คำขอร้องในความมืดมิด

รถยนต์ของเอดิสันแล่นฝ่าความมืดของค่ำคืนในลอนดอน เสียงเครื่องยนต์เป็นจังหวะเดียวกับเสียงเต้นของหัวใจที่ยังคงตื่นเต้นจากการไล่ล่าอันดุเดือด เมรี่ เฟรเดอริค และอเล็กซานเดอร์นั่งเงียบอยู่ในรถ แต่ละคนจมอยู่ในความคิดของตัวเอง พินัยกรรมลับของโรเบิร์ต แบล็ควู้ด ซึ่งเป็นเบาะแสสำคัญสู่ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' และความจริงเกี่ยวกับ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' อยู่ในกระเป๋าของเอดิสัน บาดแผลที่ต้นแขนของเมรี่ยังคงปวดจี๊ด แต่ความมุ่งมั่นของเธอกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

"เราจะไปที่ไหนกันต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถามขึ้นทำลายความเงียบ

"บ้านพักของผมอีกแห่งครับ" เอดิสันตอบ "เป็นบ้านที่ปลอดภัยกว่า และเราจะได้วางแผนกันอย่างละเอียด"

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงบ้านพักอีกแห่งของเอดิสัน เป็นบ้านเก่าแก่สไตล์วิกตอเรียนที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกเงียบๆ ของย่านเชลซี บรรยากาศภายในบ้านอบอุ่นกว่าที่คิด มีเตาผิงที่กำลังลุกโชน แสงไฟสลัวๆ ส่องสว่างไปทั่วห้องนั่งเล่น

"ก่อนอื่น เราต้องรักษาบาดแผลให้เมรี่ก่อนครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องพินัยกรรมกัน"

เอดิสันพาเมรี่ไปยังห้องเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องพยาบาลย่อมๆ เขามีอุปกรณ์ปฐมพยาบาลครบครัน เอดิสันทำความสะอาดบาดแผลอย่างเบามือ และพันผ้าพันแผลอย่างประณีต

"ขอบคุณมากค่ะคุณเอดิสัน" เมรี่กล่าว

"ไม่เป็นไรครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันตอบ "คุณกล้าหาญมากจริงๆ"

เมื่อเมรี่ได้รับการปฐมพยาบาลเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็กลับมานั่งรวมกันในห้องนั่งเล่น อเล็กซานเดอร์จัดการชงชาอุ่นๆ มาให้ทุกคนดื่ม เฟรเดอริคกุมมือเมรี่ไว้แน่น เขาเป็นห่วงน้องสาวมาก

"เอาล่ะครับ" เอดิสันกล่าว "ตอนนี้เรามาคุยเรื่องพินัยกรรมลับกันดีกว่า"

เอดิสันคลี่พินัยกรรมออกมา โรเบิร์ต แบล็ควู้ด เขียนบันทึกด้วยลายมือที่ประณีต แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกเร่งด่วน พินัยกรรมกล่าวถึง 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ซึ่งไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง แต่เป็นบันทึกโบราณที่รวบรวมความลับของ 'เงาแห่งลอนดอน' และตัวตนที่แท้จริงของ 'ปรมาจารย์แห่งเงา'

"พินัยกรรมบอกว่า ขุมทรัพย์นี้ถูกซ่อนอยู่ในที่ที่ 'แสงอาทิตย์ไม่เคยสาดส่องถึง' และ 'เสียงระฆังไม่เคยดังไปถึง' " เอดิสันอ่านออกเสียง "มันคือเบาะแสเดียวที่บอกตำแหน่ง"

"อุโมงค์ใต้ดิน หรือห้องใต้ดินลับอย่างนั้นหรือคะ?" เมรี่ทบทวน

"ใช่ครับ" เอดิสันยืนยัน "แต่ลอนดอนมีอุโมงค์ใต้ดินและห้องใต้ดินลับมากมาย เราจะรู้ได้อย่างไรว่าที่ไหนคือที่ที่ถูกต้อง?"

เฟรเดอริคครุ่นคิด "มันต้องมีเบาะแสอื่นซ่อนอยู่แน่ๆ ครับ บางทีอาจจะอยู่ในเอกสารประกอบ หรือในตัวมีดสั้นที่พบพร้อมพินัยกรรม"

เอดิสันหยิบมีดสั้นด้ามทองคำขึ้นมา มันสลักลวดลายวิจิตรบรรจง และมีสัญลักษณ์บางอย่างที่ดูคล้ายกับ ตราประจำตระกูลแบล็ควู้ด แต่มีรายละเอียดที่แตกต่างออกไปเล็กน้อย

"นี่มันไม่ใช่แค่มีดธรรมดาครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "มันดูเหมือนจะเป็น กุญแจ หรืออุปกรณ์บางอย่าง"

เคาะประตูยามวิกาล

ขณะที่พวกเขากำลังปรึกษาหารือกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูที่หนักแน่นดังขึ้นในความเงียบยามค่ำคืน

"ใครกันคะ?" เมรี่กระซิบถาม

เอดิสันทำท่าให้ทุกคนเงียบ เขาหยิบปืนพกขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แล้วเดินไปที่ประตู เขาชะโงกหน้ามองผ่านช่องตาแมว แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"เป็นสุภาพสตรีครับ" เอดิสันกล่าว แล้วเปิดประตูออก

หญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่หน้าประตู เธอสวมเสื้อคลุมสีเข้มปกคลุมร่างกาย ใบหน้าของเธอซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้ เธอมีใบหน้าที่สวยคม แต่เต็มไปด้วยความทุกข์ระทม

"ขอโทษนะคะที่รบกวนในยามวิกาล" หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ฉันได้รับข่าวมาจากมิสซิสเพอร์ซิวัลว่าท่านนักสืบเอดิสันอยู่ที่นี่...ฉันชื่อ เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์ ค่ะ"

เอดิสันเลิกคิ้วเล็กน้อย "มีอะไรให้ผมรับใช้ครับเลดี้ฮาร์ทเวลล์?"

เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์มองไปที่เมรี่และพี่ชายทั้งสองคนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง "ฉันได้ยินว่าพวกท่านคือนักสืบตระกูลแบล็ควู้ดใช่ไหมคะ?"

เมรี่พยักหน้า "ใช่ค่ะ"

เลดี้อลิซาเบธน้ำตาคลอเบ้า "ฉันมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากพวกท่านค่ะ...ฉันอยากให้พวกท่านช่วยสืบสวนคดีการตายของพี่ชายของฉัน ลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ค่ะ"

อเล็กซานเดอร์ก้าวออกมาข้างหน้า "เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของคุณครับ?"

"ทางการประกาศว่าเขาฆ่าตัวตายค่ะ" เลดี้อลิซาเบธตอบ น้ำตาไหลอาบแก้ม "แต่ฉันไม่เชื่ออย่างนั้น! พี่ชายของฉันไม่มีทางฆ่าตัวตายเด็ดขาด! เขาถูกฆาตกรรมค่ะ!"

เฟรเดอริคสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดและความไม่ยุติธรรมในน้ำเสียงของเธอ "คุณมีเหตุผลอะไรที่คิดอย่างนั้นครับ?"

"พี่ชายของฉันเป็นนักข่าวค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าว "เขาเป็นคนดี ซื่อสัตย์ และมีความมุ่งมั่นที่จะเปิดโปงความจริง เขาได้ขุดคุ้ยเรื่องราวเกี่ยวกับ 'องค์กรลับ' ที่ทรงอิทธิพลบางอย่างที่อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายในลอนดอน"

เมรี่มองเลดี้อลิซาเบธด้วยความเข้าใจ " 'องค์กรลับ' ที่คุณพูดถึง ใช่ 'เงาแห่งลอนดอน' หรือเปล่าคะ?"

เลดี้อลิซาเบธเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ "พวกท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรคะ!"

อเล็กซานเดอร์ตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่พวกเขาเผชิญมาให้เลดี้อลิซาเบธฟัง รวมถึงการที่พวกเขากำลังตามหา 'ปรมาจารย์แห่งเงา' และ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ที่จะเปิดโปงความลับขององค์กรนี้

เลดี้อลิซาเบธฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนจากความเศร้าโศกเป็นความหวังและแสงสว่าง

"ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเรื่องจริงค่ะ!" เลดี้อลิซาเบธกล่าว "พี่ชายของฉันกำลังสืบเรื่อง 'เงาแห่งลอนดอน' อยู่จริงๆ! เขาบอกฉันว่าเขากำลังจะเปิดโปงความลับที่น่าตกใจบางอย่าง และเขาก็ถูกฆ่าตายหลังจากนั้นไม่นาน!"

"คุณมีเบาะแสอะไรที่พี่ชายของคุณทิ้งไว้บ้างไหมครับ?" เอดิสันถาม

เลดี้อลิซาเบธถอนหายใจ "ฉันไม่แน่ใจค่ะ...พี่ชายของฉันเป็นคนระมัดระวังมาก เขาไม่เคยเล่าเรื่องงานให้ฉันฟังอย่างละเอียด เขาแค่บอกว่าเขาเจออะไรบางอย่างที่น่าตกใจมาก และมันจะสั่นสะเทือนลอนดอนทั้งเมือง"

"แล้วศพของพี่ชายคุณล่ะครับ?" เฟรเดอริคถาม "คุณจำรายละเอียดได้ไหม?"

"ตำรวจบอกว่าเขาพบศพของพี่ชายฉันในบ้านพักส่วนตัวของเขาเองค่ะ" เลดี้อลิซาเบธตอบ "พวกเขาบอกว่ามีร่องรอยการต่อสู้ แต่สุดท้ายก็สรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตาย"

"มีสิ่งของอะไรของพี่ชายคุณหายไปบ้างไหมครับ?" เมรี่ถาม

เลดี้อลิซาเบธครุ่นคิด "อืม...มีสิ่งหนึ่งค่ะ! สมุดบันทึกเล่มเล็กๆ ที่พี่ชายฉันพกติดตัวอยู่เสมอ มันหายไปค่ะ!"

เมรี่มองไปยังพี่ชายทั้งสองและเอดิสัน พวกเขารู้ว่าสมุดบันทึกเล่มนั้นอาจจะเป็นเบาะแสสำคัญที่จะเชื่อมโยงคดีการตายของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ เข้ากับ 'เงาแห่งลอนดอน'

"เราจะช่วยคุณครับเลดี้ฮาร์ทเวลล์" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราจะสืบสวนคดีการตายของพี่ชายคุณ และเราจะเปิดโปงความจริงให้ได้"

เลดี้อลิซาเบธน้ำตาคลอเบ้าด้วยความซาบซึ้ง "ขอบคุณมากค่ะ! ขอบคุณพวกท่านมากจริงๆ!"

เมรี่มองไปที่พินัยกรรมลับและมีดสั้นที่อยู่บนโต๊ะ เธอรู้ว่าการตามหา 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' และการสืบสวนคดีการตายของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ นั้นจะเชื่อมโยงกันอย่างแยกไม่ออก และนี่คือโอกาสที่จะเปิดโปง 'เงาแห่งลอนดอน' ให้สิ้นซาก