บทที่ 65

บทที่ 65

สนามบิน

มิลินเดินเข้ามาในสนามบิน สีหน้าและแววตาของเธอไม่ได้เศร้าเท่าไหร่เธอเริ่มทำใจยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นและตอนนี้คนที่สำคัญที่สุดก็คือลูกน้อยที่ยังอยู่ในท้อง หากเศร้าต่อไปเรื่อย ๆ ก็คงจะส่งผลถึงลูก

หญิงสาวลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เข้ามา เพื่อน ๆ ของเธอก็เดินเข้ามายืนขวางเอาไว้ ดวงตาของมิลินเบิกโตด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าไม้และอลันจะมาด้วย

“กูบอกสองคนนี้เองว่ามึงจะไปอยู่ต่างประเทศ” มินนี่เอ่ยขึ้นมา

“บอกทำไม” มิลินมองหน้าเพื่อนรักด้วยแววตาดุ ไม้และอลันสนิทกับปอร์เช่เธอก็กลัวว่าเขาจะบอกกัน

“เราสองคนติดต่อมิลินไม่ได้ก็เลยเป็นห่วง ไปคาดคั้นจากมินนี่ถึงได้รู้ว่ามิลินจะไปจีน” ไม้เอ่ยเสียงเรียบ

“ไม่ต้องกลัวว่าเราจะเอาไปบอกปอร์เช่หรอกนะ เราสัญญาว่าจะไม่บอกเด็ดขาด” อลันเอ่ยออกมา เขาเข้าใจในสิ่งที่มิลินทำ

“อืม”

“มิลินไม่ไปไม่ได้เหรอ อยู่ที่นี่ให้พวกเราดูแลเถอะ” แววตาของไม้เจือความเป็นห่วง เขารู้จากมินนี่แล้วว่ามิลินกำลังท้อง เขาก็ยิ่งไม่อยากให้เธอไปอยู่ห่างไกล

“เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทั