LOGINShare
บทที่ 67
Last Updated:
2025-04-30 15:16:01บทที่ 67
เท้าเล็กๆ ก้าวไปยังรถที่จอดอยู่อย่างเร่งรีบ พลางก้มลงหยิบเอากุญแจรถในกระเป๋าสะพายออกมา แต่ชั่วขณะนั้นเองอาการหน้ามืดก็รุมเล่นงานเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัว มือที่ถือถุงยาอยู่อ่อนแรงอย่างกะทันหัน จนซองยาในถุงร่วงกระจายลงไปตามพื้นฟุตบาท ขณะที่ร่างบางยืนโงนเงนราวกับไม้ปักเลน แต่โชคดีที่ตอนใกล้จะล้มลงมีคนเข้ามาช่วยประคองพอดี
“เป็นอะไรมากหรือเปล่านัส”
เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นทำให้นัสรินต้องมองหน้าคนถาม ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ เมื่อเห็นว่าเป็นใคร
“พี่ปรัชญ์...”
“เป็นอะไรจู่ๆ ก็ทำท่าเหมือนจะล้ม”
“นัสเวียนหัวนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“พี่ว่าไม่หน่อยแล้วมั้ง เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า ขับรถเองทั้งที่ยังอยู่ในอาการแบบนี้มันอันตราย” ปรัชญ์ไม่รอให้อดีตคู่หมั้นและอดีตพี่สะใภ้ปฏิเสธ เขารีบประคองร่างบางไปยังรถของตัวเอง แล้วบอกว่าจะให้คนมาเอารถของนัสรินไปส่งให้ที่อพาร์ตเมนต์เอง แต่หญิงสาวยังทำท่าเหมือนลังเล
“เดี๋ยวค่ะพี่ปรัชญ์”
“มีอะไร”
“ถุงยาของนัส นัสทำตกเมื่อกี้”
“เดี๋ยวพี่หยิบให้”
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวนัสหยิบเอง” ว่าแล้วเธอก็เบี่ยงตัวออกจากการประคองของปรัชญ์เบาๆ ก่อนจะรีบย่อตัวลงหยิบซองยาใส่ถุงอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวปรัชญ์จะเห็นชื่อยาที่หน้าซอง
“นัสเป็นอะไรทำไมถึงมาหาหมอ”
“นัสปวดท้องประจำเดือนค่ะ” นัสรินจำเป็นต้องโกหกปรัชญ์เช่นเดียวกับโกหกหมอเมธาวี เพราะคนทั้งคู่ต่างเกี่ยวข้องและใกล้ชิดกับปราณต์ เธอจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด
“ปวดแบบนี้ทุกเดือนเหรอ”
“เปล่าค่ะ เพิ่งจะเป็นครั้งแรก”
“ดูท่านัสจะปวดหนักนะ ไม่อย่างนั้นคงไม่ถึงกับหน้ามืดเหมือนจะเป็นลมแบบนี้หรอก ให้พี่บอกพี่ปราณต์ให้มั้ย”
“อย่านะคะ!” นัสรินรีบเอ่ยห้ามจนดูลนลานผิดปกติ
“ทำไมล่ะนัส ยังไม่ปรับความเข้าใจกับพี่ปราณต์อีกเหรอ”
“ระหว่างนัสกับเขาคงไม่มีอะไรที่ต้องปรับความเข้าใจกันแล้วละค่ะพี่ปรัชญ์ ตอนนี้คุณปราณต์มีคนที่เขารักอยู่แล้ว”
“ใคร?” ปรัชญ์เลิกคิ้วเข้มขึ้นอย่างสงสัย เขาค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงที่ปราณต์รักคือนัสริน แต่ทำไมเจ้าตัวถึงพูดแบบนี้ หรือว่าพี่ชายของเขาทำให้นัสรินเข้าใจผิด หรือว่ายังมัวแต่ทิฐิก็เลยยังไม่ปรับความเข้าใจกันเสียที พี่ปราณต์นะพี่ปราณต์ ไม่นึกเลยว่าบทจะดื้อก็ดื้อไม่แพ้เขา
“อีกไม่นานพี่ปรัชญ์ก็คงได้เห็นค่ะ”
“เรื่องนั้นช่างมันก่อน ตอนนี้นัสควรกลับไปพักผ่อนได้แล้ว”
ปรัชญ์ตัดบทอย่างอดสงสารไม่ได้เมื่อได้ยินน้ำเสียงเศร้าสร้อยนั้น เรื่องความเข้าใจผิดของนัสรินเป็นเรื่องที่เขาจะต้องเคลียร์กับปราณต์ให้เข้าใจเสียที ปล่อยให้พี่ชายเคลียร์เองท่าทางจะไม่ค่อยได้เรื่องนัก
อาการเวียนศีรษะของนัสรินยังไม่ดีขึ้น ดังนั้นเมื่อปรัชญ์ขับรถมาส่งนัสรินถึงที่พักแล้ว เขาจึงลงจากรถช่วยประคองเธอขึ้นไปบนห้อง นัสรินรู้สึกเหมือนตัวเองมีอาการใจสั่นและมือไม้เย็นอย่างรุนแรงผิดปกติเมื่อเข้าไปอยู่ในลิฟต์ พอลิฟต์เปิดออกเธอก็ทำท่าเหมือนจะทรุดตัวลงไปกองกับพื้น ทำให้ปรัชญ์ต้องรีบช้อนอุ้มเอาร่างบาง แล้วพาเข้าไปในห้อง
ปรัชญ์วางอดีตพี่สะใภ้ลงบนเตียง นัสรินพยายามยิ้มบางๆ ให้และกำลังจะเอ่ยขอบคุณที่ปรัชญ์มีน้ำใจช่วยเหลือ ไม่อย่างนั้นเธอคงกลับไม่ถึงห้องก็เป็นได้
ปากอิ่มกำลังจะขยับ แต่คำกล่าวขอบคุณก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรี๊ดอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดผลัวะเข้ามา ก่อนที่ปรัชญ์จะโดนกระชากคอเสื้อ และถูกหมัดลุ่นๆ กระแทกเข้าที่ปากเต็มแรง จนคนที่ไม่ได้ตั้งตัวถึงกับเซตามแรงหมัด
ปรัชญ์หันขวับกลับมามองคนลอบกัดด้วยแววตามาดร้าย ตั้งใจจะเอาคืนให้สาสม แต่พอเงื้อหมัดขึ้นและเห็นว่าคนที่ต่อยตัวเองนั้นคือพี่ชาย เขาจึงรั้งอารมณ์เอาไว้ได้ทันอย่างฉิวเฉียด
“เป็นบ้าอะไรวะพี่ปราณต์ อยู่ๆ ก็มาชกหน้าผมแบบนี้” ปรัชญ์ตวาดใส่พี่ชายเสียงดังลั่น ถ้าเป็นคนอื่นเขาต่อยปากคืนแล้ว แต่นี่มันพี่ชายตัวเอง ปรัชญ์จึงจำต้องข่มอารมณ์
“แล้วแกล่ะเป็นบ้าอะไรปรัชญ์ มีลูกมีเมียอยู่แล้วยังจะมาทำอะไรแบบนี้กับผู้หญิงอื่นอีก ทำไมฮะเกิดเสียดายอดีตคู่หมั้นขึ้นมาหรือถ่านไฟเก่ามันปะทุล่ะ” ปราณต์เองก็ตวาดกลับเสียงดังพอกัน แววตาของปราณต์ขึ้งเครียดและมองน้องชายอย่างโมโหสุดๆ
“หึๆ” ปรัชญ์กลับหัวเราะออกมาทั้งที่ยังเจ็บ “ที่แท้ก็หึงจนหน้ามืด”
“ไอ้ปรัชญ์!” ปราณต์ทำท่าจะเงื้อหมัดขึ้นชกปากน้องชายอีกรอบ เมื่อถูกยั่วอารมณ์ด้วยวาจาที่แทงใจดำแบบนั้น ถ้าไม่มีเสียงของนัสรินดังขึ้นเสียก่อน
“หยุดนะคะคุณปราณต์ เลิกทำอะไรป่าเถื่อนๆ แบบนี้เสียที”
“นัสริน ผมกับคุณมีเรื่องที่ต้องชำระความกัน” ปราณต์หันไปมองนัสรินที่ตอนนี้ขยับลงมายืนข้างเตียง เพื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์อันคุกรุ่นที่กำลังเกิดอยู่ต่อหน้าต่อตาตัวเอง
“นัสไม่มีอะไรให้คุณปราณต์ต้องชำระแล้วค่ะ เรื่องหนี้แค้นระหว่างเรานัสจะจบมันวันนี้ แล้วคุณก็ห้ามมายุ่งเกี่ยวอะไรกับนัสอีก” นัสรินบอกเสียงเด็ดเดี่ยวเช่นเดียวกับแววตาที่เข้มแข็งขึ้นอย่างที่ปราณต์ไม่เคยเห็น ทำเอาคุณหมอหนุ่มต้องครางเรียกชื่อเธอออกมาเบาๆ
“นัสริน...”
“คุณอยากทำอะไร อยากประจานนัสยังไงก็เชิญ นัสไม่สนใจอะไรอีกแล้ว” ใบหน้าสวยหวานเชิดขึ้นอย่างไม่หวาดหวั่นใดๆ อีกแล้ว เขาอยากจะเอาคลิปที่ว่านั่นไปปล่อยที่ไหนก็ตามสบาย อีกไม่นานเธอก็จะพาลูกหนีไปจากที่นี่แล้ว ถ้าเขาไม่อยากมีปัญหากับพินทุสร หรือเขายังแก้แค้นเธอยังไม่สะใจพอ ก็เป็นเรื่องของเขา
“ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณให้เข้าใจ” ปราณต์ขยับเข้ามาใกล้ น้ำเสียงเขาอ่อนลง แต่นัสรินกลับก้าวถอยหลังพร้อมกับแว้ดเสียงห้ามเขาเข้าใกล้
“หยุดนะคะ อย่าก้าวเข้ามาใกล้นัสอีกแม้แต่ก้าวเดียว นัสไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับคุณอีกแล้ว เราจบกันแค่นี้ค่ะ หนี้สินความแค้นทั้งหมดนัสชดใช้ให้คุณไปหมดแล้ว”
แต่มีหรือที่ปราณต์จะฟัง เขาทำท่าว่าจะไม่ยอมหยุดตามที่เธอบอก และก้าวขายาวๆ เข้าไปหา ทำให้นัสรินต้องรีบไปหลบอยู่หลังปรัชญ์พลางเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ
Related chapters
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 68
บทที่ 68“พี่ปรัชญ์ช่วยนัสด้วยค่ะ!”“ผมว่าพี่ปราณต์กลับไปก่อนดีกว่า รอให้ใจเย็นแล้วค่อยคุยกัน” ปรัชญ์เอ่ยขึ้นขณะยืนขวางอยู่ตรงกลางระหว่างพี่ชายและพี่สะใภ้“แกนั่นแหละหลีกไป แกมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับเมียชาวบ้าน”“เอ...ไม่ยักรู้ว่านัสแต่งงานใหม่ไปแล้ว” ปรัชญ์เล่นลิ้นอย่างนึกสนุกที่ได้ยั่วโมโหพี่ชาย“ไอ้ปรัชญ์!”“กลับไปก่อนเถอะพี่ปราณต์ รอให้ใจเย็นๆ ก่อน แล้วค่อยคุยกัน ผมขอร้อง” คราวนี้ปรัชญ์ทำเสียงจริงจัง แววตาเยือกเย็นกว่าเดิมปราณต์พยายามจะมองนัสริน แต่เธอก็เอาแต่หลบอยู่หลังน้องชายของเขา อารมณ์หึงหวงที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ยังคงคุกรุ่นแต่จางลงบ้างแล้ว ทว่าที่ทำให้เขาเป็นกังวลก็คือท่าทีของนัสรินที่ดูเปลี่ยนไปจนชวนให้ใจหายนั่นต่างหาก“นัส...”“ถ้าคุณไม่กลับ นัสจะตายให้ดู ถ้าอยากเห็นนัสตาย ก็ลองก้าวเข้ามาอีกสิคะ” นัสรินซึ่งหลบอยู่ด้านหลังปรัชญ์ ขยับออกมายืนเผชิญหน้ากับปราณต์อีกครั้ง แววตาของเธอดูเด็ดเดี่ยว จนปราณต์ไม่กล้าเสี่ยง“ก็ได้...ผมจะกลับ ถ้าเกลียดกันนักผมก็จะไม่มาตอแยหรือมาให้เห็นหน้าอีก แต่สัญญามาก่อนว่าคุณจะไม่คิดสั้น”“คุณไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากนัสอีกแล้ว เราขาดกันทุกทางนับตั
Last Updated : 2025-04-30เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 69
บทที่ 69เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เกิดเรื่องขึ้นในห้องของนัสรินวันนั้น แต่ไม่มีคืนไหนที่เธอจะไม่นอนร้องไห้ มือเล็กวาดไปยังที่นอนข้างๆ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยมีใครบางคนแอบเข้ามาหายามดึก พร้อมกับที่ภาพต่างๆ ของเขาหลั่งไหลเข้ามาในห้วงความคิด ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนกระทั่งหย่า แล้วได้มาเจอกันอีกครั้ง เขาใช้ช่วงเวลาทั้งหมดเพื่อความแค้น ส่วนเธอยอมทั้งหมดก็เพราะรัก จนสุดท้ายก็มีตัวแทนของเขาเกิดขึ้นในท้องของเธอ “ไม่ต้องห่วงนะลูก แม่จะเลี้ยงหนูให้ดีที่สุด” นัสรินขยับมือมาวางที่ท้องของตัวเอง ลูบเบาๆ พร้อมกับเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา ความเหงาอ้างว้างเกิดขึ้นในหัวใจอย่างท่วมท้น เป็นคนไล่เขาไปแท้ๆ แต่พอเขาไม่มาจริงๆ ก็อดโหยหาไม่ได้ นัสรินไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมความคิดสองด้านถึงได้ตีกันวุ่นวายแบบนี้ หรือเป็นเพราะเธอกำลังตั้งครรภ์อารมณ์ถึงได้แปรปรวนไปหมด เธอยังจำเหตุการณ์วันสุดท้ายได้ดี วันที่ปราณต์เข้ามาเห็นปรัชญ์อุ้มเธอมาส่งในห้อง เธอรู้ดีว่าที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะหวง หวงสมบัติที่ตัวเองยังไม่เบื่อ จนไม่อยากให้ใครแตะต้อง และที่เธอต้องเอ่ยตัดขาดกับเขาวันนั้นก็เพราะว่ามัน
Last Updated : 2025-04-30เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 70
บทที่ 70“เราว่านัสต่างหากเป็นคนที่น่าสงสารมากกว่า เพราะว่านัสเป็นผู้หญิง และอย่างที่นัสเคยบอก ว่าถ้าจะให้ผู้ชายคนไหนยอมรับได้ว่านัสเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วมันค่อนข้างยาก ในขณะที่หมอปราณต์คร้านจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าใส่”“แต่เขาก็เลือกออยแล้ว เราขอร้องนะออยอย่าให้คุณปราณต์ต้องผิดหวังเลย แค่ที่เราเคยทำกับเขามันก็มากพอแล้ว”“นัสทำอะไรเขา”“เรื่องนี้เราไม่เคยเล่าให้ออยฟัง แต่เพื่อคุณปราณต์เราจะเล่าในเรื่องที่เราไม่อยากจะพูดถึงอีก”“ว่ามาสิ เผื่อเราจะเปลี่ยนใจ”“ตอนนั้นพ่อกับแม่เราจะให้เราหมั้นกับลูกชายเพื่อนคุณพ่อ เพื่อล้างหนี้สินและทำตามคำสัญญาที่เคยให้ต่อกันไว้ คนที่เราจะหมั้นด้วยคือพี่ปรัชญ์ แต่เรากลับตกหลุมรักผู้ชายอีกคนที่ไม่ควรจะรักในวันหมั้นของเรา เราได้แต่เก็บเขาไว้ในใจเงียบๆ และพยายามตัดใจเมื่อเรารู้ว่าเขาคือพี่ชายของพี่ปรัชญ์คู่หมั้นของเรา เพราะรู้ดีว่าระหว่างเรากับเขาไม่มีทางเป็นไปได้ ผู้ชายที่เราจะแต่งงานด้วยคือพี่ปรัชญ์เท่านั้น แต่แล้ววันหนึ่งพี่ปรัชญ์ก็มาคุยกับเราตรงๆ สารภาพว่าพี่ปรัชญ์รักผู้หญิงอื่นอยู่ก่อนแล้ว และคนคนนั้นก็คือน้องเล็ก น้องสาวบุญธรรมของคุณปราณต์กับพี่ปรัชญ์น
Last Updated : 2025-04-30เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 71
บทที่ 71“อะไรคะ” หรือว่าจะเป็นเรื่องระหว่างพินทุสรกับผู้ชายคนนั้น“มีคนบอกว่าคุณยังรักผมอยู่ จริงหรือเปล่า”“ใครบอกคุณคะ” นัสรินถามแบบโง่ๆ ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าน่าจะมาจากปากของพินทุสรในตอนที่เธอสารภาพความจริงออกไปจนหมดสิ้น“แล้วคุณพูดกับใครล่ะ”“คุณไปหาออยมา?”“อืม...”เขาไม่ตอบออกมาเป็นคำแต่แค่พยักหน้าและทำเสียงในลำคอเป็นเชิงยอมรับ นัสรินพยายามสังเกตสีหน้าและแววตาของเขาว่ามีความขึ้งเครียดอยู่หรือไม่ หากแววตานั้นก็ปกติมิหนำซ้ำยังดูพราวระยับ ผิดกับคนที่เพิ่งอกหักหรือถูกทำให้เสียใจ“ไปตอนไหนคะ แล้วคุณปราณต์เอ่อ...”นัสรินอึกอักไม่กล้าถามตรงๆ เพราะหากว่าปราณต์ยังไม่รู้เรื่อง จะกลายเป็นว่าตัวเธอเองที่ทำให้ปราณต์รู้“ผมเจอผู้ชายในห้องของคุณออยหรือเปล่า อย่างนั้นใช่มั้ยที่คุณอยากถาม”“คุณเห็นแล้ว!”“ใช่ผมเห็นแล้ว ไม่ใช่เพิ่งเห็นนะ เห็นตั้งแต่วันที่สตีเวนมาเชียงใหม่ครั้งแรก ก่อนที่จะไปเที่ยวดอยด้วยกันอีก”“ไปเที่ยวดอยด้วยกัน? หมายความว่าคุณไม่ได้ไปกับออยแค่สองคน แต่มีคุณสตีเวนไปด้วยอย่างนั้นเหรอคะ”“ใช่...ผมไปแค่คืนเดียว ส่วนคืนต่อมาก็ปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน”นัสรินมุ่นคิ้วเข้าหากันด้วยควา
Last Updated : 2025-04-30เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 72
บทที่ 72เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ทั้งปราณต์และนัสรินต่างไม่มีใครสน สิ่งเดียวที่ปราณต์สนใจก็คือร่างเล็กๆ ที่กำลังซบอกตัวเองร้องไห้อยู่ตอนนี้ แรงสะอื้นของเธอคลายลงไปแล้ว เช่นเดียวกับน้ำตาที่ไม่ไหลออกมาเพิ่มเติม ปราณต์จึงเชยคางมนขึ้น พร้อมกับก้มลงจูบสองแก้มเบาๆ เพื่อซับน้ำตาให้“หายโกรธผมหรือยังคนดี” ปราณต์เอ่ยถามอย่างงอนง้อ เสียงของเขาทุ้มนุ่มและอ่อนโยนมากเหลือเกินในความรู้สึกของนัสริน“คุณทำเรื่องเลวร้ายกับนัสไว้ตั้งมากมาย นัสไม่ได้อยากยกโทษให้คุณสักนิด แต่นัสเองก็เคยทำไม่ดีกับคุณเอาไว้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นนัสจะถือว่าเราเลิกแล้วต่อกันค่ะ”“เลิกแล้วต่อกัน...แค่นั้นเหรอ”“แค่นั้นค่ะ” นัสรินตอบอย่างเล่นแง่ ถึงเวลาที่เธอต้องเอาคืนเขาบ้างแล้วนี่“ไม่รักผมแล้วเหรอ”“ก็บอกแล้วไงคะว่านัสไม่รักคนเจ้าเล่ห์คนร้ายกาจแล้ว”“โธ่...นัสจ๋า ไม่สงสารผัวเลยหรือไง” ปราณต์กระซิบออดอ้อนสายตาก็เต็มไปด้วยการเว้าวอน แต่นัสรินก็ไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ“ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้นหรอกค่ะ คนอันธพาลมีแรงต่อยตีคนอื่นแบบนั้น นัสไม่สงสารเลยสักนิด” นัสรินพูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับใจตัวเองอย่างสิ้นเชิง แต่ก็ยังโกรธเขาอยู่หลายเรื่อง จึง
Last Updated : 2025-04-30เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 73
บทที่ 73รสสัมผัสจากริมฝีปากร้อนซ่านนั้น ทำให้ร่างบางสั่นระริกสะท้านไปทั้งกายครั้งแล้วครั้งเล่า นัสรินปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาเต็มที่ รสเสน่หาอันอ่อนหวานซึ่งเกิดจากความรักของเขาที่มีต่อเธออย่างลึกซึ้งเช่นนี้ เป็นสิ่งที่เธอได้แต่แอบฝันหา ทว่าบัดนี้มันเป็นจริงแล้ว เพราะฉะนั้นเธอเองจึงไม่จำเป็นต้องเขินอายหรือปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไปแล้ว เมื่อปราณต์พลิกร่างเธอขึ้นอยู่ข้างบน นัสรินก็เป็นฝ่ายครอบครองเขาอย่างร้อนแรง ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนจะทำให้เธอบ้าคลั่ง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองได้ เอวเล็กยังโยกไหวพลิกพลิ้วพร้อมกับที่บางส่วนของร่างกายโอบกอดรอบรัดเขาแนบแน่นมากขึ้นๆไม่นานนักร่างบางก็ฟุบตัวลงบนเรือนกายที่ใหญ่โตกว่าอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ปราณต์พลิกร่างบางลงใต้ร่าง โดยไม่ยอมให้เขากับเธอพรากจากกันไปไหน ตัวตนแบบผู้ชายแท้ๆ นั้นยังคงแข็งแกร่งและสอดซุกอยู่ในความอ่อนนุ่มอบอุ่นดังเดิม ทำเอาพวงแก้มนวลแดงระเรื่อด้วยความรู้สึกที่ยังไม่คุ้นชินนักกับการมีเขาอยู่หลังจากสุขสมแบบนี้ปราณต์สบตาที่หยาดเยิ้มด้วยแรงพิสวาสนั้นอย่างเอ็นดูและเต็มไปด้วยความเสน่หา เขารู้ว่าเธอถึงจุดสูงสุดไปแล้ว แต่
Last Updated : 2025-04-30เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 74
บทที่ 74ฝนหลงฤดูตกพรำๆ มาตั้งแต่เช้ามืด ทำให้อากาศในหน้าหนาวเช่นนี้ยิ่งหนาวเหน็บมากขึ้นไปอีก แต่ทว่าร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงขนาดหกฟุตไม่ได้เป็นเช่นนั้นแต่อย่างใด ตอนนี้ทั้งร่างกายและหัวใจของเธอถูกโอบล้อมด้วยไออุ่นจากร่างหนาเปลือยเปล่าที่นอนกอดเธอแนบชิดอยู่ตลอดทั้งคืน นัสรินเฝ้ามองใบหน้าหล่อเหลานั้นอยู่เงียบๆ ไม่อยากเชื่อว่าในที่สุดแล้วความรักระหว่างเขาและเธอก็ได้สมหวังแล้วจริงๆ“คุณปราณต์คะ คุณปราณต์ตื่นเถอะค่ะ” เสียงหวานเอ่ยเรียกเบาๆ พร้อมกับเขย่าหัวไหล่ของเขา ทำให้ปราณต์ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย“รีบปลุกไปไหนแต่เช้าครับ วันนี้วันหยุดนะผมไม่ต้องไปทำงาน”“คุณจะนอนอยู่แบบนี้เหรอคะ”“อ้อ...ไม่อยากให้ผมนอน แต่อยากให้ผมทำอย่างอื่นใช่มั้ย” คราวนี้น้ำเสียงและท่าทีของปราณต์หายงัวเงียเป็นปลิดทิ้ง สายตาของเขาพราวระยับขณะกวาดมองใบหน้าสวยหวานของเธอ ทำเอานัสรินหน้าร้อนซ่านด้วยรู้ความหมายของเขาดี“หมอหื่น! นัสไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ”“แต่ผม ‘ตื่น’ แล้ว นัสต้องรับผิดชอบ”ไม่พูดเปล่าแต่มือใหญ่แข็งแรงนั้นยังจับมือเล็กลงไปสัมผัสหลักฐานที่บ่งบอกว่าเขา ‘ตื่น’ ขึ้นมาเต็มตัวแล้วจริงๆ นัสรินจะชักมือออ
Last Updated : 2025-04-30เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 75
บทที่ 75โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น ในเวลาสิบเอ็ดโมง คนโทร.มาก็คือคนที่อยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืน และเพิ่งจะยอมกลับไปเมื่อเช้านี่เอง นัสรินคิดว่าหากวันนี้ทั้งเธอและเขาไม่ต้องทำงาน ปราณต์ก็คงขลุกอยู่กับเธอต่ออีกทั้งวันทั้งคืนเป็นแน่ เจ้าของร่างบางถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่ใช่เพราะอึดอัดหรืออะไร เพียงแต่กลัวว่าความสุขที่เกิดขึ้นอย่างท่วมท้นอยู่ตอนนี้มันจะเป็นเพียงแค่ลมพัดผ่าน ประสบการณ์ที่ผ่านมามันทำให้เธออดนึกระแวงปราณต์ไม่ได้ กลัวว่าทั้งหมดนี่จะเป็นแผนการของเขา โดยการทำให้เธอแทบจะสำลักความสุขตาย หลังจากนั้นก็บอกความจริงอันโหดร้ายว่าเขาทำไปเพื่อแก้แค้นเท่านั้น“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานตอบไปนุ่มๆ พยายามไม่ให้เขารู้ว่าเธอดีใจแค่ไหนที่เขาโทร.มา“ทำอะไรอยู่ครับ”“ทำงานค่ะ แล้วคุณล่ะคะ ไม่มีอะไรทำเหรอ”“ยุ่งมากเลยละ...แต่ขออนุญาตคนไข้มาโทร.หาเมียก่อน อยากได้ยินเสียง จะได้มีกำลังใจทำงาน” ปราณต์พูดมาอ้อนๆ ผ่านทางโทรศัพท์ คราวนี้เป็นนัสรินเองที่กลั้นยิ้มไม่อยู่ จนเรียวปากอิ่มต้องคลี่แย้มบางๆ กับตัวเอง“หมออะไรไม่แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว”“ก็บอกแล้วว่าเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวของหมอเป็นเ
Last Updated : 2025-04-30
Latest chapter
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 89
บทที่ 89เสียงกริ่งหน้าบ้านที่ดังขึ้นอย่างถี่รัว ทำให้ร่างสูงใหญ่ที่กำลังนอนกอดตระกองภรรยาสาวอยู่ในอ้อมแขนอย่างมีความสุขต้องยันกายลุกขึ้น พลางมุ่นคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ใครมากดกริ่งแบบนี้” นัสรินถามสามีอย่างพลอยตกใจไปด้วย เพราะตั้งแต่อยู่บ้านหลังนี้มาไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมาก่อน “เดี๋ยวผมไปดูก่อน นัสรออยู่นี่นะ” ปราณต์เดินออกไปชะเง้อดูที่ระเบียง แสงที่สาดสะท้อนมาจากไฟหน้าบ้าน ทำให้เขาเห็นได้ชัดว่าคนกดเป็นใคร หนำซ้ำคนกดยังส่งเสียงร้องเรียกเขาราวกับกำลังมีเรื่องร้อนใจสุดๆ อีกต่างหาก“พี่ปราณต์! พี่ปราณต์!”ร่างสูงกลับเข้าห้อง แล้วบอกภรรยาที่นั่งรออยู่บนเตียง เพื่อให้เธอคลายความกังวลว่าคนที่กำลังกดกริ่งหน้าบ้านและส่งเสียงเรียกเขาอยู่นั้นเป็นใคร“ตะวันน่ะ”บอกเสร็จปราณต์ก็ออกจากห้อง โดยมีนัสรินก้าวตามลงไป ทั้งสองเดินออกไปยังหน้าบ้านด้วยกัน และปราณต์ก็กดกุญแจรีโมตเปิดประตูรั้วให้รังสิมันต์“มีอะไรตะวัน”“พี่ปราณต์ต้องช่วยผมนะ เด็กคนนั้นโดนแก้วบาดมือ เลือดไหลเยอะมาก ตอนนี้เด็กนั่นอยู่ในรถผม” รังสิมันต์ไม่ได้เอ่ยชื่อของจันทริกาออ
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 88
บทที่ 88แสงไฟสีเหลืองอมส้มที่ส่องสว่างทั่วอาณาบริเวณของบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังใหญ่ ยิ่งทำให้บ้านซึ่งถูกออกแบบและปลูกสร้างอย่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ดูโดดเด่นสวยสะดุดตามากยิ่งขึ้นในยามค่ำคืนเช่นนี้ หากแต่ภายใต้ความสว่างไสวและสวยงามที่ห้อมล้อมบ้านหลังใหญ่ในยามนี้ คนเป็นเจ้าของกลับกำลังอยู่ในห้วงของอารมณ์ซึ่งสวนทางกับบรรยากาศอันแสนสวยงามของบ้านโดยสิ้นเชิง เพราะถูกครอบงำด้วยความโมโหต่อ ‘เด็กในปกครอง’ ที่หายตัวไปตั้งแต่ตอนบ่าย และป่านนี้แล้วก็ยังไม่กลับมาร่างสูงลุกขึ้นเดินไปมาสลับกับมาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ซึ่งความหนานุ่มสมราคาของมันกลับไม่ได้ทำให้ความเดือดพล่านในอารมณ์ของรังสิมันต์ลดลงเลยแม้แต่นิด มือใหญ่สมสัดส่วนกับรูปร่างเอื้อมไปหยิบขวดวิสกี้ราคาแพงระยับมาเทลงบนแก้ว ก่อนจะกระดกน้ำสีอำพันนั้นลงไปในลำคอพรวดเดียวหมด จากนั้นก็กระแทกแก้วลงกับโต๊ะเพื่อระบายอารมณ์ โดยมี ‘เมสซี่’ แมวพันธุ์แร็กดอลล์ตัวโปรดนั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ บ่อยครั้งที่ตาสีฟ้าของมันเหลือบมองเจ้านายตัวเอง และลุกขึ้นมาคลอเคลีย ตามประสาแมวขี้เล่น แต่พอรู้ว่าเจ้านายกำลังอารมณ์ไม่ดี มันก็กลับไปนั่งที่ของมันแล้วหมอบลงเงียบๆ อย่างไม่กล้าก
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 87
บทที่ 87“นั่งด้วยกันมั้ย” ปราณต์เอ่ยชวน“ไม่ดีกว่าครับ ไม่อยากเป็นก้างขวางคอคนที่กำลังอยู่ข้าวใหม่ปลามัน” รังสิมันต์ปฏิเสธก่อนจะหันไปทางกวินภพเพื่อหาพวก “จริงมั้ยวะอิสร์”“แกมันก็ชอบหาเรื่องกวนตีนชาวบ้านไปทั่ว” กวินภพไม่ได้เออออแต่พูดขัดคอขึ้นมาซะงั้น“เฮ้ย...แกเป็นนักธุรกิจพันล้านนะเว้ยอิสร์ พูดคำหยาบกวนตงกวนตีนแบบนี้ได้ไง เสียภาพพจน์นักธุรกิจหนุ่มหล่อมาดเนี๊ยบหมด”“แกมันบ้าว่ะตะวัน” หนุ่มกรุงเทพฯ ส่ายหน้ายิ้มๆ กับความเจ้าคารมและช่างกวนอารมณ์ชาวบ้านของรังสิมันต์“พี่ก็ว่างั้นละอิสร์”“เฮ้อ...ตอนแรกว่าจะไม่อยู่เป็นก้างขวางคอ เปลี่ยนใจดีกว่านั่งกับพี่ปราณต์เลยแล้วกัน” รังสิมันต์แกล้งกวนอารมณ์พี่ชายต่อ ด้วยการจะขยับเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่ แต่ยังไม่ทันได้นั่งนัสรินซึ่งไปเข้าห้องน้ำก็กลับมาเสียก่อน ทำให้ทั้งสองหนุ่มต้องหันไปทักทายกับหญิงสาวตามมารยาท“สวัสดีครับพี่สะใภ้” รังสิมันต์ทักทายขึ้นก่อนอย่างขี้เล่น ทำให้คนถูกทักเหวอแกมอายนิดๆ เพราะไม่ค่อยคุ้นกับคำเรียกแบบนั้นสักเท่าไหร่“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานเอ่ยทักทายพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ เพราะประเมินว่าทั้งสองน่าจะอายุมากกว่าตน“ตะวั
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 86
บทที่ 86“แน่นอนสิที่รัก ถ้าไม่รู้ใจคุณแล้วผมจะเป็นผัวคุณได้ยังไง ว่าไงจะบอกหรือเปล่าว่าหมายถึงใคร”“นัสหมายถึงหมอเมย์ค่ะ” ในที่สุดนัสรินก็ยอมรับว่าเธอต้องการจะถามเขาว่าเคยพาเมธาวีมาที่นี่หรือไม่“ถ้าบอกว่าเคยล่ะ”“ก็ไม่แปลกใจค่ะ” ปากว่าไม่แปลกใจ หน้าก็ยังดูยิ้ม แต่แววตาและน้ำเสียงนั้นแปร่งไปจนฟังได้ชัด“คราวนี้จะยอมรับได้หรือยังหือว่าคุณหึงผมกับเมย์” คุณหมอผู้ลองใจเมียเริ่มต้อนให้เธอยอมรับความจริงกับเขาเสียที“ยอมรับก็ได้”“ทำไมถึงจำเพาะเจาะจงว่าเป็นเมย์”“ไม่รู้สิคะ อาจเป็นเพราะว่านัสเคยเห็นกับตาว่าคุณกับหมอเมย์สนิทสนมกันแค่ไหนมั้ง”“ผมไม่ได้คิดอะไรกับเมย์เกินกว่าน้องสาว สาบานได้เลย แต่ผมก็ดีใจนะที่รู้ว่าทำให้คุณหึง”“วันที่นัสไปตรวจที่คลินิกว่าท้องหรือเปล่า นัสเจอหมอเมย์ด้วยค่ะ เธอบอกว่าเธอเลิกกับคุณปราณต์แล้ว”“หือ...เลิกกัน?” ปราณต์เลิกคิ้วเข้มขึ้น “ฟังอะไรผิดหรือเปล่านัส”“เธอบอกแบบนั้นจริงๆ นะคะ แต่มาบอกทีหลังว่าเลิกหวังในตัวคุณแล้ว เพราะคุณรักคนอื่นอยู่” นัสรินเล่าให้ฟังตามความจริง พลางคิดถึงเหตุการณ์และสีหน้าของเมธาวีในวันนั้นอย่างจำได้แม่น“ขนาดเมย์ยังรู้ว่าผมรักใคร แล้วทำไม
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 85
บทที่ 85ปราณต์เป็นฝ่ายขยับมาถือกระเป๋าสะพายของภรรยาที่วางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับโอบเอวเล็กที่ตอนนี้ขยายขึ้นเล็กน้อย ทำให้นัสรินซึ่งยังงงอยู่เล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าคนทั้งสองจะรู้จักกันต้องขยับตาม แต่ก็ไม่ลืมที่จะร่ำลาหมอพัทธระตามมารยาทอันดี “ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ เดี๋ยววันหลังนัสจะเตรียมสัญญามาให้เซ็น วันนี้นัสขอตัวก่อน” “ครับคุณนัสริน แล้วพบกันครับ” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้ จากนั้นก็ก้าวตามสามีออกไปขึ้นรถ ปราณต์เดินเงียบๆ แต่ยิ้มในหน้า ซึ่งจากประสบการณ์ที่อยู่ด้วยกันมาพักหนึ่ง ทำให้นัสรินพอจะรู้ว่าเวลาที่ปราณต์เป็นแบบนี้นั่นคือเขากำลังอยู่ในภาวะอารมณ์ดีแบบสุดๆ “ยิ้มอะไรนักหนาคะ พอใจมากหรือไง” นัสรินถามคนที่ซ่อนยิ้มในหน้าอย่างอดไม่ได้ จากสายตาและวาจาที่ฟังดูนุ่มละมุนผิดปกติของหมอพัทธระเมื่อครู่นี้ เธอก็พอจะรู้ว่าเขาคิดยังไงกับสามีของตน “ก็พอใจสิ” “แล้วเป็นไงคะ หมอพัทธระหล่ออย่างที่นัสบอกหรือเปล่า” “หล่อ...แต่ที่ฟังดูน้ำเสียงของนัสเหมือนกำลังหึงผมอยู่นะ อย่าหึงเลยน่า ผมชอบผู้หญิง” คราวน
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 84
บทที่ 84วันนี้เป็นวันครบรอบสามเดือนที่บริษัทส่งตัวนัสรินมาทำงานที่เชียงใหม่พอดี ซึ่งตามกำหนดเดิมเธอจะต้องกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ และมีตัวแทนจากบริษัทคนใหม่มาทำงานแทนเธอ แต่จนป่านนี้ทางบริษัทก็ยังไม่ส่งใครมา แถมเธอยังต้องทำงานที่นี่ต่อ ซึ่งคราวนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ทำชั่วคราวแล้ว หากแต่ต้องประจำอยู่ที่นี่อย่างถาวรนัสรินยังจำวันที่ตัวเองโทร.ไปแจ้งข่าวกับกิตติ ว่าเธอประสงค์จะลาออกจากงาน ตอนนั้นหัวหน้าของเธอดูเป็นเดือดเป็นร้อนมาก เพราะยังหาคนที่ทำงานเก่งอย่างเธอมาแทนยังไม่ได้ แต่เมื่อรู้ว่านัสรินจะลาออกไปแต่งงาน และอยู่ที่เชียงใหม่กับสามี กิตติก็ขอร้องให้เธอทำงานให้ต่อ โดยเสนอจะเพิ่มเงินเดือนให้ สุดท้ายนัสรินก็จำต้องรับปาก โดยไม่ต้องเพิ่มเงินเดือนให้เธอ ความจริงเธอไม่ได้อยากลาออกเลยสักนิด แต่ที่ต้องบอกหัวหน้าไปเช่นนั้น ก็เพราะปราณต์ขอร้องแกมบังคับ และเมื่อเขาได้รู้ว่าเธอตัดสินใจจะทำงานต่อ หมอหน้าหล่อก็งอนไปหลายวันเหมือนกันนัสรินออกมาจากออฟฟิศก่อนเวลาเลิกเงิน เพราะมีนัดกับลูกค้าซึ่งเป็นหมอของโรงพยาบาลเอกชน เรียวปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะเอ่ยปากขอตัวกับหมอหนุ่มที่ตัวเองกำลังคุยงานด้วยอย
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 83
บทที่ 83พระอาทิตย์ยามเย็นเริ่มเคลื่อนคล้อยลอยต่ำลงเรื่อยๆ บ่งบอกว่าอีกไม่นานตะวันจะลาลับขอบฟ้าไปแล้ว และความมืดมนของรัตติกาลก็จะมาเยือนในไม่ช้า หากแต่บรรยากาศทั่วคุ้มลักษิกาในยามนี้กลับเต็มไปด้วยความสว่างไสว อันเกิดจากความสุขและปีติยินดี เมื่อข่าวที่ว่าปราณต์กับนัสรินกำลังจะแต่งงานกันอีกครั้ง และตอนนี้ทั้งคู่ก็มีลูกด้วยกันแล้ว แพร่กระจายไปทั่วคุ้มลักษิกาอย่างรวดเร็วปราณต์ตัดสินใจปิดคลินิกอีกวันเพื่ออยู่ทานข้าวเย็นกับครอบครัวตามคำสั่งของมารดา ธรินดาเข้าครัวทำอาหารที่พี่สะใภ้ชอบให้อย่างเต็มใจ ขณะที่ปรัชญ์กับปราณต์นั่งคุยกันตามประสาพี่น้องในห้องนั่งเล่น ส่วนแม่เลี้ยงลักษิกาก็เล่นกับหลาน นัสรินจึงถือโอกาสเดินไปที่เนินเขาหลังคุ้มลักษิกา เพื่อดูแปลงกุหลาบและพระอาทิตย์ตกดินตาคู่สวยมองพระอาทิตย์ดวงโตที่กำลังทอดตัวลงหาเส้นขอบฟ้า พร้อมกับปล่อยความคิดของตัวเองให้ล่องลอยไป ลมหนาวเริ่มพัดพรายมากระทบกาย แต่ยามนี้หัวใจเธอกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่น และมันก็อุ่นยิ่งขึ้นเมื่อมีอ้อมกอดของคนที่รักโอบล้อมเข้ามา“มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” นัสรินเอียงหน้ามาถามคนที่ยืนโอบกอดตัวเองอยู่ทางด้านหลังเบาๆ“คิดอะไรอยู
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 82
บทที่ 82“มันน่าโกรธมั้ยล่ะ ผมเป็นหมอแทนที่จะได้รู้เป็นคนแรกว่าเมียตัวเองท้อง แต่กลับเป็นหมอคนอื่นที่รู้ก่อน คุณก็รู้นี่นัสว่าผมอยากมีลูกกับคุณแค่ไหน” ปราณต์เอ่ยออกมาเสียงขรึมๆ“ก็ตอนนั้นคุณกับนัสยังไม่เข้าใจกันนี่คะ อีกอย่างคุณก็ทำให้นัสเข้าใจว่าคุณกับออยมีอะไรลึกซึ้งกันไปแล้ว นัสเลยไม่อยากให้ลูกกลายมาเป็นปัญหาของใคร”“ตอนนั้นผมเข้าใจ แต่เราเข้าใจและคืนดีกันมากี่วันแล้วนัส นัสคิดจะปิดผมไปอีกนานแค่ไหน และมีเหตุผลอะไรที่คุณไม่ยอมบอกผม”“โธ่...ก็นัสยังไม่กล้าบอกนี่คะ อย่าทำหน้าทำเสียงแบบนั้นใส่นัสสิคะ นัสใจไม่ดี”“ถูกต้องแล้วที่คุณจะใจคอไม่ดี เพราะตอนนี้ผมโกรธคุณอยู่ และโกรธมากด้วย” ปราณต์ทำเสียงเข้มใส่ ทำให้คนถูกโกรธยิ่งใจฝ่อ“แล้วทำยังไงคุณถึงจะหายโกรธคะ”“ก็ต้องง้อสิ ไม่ง้อจะให้หายโกรธได้ยังไง”นัสรินขยับตัวเข้าหาพร้อมกับยกแขนขึ้นโอบกอดที่ต้นคอของเขา ก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นแล้วประกบปากตัวเองลงบนปากของเขา จากนั้นเธอก็เริ่มจูบและปราณต์ก็จูบตอบอย่างร้อนแรง กึ่งลงโทษกึ่งปรารถนาปนเปอยู่ในรสจุมพิตนั้น“หายโกรธนัสหรือยังคะ” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างงอนง้ออีกครั้งหลังจากที่ปากของทั้งคู่ผละห่างจากกัน
เมีย(ไม่)พลอยโจน บทที่ 81
บทที่ 81“ทำไมถึงซื้อไว้ล่ะคะ ที่จริงมีบ้านสวยๆ กว่าบ้านหลังนี้อีกเยอะแยะ หรือถ้าคุณจะสร้างใหม่ก็สร้างได้สบายๆ อยู่แล้ว”“ไม่รู้สิ คงเป็นเพราะว่ามีสิ่งเดียวที่ผู้ชายใจร้ายอย่างผมทำได้เพื่อระลึกถึงคุณมั้ง” ปราณต์พูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเขาไม่ได้โกหกแต่อย่างใด แววตายามเมื่อนึกถึงความหลังครั้งนั้น ฉายแววเคว้งคว้างสับสนออกมาจนนัสรินรู้สึกได้“นัสก็ผิดค่ะที่เห็นแก่ตัว ถ้าคุณจะเกลียดนัสก็ไม่แปลกหรอก”“แต่ถ้าผมใจกว้าง เปิดใจยอมรับว่าที่นัสทำลงไปก็เพราะรักผม ป่านนี้เราอาจจะมีลูกด้วยกันแล้วก็ได้” ปราณต์พูดถึงลูกอีกครั้ง นัสรินจึงเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนของเขา เพราะเธอยังปิดบังเรื่องที่ตัวเองท้องอยู่ แต่ปราณต์ไม่ยอมให้นัสรินหนีไปไหน เขาย่อตัวช้อนอุ้มร่างบางพาเดินไปนอนที่เตียงด้วยกัน“คุณปราณต์อุ้มนัสมาขึ้นเตียงทำไมคะ” นัสรินถามพลางหน้าแดงซ่าน เมื่อครู่ยังคุยกันดีๆ อยู่แท้ๆ แต่เผลอแป๊บเดียวเธอก็ขึ้นมานอนอยู่บนเตียงโดยมีร่างสูงใหญ่ของเขานอนอยู่แนบชิดเสียแล้ว“ก็พามาพิสูจน์ว่าเตียงเล็กไปหรือเปล่าสำหรับเราสองคน”“วันนั้นก็พิสูจน์ไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ”“วันนั้นผมเมา จำอะไรไม่ค่อยได้ ต้องทำตอนมีสติ” คน
