5

ยิ่งน่าคิดเหมือนกันว่าพี่ชายของเขาคาดเดาได้อย่างไร ว่าแฟนสาวของเขาคือใคร  แน่นอนภูวพลไม่เคยเปิดปากบอกใครเรื่องนี้สักนิด จึงตั้งใจเป็นครั้งแรกด้วยความกล้าหาญแบบลูกผู้ชาย

คือต้องบอกกับบิดาและมารดาให้ทราบเสียก่อนว่าเขาจะมีแฟน 

        แค่นี้ล่ะเหมือนเกริ่นบอก เขาคิดว่าพี่ชายคงไม่รวดเร็วที่จะชิงบอกในเรื่องนี้    มันเรื่องของเขาเองแท้พี่ชายก็ยุ่งไม่เข้าท่า

ภูวพลไม่ค่อยพอใจพี่ชายยิ่งนัก อารมณ์เขายังปั้นปึ่งอยู่ ยิ่งพูดถึงหน้าพี่จอมภู เขาไม่อยากนึกและเอ่ยถึง

สั่นไหม? ยอมรับกับตัวเองเหมือนกัน

เมื่อกล้าเข้ามาหาบิดา และหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าสูดลมหายใจเข้าปอดสักหน่อย เพื่อเรียกกำลังที่เข้มแข็งของตนเอง ก่อนจะกระแอมในลำคอเพื่อให้รู้ว่าเขามีจุดประสงค์บางอย่าง เพื่อให้บิดารับรู้

        นายภาสเงยสายตาขึ้นมองละสายตาจากหนังสือพิมพ์รอบเช้าในมือ ขาประจำก่อนเอ่ยถาม 

        “อ้าว เจ้าพลนี่เอง มีอะไรจะคุยกับพ่อหรือยังไงแกถึงเดินมาที่นี่”       เพราะปกตินั้นนอกจากภูวพลจะตื่นสายแล้วไม่ค่อยกรายย่างมาที่โซฟารับแขกสักเท่าไร เขามักจะเลี่ยงเข้าครัวเพื่อหาอะไรดื่มทานไปตามประสา  พวกอาหารเสริมยามเช้าบ้าง นมอุ่นๆที่คนใช้ทำให้เสร็จสรรพ  เขายืนเอามือไขว้หลัง แต่มือก็อยู่ไม่นิ่งไม่สุขเหมือนคนหลุกหลิกเอามือถูไถ

เพราะเริ่มจะนึกถึงเรื่องพูดว่าเขาควรจะเอ่ยอย่างไรก่อนดี

“คือป๊าครับ ป๊าจะรู้สึกยังไงมั๊ยครับ ถ้าเกิดเอ้อ พลมีแฟนแล้ว” คำเอ่ยของภูวพลทำให้ผู้เป็นบิดาเงยหน้ารู้สึกแปลกใจกับคำสารภาพในวันนี้ของบุตรชายคนรอง

        จึงชำเลืองสายตามองครู่หนึ่ง

        “แกคิดยังไงกับเรื่องนี้ แกถามแม่ของแกแล้วหรือยัง ป๊าเคยบอกสั่งลูกไว้แล้วไม่ใช่หรือ เรียนจบทำงานมีอนาคตก่อนแล้วค่อยคิด” คำของบิดาไม่ถึงกับทำให้เขาใจฝ่อ แต่ใจก็แฟบลงเช่นกัน กึ่งความหวังนั้นมีอยู่แค่สองสามเปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่เรื่องถูกกีดกันไม่เห็นด้วยอาจจะอยู่เก้าสิบเจ็ดเปอร์เซ็นต์ 

แบบนี้ทำให้เขาถึงกับซึมและหน้าจ๋อยคำพูดของบิดาก็คงไม่แตกต่างไปจากมารดานัก เพราะท่านทั้งสองตกลงเอาไว้เช่นนี้ ภูวพลรับทราบ 

ดังนั้นเมื่อแบกหน้าไปหามารดา คำตอบก็เช่นเดิม

เมื่อรู้คำตอบ ทำให้เดินหน้าซึมกลับเข้าไปในห้อง กักขังตัวเองอยู่ในนั้น เหมือนกับว่าประท้วงทุกคน ที่ไม่เห็นความสำคัญของคนมีความรัก

        หากวันนี้สายมากแล้ว จอมภูเพิ่งตื่นนอนและเขารีบอาบน้ำใช้เวลาอีกยี่สิบนาทีหนุ่มหล่อ เนี้ยบหรูในเสื้อกางเกงชุดทันสมัยเข้ากับยุคก็โผล่กายลงมาที่ข้างล่าง 

เขาแทบจะลืมว่า พูดอะไรไปกับน้องชาย  ไปบ้าง เป็นเพราะความคะนองปาก 

แต่เจตนาของจอมภูต้องการให้เป็นอย่างนั้น และคิดว่าคนที่มีฐานะต่ำต้อยกว่า โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้น คิดว่าเมื่อเห็นฝ่ายชายมั่งมีทรัพย์ตระกูล จะมองส่วนใดล่ะถ้าไม่มองส่วนนี้เช่นหญิงสาวที่น้องชายกำลังคั่วอยู่ 

        และเรียกมันว่าความรัก ฮึ จอมภูเข้าใจดีโธ่เอ๋ย ไอ้น้องชายนายมันชั่วโมงบินน้อยกว่าฉันเพราะจอมภูเคยผ่านความรักมาแล้วหลายรูปแบบ และสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดมากที่สุด คือผู้หญิงที่ชื่อ อาภาพิไล ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เคยลืมชื่อนี้  มันฝังอยู่ทุกส่วนของร่างกาย

        เมื่อนึกแล้วรู้สึกเจ็บ จนชาไปหมด ในเรื่องที่หล่อนสอนสั่งเขาเรื่องความรัก หล่อนผละไปจากเขา และไปหาชายหนุ่มที่เพอร์เฟกต์ทั้งฐานะชื่อเสียงในสังคมในตระกูลภูฐาบริรักษ์นั่น

และเขาเก็บซ่อนความรู้สึกเหล่านี้ ลึกลงไว้ใต้บึ้งใจของตนเองมากที่สุด คนในครอบครัวไม่มีใครระแคะระคายเลยเพียงนิดที่ใจของเขาจู่นั้นก็ดิบเถื่อนขึ้นมาโดยเฉพาะผู้หญิง 

        นี่ก็คือต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมด ภูวพลเป็นน้องชาย

เขารักมันมาก และความรักแบบเขานั้น น้องชายสัมผัสมันไม่ถึงหรอก  และนี่เองคือความรักที่เขาจะบอกมัน และให้มันจึงไม่อยากให้น้องชายคิดว่าเขาหวังดีต่อน้อง เพราะโตๆกันแล้ว สอนเตือนอะไรคงไม่ได้ แต่ถ้ามันทำใจตัวเองมากเกินไป

เหมือนเขาในวัยหนุ่มที่คุกรุ่นด้วยไฟรัก แต่แล้วมันก็แหลกสลายลงอย่างเงียบๆ แต่รุนแรงในอกของเขา

จอมภูทรมานอย่างแสนสาหัสแต่ไม่เคยบอกใคร เขาจึงให้ความเจ็บช้ำพิษรักกัดกร่อนใจ และมันกระหน่ำซ้ำเขาจนแทบเอาชีวิตไม่รอด คนที่ตั้งหวังในความรักและเมื่อผิดหวังมามันเป็นเช่นนั้นเอง

        ทุกสิ่งทุกอย่างจึงอัดสุมเข้าไปในใจจนพอกแน่น  และเขาทำไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งที่ตนเองเจ็บเจียนตาย

เขาไม่รู้ว่าทำถูกหรือผิด แต่เมื่อรู้ว่าเรียนผูกแล้วต้องเรียนแก้ เป็นเพราะหัวใจของเขาใฝ่คะนอง และคะนึงหาความรักโดยไม่รู้ว่า ในสนามนี้มันมีการต่อสู้  และคนที่เขารัก หล่อนเลือกปันใจ ให้คนอื่น

        มันก็แค่นี้เองความรัก ทำให้เขาอกเดาะผิดหวัง แต่เป็นความผิดหวังที่ร้าวรานใจก่อความพยาบาทโดยเฉพาะผู้หญิง ยิ่งสาวและสวยมาจากฐานะชั้นล่าง เขาชิงชัง รังเกียจอย่างสุด

        นี่เองถึงทำให้เขาอยากจะหาเรื่องจองล้างและกีดกัน  ความรักของน้องชาย เขาไม่ได้มองถึงความจริง แต่มองย้อนไปที่ตัวเองเคยเจอ เขาคิดว่าผู้หญิงประเภทนี้ไม่มีรักแท้ จึงไม่แปลกเจอหน้าผู้หญิงสาวสวยคนนั้น เขาจึงแค้นเคืองไปถึงอดีตรัก

        หล่อนมีความสวย  และสวยต่างแบบไปจากอาภาพิไล  ผู้หญิงที่สอนให้เขารู้จักความรัก แล้วหล่อนสลัดตัดทิ้งอย่างไม่ไยดี

แต่ลึกๆผู้หญิงใหม่ที่เขาเพิ่งได้พบเจอ แค่เพราะหล่อนคิดมาเกาะแกะน้องชายของเขาเพื่อหวังเป็นน้องสะใภ้

อารมณ์ที่ไม่พอใจหญิงสาวสวยมาก่อนเรื่องนี้ทำให้เขาค้านสุดฤทธิ์ แต่ลึกๆไปแล้วผู้หญิงคนนี้สวยแบบทระนง

ขนาดที่จอมภูครุ่นคิดมองแล้วยังสะแยะยิ้มบ่นตามหลังว่า สวยแต่ทำตัวเย่อหยิ่งจองหอง

        มันเหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการท้าทายเขาด้วย และไม่รู้สิว่า ทำไมจอมภูต้องคิดอย่างนี้

เพราะสวยนี่เอง เป็นเพราะจอมภูยังอ้อยอิ่ง ใช้เวลาขบคิดเรื่องราวในอดีตของตนเองมากเกินไป

        จนคุณภวานันท์ผู้มารดาเองก็แปลกใจที่บุตรชายไม่ได้รีบร้อนที่จะไปทำงานเหมือนทุกวัน

แต่เห็นร่างสูงของบุตรชายยืนครุ่นคิดมือเกาะที่ขอบหน้าต่างมองออกไปนอกหน้าต่างกับยามสายที่สดใสไปหมด 

คุณภวานันท์ก็ยังคิดว่า  เช้านี้อากาศดีไปอีกวัน

        “แม่คิดว่าจอมจะออกไปทำงานเสียแล้ว คิดอะไรอยู่หรือเปล่าลูก  เห็นยืนคิดเหม่อตั้งนาน”

        เมื่อเห็นมารดาสังเกตกริยาและอิริยาบถของเขา

ก็อึ้งไปเล็กน้อย  ไฟร้อนในอารมณ์ที่เขาไม่เคยบอกกับมารดาและทุกคนว่า อดีตความรักทำให้เขาเจ็บปวดเหลือแสนเพียงใด แม้กาลเวลาผ่านไปนานแล้วก็ตาม