chapter 19

เมื่อปลดปล่อยภมรแข็งแกร่งให้เป็นอิสระ นิ้วยาวก็เคลื่อนไหวร่วมด้วยช่วยเปิดเปลือยเส้นทางที่ยังไม่มีแมลงตัวใดได้แตะต้อง มือใหญ่เคลื่อนไหวอย่างเนิบนาบ สอดแทรกเข้าไปในถ้ำน้อย แหวกว่ายอย่างกับปลาตัวน้อยซอกซอนหาอาหารตามผนังถ้ำอันอ่อนนุ่ม กดคลึงเกสรนุ่มไปพร้อมๆ กัน ขณะที่ริมฝีปากหนาก็เริ่มขยับเคลื่อนกลับขึ้นไปอย่างเชื่องช้า ก่อนจะซบนิ่งบนทรวงสล้างด้านหนึ่ง ปลายลิ้นตวัดลากไล้เวียนวนหยอกเย้าป้านบัวนุ่มนิ่มซึ่งแข็งเป็นไต ก่อนจะอ้างับกัดกินอย่างหิวโหย

“อ๊ะ...คุณใหญ่” กันติชาเพิ่งเข้าใจความหมายในคำพูดของชายหนุ่มก็ตอนนี้เอง เมื่อความร้อนผ่าวประดุจเปลวเพลิงดุดดันแนบชิดสัดส่วนเรือนกายและพยายามบุกรุกเข้าไปในส่วนอันอ่อนไหวและนุ่มนิ่ม แต่ราชันย์กลับยับยั้งเอาไว้ เพราะเห็นว่าเธอยังพร้อมพรั่งไม่เพียงพอ

“คุณใหญ่...ได้โปรด...” กันติชาอ้อนวอนเสียงแหบพร่าและตะกุกตะกัก กายสาวส่ายดิ้นเป็นระวิงกับการโจมตีอย่างช่ำชองที่เริ่มรุนแรงและเร็วรี่ เร่งอารมณ์ที่เพริดอยู่แล้วให้ลุกเป็นไฟเร็วขึ้น

จิกปลายนิ้วมนบนบ่ากว้าง ส่ายใบหน้าไปมาบนหมอนแรงๆ ด้วยความวาบหวิวสยิวซ่าน ริมฝีปากอวบอิ่มขมเม้มสะกดกลั้นน้ำเสียงครวญครางจากคลื่นค