มีเป้าหมายเดียวกัน

มือที่แข็งแกร่งของ เอดิสัน เกรย์สัน บีบกระชับที่แขนของเมรี่ เธอรับรู้ได้ถึงพละกำลังที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อโค้ทที่ตัดเย็บอย่างประณีต ดวงตาของเขาคมกริบราวกับใบมีดที่เพิ่งลับใหม่ๆ จ้องมองมาที่เธออย่างไม่ลดละ ในความมืดสลัวใต้ร่มเงาของต้นหลิว เอดิสันดูน่าเกรงขามกว่าที่เธอเคยเห็นบนรถม้ามากนัก

"คุณ...คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันคะ?" เมรี่รวบรวมสติถามออกไป เสียงของเธอแหบพร่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เอดิสันคลายมือออกเล็กน้อย แต่ยังคงยืนประชิดตัวเธอ "ผมกำลังพูดถึงความสามารถที่น่าทึ่งของคุณ มิสแบล็ควู้ด รวมถึงการที่ผมได้เห็นคุณสืบคดีเล็กๆ น้อยๆ ที่บาธ และตอนนี้ก็มาถึงคดีที่ซับซ้อนกว่าในลอนดอน" เขาเหลือบมองไปที่ทางเข้าโพรงใต้ดิน "และดูเหมือนว่าคุณจะไขปริศนาการหายตัวไปของมิสซิสเอมิลี่ ฮาร์ดวู้ดได้แล้วด้วยความรวดเร็วที่น่าตกใจ"

"คุณ...คุณตามฉันมาตั้งแต่ที่บาธหรือคะ?" เมรี่ถาม ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

เอดิสันยิ้มมุมปาก "ผมไม่ได้ตามคุณตั้งแต่บาธครับ แต่ผมจับตามองคุณมาตลอดการเดินทางบนรถม้า และเมื่อคุณมาถึงลอนดอน ผมก็รู้สึกสนใจเป็นพิเศษเมื่อเห็นคุณพยายามสืบหาเบาะแสเกี่ยวกับคดีฮาร์ดวู้ด"

"แต่ทำไมคะ?" เมรี่ถาม "คุณต้องการอะไรจากฉัน?"

"ผมไม่ได้ต้องการอะไรจากคุณครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันตอบ "ผมแค่อยากรู้ว่าคุณมีความสามารถมากแค่ไหน และดูเหมือนว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังเลย"

"คุณเป็นใครกันแน่คะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถามอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าชายคนนี้มีความลับซ่อนอยู่มากมายเกินกว่าที่เขาจะบอก

เอดิสันถอนหายใจเล็กน้อย "ผมเป็นนักสืบอิสระครับ มิสแบล็ควู้ด เช่นเดียวกับบิดาและพี่ชายของคุณ"

"คุณรู้จักพ่อกับพี่ชายของฉันจริงๆ หรือคะ?" เมรี่ถามด้วยความหวัง

"แน่นอนครับ" เอดิสันพยักหน้า "โรเบิร์ต แบล็ควู้ดเป็นตำนานในวงการนักสืบ ส่วนอเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริคก็เป็นนักสืบที่มีชื่อเสียงไม่แพ้บิดาของพวกเขา ผมเคยมีโอกาสได้ร่วมงานกับมิสเตอร์โรเบิร์ตอยู่สองสามครั้ง และได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับงานของพี่ชายคุณอยู่เป็นประจำ"

"ถ้าอย่างนั้น คุณคงพอจะทราบว่าอเล็กซานเดอร์อยู่ที่ไหน และเฟรเดอริคหายไปไหนใช่ไหมคะ?" เมรี่ถามอย่างกระตือรือร้น

ใบหน้าของเอดิสันจริงจังขึ้นทันตา "เรื่องของเฟรเดอริคเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากครับ มิสแบล็ควู้ด ไม่มีใครทราบแน่ชัดว่าเขาหายตัวไปไหน หรือกำลังทำคดีอะไรอยู่ มีข่าวลือว่าเขากำลังสืบสวนคดีที่อันตรายมาก ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับองค์กรลับบางอย่าง"

"องค์กรลับงั้นหรือคะ?" เมรี่ทวนคำ เสียงของเธอแผ่วลงด้วยความกังวล

"ใช่ครับ" เอดิสันพยักหน้า "เป็นองค์กรที่ทรงอิทธิพลมากในลอนดอน และมักจะทำงานอยู่เบื้องหลังเงา พวกเขาจะไม่ทิ้งร่องรอยไว้ให้ใครได้ติดตาม และหากใครไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขา ก็มักจะหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย"

"ไม่จริงน่า!" เมรี่โพล่งออกมา "เฟรเดอริคจะต้องไม่เป็นอะไรไป! ฉันต้องไปตามหาเขาให้เจอ!"

"ใจเย็นก่อนครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "การเร่งรีบโดยไม่ไตร่ตรองให้ดี อาจนำพาคุณไปสู่อันตรายได้"

"แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงคะ?" เมรี่ถาม "ให้ฉันอยู่นิ่งๆ เฉยๆ ในขณะที่พี่ชายของฉันกำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างนั้นหรือ?"

"ไม่ใช่เช่นนั้นครับ" เอดิสันตอบ "ผมแค่คิดว่าคุณต้องการความช่วยเหลือ"

"ความช่วยเหลือจากคุณอย่างนั้นหรือคะ?" เมรี่ถามอย่างไม่ไว้ใจ "ฉันจะเชื่อใจคุณได้อย่างไร ในเมื่อคุณเป็นชายแปลกหน้าที่แอบสะกดรอยตามฉันมาโดยตลอด"

เอดิสันยิ้มเล็กน้อย "ผมเข้าใจที่คุณสงสัยครับ มิสแบล็ควู้ด แต่ผมสาบานได้ว่าผมไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ ผมแค่สนใจในความสามารถของคุณ และผมเชื่อว่าเราสามารถทำงานร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ"

"ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นคะ?"

"เพราะเรามีเป้าหมายเดียวกันครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "นั่นคือการไขปริศนาที่ซับซ้อน และตามหาความจริงที่ถูกซ่อนเร้น"

เมรี่มองเอดิสันอย่างพิจารณา เธอรู้สึกได้ถึงความจริงใจบางอย่างในแววตาของเขา และเธอก็รู้ว่าการตามหาพี่ชายในลอนดอนที่กว้างใหญ่นี้ไม่ใช่เรื่องง่าย การมีพันธมิตรที่มีประสบการณ์จะช่วยเธอได้มากทีเดียว

"คุณรู้เกี่ยวกับคดีของมิสซิสเอมิลี่ ฮาร์ดวู้ดมากแค่ไหนคะ?" เมรี่เปลี่ยนเรื่องเพื่อทดสอบเอดิสัน

"ผมรู้ว่าเธอไม่ได้ถูกลักพาตัวไป แต่เธอหนีตามชายคนรักไปที่ไอร์แลนด์" เอดิสันตอบอย่างรวดเร็ว "และผมก็รู้ว่าคุณเจอจดหมายของเธอในโพรงใต้ดินใต้ต้นหลิว"

เมรี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ เอดิสันรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำ!

"คุณรู้ได้อย่างไรคะ!"

"ผมบอกคุณแล้วไงครับ มิสแบล็ควู้ด ว่าผมจับตาดูคุณมาตลอด" เอดิสันยิ้ม "คุณมีความสามารถที่น่าทึ่ง แต่คุณก็ยังขาดประสบการณ์และเครือข่ายในการทำงาน ผมสามารถให้สิ่งเหล่านั้นแก่คุณได้"

"คุณต้องการอะไรเป็นการตอบแทนคะ?" เมรี่ถามอย่างตรงไปตรงมา

"ผมแค่อยากเห็นคุณเติบโตเป็นนักสืบที่ยิ่งใหญ่เหมือนบิดาของคุณครับ" เอดิสันตอบ "และหากเราสามารถไขคดีร่วมกันได้ ผมคิดว่านั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับผม"

เมรี่เงียบไปครู่หนึ่ง เธอคิดถึงคำพูดของพ่อ: “ลูกสาวเอ๋ย บางครั้งมิตรภาพก็เกิดขึ้นในที่ที่เราไม่คาดคิด และความจริงก็มักจะมาในรูปแบบที่เราไม่ทันตั้งตัว”

"ตกลงค่ะ" เมรี่กล่าวในที่สุด "ฉันจะร่วมมือกับคุณค่ะ คุณเอดิสัน แต่ถ้าคุณคิดจะทำอะไรไม่ชอบมาพากล ฉันจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่"

เอดิสันยิ้มกว้าง "ผมไม่มีเจตนาเช่นนั้นอยู่แล้วครับ มิสแบล็ควู้ด"