LOGINShare
บทที่ 8
Last Updated:
2025-06-01 14:42:30บทที่ 8
“วิ่งแค่รอบเดียวร้อนขนาดนี้เลยเหรอ”
มิลินมองหน้ารุ่นพี่ด้วยความหงุดหงิด ปอร์เช่หันมามองหน้ามิลินแล้วเขากลัวว่าจะเธอจะโดนลงโทษขึ้นมาอีก
“ร้อนจะตาย พี่ลองไปวิ่งดูดิ ผมเองก็เหนื่อยและร้อนเหมือนกัน” ชายหนุ่มเลยย้อนรุ่นพี่ให้เอง หากต้องโดนลงโทษ เขาจะได้โดนเอง
มิลินหันไปมองหน้าปอร์เช่ เธอไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม แต่เธอก็นึกขอบคุณที่เขาย้อนรุ่นพี่กลับไป เธอเองก็กำลังจะบอกให้รุ่นพี่ลองไปวิ่งอยู่เหมือนกัน
“เอาละ เรามาทำกิจกรรมกันต่อ เสียเวลามามากแล้ว” รุ่นพี่ผู้ชายหน้าตาดีเอ่ยขึ้นมา เขารู้สึกว่าเพื่อนของเขาหาเรื่องรุ่นน้องมากเกินไป เลยช่วยให้เหตุการณ์กลับมาสงบสุข
“น้องทั้งสองคนแนะนำตัวเองให้เพื่อน ๆ รู้จักหน่อยครับ” คนอื่น ๆ แนะนำกันไปแล้ว เหลือแค่สองคนนี้ที่ไปวิ่งก็เลยยังไม่ได้แนะนำตัว
“เราชื่อปอร์เช่นะ” ปอร์เช่เอ่ยเสียงดังให้เพื่อน ๆ ได้ยินกันทั่ว
“เราชื่อมิลิน” เสียงของมิลินแผ่วเบาเพราะยังเหนื่อยจากที่ต้องออกไปวิ่งท่ามกลางแดดร้อน ๆ
“ดัง ๆ หน่อย” รุ่นพี่กระตุกยิ้ม มิลินมองหน้ารุ่นพี่นิ่ง ๆ เธอเองก็ไม่อยากมีเรื่องสักเท่าไหร่ ตอนนี้เป็นช่วงกิจกรรม หากโดนหาเรื่องหลังจากนี้เธอจะไม่ยอมแน่!
“เราชื่อมิลิน!!!” มิลินตะโกนเสียงดังกึกก้องสมใจรุ่นพี่สักที
“แล้วน้องทั้งสองคนรู้จักชื่อเพื่อนบ้างหรือยังครับ” รุ่นพี่ผู้ชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“รู้จักบ้างแล้วค่ะ คนนี้มินนี่ คนนี้พิมพ์” มิลินตอบกลับไปตามที่ตัวเองรู้
“ผมก็รู้จักบ้างครับ คนนี้ชื่ออลัน” ปอร์เช่ชี้ไปที่เพื่อนข้าง ๆ เขาอ่านป้ายชื่อแล้วเอามาตอบ เอาตัวรอดไม่ให้โดนรุ่นพี่ลงโทษอีก
“โอเค ถ้างั้นเดี๋ยวเรามาเริ่มกิจกรรมกันต่อไปเลย พี่จะให้น้อง ๆ เล่นเกมสนุก ๆ กันนะครับ”
มิลินกลอกตาไปมา เธอไม่ได้รู้สึกสนุกด้วยเลยสักนิด เรียนทั้งวันก็ยังดีกว่ามาเล่นเกมอะไรพวกนี้ หญิงสาวอดทนจนเลิกกิจกรรมแล้วได้แยกย้ายกันกลับบ้านสักที
“ไปเดินห้างแก้เบื่อกันหน่อยดีไหม” มินนี่เอ่ยขึ้นมา เธอรู้ว่าเพื่อนรักชอบการช็อปปิง หากได้ไปเดินเล่นดูของสวย ๆ อาจจะทำให้หายเบื่อได้
“ไปดิ” มิลินตอบกลับทันที เธออยากตากแอร์เย็น ๆ ให้คลายความเหนื่อยล้า
มาถึงห้างสรรพสินค้าแล้ว มิลินและมินนี่พากันเข้ามากินอาหารญี่ปุ่นเพื่อเติมพลังก่อนที่จะไปช็อปปิงกัน
“ผู้ชายคนนั้นคือใครวะ มึงรู้จักเหรอ” มินนี่เอ่ยถามขึ้นมา
“คนไหน”
“คนที่จะรับโทษแทนมึงอะ” มินนี่เห็นว่าเขาจะยอมโดนลงโทษเอง เธอก็คิดว่าสองคนนี้น่าจะรู้จักกันมาก่อน ทว่ามิลินกลับส่ายหน้าปฏิเสธ
“อ้าวนึกว่ารู้จักกันซะอีก เห็นออกตัวช่วยตลอดเลย”
“ใครก็ไม่รู้ คงอยากหาเพื่อนมั้งถึงได้ทำแบบนี้” มิลินไหวไหล่ เธอไม่ได้สนใจผู้ชายคนนั้นนัก แต่เห็นว่าเขาไม่มีเพื่อน ก็เลยเดาว่าอาจจะอยากหาเพื่อนด้วยวิธีนี้
“แล้วนี่คิดไว้หรือยังว่าอยากไปดูแบรนด์ไหนเป็นแบรนด์แรก” มินนี่อมยิ้ม พอชวนกันมาห้าง มิลินก็คงคิดเอาไว้แล้วว่าจะเลือกแบรนด์ไหนก่อน เธอเป็นแบบนี้อยู่เสมอ
“คิดไว้แล้ว” มิลินยักคิ้วให้เพื่อนสนิท แต่เธอคิดแค่ว่าจะเข้าไปดูก่อน หากไม่มีที่น่าสนใจก็คงไม่ได้ซื้ออะไรกลับไป
“ว่าแล้ว คุณหนูมิลินไม่เคยพลาด”
“คุณหนูมินนี่ก็เหมือนกัน กูรู้ทันนะว่ามึงเล็งเอาไว้แล้ว” มิลินยู่หน้าใส่เพื่อนรัก มินนี่ก็ชอบช็อปปิง ก่อนจะชวนมาห้างก็คงมีแบรนด์ในใจไว้แล้ว
สองสาวคุยเล่นกันจนอาหารหมดลง แล้วพากันเดินเข้าช็อปแบรนด์โปรดซึ่งเป็นแบรนด์เดียวกันทันที
Latest chapter
เพื่อนที่แปลว่าเมีย บทส่งท้าย (จบ)
บทส่งท้าย (จบ) 3 เดือนต่อมาภายในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมชื่อดังใจกลางเมืองอบอวลไปด้วยดอกไม้มากมาย โคมไฟระย้าประกายแสงออกมาในโทนอบอุ่น เสียงดนตรีดังคลอเบา ๆแขกเหรื่อมากมายมาร่วมงานฉลองมงคลสมรสระหว่างมิลินและปอร์เช่ จนบรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น พ่อแม่ของทั้งสองต้อนรับแขกอยู่ตลอดส่วนบ่าวสาวยังแต่งตัวอยู่ในห้อง มิลินสวยราวกับเจ้าหญิง เพื่อนสนิทเดินเข้าไปหาก็อึ้งในความสวยของเธอ“สวยมากเลยมึง” มินนี่เอ่ยออกมา แววตาของเธอเป็นประกายด้วยความชื่นชม“เห็นมาตั้งแต่ตอนเป็นเพื่อน ตอนจีบ ตอนมีปัญหากัน ในที่สุดก็ได้เห็นถึงวันนี้ด้วย” อลันเอ่ยออกมา“เห็นมาตลอดแต่พอได้แต่งงานกันก็ซึ้งไปด้วยเนอะ” ไม้เอ่ยออกมา อลันก็พยักหน้าให้ เป็นเพื่อนกันมาจนได้เห็นความสัมพันธ์ที่พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาทั้งอิ่มสุขและซึ้งกับความรักของเพื่อน“ใกล้ได้เวลาแล้วนะคะ” พิธีกรเดินเข้ามาตามในห้องแต่งตัว บ่าวสาวพยักหน้าให้แล้วเตรียมตัวให้พร้อม เพื่อน ๆ ก็เดินนำไปที่ห้องจัดเลี้ยงก่อนแล้วประตูบานใหญ่เปิดออกกว้าง เจ้าสาวในชุดราตรีสีขาวบริสุทธิ์ยืนควงแขนกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ทั้งสองเดินเข้ามาข้างใน เพื่อน ๆ โปรยก
เพื่อนที่แปลว่าเมีย บทที่ 97
บทที่ 97ปอร์เช่พามิลินเดินออกมานั่งดูดาวกันสองคนแบบเงียบ ๆ ส่วนลูกสาวของเขาก็มีเพื่อน ๆ คอยดูแลให้อยู่ “เราเตรียมแผนนี้ไว้ตั้งแต่วันที่รู้ว่าจะไปเลย” ปอร์เช่เอ่ยออกมา “ปิดเป็นความลับเก่งมากเลย” ก่อนที่จะไปมิลินไม่เอะใจเลยสักนิด ทั้งที่เพื่อน ๆ ก็รู้กันหมด ทุกคนกำความลับเอาไว้ได้มิดมาก “ฮ่า ๆ ถ้าไม่ปิดสนิท มิลินรู้ก่อนก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิ” ปอร์เช่ลูบศีรษะของแฟนสาวก่อนที่จะดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด มิลินเอียงหัวซบที่แผงอกของเขาแล้วมองแหวนที่นิ้วตัวเอง “แล้วไปซื้อแหวนมาตอนไหน” “ตอนที่ออกไปทำงานน่ะ เรามีเวลาว่างก็ออกไปซื้อแหวนมา” ตัวติดกันตลอดเขามีโอกาสไปซื้อได้แค่ตอนที่ออกไปทำงานเท่านั้น “แล้วแบบนี้เคยหนีเที่ยวบ้างหรือเปล่าเนี่ย” “ไม่เคยครับ” ปอร์เช่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาไม่เคยออกนอกลู่นอกทางอยู่แล้ว นอกจากไปซื้อแหวนวงนี้ มิลินหันไปส่งยิ้มให้ก่อนจะจูบปากเขาด้วยความรัก แฟนของเธอทำน่ารักขนาดนี้จนเธอรู้สึกว่าโชคดีจริง ๆ ที่ได้รักกัน “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะ” “ครับ” ปอร์เช่กอดมิลินเอาไว
เพื่อนที่แปลว่าเมีย บทที่ 96
บทที่ 96“เตรียมแหวนไว้พร้อมแล้วใช่ไหม” ไม้เอ่ยถามเมื่อมิลินเดินออกไปแล้ว“เตรียมไว้แล้ว ขอบคุณมากนะครับที่ทำตามแผนของผม” ปอร์เช่ตอบไม้แล้วเอ่ยกับผู้นำ เขาเป็นคนวางแผนเอาไว้เองว่าจะจัดงานเลี้ยงส่ง แล้วเขาก็จะขอแฟนสาวแต่งงานในคืนนี้“ไม่เป็นไรเลยครับ” ผู้นำตอบกลับปอร์เช่มองไปที่สองแม่ลูกแล้วเดินออกไปหา เขานั่งลงข้าง ๆ แฟนสาวแล้วมองเมญ่าเล่นขายของกับเด็ก ๆ “ลูกเรานี่เข้ากับคนง่ายจริง ๆ เลยเนอะ” ปอร์เช่เอ่ยขึ้นมา “คิดถูกแล้วที่พาลูกมาด้วย” มิลินตอบกลับ ทีแรกก็กังวลว่าจะอยู่ไม่ได้ แต่เมญ่ากลับอยู่ได้แบบสบาย ๆ นั่งเล่นกับพื้นไม่ได้กลัวเปื้อน แล้วยังสนุกไปกับเพื่อนใหม่อีกด้วย “ลูกกินง่ายอยู่ง่ายเหมือนเราสองคน” มิลินหันไปมองหน้าปอร์เช่แล้วคลี่ยิ้ม เธอเห็นด้วยที่ลูกสาวเป็นเหมือนเราสองคนที่อยู่ตรงไหนได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องใช้ชีวิตหรูหราสะดวกสบายอะไร ตกเย็นชาวบ้านก็มารวมตัวกันที่ลานกว้าง ทำอาหารแล้วมาตั้งไว้ พร้อมกับช่วยกันตกแต่งเป็นสถานที่เลี้ยงส่งกลุ่มหนุ่มสาวที่เข้ามาช่วยกันซ่อมแซมโรงเรียน “มิลินเสร็จแล้วเดินไปก่อนก็ได้” ปอร์เช่เอ่ย
เพื่อนที่แปลว่าเมีย บทที่ 95
บทที่ 95 วันต่อมาปอร์เช่และกลุ่มเพื่อนตื่นขึ้นมาแต่เช้าท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น เมญ่ายังคงนอนหลับสบาย มิลินไม่ได้ปลุกขึ้นมา ให้ลูกนอนห่มผ้าหนา ๆ ไปก่อนเพราะกลัวว่าถ้าลุกออกมาเล่นตอนนี้เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้ ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ แล้วมานั่งเล่นมองหมอกจาง ๆ อยู่ที่หน้าบ้าน สักพักนึงชาวบ้านก็เอากับข้าวมาให้ “ขอบคุณมากนะครับ” ปอร์เช่เอ่ยออกมา “คุณแม่ขา” “จ้า เดี๋ยวแม่เข้าไปหานะ” มิลินได้ยินเสียงลูกสาวเรียกหาก็เลยลุกเข้าไปในห้องนอน เมญ่าอ้าปากหาวแล้วลุกขึ้นมาหาผู้เป็นแม่ “หนาวไหมลูก” มิลินเอ่ยถาม ถึงตอนนี้จะมีแดดขึ้นมาแต่ก็ยังมีความเย็นอยู่ “ไม่หนาวมากค่ะ” “ถ้างั้นเราไปแปรงฟันกันนะคะ ลุง ๆ ป้า ๆ เอาของกินมาให้เยอะเลย”“ค่ะคุณแม่”มิลินพาน้องเมญ่าไปแปรงฟันแล้วออกมานั่งกินข้าวด้วยกัน หลังจากกินข้าวกันอิ่มแล้วทุกคนก็พากันไปขนของที่รถลงมาโดยที่มีชาวบ้านไปช่วยกันขนด้วย“ไปเล่นกันไหม” เด็กหญิงคนเดิมเดินเข้ามาหาเมญ่า“ไปค่ะ” เมญ่าตอบกลับแล้วพากันเดินไปนั่งเล่นอยู่แถวบ้านอีกหลังนึง ซึ่งอยู่ในสายตาของมิลินและปอร์เ
เพื่อนที่แปลว่าเมีย บทที่ 94
บทที่ 94 “เมญ่าอยากได้สไลด์เดอร์ค่ะคุณปู่ คุณพ่อคุณแม่เคยพาไปเล่น เมญ่าชอบมากเลยค่ะ” “ได้เลยหลานรัก เดี๋ยวปู่ซื้อให้นะ” “อย่าเลยค่ะพ่อ ไว้พาไปเล่นข้างนอกดีกว่าค่ะ เพราะเล่นไม่นานเดี๋ยวก็เมญ่าโตขึ้นแล้วเล่นไม่ได้อีกค่ะ” มิลินเดินออกมาได้ยินที่ลูกสาวอ้อนขอของเล่นพอดีก็เลยห้ามไว้ ท่านตามใจเมญ่ามากเกินไปเธอกลัวว่าลูกสาวจะเอาแต่ใจ พออยากได้อะไรก็ต้องได้ ใบหน้าของเมญ่างอง้ำที่ถูกขัดใจ “หน้างอแบบนี้ แม่เอาไก่ทอดไปเก็บดีกว่า” มิลินแกล้งเดินหนีเข้าไปที่ครัว เมญ่ารีบลุกจากตักของคุณปู่แล้ววิ่งตามไป “กินค่ะคุณแม่ เมญ่าไม่หน้างอแล้วค่ะ” “พ่อคงตามใจหลานมากเกินไปหน่อย” พ่อของปอร์เช่เอ่ยขึ้นมา พอถูกมิลินขัดท่านก็รู้สึกผิดที่ตามใจเมญ่ามากไป พอขอสไลด์เดอร์ก็จะซื้อให้เลยโดยที่ไม่ต้องคิด “ผมเข้าใจพ่อนะครับ ผมเองก็รักลูกหลงลูกจนอยากซื้อของให้ลูกเยอะแยะไปหมดเลย” ปอร์เช่ตอบกลับ เขารักลูกมากพอลูกขออะไรก็อยากให้ แต่เขาก็หักห้ามใจไว้เพราะกลัวว่าลูกจะเสียนิสัย “พ่อก็ต้องห้ามใจแล้วล่ะ” มาเฟียใหญ่คลี่ยิ้มบางแล้วเดินไปที่โต๊ะ
เพื่อนที่แปลว่าเมีย บทที่ 93
บทที่ 93 หลังจากงานรับปริญญาแล้ว ปอร์เช่เปิดโน้ตบุ๊กค้นหาข้อมูลเรื่องของเด็กบนดอย เขาเคยมีความฝันว่าอยากเข้าไปช่วยเหลือเด็ก ๆ บนนั้นแต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ไป ตอนนี้เขาและแฟนสาวก็เรียนจบแล้วเขาเลยอยากหาโอกาสไปสักครั้ง “ทำอะไร” มิลินเดินออกมาหลังจากที่พาลูกสาวนอนในช่วงกลางวันแล้ว เห็นคนตัวโตกำลังดูหน้าโน้ตบุ๊กด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เธอก็เลยเอ่ยถามออกมา “เราอยากชวนกันไปช่วยเหลือเด็กบนดอย มิลินสนใจไหม” ปอร์เช่มองหน้ามิลินด้วยความกังวล เพราะว่าการไปที่นั่นก็ค่อนข้างลำบาก ไม่รู้ว่าแฟนสาวจะอยากไปด้วยไหม “สนใจสิ เราก็อยากไปเหมือนกัน” ได้คำตอบจากมิลินแล้วปอร์เช่ก็คลี่ยิ้มด้วยความโล่งใจ เขาเลยเปิดข้อมูลที่หาเอาไว้ให้มิลินดู หญิงสาวตอบตกลงแบบไม่ลังเลเลย “ชวนเพื่อนไปด้วยใช่ปะ” มิลินเอ่ยถาม “ใช่ครับ พวกเรายังไม่ได้รวมตัวฉลองที่เรียนจบกันเลย เราก็เลยว่าจะชวนเพื่อนไปที่นั่น” ปอร์เช่ตอบกลับพร้อมกับเอาโทรศัพท์ออกมาส่งเข้าไปในไลน์กลุ่ม “ตอบตกลงกันทุกคนเลยมิลิน” ปอร์เช่หันหน้าจอให้มิลินดู เพื่อนทุกคนตอบว่าไปกันหมด ให้เขาหาสถานท
You may also like
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า152.9K viewsคุณหมอ❤️ที่รัก NC18++
Me'JinJIn16.1K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.3K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว221.2K viewsเหนือร้ายด้วยรัก
SaliZa Writers140 viewsโปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร
Pam1884 viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย5.9K viewsเคมี(หัวใจ) กับ นายวายร้ายวิศวะไฟฟ้า
วราไรซ์482 views
