Semua Bab เพื่อนที่แปลว่าเมีย: Bab 1 - Bab 6

บทที่ 1รถสปอร์ตคันหรูเลี้ยวเข้ามาที่ผับชื่อดัง ดึงสายตาของนักท่องราตรีเอาไว้ แต่ที่ทำให้สาว ๆ ต่างพากันสนใจมากเป็นพิเศษ ไม่ใช่รถหรูคันนั้นเพราะย่านนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวของพวกคนมีเงิน รถหรู มีให้เห็นอยู่เต็มลานจอด แต่เป็นเจ้าของรถต่างหากที่เรียกความสนใจไว้ ปอร์เช่รู้ตัวว่าตกเป็นเป้าสายตา พลันรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็โผล่ขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลา เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็นว่ามีคนมองแล้วเดินผ่านพวกสาว ๆ เข้าไปข้างใน เขานัดแนะกับเพื่อนแก๊งนี้อยู่เป็นประจำเพราะชอบออกมาเที่ยวท่ามกลางแสงสีในค่ำคืน เพื่อนกลุ่มนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นลูกของเพื่อนพ่อทั้งนั้น ถึงได้สนิทสนมกันจนชวนเที่ยวอยู่ตลอดแบบนี้ “ปอร์เช่” พัตเตอร์ยกมือเรียกเพื่อนรักที่ยังเพลิดเพลินกับการเดินโปรยเสน่ห์ให้สาว ๆ ปอร์เช่ถลึงตาใส่คนที่กำลังโบกมือเรียก ชายหนุ่มมาบ่อยจนมีโต๊ะประจำจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเพื่อน ๆ นั่งอยู่ไหน ที่เรียกเขาไว้ก็แค่จะแกล้งขัดขาให้เลิกอ่อยสาว ๆ “มึงจะรีบเรียกมันทำไม หน้ามันบูดเลย” ฟาโรกระตุกยิ้มเย้ยหยันปอร์เช่ คำพูดของเขาเหมือนกับเห็นใจทั้งที่เขากำลังซ้ำเติมซะมากกว่า

บทที่ 3“ยัยมิลิน หนูรูดซื้ออะไรไปเนี่ย” เสียงแหลมแผดดังจนมิลินต้องเอามือขึ้นปิดหู ดวงตาคู่สวยมองไปที่มารดา ท่านทำท่าคล้ายจะเป็นลมจนคนรับใช้ต้องเอายาดมมาให้ “ฮ่า ๆ คุณไม่ชินเหรอ” ชายวัยกลางคนมองลงมาจากราวบันไดที่เคลือบสีทอง เขาหัวเราะให้กับท่าทางของภรรยา ช็อกถึงขั้นที่ต้องมีคนคอยประคองเอาไว้เลยเหรอ เขาเห็นภรรยาของตัวเองเป็นแบบนี้อยู่บ่อย ๆ เวลาที่เห็นบิลบัตรเครดิต เธอน่าจะชินได้แล้วแต่ทว่าก็ไม่เห็นจะชินสักที “คุณดูบิลก่อนเถอะค่ะ ยัยมิลินเอาไปรูดซื้อมาทั้งห้างเลยมั้ง” “เวอร์ไปค่ะคุณแม่” มิลินหน้างอใส่มารดา ท่านพูดเกินจริงไปมากเพราะบิลก็ไม่ได้สูงไปจากเดิมสักเท่าไหร่ หญิงสาวรับเสื้อสูทของบิดามาถือไว้อย่างเอาใจ จะได้มีคนช่วยไม่ให้ตัวเองต้องถูกแม่ดุ “ไม่เวอร์หรอก รูดซื้ออะไรไปเป็นล้าน” “กระเป๋าค่ะ” มิลินตอบออกไปตรง ๆ เธอเอาไปซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมคอลเลกชันใหม่ อุตส่าห์ไปซื้อมาจนได้ หากช้ากว่านี้เธอก็คงอดแน่ ๆ เพราะยังมีอีกหลายคนที่เข้ามาซื้อแต่ก็ต้องพลาดไป “ยัยมิลิน แกซื้อกระเป๋าอะไรขนาดนั้น” “กระเป๋าน่ะส่วนนึง แ

บทที่ 5 ร่างเล็กยังนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงทั้งที่เสียงนาฬิกาปลุกดังอยู่นานแล้ว มิลินเอื้อมไปกดปิดเสียงนาฬิกาเพื่อตัดความรำคาญ แต่หญิงสาวก็ยังนอนกลิ้งไปมาอยู่อย่างนั้น ไม่อยากไปมหาลัยเลย! มิลินเบะปากคว่ำ กิจกรรมต้อนรับน้องเฟรชชี่ยังมีวันนี้อีกวันนึง เธอถึงได้เบื่อไม่อยากไปเข้าร่วม หากแต่จะโดดกิจกรรมก็ไม่ได้ เพราะรุ่นพี่ขู่เอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าจะมีผลไปถึงคะแนนกิจกรรม “เบื่อ!!!” มิลินนั่งแล้วเอาตุ๊กตัวหมีมากอดแน่น หน้าตาของเธององ้ำยังไม่อยากลุกไปอาบน้ำ แต่ก็เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว หญิงสาวเลยจำใจลงจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว บิดาและมารดาของเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ท่านมองหน้าลูกสาวด้วยความงุนงงเพราะสีหน้าของมิลินไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ท่าเดินก็เหมือนคนอ่อนแรง “เป็นอะไรมิลิน ทำไมหน้าตางอแงอย่างนั้น” มารดาเอ่ยถามขึ้นมา “ไม่อยากไปมหาลัยเลยค่ะแม่” มิลินนั่งลงโดยที่ไม่ได้มองพ่อและแม่เลย แม่บ้านเอาข้าวต้มร้อน ๆ มาเสิร์ฟให้ เธอก็เอาแต่เขี่ยข้าวอย่างกับรสชาติแย่มากจนกินไม่ลง “ตอนแรกมิลินยังนับวันรอไปเรียนอยู่เลยนิ” บิดาอมยิ้มด