ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 28 ง้อแฟนครั้งแรก (NC)ฉันไล่วิคเตอร์ออกจากห้อง พร้อมกับเบือนหน้าหนี ฉันรับความจริงที่เขากำลังจะพูดไม่ได้หรอก นั่นเป็นเพราะว่าฉันหวั่นไหวกับเขามาโดยตลอด ฉันรู้ว่าตัวเองต้องการเขาและพยายามจะพิสูจน์เวลาผ่านไปฉันคิดว่าเขามีความรู้สึกดี ๆ กับฉัน ฉันถึงได้ยอมเกินเลยกับเขา แต่ทั้งหมดนั่นฉันคิดไปเองคนเดียว!ฉันไม่โทษวิคเตอร์หรอกนะ เขาไม่ผิดอะไรเลยแต่ตอนนี้ฉันแค่อยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆฉันเปิดประตูออกมาเจอเขาอยู่หน้าห้องพร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีแดงสด บ่งบอกถึงความรักที่แสนจะร้อนแรงอย่างนั้นเหรอที่เขาอยากจะสื่อ ฉันจึงถอยให้เขาเข้ามาในห้องด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก“ขอโทษนะถ้าเมื่อคืนนี้ฉันพูดอะไรผิดไปน่ะ ฉันไม่เคยง้อแฟนมาก่อนไม่รู้ว่าคำพูดแบบนี้พอจะทำให้เธอหายโกรธได้หรือเปล่า” วิคเตอร์ยิ้มอ่อนพลางยื่นช่อดอกไม้ให้กับฉัน“….” ฉันไม่ตอบแต่ก็ยอมรับช่อดอกไม้แสนสวยนั้นมาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง“นี่เราดีกันแล้วใช่ไหม เมื่อคืนเธอทำฉันนอนไม่หลับทั้งคืนเลยนะนั่น หายโกรธได้แล้ว” วิคเตอร์คงจะง้อใครไม่เป็นจริง ๆ นั่นแหละ‘ฉันหายโกรธแล้ว แต่แค่อยากอยู่คนเดียว’เชอะ ฉันได้แต่คิดในใจอย่างอวดด
ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 23 เรื่องด่วน (NC)ฉันประคองศีรษะของคนหื่นกามเอาไว้ นิ้วมือของเขาถูไถอยู่ตามกลีบกุหลาบด้านล่างจนฉันจะยืนไม่อยู่ฉันต้องเกาะเขาไว้โดยการโอบรอบลำคอ มันอาจจะมีบางครั้งที่ฉันเผลอส่งเสียงครางออกมาเมื่อถูกนิ้วเย็น ๆ แตะจุดลับอย่างอ่อนโยน“หิวเธอว่ะ”“นายอดอยากมาจากไหนเนี่ยอื้อออ~”เขาบดขยี้จูบฉันและจงใจยกขาฉันขึ้นสูง นิ้วมือหยาบกร้านค่อย ๆ ถลำลึกเข้ามาทีละนิดต่อเนื่อง เขาชักมือออกและสอดแทรกเข้ามาอีกครั้งเป็นจังหวะด้วยความเชื่องช้าทำเอาฉันล่องลอยจนสติจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว“วันนี้เราต้องเคลียร์กันยาวเลยต้นข้าว”วิคเตอร์อุ้มฉันเข้าห้อง เขาไม่รอช้ารีบปล่อยให้แก่นกายตัวเองได้ออกมาดูโลกภายนอก ขนาดใหญ่โตกำลังจ้องเขม็งมาที่ฉันโดยมีวิคเตอร์เป็นตัวการสำคัญ“เลียไอติมไหมสักนิดหนึ่ง”ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร เจ้าจูดี้ที่แสนซุกซนก็จ่ออยู่ที่ริมฝีปากของฉันแล้วเขาเชื้อเชิญฉันด้วยการใช้ส่วนหัวถูไถเบา ๆ จนฉันใจอ่อนยอมเปิดรับแก่นกายอันใหญ่โตเข้ามาอยู่ในโพรงปากจนรู้สึกคับแน่นวิคเตอร์ครางเสียงหลงในลำคอพลางลูบศีรษะฉันอย่างมีความสุข ฉันใช้ลิ้นตวัดวนรอบก่อนจะรูดขึ้นลงตามอารมณ์ของตัวเองท
ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 26 ความรักที่ไม่ลงรอย (NC)“ไม่อยากจะพอนั่นแหละปัญหา”ผมล้วงเข้าไปสัมผัสผิวกายนุ่มนิ่มของต้นข้าวใต้กระโปรงทรงเอที่รัดแน่นจนน่าหงุดหงิด ผมเลยถกมันขึ้นสูงอยู่บนเอวคอดเสียเลย“ไม่ได้นะวิคเตอร์ นายต้องหยุดได้แล้ว”“อืม…” ผมส่งเสียงตอบรับเธอในลำคอ เพราะตอนนี้ปากของผมมันยังไม่ว่างผมปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกอย่างง่ายดาย แน่ล่ะนั่นมันงานถนัดผมเลย ลูกแตงโมทั้งสองตั้งล่อตาล่อใจผมอยู่ ผมจึงต้องละทิ้งลำคอระหงที่แสนหอมหวานลงมาดื่มด่ำกับทรวงอกด้านล่างต้นข้าวเองถึงแม้จะห้าม ทว่าร่างกายเธอกลับอ้อนแอ้นไปมาอย่างมีความสุข ผมไม่รอช้ารีบเปลื้องบราโครงเหล็กของเธอออกจนเห็นยอดปทุมถันสีชมพูอ่อน ผมรีบงับลงบนยอดที่มันล่อตาล่อใจผมอยู่นานก่อนจะตวัดวนรอบตุ่มเล็กด้วยความอ่อนโยนเธอลูบคลำท้ายทอยของผมอย่างทนไม่ไหว ผมก็ยิ่งชอบและสนใจยอดปทุมถันยิ่งกว่าเดิม เบาะรถยนต์ไม่ใช่ปัญหาของผมเลยสักนิดผมทำการปรับนอนราบทันที“พอแล้ว…ฉันไม่เคยทำบนรถนะเดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก”ใบหน้าอรชรอ้อนแอ้นกำลังขอร้องผม ต้นข้าวมีพวงแก้มแดงก่ำน่าเอ็นดูไม่น้อย ผมจะปล่อยไปได้ยังไงกันเมื่อเช้าก็อดทนมาทั้งวันแล้ว“รถเธอมิดชิดที่
ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 25 แมวน้อยตอนนี้กี่โมงแล้วนะ… ทำไมนาฬิกาไก่จิกสองตัวของฉันถึงยังไม่ร้องปลุกอีกเฮือก!ฉันเด้งตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงที่มีสัมผัสไม่นุ่มนิ่มเท่าไหร่นักก่อนจะหันไปเห็นวิคเตอร์ยืนเช็ดผมเปียก ๆ ของตัวเองอยู่ฉันมองดูตามเรือนร่างอันแข็งแกร่งของเขาที่ตอนนี้มันเปลือยเปล่ามีเพียงแค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางเฉียบลายแมวเหมียวยิ้มแฉ่งที่ปกปิดเอาไว้อย่างไม่แนบเนียนเท่าไหร่นักฉันว่ามันค่อนข้างจะน่าสนใจอยู่ไม่น้อยทั้งกล้ามเนื้อที่เป็นมัด ๆ และเส้นเลือดตามท่อนแขนแกร่งของเขา ใบหน้าหวานของฉันมันกำลังร้อนระอุออกมาด้วยความเขินอายเชื่อเถอะ…เขาขาวมากเสียจนไม่น่าหักห้ามใจเลยล่ะ โดยเฉพาะน้องแมวเหมียวนั่นที่มีขนาดตัวใหญ่ขึ้นเล็กน้อย“อยากจับเหรอ”วิคเตอร์แกล้งถามฉันพลางเดินเข้ามาใกล้ ๆ เขายิ้มมุมปากอย่างมีความสุขเล็กน้อยที่เห็นฉันเสียอาการ“มะ…มะไม่!”“อยากจับก็บอก”วิคเตอร์ไม่พูดเปล่าเขากุมมือฉันเอาไว้ก่อนที่จะจับแนบลงกับหน้าแผงอกกว้างของเขาฉันมือไม้สั่นเหมือนเจ้าเข้า พยายามที่จะทำตัวให้ปกติที่สุดเหมือนคนที่ไม่ได้คิดอะไรแม้ว่าข้างในใจของฉันมันจะควบคุมยากก็เถอะนะเขาดูชอบมากที่ได้แกล้งฉันเข
ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 24 เห็นแก่ความกระวนกระวาย@ตึกวิศวกรรม“ต้นข้าว~ มาหาใครจ๊ะคนสวย” วายุนั่งพ่นควันบุหรี่ออกมาถี่ขณะที่เห็นฉันเดินเข้ามาพอดี เขาเลยได้โอกาสแซวสาวสวยอย่างฉันใหญ่“มาหาพี่เสือน่ะ ฉันซื้อเค้กลอดช่องมาฝาก”“ฉันล่ะอยากเป็นพี่ชายเธอจริง ๆ เลยว่ะ ช่วงนี้แวะมาบ่อยจังเลยนะ”“ก็นิดหน่อยแหละ แล้ววิคเตอร์อยู่ไหนอะ”“อ๋อ ไอ้วิคเตอร์อยู่ยิม”“อือ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”“ครับ” วายุยิ้มกรุ้มกริ่มเบา ๆ เพราะว่าช่วงนี้ฉันทำทีซื้อของมาฝากพี่เสือบ่อยจนผิดสังเกตแน่นอนว่าเป้าหมายของฉันไม่ใช่พี่เสือแต่คือการซื้อของมาฝากวิคเตอร์ ฉันได้เข้าไปอ่านข้อมูลเพิ่มเติมจากแหล่งต่าง ๆ ในนั้นแนะนำว่าแฟนกันมักจะเติมความหวานให้กันผ่านของฝาก ฉันจึงอยากจะรู้ว่ามันสามารถเติมความหวานได้จริงไหมก็เท่านั้นแหละ“เอาอะไรมาฝากอีกล่ะวันนี้” พี่เสือเดินออกมาทักทายฉันด้วยหน้าตาที่เบื่อหน่าย แน่ล่ะเพราะพี่ชายของฉันไม่ได้ชอบกินอะไรแบบนี้นี่นา“นี่ไง” ฉันยื่นเค้กให้ก่อนจะเดินตรงไปยังยิม ไม่ได้สนใจว่าพี่เสือจะชอบหรือไม่ชอบพอมาถึงยิมฉันก็เห็นเขาวุ่นอยู่กับเพื่อน ๆ มีคุณเหลือบมองเห็นฉันเข้าเลยสะกิดวิคเตอร์เบา ๆ“ต้นข้าวมาห
ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 23 ทดลองรักหนึ่งอาทิตย์ต่อมา…ช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าถูกวิคเตอร์หลบหน้ายังไงไม่รู้ ทุกครั้งที่ฉันเปิดประตูออกไปมักจะต้องเจอใบหน้ากวนโอ๊ยของเขา แต่หลายวันมานี้ต่อให้ฉันจะเปิดประตูสักกี่สิบรอบ ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนฉันก็ไม่เคยเห็นเขาเผลอเปิดประตูออกมาอยู่เบื้องหน้าพอวิคเตอร์หายไปชีวิตฉันก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง ทว่าตัวฉันดันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป ฉันไม่มีความสุขกับความสงบสุขของตัวเองเลย ฉันอยากกลับไปมีชีวิตที่แสนวุ่นวายอีกครั้งโดยมีคนกวนประสาทอย่างเขาอยู่ในองค์ประกอบหลัก ๆ ด้วยหรือว่านั่นมันจะคือความรักนะหัวใจของฉันมันกระวนกระวายมักจะคิดถึงเขาอยู่บ่อยครั้ง ฉันเผลอมโนถึงท่าทางของเขายามได้เห็นฉันโดยบังเอิญและพยายามแต่งตัวให้ดูดีทุกวัน ทว่าเวลาเจอเขา เขามักจะมองผ่านและหันหลังกลับเสมอ ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ได้คิดไปเองคนเดียวในข้อนี้“ลองดูสักตั้ง!”ฉันเปิดประตูออกไปอีกครั้ง สายตากวาดมองรอบด้านที่อยู่เบื้องหน้า ไม่ว่าทางไหนก็ไม่พบวี่แววของเขาเลยฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางรวบรวมความกล้าทั้งหมดกดกริ่งหน้าประตูห้องของเขา ซึ่งฉันได้แอบสืบจากพี่เสือมาแล้วว่าตอนนี้วิคเตอร์ไม่ได้