ตอนที่ 20

"สวัสดีค่ะ ลูกค้ารับเป็นรสชาติไหนดีคะ"

พนักงานสาวสวยเอ่ยทักทายก่อนส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้ทันทีที่เห็นลูกค้าเขย่งปลายเท้าขึ้นเกาะบนกระจกใสทรงโค้งพร้อมกวาดสายตามองไอศกรีมสีสวยไล่ไปทีละถังด้วยสีหน้าครุ่นคิด

"อา เอาเวรี่สตรอว์เบอร์รี่ใส่โคนค่ะ"

"แกสั่งให้เขาใส่แบบถ้วยสกุ๊ปดีกว่าไหม เดี๋ยวก็ได้หกเลอะเทอะอีกหรอก"

ขวัญข้าวซึ่งเพิ่งชำระค่าเสียหายถ้วยใหญ่ไปหมาด ๆ รีบโน้มใบหน้าเข้าไปทักท้วงด้วยรู้ดีว่าสกิลการประคองไอศกรีมของเพื่อนนั้นค่อนข้างต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ยิ่งต้องเดินไปกินไปด้วยแล้ว มีสิทธิ์ร่วงลงไปกองที่พื้นแทนที่จะเป็นปากสูงมาก ทว่าคนถูกทักกลับขึงตาดุ

"นี่! ฉันโตแล้วนะยะไม่ใช่เด็กประถม"

"ก็มีแต่ตัวนี่แหละที่แกโตจนไม่เหมือนเด็ก"

คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก! เด็กที่ไหนจะใช้เสื้อในคัพซียะ!

บริ้งค์เถียงในใจ ทำหน้าบูดบึ้ง ทำไมใคร ๆ ต่างก็เอาแต่มองว่าเธอเป็นเด็กกันนัก ขนาดเพื่อนก็ยังไม่เว้นเลย ฮึ้ย!

พลันดวงตาก็เปล่งประกายวาววับเกเรเมื่อความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว

ฮึ! ไหน ๆ ก็ว่าเธอเหมือนเด็กแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้แกก็เป็นพี่เลี้ยงเด็กน้อยตาดำ ๆ คนนี้สักหนึ่งวันก็แล้วกัน!

บริ้งค์รับเอาไอศกรีมมาถือไว้แล