Share

เงาในบ้านพัก

last update Huling Na-update: 2025-06-23 16:03:20

รุ่งเช้ามาเยือนพร้อมกับสายฝนพรำโปรยปรายลงมายังลอนดอน ไอหมอกจางๆ ปกคลุมไปทั่วบ้านพักของเอดิสัน บรรยากาศภายในห้องนั่งเล่นดูเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย เมื่อแสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าของเมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์

"เราต้องไปที่บ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ให้เร็วที่สุดค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "ฉันแน่ใจว่าต้องมีเบาะแสบางอย่างที่ตำรวจมองข้ามไป"

"ผมเห็นด้วยครับ" อเล็กซานเดอร์พยักหน้า "เราจะเริ่มจากที่นั่น"

เอดิสันกางแผนที่ลอนดอนบนโต๊ะ "บ้านพักของลอร์ดเจมส์อยู่ในย่านที่ค่อนข้างเงียบสงบ แต่ก็อยู่ไม่ไกลจากใจกลางเมืองมากนัก"

เมรี่ที่ต้นแขนยังคงมีผ้าพันแผลอยู่ มองไปที่แผนที่ "คุณเอดิสันคะ เราจะเข้าไปในบ้านโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นได้อย่างไรคะ? ตำรวจน่าจะยังคงเฝ้าอยู่"

"ผมได้เตรียมการไว้แล้วครับ" เอดิสันยิ้มเล็กน้อย "ผมรู้จักใครบางคนที่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของตำรวจได้ชั่วคราว"

พวกเขาออกเดินทางไปยังบ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่สไตล์จอร์เจียที่ดูโอ่อ่าแต่กลับมีบรรยากาศที่เงียบเหงาเกินไป ประตูหน้าถูกปิดตายด้วยป้าย "ห้ามเข้า: เขตสืบสวนคดี" และมีเจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายยืนเฝ้าอยู่

ตามแผนการที่วางไว้ รถตู้ขนส่งของบริษัทซักรีดแห่งหนึ่งที่เอดิสันจัดเตรียมไว้ ก็แล่นเข้ามาจอดขวางหน้าบ้านพักพอดี พนักงานคนหนึ่งที่แต่งกายเหมือนคนส่งผ้า พยายามทำทีเป็นกำลังเร่งรีบ และบังเอิญทำกล่องผ้าขนาดใหญ่หล่นขวางทางเดิน ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องเข้ามาช่วยจัดการ

ในจังหวะชุลมุนนั้น เอดิสันก็พาเมรี่และคณะแทรกตัวเข้าไปในบ้านพักได้อย่างแนบเนียน

ร่องรอยแห่งความลับ

ภายในบ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์นั้นเงียบสงัดและมืดสลัว แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟที่ตำรวจทิ้งไว้ ส่องกระทบกับเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกคลุมด้วยผ้าคลุมสีขาว เหมือนกับบ้านร้างที่ถูกทิ้งร้างมานานหลายปี กลิ่นอับชื้นและกลิ่นคาวเลือดจางๆ ยังคงคละคลุ้งในอากาศ สร้างบรรยากาศที่น่าขนลุก

"พี่เจมส์ถูกพบเสียชีวิตในห้องสมุดของเขาค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอเดินนำทางพวกเขาเข้าไปในห้องสมุด ซึ่งเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในบ้าน ผนังเต็มไปด้วยชั้นหนังสือสูงเสียดเพดาน

เมรี่มองไปรอบๆ ห้อง ตำรวจได้ทำการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุแล้ว มีร่องรอยการต่อสู้ที่ชัดเจน เฟอร์นิเจอร์ล้มคว่ำ หนังสือกระจัดกระจายอยู่บนพื้น สิ่งของหลายอย่างถูกทำลาย แต่สิ่งที่เมรี่สังเกตเห็นได้ทันทีคือความรู้สึกบางอย่างที่ผิดปกติ มันไม่ใช่แค่ห้องที่ถูกรื้อค้น แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างที่สำคัญถูกซ่อนไว้

"ทางการบอกว่าเขาฆ่าตัวตาย" อเล็กซานเดอร์พึมพำขณะสำรวจร่องรอยบนพื้น "แต่จากร่องรอยการต่อสู้ ผมว่ามันไม่ใช่การฆ่าตัวตายแน่นอน"

เฟรเดอริคก้มลงมองที่พื้น "ดูนี่สิครับ! มีรอยรองเท้าบูทขนาดใหญ่ตรงมุมห้อง" เขามองไปที่เลดี้อลิซาเบธ "พี่ชายของคุณใส่รองเท้าบูทขนาดใหญ่แบบนี้ไหมครับ?"

เลดี้อลิซาเบธส่ายหน้า "ไม่ค่ะ พี่เจมส์ไม่เคยใส่รองเท้าบูทแบบนี้เลย"

"นั่นยืนยันว่ามีคนร้ายเข้ามาในบ้านครับ" เอดิสันกล่าว "และคนร้ายคนนั้นน่าจะเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' เพราะรอยรองเท้าบูทนี่เหมือนกับรอยที่ผมเคยเห็นที่โกดังและบิ๊กเบน"

เมรี่เดินไปที่โต๊ะทำงานของลอร์ดเจมส์ ซึ่งถูกรื้อค้นจนข้าวของกระจัดกระจาย เธอเห็นลิ้นชักที่เปิดอ้าอยู่ และสมุดบันทึกที่เลดี้อลิซาเบธบอกว่าหายไป ก็ไม่พบที่นี่

"สมุดบันทึกเล่มนั้นสำคัญมากจริงๆ ค่ะ" เมรี่กล่าว "คนร้ายต้องเอาไปแน่ๆ"

อเล็กซานเดอร์เดินไปที่ชั้นหนังสือ เขาไล่มือไปตามสันหนังสือแต่ละเล่ม "พี่เจมส์เป็นคนละเอียดอ่อนมากครับ เขาจะต้องทิ้งเบาะแสอะไรบางอย่างไว้แน่นอน"

ปริศนาใต้พรม

ในขณะที่ทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการค้นหา เมรี่ก็สังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ เธอเห็นรอยยับเล็กๆ บนพรมเปอร์เซียผืนใหญ่ที่ปูอยู่กลางห้อง ราวกับว่ามีสิ่งของหนักๆ เคยถูกลากไปบนนั้น

"คุณเอดิสันคะ ดูนี่สิคะ" เมรี่ชี้ไปที่รอยยับบนพรม

เอดิสันก้มลงมอง เขาใช้มือคลำไปตามรอยยับนั้น แล้วก็พบว่าพรมผืนนั้นไม่ได้ปูอยู่บนพื้นไม้ธรรมดา แต่มี ช่องว่างเล็กๆ อยู่ใต้พรมตรงบริเวณนั้น

"เป็นไปได้ว่ามีอะไรบางอย่างถูกซ่อนอยู่ใต้พรมครับ" เอดิสันกล่าว เขาและอเล็กซานเดอร์ช่วยกันเลื่อนเฟอร์นิเจอร์ที่ขวางทางออกไป แล้วยกพรมขึ้น

เมื่อพรมถูกยกขึ้น พวกเขาก็พบกับ แผ่นไม้เก่าๆ ที่ถูกวางทับอยู่บนพื้นไม้จริง มันดูเหมือนจะไม่ใช่ส่วนหนึ่งของพื้นบ้าน

"นี่แหละครับ!" เฟรเดอริคกล่าวด้วยความตื่นเต้น "ต้องมีอะไรซ่อนอยู่ใต้แผ่นไม้นี้แน่ๆ!"

เอดิสันใช้เครื่องมือพยายามงัดแผ่นไม้นั้นออก มันถูกยึดไว้อย่างแน่นหนา และดูเหมือนจะมีร่องรอยการงัดแงะมาก่อนแล้ว

"ดูเหมือนจะมีคนพยายามจะเปิดมันก่อนเราแล้วครับ" เอดิสันกล่าว "แต่ไม่สำเร็จ"

ในที่สุด หลังจากพยายามอยู่พักใหญ่ เอดิสันก็สามารถงัดแผ่นไม้นั้นออกได้สำเร็จ ภายใต้แผ่นไม้นั้นคือ ช่องว่างแคบๆ ที่มีกล่องเหล็กขนาดเล็กซ่อนอยู่

"เจอแล้ว!" เมรี่อุทานด้วยความตื่นเต้น เธอรีบหยิบกล่องเหล็กขึ้นมา กล่องนั้นหนักพอสมควร และถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา

"คุณเอดิสันคะ ช่วยเปิดให้หน่อยได้ไหมคะ?" เมรี่ถาม

เอดิสันรับกล่องเหล็กมา เขาใช้เครื่องมือสะเดาะกุญแจอย่างรวดเร็ว เสียงแกร๊กเบาๆ ดังขึ้น แล้วฝากล่องก็เปิดออก ภายในกล่องมีเพียงสิ่งเดียว นั่นคือ ม้วนกระดาษโบราณ ที่ถูกผูกด้วยเชือกเส้นเล็กๆ และมี กุญแจทองเหลืองรูปสัญลักษณ์แปลกๆ วางอยู่ข้างๆ

"นี่คืออะไรคะ?" เมรี่ถาม

เอดิสันคลี่ม้วนกระดาษออก ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่บนนั้น มันไม่ใช่รหัสลับ แต่เป็น แผนผังของอุโมงค์ใต้ดิน ที่ซับซ้อนอย่างยิ่ง ทอดตัวอยู่ใต้ใจกลางลอนดอน และมีจุดสีแดงหลายจุดทำเครื่องหมายไว้

"นี่คือเบาะแสสู่ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ครับ!" เอดิสันกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "และกุญแจดอกนี้ก็น่าจะเป็นกุญแจสำหรับเปิดประตูบางอย่างในอุโมงค์นั้น!"

"แล้วจุดสีแดงพวกนี้คืออะไรคะ?" เฟรเดอริคถาม

"ผมไม่แน่ใจครับ" เอดิสันตอบ "แต่มันอาจจะเป็นจุดที่ 'เงาแห่งลอนดอน' ใช้เป็นที่ซ่อน หรือเป็นจุดสำคัญบางอย่าง"

เลดี้อลิซาเบธมองแผนผังด้วยความหวัง "พี่ชายของฉันต้องเป็นคนซ่อนสิ่งนี้ไว้แน่ๆ เลยค่ะ เขาพยายามจะเปิดโปงความลับขององค์กรนี้"

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงกระจกแตกดังสนั่นจากหน้าต่างห้องสมุด!

เผชิญหน้าในบ้านร้าง

ชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนกระโดดเข้ามาในห้องสมุดอย่างรวดเร็ว พวกเขาสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า และถือปืนพกอยู่ในมือ

"พวกแกหนีไม่พ้นหรอก!" ชายคนหนึ่งตะโกน "ส่งแผนผังนั่นมาให้เราซะ!"

การปะทะเกิดขึ้นอย่างฉับพลันอีกครั้ง อเล็กซานเดอร์และเอดิสันพุ่งเข้าใส่คนร้ายทันที เฟรเดอริคที่ยังคงบาดเจ็บ พยายามปกป้องเมรี่และเลดี้อลิซาเบธ

"หนีไปครับ!" เฟรเดอริคตะโกน "ผมจะถ่วงเวลาไว้เอง!"

เมรี่รู้ว่าพวกเขาไม่มีทางเลือก เธอคว้ามือเลดี้อลิซาเบธไว้แน่น "ไปค่ะ!"

พวกเขาพุ่งตัวออกไปจากห้องสมุด วิ่งไปตามโถงทางเดินที่มืดมิด เสียงปืนดังไล่หลังมาติดๆ เมรี่รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความกลัว แต่เธอก็ต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องเลดี้อลิซาเบธ

"ไปทางไหนคะคุณเอดิสัน!" เมรี่ตะโกน

"ไปทางห้องครัวครับ! น่าจะมีทางออกด้านหลัง!" เอดิสันตอบ เขาตามมาสมทบกับพวกเขาหลังจากจัดการกับคนร้ายไปได้สองสามคน

พวกเขาวิ่งเข้าไปในห้องครัวที่เต็มไปด้วยเครื่องครัวที่ถูกคลุมผ้าไว้ เสียงแตกของจานชามที่ถูกกระแทกดังสนั่นเมื่อพวกเขาชนเข้ากับสิ่งของต่างๆ คนร้ายยังคงไล่ตามมาไม่ลดละ

"เร็วเข้าครับ!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน เขาพยายามเปิดประตูหลังห้องครัว แต่มันถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา

"ไม่นะ! มันถูกล็อก!" เมรี่อุทานด้วยความสิ้นหวัง

เสียงฝีเท้าของคนร้ายดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มิสเตอร์คลาร์กปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องครัว ใบหน้าของเขาดูถมึงทึงและเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ดวงตาของเขาจ้องตรงมาที่แผนผังในมือของเมรี่

"ส่งมันมาให้ข้าซะ!" มิสเตอร์คลาร์กตะโกน

"ไม่มีทางหรอก!" เมรี่ตอบอย่างท้าทาย

ในจังหวะวิกฤตนั้น เอดิสันเหลือบไปเห็นช่องระบายอากาศขนาดใหญ่ที่อยู่เหนือเตาผิงเก่าๆ

"ไปทางนั้นครับ!" เอดิสันตะโกน "มันน่าจะนำไปสู่ห้องเก็บของด้านนอก!"

อเล็กซานเดอร์จัดการยกตัวเมรี่และเลดี้อลิซาเบธขึ้นไปบนช่องระบายอากาศได้อย่างรวดเร็ว เฟรเดอริคตามขึ้นไปอย่างทุลักทุเล เนื่องจากเขายังบาดเจ็บอยู่

"พวกแกคิดว่าจะหนีพ้นอย่างนั้นหรือ!" มิสเตอร์คลาร์กตะโกน เขายกปืนขึ้นเล็ง

แต่ยังไม่ทันที่มิสเตอร์คลาร์กจะเหนี่ยวไกปืน เอดิสันก็กระโดดเข้าใส่เขาอย่างรวดเร็ว การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือดอีกครั้ง เอดิสันพยายามถ่วงเวลาให้เมรี่และคนอื่นๆ หนีไปได้

เมรี่และคณะคลานไปตามช่องระบายอากาศที่มืดมิดและแคบ กลิ่นฝุ่นและสนิมคละคลุ้งไปทั่ว เสียงปืนและเสียงต่อสู้ดังแว่วมาจากด้านหลัง

เมื่อคลานมาได้ไม่นาน พวกเขาก็พบกับช่องเปิดอีกช่องหนึ่งที่นำไปสู่พื้นด้านนอก ซึ่งเป็นสวนด้านหลังของบ้านพัก

"ลงมาครับ!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน

พวกเขากระโดดลงสู่พื้นดินอย่างรวดเร็ว เมรี่หันไปมอง เห็นเอดิสันกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับมิสเตอร์คลาร์ก เธอกลัวว่าเอดิสันจะเป็นอะไรไป

"คุณเอดิสันคะ! รีบมาค่ะ!" เมรี่ตะโกน

เอดิสันจัดการกับมิสเตอร์คลาร์กด้วยการใช้เครื่องครัวขนาดใหญ่ฟาดเข้าที่ศีรษะของเขาอย่างแรง มิสเตอร์คลาร์กล้มลงหมดสติ เอดิสันรีบวิ่งตามพวกเขาออกมาจากบ้านพัก

"ไปครับ!" เอดิสันตะโกน "เราต้องไปจากที่นี่!"

พวกเขาวิ่งไปที่รถยนต์ที่จอดรออยู่ เอดิสันกระโดดขึ้นไปนั่งที่คนขับ และขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้บ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ และความลับที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังความตายของเขาไว้เบื้องหลัง

เมรี่มองไปที่แผนผังอุโมงค์ใต้ดินในมือของเธอ เธอรู้ว่าการตามหา 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' จะนำพวกเขาไปสู่ใจกลางของ 'เงาแห่งลอนดอน' และความจริงเกี่ยวกับ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' ที่ซ่อนอยู่ในความมืดมิด และตอนนี้พวกเขาก็มีภารกิจเพิ่มเติม นั่นคือการไขคดีฆาตกรรมของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ เพื่อล้างแค้นให้พี่ชายของเลดี้อลิซาเบธ

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   เขาวงกต

    สายฝนยังคงโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย เมื่อรถของเอดิสันจอดสนิทอยู่ริมถนนที่มืดมิดและไร้ผู้คน แผนผังอุโมงค์ใต้ดินของลอนดอนที่ได้มาจากบ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ถูกกางออกบนแผงหน้าปัดรถ แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟภายในรถส่องกระทบกับเส้นสายที่ซับซ้อนของอุโมงค์"ตามแผนผังนี้ ทางเข้าที่ใกล้ที่สุดน่าจะอยู่ใต้สถานีรถไฟใต้ดินที่ถูกทิ้งร้างครับ" เอดิสันชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนที่ "เป็นสถานีที่ปิดมานานหลายสิบปีแล้ว ไม่ค่อยมีใครรู้จัก"เมรี่มองไปที่แผนผังด้วยความกังวล "คุณแน่ใจนะคะว่านี่ไม่ใช่กับดักอีก?""ผมไม่แน่ใจหรอกครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันตอบ "แต่ถ้า 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ซ่อนอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินจริงๆ เราก็ต้องเสี่ยง"เฟรเดอริคกุมมือเมรี่ "เราจะไปด้วยกันเมรี่ ไม่ต้องกลัว"อเล็กซานเดอร์ที่บาดแผลยังไม่หายดีนักแต่แววตายังคงมุ่งมั่น พยักหน้าเห็นด้วย "เราต้องหาความจริงให้ได้"เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์ มองหน้าพวกเขาทีละคน ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังและเศร้าโศก "ฉันขอไปด้วยค่ะ ฉันต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของฉันจริงๆ"เอดิสันลังเลเล็กน้อย "ที่นั่นอันตรายมากนะครับเลดี้ฮาร์ทเ

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   เงาในบ้านพัก

    รุ่งเช้ามาเยือนพร้อมกับสายฝนพรำโปรยปรายลงมายังลอนดอน ไอหมอกจางๆ ปกคลุมไปทั่วบ้านพักของเอดิสัน บรรยากาศภายในห้องนั่งเล่นดูเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย เมื่อแสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าของเมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์"เราต้องไปที่บ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ให้เร็วที่สุดค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "ฉันแน่ใจว่าต้องมีเบาะแสบางอย่างที่ตำรวจมองข้ามไป""ผมเห็นด้วยครับ" อเล็กซานเดอร์พยักหน้า "เราจะเริ่มจากที่นั่น"เอดิสันกางแผนที่ลอนดอนบนโต๊ะ "บ้านพักของลอร์ดเจมส์อยู่ในย่านที่ค่อนข้างเงียบสงบ แต่ก็อยู่ไม่ไกลจากใจกลางเมืองมากนัก"เมรี่ที่ต้นแขนยังคงมีผ้าพันแผลอยู่ มองไปที่แผนที่ "คุณเอดิสันคะ เราจะเข้าไปในบ้านโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นได้อย่างไรคะ? ตำรวจน่าจะยังคงเฝ้าอยู่""ผมได้เตรียมการไว้แล้วครับ" เอดิสันยิ้มเล็กน้อย "ผมรู้จักใครบางคนที่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของตำรวจได้ชั่วคราว"พวกเขาออกเดินทางไปยังบ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่สไตล์จอร์เจียที่ดูโอ่อ่าแต่กลับมีบรรยากาศที่เงียบเหงาเกินไป

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   คำขอร้องในความมืดมิด

    รถยนต์ของเอดิสันแล่นฝ่าความมืดของค่ำคืนในลอนดอน เสียงเครื่องยนต์เป็นจังหวะเดียวกับเสียงเต้นของหัวใจที่ยังคงตื่นเต้นจากการไล่ล่าอันดุเดือด เมรี่ เฟรเดอริค และอเล็กซานเดอร์นั่งเงียบอยู่ในรถ แต่ละคนจมอยู่ในความคิดของตัวเอง พินัยกรรมลับของโรเบิร์ต แบล็ควู้ด ซึ่งเป็นเบาะแสสำคัญสู่ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' และความจริงเกี่ยวกับ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' อยู่ในกระเป๋าของเอดิสัน บาดแผลที่ต้นแขนของเมรี่ยังคงปวดจี๊ด แต่ความมุ่งมั่นของเธอกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ"เราจะไปที่ไหนกันต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถามขึ้นทำลายความเงียบ"บ้านพักของผมอีกแห่งครับ" เอดิสันตอบ "เป็นบ้านที่ปลอดภัยกว่า และเราจะได้วางแผนกันอย่างละเอียด"ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงบ้านพักอีกแห่งของเอดิสัน เป็นบ้านเก่าแก่สไตล์วิกตอเรียนที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกเงียบๆ ของย่านเชลซี บรรยากาศภายในบ้านอบอุ่นกว่าที่คิด มีเตาผิงที่กำลังลุกโชน แสงไฟสลัวๆ ส่องสว่างไปทั่วห้องนั่งเล่น"ก่อนอื่น เราต้องรักษาบาดแผลให้เมรี่ก่อนครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องพินัยกรรมกัน"เอดิสันพาเมรี่ไปยังห้องเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องพยาบาลย่อมๆ เขามีอุปกรณ์ปฐมพยาบ

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   หาทางออก

    พวกเขาวิ่งออกจากห้องเก็บเอกสารลับ โดยมีศาสตราจารย์มาร์ตินช่วยเปิดทางให้ เสียงฝีเท้าของคนร้ายดังไล่ตามมาติดๆ เมรี่รู้สึกเจ็บปวดที่ต้นแขน แต่เธอก็ต้องวิ่งต่อไปเพื่อชีวิตและเพื่อความลับที่พวกเขาเพิ่งค้นพบ"ไปทางนี้ครับ!" เอดิสันตะโกน เขาพาพวกเขาเลี้ยวเข้าสู่ทางเดินแคบๆ ที่ทอดยาวไปในความมืดเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด กระสุนกระทบกับผนังใกล้ๆ พวกเขา เมรี่รู้สึกถึงลมร้อนจากกระสุนที่เฉียดผ่านศีรษะไป"พวกมันมากันเยอะมากเลยนะคะ!" เมรี่หอบหายใจ"เราต้องหาทางออก!" เฟรเดอริคกล่าวพวกเขาพยายามวิ่งไปตามทางเดินที่ซับซ้อนราวกับเขาวงกต เสียงฝีเท้าของคนร้ายดังไล่ตามมาไม่ห่าง อเล็กซานเดอร์พยายามคุ้มกันเมรี่และเฟรเดอริค"มีทางขึ้นตรงนั้นครับ!" เอดิสันชี้ไปที่บันไดเหล็กเก่าๆ ที่ทอดยาวขึ้นไปสู่แสงสลัวๆพวกเขารีบปีนบันไดขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เมรี่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ต้นแขน แต่เธอก็พยายามกัดฟันปีนต่อไปเมื่อขึ้นมาถึงด้านบน พวกเขาก็พบว่าตัวเองมาโผล่ในห้องเก็บของเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยลังไม้และอุปกรณ์ที่ถูกทิ้งร้าง มันเป็นส่วนหนึ่งของหอจดหมายเหตุที่ไม่มีใครรู้จัก"เราปลอดภัยแล

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ห้องลับใต้ดิน

    ศาสตราจารย์มาร์ตินนำเมรี่และคณะเดินไปยังส่วนที่ลับที่สุดของหอจดหมายเหตุ พวกเขาเดินลงบันไดวนที่ทอดยาวลงไปใต้ดิน กลิ่นเก่าของกระดาษและฝุ่นคละคลุ้งในอากาศ"ที่นี่คือที่เก็บเอกสารลับส่วนบุคคลของบุคคลสำคัญในอดีตจ้ะ" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "รวมถึงเอกสารของพวก องค์กรลับ ด้วย"พวกเขาเดินผ่านชั้นวางเอกสารที่สูงเสียดเพดาน เอกสารนับล้านชิ้นถูกจัดเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบ แต่ก็ดูเหมือนเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด"เราจะหารหัสลับเจอได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม"รหัสลับบอกว่า 'ที่ที่ความลับถูกเปิดเผย' " ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "นั่นน่าจะหมายถึงเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' โดยตรง"เอดิสันหยิบรหัสลับชิ้นที่สองออกมาพิจารณาอีกครั้ง "รหัสลับนี้ไม่ได้ระบุชื่อเอกสารโดยตรงครับ แต่มันมีสัญลักษณ์บางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็น ตราประทับของตระกูลแบล็ควู้ด"เมรี่ อเล็กซานเดอร์ และเฟรเดอริคมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ"เป็นไปได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "คุณพ่อของพวกเราเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วยหรือคะ!""ไม่หรอกจ้ะหนู" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "คุณพ่อของพวกหนูเป็นนักสืบที่ต่อส

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ศาสตราจารย์มาร์ติน

    แสงอาทิตย์ยามสายสาดส่องเข้ามาในรถที่กำลังแล่นไปตามถนนในลอนดอน เมรี่นั่งพิงเบาะด้วยใบหน้าซีดเผือด ต้นแขนของเธอยังคงปวดแปลบจากบาดแผลมีดของมิสเตอร์คลาร์ก เอดิสันได้ทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้ว แต่เมรี่รู้ว่าเธอต้องการการรักษาที่เหมาะสมกว่านี้"ไหวไหมเมรี่?" อเล็กซานเดอร์ถามด้วยความเป็นห่วง"ไหวค่ะพี่" เมรี่ตอบพยายามยิ้ม "แค่เจ็บนิดหน่อย"เฟรเดอริคกุมมือเมรี่ไว้แน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "เราจะไปที่หอจดหมายเหตุเลยใช่ไหมคะคุณเอดิสัน?""ใช่ครับ" เอดิสันตอบ "เราต้องไปที่นั่นให้เร็วที่สุด ก่อนที่พวก 'เงาแห่งลอนดอน' จะตามรอยเราเจออีกครั้ง"พวกเขาใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหอจดหมายเหตุแห่งชาติ อาคารเก่าแก่ที่ดูเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ เมรี่รู้สึกถึงความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่แห่งนี้ ที่ซึ่งความลับนับไม่ถ้วนถูกเก็บรักษาไว้"คุณเอดิสันคะ เราจะเข้าไปได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม"หอจดหมายเหตุเป็นสถานที่สาธารณะครับ" เอดิสันตอบ "แต่ส่วนที่เราต้องการเข้าไปน่าจะเป็นส่วนที่ต้องได้รับอนุญาตพิเศษ"พวกเขาเดินเข้าไปในหอจดหมายเหตุ บรรยากาศภายในเงียบสงบ มีเพียงเสียงกระดาษพลิกไปมาและเสียงผู้คนกระซิบกระซา

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status