chapter 93

ดวงตาคมกริบจับจ้องที่วงหน้าขาวซีด ประกายในดวงตาแฝงไว้ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจและเศร้าหม่นหมอง ในอกเขาถึงกับอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่เคยเกินขึ้นมาก่อน จากที่ไม่เคยหวั่นไหวจะตัดสินใจอะไรก็เด็ดขาดและทันท่วงทีกลับกลายเป็นอ่อนไหวไม่มั่นคงและยังอ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อ

อีกอย่างตอนนี้เขาให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าสำหรับเขาแล้วกันติชาเป็นอะไรกันแน่ ถ้าจะบอกเธอเป็นนางบำเรอ แต่ความรู้สึกทุกครั้งที่มีร่วมกันมันไม่ใช่เลย ครั้นจะบอกว่าเป็นเมีย เขาก็ยังยอมรับไม่ได้เหมือนกัน ยังรู้สึกหวงแหงนและเสียดายชีวิตโสตและการจะไปไหนมาไหนไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง

หนึ่งหนุ่มใหญ่และสาวน้อยสบตากันอยู่เป็นครู่ใหญ่ก่อนที่กันติชาจะเมินหน้าหนี เพราะรู้ดีแก่ใจ ไม่ว่าเธอจะทำดีเพียงไหนสำหรับราชันย์แล้ว เธอก็ยังเป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาใช้บำบัดความต้องการทางร่างกายเท่านั้นเอง รู้อย่างนี้แล้วก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ตัดใจไม่หวังลมๆ แล้งๆ ให้ใจต้องเจ็บปวด แต่ในหัวใจส่วนหนึ่งก็ยังอยากที่จะหวังให้มีปาฏิหาริย์อยู่ดีนั่นแหละ จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงคนไร้หัวใจให้มีหัวใจรักใครเป็นและคนนั้นคือเธอ!

ร่างหนาผุดลุกจากเก้าอี้ที