ตอนที่4.

ตอนที่4.

“ป้าไม่อยู่ดูแลบ้านดีรึเปล่ารุ้ง”

“ดีค่า ดีมากกกก..” หญิงสาวลากเสียงเมื่อป้าสายใจถามขณะทำอาหารเย็นให้ คุณหนู หรือคุณจ้า ชื่อเล่นไทยของจัสติน ป้าสายใจบอกให้เธอเรียกเขาว่าคุณจ้าแม้ว่าเธอจะไม่อยากเรียกแบบนั้นสักเท่าไหร่

“ก็ดี หากรุ้งยังไม่มีงานอะไรทำตอนนี้ก็ช่วยดูแลบ้านให้คุณหนูแทนป้าหน่อยนะ ช่วงนี้ป้ารู้สึกเหนื่อยๆ เพลียๆ บอกไม่ถูกหน้ามืดก็บ่อยด้วย”

“ป้าสายไปหาหมอมั้ย เป็นแบบนี้รุ้งกลัวว่าป้าจะเป็นอะไรไป”

“โอ๊ย ป้าไม่เป็นไรหรอกยายรุ้ง ป้าน่ะแข็งแรงจะตายไป แค่ช่วงนี้ป้าเหนื่อยๆ เท่านั้นล่ะ” ป้าสายใจโบกมือไปมาเหมือนเป็นเรื่องเล็กเมื่อหลานสาวทำตาโตตื่นตระหนก ซึ่งนางเองก็เป็นคนแข็งแรงไม่ค่อยเจ็บไข้สักเท่าไหร่คิดว่าหากนางได้นอนพักเต็มอิ่มและมีคนมาช่วยแบ่งเบางานบ้างก็คงหายเป็นปรกติ    

“แน่นะป้า”

“แน่สิวะ ว่าแต่รุ้งเถอะ จะว่าไง”

“รุ้งน่ะไม่ว่าไงอยู่แล้วแต่แค่ชั่วคราวนะคะเพราะรุ้งไปสมัครงานที่ใหม่ไว้แล้วนี่ก็รอว่าเขาจะตอบรับเข้าทำงานมั้ย”

“ไปให้เจ้านายที่ไหนปล้ำอีกล่ะ” ผู้เป็นป้าถามยิ้มๆ

“แหมป้าจ๋า ก็เพราะงี้ล่ะรุ้งถึงได้ลาออกจากงานเป็นว่าเล่น แต่ไม่แน่นะคราวนี้รุ้งจะปล้ำเจ้านายคืนบ้าง แล้วจับมัดมือมัดเท้าบังคับให้จดทะเบียนสมรสซะให้รู้แล้วรู้รอดถ้าเจ้านายยังโสดนะ ฮ่าๆ” หญิงสาวพูดกลั้วหัวเราะเพื่อให้ผู้เป็นป้าสบายใจ ป้าสายใจเขกหน้าผากมนของหลานรักเบาๆ อย่างหมั่นไส้ 

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปที่จัสตินมาพักผ่อนและตรวจงานบริษัทในเครือในประเทศไทยอีกสองสามแห่งก่อนจะกลับไปลุยงานที่อเมริกันต่อ แต่ว่าการมาเมืองไทยครั้งนี้กลับทำให้เขารู้สึกอึดอัด พลุ่งพล่าน หงุดหงิดอารมณ์ไม่มั่นคงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาพยายามทำให้ตัวเองสนุกรื่นเริงทำให้ตัวเองมีความสุขโดยไม่ต้องคิดมากหรือหมกมุ่นกับเรื่องบางเรื่อง แต่แล้วเขาก็ไม่สามารถทำได้ และคืนนี้เขาจะพยายามทำตัวให้มีความสุขสุดเหวี่ยงอีกสักคืน

“คุณจัสตินมาไม่บอกกล่าวแบบนี้ แนนนี่ไม่ทันตั้งตัวเลยค่ะ ดูสิคะคืนนี้แนนนี่ดูด้อยลงไปเลยเมื่อเทียบกับคนอื่น” แนนนี่ ลูกสาวเศรษฐีรายย่อยของเมืองไทย เอ่ยขึ้นอย่างมีจริตเมื่อชายหนุ่มที่เฝ้าฝันหาโทร. มานัดเธออกเดตในค่ำคืนนี้หลังจากที่รับประทานอาหารแล้วเขาก็พาเธอมาที่ผับสุดหรูใจกลางเมืองซึ่งเป็นแหล่งที่เหล่าไฮโซชื่อดังต่างมาเที่ยวหาความสนุกสุขสำราญ ซึ่งเมื่อได้เข้ามาก็ทำให้เธอรู้สึกไฮโซขึ้นมาทันตา ดูทุกคนจะให้ความสนใจเธอกับชายหนุ่มมาก และแน่นอนว่าคืนนี้เธอจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดและเธอจะจับเขาให้อยู่หมัด

ใครล่ะจะไม่อยากได้จัสติน โอคอลลแนลเป็นสามี ทั้งหล่อรวย ทั้งสมบัติเก่าทั้งสมบัติใหม่มากมายมหาศาล หากได้เขามาเป็นสามีจริงๆ ล่ะก็ ครอบครัวของเธอจะหลุดพ้นจากหนี้สินทั้งหลายทั้งปวงและผู้หญิงทุกคนจะร้องอิจฉาเธอ... หญิงสาวคิดอย่างกระหยิ่มใจลูบไล้แผ่นอกแกร่งที่ปลดกระดุมลงมาทั้งแถบเผยแผงอกแน่นตึงด้วยมัดกล้ามดูเซ็กซี่เร้าใจนัก

ในขณะที่หญิงสาวออดอ้อนออเซาะเขาด้วยมารยาหญิงที่เขาเริ่มเอียน จัสตินก็ปรายตามองคนที่บอกว่าไม่ทันตั้งตัวอย่างหมิ่นแคลน นี่ขนาดว่าเจ้าหล่อนไม่ทันได้ตั้งตัวยังจัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผมมาขนาดนี้ ชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงที่รัดติ้วโชว์ทุกสัดส่วนที่ไม่ต้องใช้จินตนาการมากกับสิ่งที่อยู่ภายใต้ชุด เครื่องประดับที่จัดมาเต็มอลังการทั้งต่างหูสร้อยคอ แหวนกำไรที่เจ้าหล่อนประเคนใส่มาทำให้เขารู้สึกกระอักกระอ่วนในรสนิยมของแนนนี่ยิ่งนัก

นี่เขาหลงไปชวนชะนีคลั่งสมบัติมาดินเนอร์ได้อย่างไรกันนะ...

“เอาล่ะ เธอจะสั่งอะไรมาดื่มก็สั่งมาละกันนะ ฉันกลับดีกว่าเบื่อแล้ว...” จัสตินวางเงินปึกหนึ่งลงบนโต๊ะกระจกสวยแล้วลุกขึ้นเดินออกมาจากตรงนั้นหน้าตาเฉยปล่อยให้แนนนี่นั่งตะลึงมึนงงเพราะตามไม่ทัน ได้แต่มองตามร่างสูงที่เดินลิ่วๆ ออกมาจากผับดัง สักพักหญิงสาวก็แทบกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บใจเมื่อได้สติ

เธอโดนเขาหิ้วมาทั้งที่นี่อย่างนั้นหรือ...

“กรี๊ดดดดด...” เสียงกรีดร้องโหยหวนราวชะนีโดนเชือดดังตามมาทันที่จัสตินจะได้ยิน ชายหนุ่มส่ายศีรษะอย่างเอือมระอาผู้หญิงเหล่านี้ ผู้หญิงที่เข้ามาหาเขาล้วนแล้วมีแต่เปลือกทั้งนั้นหรือไร...

จัสตินเสยผมอย่างหงุดหงิดอยู่คนเดียวเมื่อเข้ามานั่งในรถคันหรู เขาพยายามสะบัดศีรษะแรงๆ เพื่อให้ตนเองหายฟุ้งซ่าน... สายรุ้ง นี่เธอทำอะไรกับเขากันนะ ตั้งแต่ที่เขาได้จูบได้สัมผัสลูบไล้เรือนร่างยั่วใจได้สูดกลิ่นสาบสาวจรุงใจของเธอเขาก็ดูเหมือนจะสลัดภาพร่างเปลือยเปล่างดงามท่ามกลางสายน้ำที่ไหลจากฝักบัวหรูออกไปจากหัวได้

ภาพทรวงอกอวบอิ่มที่มีหยดน้ำเกาะพราวในขณะที่อีกข้างมีปอยผมเปียกลู่แนบไปกับยอดอกสีหวานที่เขารู้ว่ามันหวานแค่ไหน ภาพริมฝีปากอิ่มระเรื่อเผยอค้างอย่างลืมตัวเสมือนเชิญชวนนั่นอีก และเขาก็ได้ลิ้มรสแล้วว่ารสชาติดีแค่ไหน แล้ว...

“โอ๊ยยย.. เป็นบ้าอะไรกันนี่ไอ้จัสติน นายต้องบ้าไปแน่ๆ ที่ลืมภาพยายหลานสาวแม่บ้านของนายไม่ได้ นายมันบ้า บ้าๆ” ชายหนุ่มโวยวายอยู่คนเดียวด้วยความพลุ่งพล่านสับสน พยายามลืมภาพสายรุ้งด้วยการหาความสุขกับผู้หญิงคนอื่นๆ มาตลอดสัปดาห์แต่ไม่ว่าเขาจะเที่ยวหาความสุขกับผู้หญิงคนไหนๆ สุดท้ายเขาก็เกิดหมดอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆ เสียอย่างนั้น หรือไม่ก็เห็นภาพซ้อนเป็นใบหน้าของสายรุ้งเข้ามาแทนใบหน้าผู้หญิงที่เขากำลังจะพยายามหาความสุขกับเธอเหล่านั้นแต่สุดท้ายเขาก็ต้องไล่ผู้หญิงพวกนั้นออกจากคอนโดหรูกลางกรุงที่เขามักมาพักผ่อนหาความสำราญประสาหนุ่มโสดเพราะเขาไม่ชอบพาผู้หญิงคนไหนเขาเข้าบ้านนั่นเอง

“เธอต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ สายรุ้ง...” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ อย่างหมายมาด ดวงตาคมสีน้ำตาลอำพันวาววับด้วยประกายบางอย่างที่หากสายรุ้งได้เห็น คงสั่นสะท้านไปทั้งกายแน่นอน...