บทที่33

ห้วงเวลาที่เลวร้ายนั้น

เกิดขึ้นเมื่อเสียงกรีดร้องของโทรศัพท์ในเวลาดึกสงัดดังลั่นขึ้นกลางห้องพัก...เขาหยิบมือถือขึ้นมาดู..แล้วนึกแปลกใจว่าใครโทรมาเวลานี้..แต่เมื่อเห็นเบอร์ที่ขึ้นเป็นเบอร์จากที่บ้าน..ซึ่งเวลานี้ทางนู้นคงย่ำรุ่ง..เขาจึงรีบรับสาย

‘ฮึก...คุณเจตณะคะ แย่แล้วค่ะ คุณหนูเซนต์ ฮือออ’ น้ำเสียงแม่บ้านประจำคฤหาสน์โทรมาสั่นเครือ

โลกถล่มดินทลายเป็นยังไง..เขาก็พึ่งได้รับรู้ และเข้าใจถึงแก่นกระดูกก็คราวนั้น ลูกชายของเขา..เจ้าก้อนแป้งตกบันไดตั้งแต่เมื่อคืน แต่เพราะมีคนมาพบเด็กชายอีกทีในตอนเช้าอาการจึงสาหัสมาก...เช้านี้ถึงพึ่งถูกนำตัวเข้าห้อง icu

เจตณะรีบสั่งให้เลขาหาตั๋วเครื่องบินกลับบ้านตอนนั้นเลย...แต่..เขาก็ยังไปไม่ทัน

บนโลกนี้...ไม่มีเด็กชายเซนต์..ลูกชายของเขาแล้ว

วันนั้นไอ้คนที่ตามใจเมีย..คนที่พยายามเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนรักที่ดี..ถึงกับตวาดและใช้คำพูดรุนแรงกับภรรยา

“รสา เธอเป็นเหี้ยอะไรห๊ะ ฮึก..ทำไมไม่ดูแลลูก ทำไมปล่อยให้ลูกตกบันไดได้”

“พี่เจตทำไมพู