุณอธิวัตร ตามที่เขาเล่าให้เธอฟัง“จะไปไหนนกัน แล้วนี่เธอเป็นใคร” เปรมิกามองณัชชาตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสีหน้าและแววตาที่ดูจะไม่มิตรเอาเสียเลย“สวัสดีค่ะ ดิฉันณัชชาจะมานวดให้คุณอธิวัตรค่ะ” ณัชชา ยกมือสวัสดีและบอกว่าเธอเป็นคนที่จะมานวดให้กับอธิวัตร“แหม่!..นี่เธอเป็นหมอนวดเหรอ? ยังสาวยังสวยทำไมยึดอาชีพแบบนี้ล่ะ เหรอว่าเธอไม่ได้มานวดอย่างเดียว” น้ำเสียงที่ดูถูกเย้ยหยันของเปรมิกา ไม่สามารถทำให้ความตั้งใจของณัชชาหมดลงได้ ยังไงวันนี้เธอก็ต้องช่วยอธิวัตรให้ออกไปจากที่นี่ให้จงได้“ดิฉันรับนวดอย่างเดียวค่ะ" ณัชชารีบบอก“เมื่อวานคุณณัชชาก็มานวดให้คุณวัตรแล้วค่ะ พอดีวันนี้คุณวัตรอยากให้เธอมานวดต่อ” ป้ารื่นช่วยพูดอีกแร
ตอนที่ 22 ชีวิตคือการเดินทาง NC“กรี๊ดดด! คุณวัตร” ชายหนุ่มหันมาหอมแก้มหญิงสาวไปหนึ่งฟอด เธอร้องดิ้นด้วยความตกใจอยู่ในอ้อมกอดของเขา“ที่นี่คุณก็ไม่เปียกแล้ว ผมจะทำอะไรคุณก็ได้” พูดจบอธิวัตรก็หอมแก้มขาวเนียนไปอีกหนึ่งฟอด“ฉันผิดเองที่คิดว่าคนอย่างคุณจะซื่อสัตย์” ณัชชาออกอาการงอนที่เธอดันตกหลุมพรางของเขาจนได้“ผมซื่อสัตย์ เพราะผมบอกว่าผมจะไม่มอง แต่ไม่ได้บอกว่าไม่ลูบไม่คลำนี่ครับ ตัวคุณหอมจัง นุ่มมาก โดยเฉพาะตรงนี้” เขาบอกอย่างเจ้าเล่ห์ สองมือยังคงโอบรอบเอวคอด และก้มลงไปซุกหน้าตรงเต้าเต่งตึงของหญิงสาว“อย่าค่ะ ดิฉันไม่ได้มาขายตัว” ณัชชาที่ได้สติรีบร้องห้ามเขาทันที“ผมก็ไม่ได้ซื้อตัวคุณสักหน่อย.. คุณนวดให้ผมตั้งนาน ทำไมผมจะนวดให้คุณบ้างไม่ได้” เขาตอบอย่างน่ารักก่อนโน้มหน้าเธอไปจูบปากเขาหนึ่งที“อื้มมม!!!!” อธิวัตรยิ้มชอบใจเขาฉวยโอกาสกระชับอ้อมแขนแน่นกว่าเก่า ณัชชาเผลอกอดร่างอบอุ่นแน่นก่อนจูบแก้มเขาอย่างแสนรัก เขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก อธิวัตรไม่น้อยหน้าจูบแผ่วเบาที่ซอกคอ ระหงลากลงมาเรื่อย ๆ ยังลาดไหล่ขาวผ่อง“ผมอยากเห็นคุณจัง”“คุณจะมีโอกาสหายหรือเปล่าคะ”“มีแต่มันน้อยมาก เอา
ตอนที่ 21 หวั่นไหว NCอธิวัตร วิริยะวงศ์สกุล เขาเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่ใหญ่โตแห่งนี้ ภรรยาของเขาได้ทิ้งไปตั้งแต่ที่รู้ว่าเขาตาบอด ชายหนุ่มวัยสามสิบสอง ใบหน้าของเขาถูกปกปิดด้วยแว่นสีดำ ภายใต้แว่นตาสีดำณัชชามองเห็นความหล่อเหลาของพ่อหม้ายหนุ่ม“มากันแล้วเหรอป้ารื่น” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้น“ค่ะ นี่คุณณัชชาหมอนวดที่ป้าติดต่อให้นะคะ” หญิงสูงวัยเอ่ยตอบผู้เป็นเจ้านาย“สวัสดีครับคุณณัชชา” ทันทีที่เจ้าของห้องเอ่ยทักทายหมอนวดสาว ป้ารื่นก็เดินออกจากห้องไป ก่อนหน้านี้ป้ารื่นได้อธิบายให้ณัชชาฟังคร่าว ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เธอต้องทำ หญิงสาวนึกย้อนไปก่อนหน้านี้“ป้าไม่ได้ให้หนูมานวดป้านะ ป้าจะให้หนูนวดเจ้านายป้า” “ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ” “ผู้ชาย แต่ว่าไม่ต้องกลัวหรอก เจ้านายท่านเสียดวงตาไปด้วยอุบัติเหตุ ท่านคงไม่ทำอะไรหนูหรอกนะ ถ้ามีอะไรหนูก็โทรเรียกป้าได้ตลอดนะ” “เชิญนวดสิครับ หรือคุณไม่พร้อม” ชายหนุ่มภายใต้แว่นดำทักหญิงสาวขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอเงียบไป“ค่ะ ๆ ดิฉันพร้อมค่ะ” ณัชชาเดินเข้าไปประคองให้ชายหนุ่มนอนคว่ำ จัดท่าทางให้เข้าอยู่ในท่าที่พร้อมจะนวดจากนั้นเธอจึงเริ่มนวด“ไม่ต้องถอดเสื้อก็ได้ค่ะ” หญิงสาวทัก
ตอนที่ 19 ที่ทำงานใหม่คืนนั้นเจนภพดื่มเหล้าจนเมามายที่บ้าน ณัชชากลับมาถึงบ้านประมาณสองทุ่มกว่า ๆ ก็พบว่าเจ้านายของเธออยู่กับสามีด้วยเจนภพต่อว่าเธอต่าง ๆ นานา ณัชชาเอาแต่เดินหนี เพราะไม่อยากคุยกับคนเมา หญิงสาวเดินเลี่ยงไปเก็บเสื้อผ้า คืนนี้เธอจะไปพักอยู่กับอรวรรณเพื่อนสนิทที่คอยเธออยู่ด้านนอก เจ้านายเดินตามมาคุยกับณัชชาระหว่างที่เธอกำลังจะเข้าห้องไป“เดี๋ยวก่อนซิ คุณณัชชา ผมพอจะรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมคุณถึงอยากไปทำงานบนเรือ”“จะเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ดิฉันก็ลาออกแล้ว ช่วยกรุณาหลีกทางด้วยค่ะ”“คุณไม่สงสารสามีคุณบ้างเหรอ”“พรุ่งนี้ดิฉันก็จะหย่ากับเขาแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่คุณโยธินจะพูดอะไรในตอนนี้ค่ะ”“คุณจะไปตามหาหมอนวดคนนั้น ใช่มั้ย”“.......” เลขาสาวหันมาด้วยตาที่ขวางใส่อดีตเจ้านายที่เขานั้นกำลังดูถูกเธอ ณัชชาไม่พูดอะไร“ถ้าคำตอบของคุณคือไปตามหานายปรเมศวร์นั่นล่ะก็ ผมขอบอกเอาไว้เลยนะว่า คุณอย่าไปเลย มันเสียเวลาเปล่า”“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน คุณกลับไปแล้ว คุณโยธิน” ณัชชาไล่เขาอย่างไม่ไยดี เธอไม่จำเป็นต้องแคร์เพราะว่าตอนนี้ไม่ได้เป็นเจ้านายลูกน้องกันแล้ว“สิ่งที่ผมจะบอกคุณก็คือ นายปรเมศ







