Share

บทที่ 12

last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-06 12:22:32

บทที่ 12

“ปล่อยเล็กค่ะคุณปรัชญ์” ธรินดาดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของคนชอบหาเรื่อง

“เธอโผเข้ามาให้ฉันกอดเองนะ ช่วยไม่ได้”

“คนกักขฬะ ออกไปจากห้องเล็กนะคะคุณปรัชญ์ ไม่งั้นแม่ใหญ่กลับมาเล็กจะฟ้องแม่ใหญ่” ธรินดาไม่รู้จะช่วยตัวเองให้หลุดพ้นจากสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร จึงได้แต่หยิบยกเอาคนที่คิดว่าปรัชญ์จะเกรงใจที่สุดมาอ้าง

“ฟ้องว่าไง” คิ้วหนาดกดำเป็นปื้นเลิกขึ้นขณะถามอย่างยียวนแกมท้าทาย

“ฟ้องว่าคุณปรัชญ์เข้ามารังแกเล็ก”

“รังแกยังไง” ปรัชญ์ถามต่ออีก

“เล็กจะบอกแม่ใหญ่ว่าคุณปรัชญ์ขืนใจเล็ก” เธอขู่เขาไปเช่นนั้นทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเธอคงไม่กล้าจะบอกเรื่องนี้กับใคร

“ขืนใจงั้นเหรอ แน่ใจนะธรินดา เมื่อคืนฉันบอกเธอแล้วนี่ ว่าถ้าไม่เต็มใจให้บอกฉันให้หยุด แต่ฉันจำได้ว่าไม่ได้ยินเธอพูดคำว่าหยุดสักคำนะ มีแต่บอกว่า อย่าค่ะ...อื้อ...คุณปรัชญ์ขาเล็กเสียว...” ปรัชญ์ยกคำพูดของเธอมาล้อเลียนแบบหน้าตาย ทำเอาธรินดาร้อนวาบไปทั้งหน้า

“คนบ้า! หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ! เล็กไม่ได้พูดอะไรบ้าๆ แบบนั้น เล็กจะฟ้องแม่ใหญ่! เล็กเกลียดคุณ!”

“แม่ใหญ่ของเธอรู้อยู่แล้วมั้งว่าเธอเกลียดฉัน คงไม่ต้องบอกซ้ำหรอก”

แม่ใหญ่น่ะเหรอที่รู้...วันนั้นแม่ใหญ่ยังบอกว่า ‘คุณปรัชญ์ของหนูเล็ก’ อยู่เลย มีแต่เขานั่นแหละที่พาลหาเรื่องเธอและแม่ตัวเองอยู่บ่อยๆ

“ปล่อยเล็กแล้วออกไปจากห้องเล็กเถอะนะคะเล็กขอร้อง คุณปรัชญ์กำลังจะหมั้นนะคะ”

“แล้วไง”

“เล็กอยากให้คุณปรัชญ์ลืมว่าเกิดอะไรขึ้น เล็กเองก็จะลืมเหมือนกัน คุณปรัชญ์อย่าทำให้อะไรๆ มันยุ่งยากเลยนะคะ เล็กไม่อยากเดือดร้อน เล็กไม่อยากทำให้แม่ใหญ่ผิดหวังในตัวเล็ก” เธอพูดกับเขาเสียงอ่อนลง เลิกใช้อารมณ์แต่ใช้เหตุผลขอร้องเขาดีๆ

“เธอลืมได้เหรอ”

ปรัชญ์ย้อนถาม เป็นคำถามที่ทำให้คนถูกถามอึ้งไปพักหนึ่งเหมือนกัน แต่ยังไม่ทันที่ธรินดาจะตอบก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องเสียก่อน

ก๊อก...ก๊อก…

“ปล่อยเล็กค่ะคุณปรัชญ์” ธรินดาดิ้นแรงขึ้นอีกรอบและมองไปยังประตูอย่างเดือดเนื้อร้อนใจ กลัวว่าคนข้างนอกจะเข้ามาเห็นว่าปรัชญ์กำลังกอดเธออยู่

“เล็ก...เล็ก...”

ประโยคดังกล่าวเป็นเสียงของปราณต์ ทำให้ปรัชญ์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะคลายอ้อมกอด และเป็นฝ่ายลุกไปเปิดประตูให้เสียเอง

“อ้าวปรัชญ์” พี่ชายทักขึ้นและแปลกใจอย่างมากที่เห็นน้องชายเป็นคนเปิดประตูห้องของธรินดา

“พี่ปราณต์มาทำอะไร”

“ฉันเพิ่งกลับมาถึง เห็นบัวคำบอกว่าเล็กไม่สบาย ฉันก็เลยขึ้นมาดู นายเองก็มาดูน้องเหมือนกันเหรอ”

“เปล่า...ผมไม่ได้มาดู”

ตอบแค่นั้นร่างสูงก็เบี่ยงตัวออกจากห้อง ทิ้งให้พี่ชายมองตามอย่างสงสัยในพฤติกรรมและท่าทางแปลกๆ เช่นนั้น แต่ปราณต์ก็ปัดมันทิ้งอย่างรวดเร็ว เพราะปกติปรัชญ์เป็นคนปากแข็งและชอบตอบอะไรยียวนเช่นนี้อยู่แล้ว

นายแพทย์หนุ่มเดินตรงไปยังเตียงของน้องสาวบุญธรรม ทรุดตัวลงนั่งที่เดิมกับคนที่เพิ่งลุกไป แต่ให้ความรู้สึกที่ต่างกันลิบลับกับผู้เป็นเจ้าของเตียง

“เป็นยังไงบ้าง เห็นบัวคำบอกว่าไม่สบายเหรอ” เสียงทุ้มหล่ออ่อนโยนสมตัวและอาชีพเอ่ยถาม พลางยกมือขึ้นอังที่หน้าผากมนอย่างห่วงใย

“เล็กปวดหัวน่ะค่ะพี่ปราณต์”

“น่าจะมีไข้ต่ำๆ ด้วย เหมือนตัวจะรุมๆ ไปทำอะไรมาถึงได้ไม่สบายหือ เมื่อคืนนอนไม่ห่มผ้าหรือไง”

คำถามของพี่ชายบุญธรรมทำให้ธรินดาหน้าร้อนผ่าวอีกครา แม้จะเป็นคนละความรู้สึกกับที่ปรัชญ์ทำให้เป็นเมื่อครู่ก็ตาม แต่มันก็เกิดจากเรื่องเดียวกัน ใช่...เมื่อคืนนี้เธอแทบไม่ได้ห่มผ้า แถมไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น แต่ร่างกายก็ไม่ได้เหน็บหนาวเพราะมันถูกแผดเผาด้วยไฟพิศวาสอันร้อนแรงของปรัชญ์เกือบตลอดคืน ที่เธอไม่สบายอยู่ตอนนี้ก็เพราะพิษของรสสวาทนั่นต่างหาก

“คงจะใช่ค่ะ” ธรินดาไม่รู้จะตอบเช่นไร จึงได้แต่ตอบไปตามสถานการณ์

“งั้นก็กินยาแล้วนอนซะนะ พี่เตรียมยาขึ้นมาให้ด้วย พรุ่งนี้ก็หายแล้วละ” ปราณต์บอกแล้ววางยาเม็ดที่อยู่ในแผงไว้บนหัวเตียงให้

“ขอบคุณพี่ปราณต์มากนะคะที่ดีกับเล็กมาตลอด” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้เขาด้วยความซาบซึ้งใจ สภาพจิตใจที่ย่ำแย่ทำให้น้ำตาเอ่อล้นและไหลลงอาบแก้มอย่างมิอาจยับยั้งได้ ในบ้านหลังนี้นอกจากแม่ใหญ่แล้ว ก็คงมีแต่ปราณต์เท่านั้นละมังที่รักและดีต่อเธอเสมอมา

“เอ๊า...ขี้แยซะแล้วน้องเล็ก มานี่มา”

ปราณต์หัวเราะเบาๆ นัยน์ตาฉายประกายขบขันเล็กน้อย แล้วดึงร่างบางเข้าไปกอดอย่างอ่อนโยนและถ่ายทอดความอบอุ่นให้ อ้อมกอดของปราณต์ช่างต่างกับอ้อมกอดของคนที่เพิ่งออกไปอย่างสิ้นเชิง ธรินดาสะอื้นฮักกับอกอันแข็งแรงนั้น น้อยครั้งที่ปราณต์จะกอดเธอเช่นนี้ แต่อ้อมกอดของเขาก็ให้ความอบอุ่น เช่นเดียวกับที่เธอเองก็แทบจะไม่เคยถูกปรัชญ์กอดเหมือนกัน แต่ยามใดที่ถูกคนคนนั้นกอดก็มักจะตามมาด้วยการถูกรังแกทุกครั้ง ทว่าเธอก็ไม่เคยต่อต้านเขาได้เลย

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เมียคืนแรม   บทที่ 98

    บทที่ 98“ฉันไม่อยากดื่มนมอย่างอื่น ฉันเก็บปากของฉันไว้ดื่มนมอร่อยๆ จากเต้าของเธอก็พอแล้ว ว่าแล้วก็หิว เล็กจ๋า...ให้ฉันกินนะ” แววตาของคนที่ประท้วงอยู่เมื่อครู่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นวิบวับและเปล่งประกายความปรารถนาที่มีต่อเธอออกมาอย่างเปิดเผย “ไม่เอาค่ะคุณปรัชญ์” ธรินดาปฏิเสธเสียงเบา เพราะกลัวลูกสาวจะตื่นมาเห็น “แต่ฉันจะ ‘เอา’ นะเล็กจ๋า ตามใจผัวนะครับหนูเล็กคนดี” “โธ่...คุณปรัชญ์” “ไม่โธ่จ้ะที่รัก...ฉันหิว อยากดื่มนม” ปรัชญ์กระซิบบอกความต้องการของตัวเอง พร้อมกับที่ธรินดารับรู้ถึงความตื่นตัวของเขาที่ตอนนี้บดเบียดเธออยู่ไม่ห่าง “ถ้าอย่างนั้นเล็กไปดับไฟก่อนนะคะ” ธรินดาบอกอย่างอายๆ แต่คำตอบนั้นบ่งบอกชัดว่าเธอยอมตามใจเขาแล้ว ปรัชญ์จึงยอมปล่อยให้ร่างเล็กลุกจากตักไปปิดไฟ ส่วนตัวเองขยับขึ้นไปนอนรออยู่บนเตียง ห้องทั้งห้องมืดสนิทเมื่อธรินดายื่นมือไปกดสวิตช์ไฟให้ดับลง เธออาศัยความเคยชินเดินกลับมายังเตียง และค่อยๆ เอนกายลงนอนเคียงข้างสามี ปรัชญ์รีบขยับเข้ามาแนบชิดพร้อมกับกระซิบเรียกเสียงพร่า ท

  • เมียคืนแรม   บทที่ 97

    บทที่ 97“ป๋าก็คิดถึงนิล คิดถึงแม่เล็กของนิลใจแทบขาด” ปรัชญ์ตอบลูกสาวและถือโอกาสอ้อนไปถึงแม่ของลูกด้วย เพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้โทรศัพท์น่าจะเปิดลำโพงอยู่ “งั้นก็รีบกลับบ้านสิคะป๋า หมีพูกับแม่เล็กก็รอป๋าเหมือนกันค่ะ” ปรัชญ์ยิ้มออกมาอีกคราเมื่อลูกบอกว่าธรินดาเองก็รอเขาอยู่ ใบหน้าอันหวานซึ้งนั้นลอยเข้ามาในห้วงความคิด ทำให้เขาจำต้องพับหน้าจอแล็ปท็อปลงพร้อมกับปิดแฟ้มเอกสารที่กางอยู่หลายอันบนโต๊ะ“โอเคครับคนดีของป๋า ป๋าจะกลับเดี๋ยวนี้ละ” “งั้นนิลจะรอจนกว่าป๋าจะมานะคะ นิลถึงจะนอน” “ครับ อีกยี่สิบนาทีเจอกันนะครับ” “ค่ะป๋า เย้ๆ” หลังจากวางสายจากลูกสาว ปรัชญ์ก็ไม่รอช้า รีบขับรถตรงดิ่งกลับบ้านอย่างปราศจากความลังเลใดๆ ทันที งานเอาไว้ก่อนตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือลูก เมีย แม่ และหมีพู ซึ่งกำลังรอเขาอยู่ที่บ้านทันทีที่ร่างสูงเดินเข้าบ้าน หมีพูกับเด็กหญิงตัวน้อยที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูก็วิ่งมาหาพร้อมกับเรียกผู้เป็นพ่อด้วยความดีใจ โดยมีหมีพูวิ่งตามมาไม่ห่างพร้อมกับกระดิกหางไปมาอย่างดีใจเช่นกัน

  • เมียคืนแรม   บทที่ 96

    บทที่ 96นัสรินเดินเข้าบ้านด้วยอาการของคนที่มีเรื่องครุ่นคิดอยู่ในใจ ทำให้ไม่เห็นว่าพ่อกับแม่นั่งรออยู่ที่โซฟาในห้องโถงชั้นล่าง พลตรีชยุตกับคุณนิภาหันไปมองหน้ากันครู่หนึ่ง จากนั้นคุณนิภาก็เป็นฝ่ายส่งเสียงทักลูกสาว“ไงยัยนัส ไปบ้านพี่ปรัชญ์มาโอเคหรือเปล่าลูก”“อ้าว...คุณพ่อคุณแม่ อยู่นี่เองเหรอคะ” นัสรินเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าบิดามารดาของตนนั่งอยู่ตรงนั้น เธอมัวแต่คิดเรื่องที่ปรัชญ์เพิ่งคุยด้วย ทำให้ประสาทการรับรู้ต่างๆ รวนไปเสียหมด“เป็นอะไรไปลูก ทำไมดูหน้าเครียดๆ แบบนั้น ทะเลาะกับตาปรัชญ์มาเหรอ”“เปล่าค่ะคุณแม่ นัสแค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะค่ะ” นัสรินตอบมารดาเสียงนุ่ม ก่อนจะขยับไปนั่งลงข้างๆ“มีอะไรเล่าให้พ่อกับแม่ฟังได้หรือเปล่า” พลตรีชยุตพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงลูกสาวคนเดียว เพราะปกตินัสรินไม่ค่อยมีท่าทีเหม่อลอยให้เห็นบ่อยนักนัสรินมองหน้าบุพการีทั้งสองอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจขอคำปรึกษาเพราะเรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอคนเดียว มันเกี่ยวข้องกับบิดามารดาของเธอด้วย“เมื่อกี้นี้พี่ปรัชญ์เพิ่งจะบอกว่าพี่ปรัชญ์มีคนรักอยู่แล้ว และอยากให้นัสแต่งงานกับคุณปราณต์แทนค่ะ”“ว่าไงนะลูก!” คุณนิภาอุทา

  • เมียคืนแรม   บทที่ 95

    บทที่ 95“แต่คุณปราณต์ไม่ได้ชอบนัสนะคะ อีกอย่างคุณปราณต์อาจจะมีคนรักอยู่แล้วเหมือนที่พี่ปรัชญ์มี” น่าแปลกที่คราวนี้เธอกลับแคร์ความรู้สึกของปราณต์ขึ้นมาเสียมากมาย เดือดเนื้อร้อนใจไปหมดกับความจริงที่ว่าเขาอาจมีคนรักอยู่แล้วก็ได้ ทั้งๆ ที่ตอนถูกพ่อแม่บังคับให้หมั้นกับปรัชญ์เธอกลับไม่ตระหนักเลยว่าปรัชญ์อาจจะมีคนรักอยู่แล้ว คิดแต่ว่าหากปรัชญ์ยอมหมั้นเธอก็ยอมหมั้นตามที่ผู้ใหญ่ต้องการเท่านั้นก็พอ“พี่ปราณต์ยังไม่มีใครหรอก ถ้านัสอยากแต่งกับพี่ปราณต์พี่จัดการให้ได้” “แต่ถ้าทำแบบนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับมัดมือชกคุณปราณต์เลยนะคะพี่ปรัชญ์” “ก็เหมือนกับที่แม่บังคับพี่ให้แต่งงานกับนัสนั่นละ แม่ก็คิดแค่ว่าพี่ยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน ที่พี่พูดอย่างนี้นัสอย่าคิดว่าตัวเองไม่มีค่าหรือถูกโยนให้คนนั้นทีคนนี้ทีนะ แต่พี่ไม่อยากทรยศหัวใจตัวเองและไม่อยากให้ธรินดาต้องเจ็บปวดกับเรื่องนี้” “นัสเข้าใจค่ะและขอบคุณที่พี่ปรัชญ์บอกนัสตรงๆ แต่นัสขอถามอะไรตรงๆ บ้างได้มั้ยคะ” นัสรินยังหนักอึ้งในเรื่องที่ปรัชญ์เสนอมา แต่เธอก็ยังอยากจะรู้ความจริงจากใจเขาให้หมดเปลือกเสียก่อน“ได้ส

  • เมียคืนแรม   บทที่ 94

    บทที่ 94 สี่เดือนก่อน... รถซีดานแบรนด์ยุโรปราคาสองล้านกว่าๆ แล่นออกจากอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่ หลังจากที่ปรัชญ์บอกว่าจะพาคู่หมั้นสาวไปส่ง นัสรินหันไปมองเสี้ยวหน้าของคนขับที่เมื่อครู่นี้ยังพูดจากวนประสาทแม่ของเขาอย่างมีสีสันอยู่เลย ทว่าบัดนี้เขาอยู่ในอิริยาบถที่เงียบขรึมราวกับเป็นคนละคน แม้จะไม่ถึงกับทำให้อึดอัด แต่คนคุยไม่เก่งแบบเธอก็ไม่กล้าชวนคุย นี่เป็นครั้งที่สองที่เขากับเธอได้พบกัน หลังจากหมั้นเสร็จปรัชญ์ก็ไม่เคยติดต่อหรือมาเยี่ยมเยือนในฐานะคู่หมั้นเลยสักครั้ง นัสรินรู้ดีว่าปรัชญ์เองก็คงจะถูกบังคับให้หมั้นเช่นเดียวกับเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจหากเขาจะไม่ใส่ใจหรือทำตัวไม่เหมือนกับคู่หมั้นคู่อื่นๆ “นัสรีบกลับบ้านหรือเปล่า” ปรัชญ์หันมาถามเป็นประโยคแรกหลังจากที่รถแล่นออกมาพ้นอาณาเขตบ้านได้พักใหญ่ “เปล่าค่ะ นัสว่างทั้งวันค่ะพี่ปรัชญ์” “งั้นแวะดื่มกาแฟกับพี่ก่อนนะ ข้างหน้ามีร้านบรรยากาศดี กาแฟก็อร่อย” ปรัชญ์ชวนด้วยท่าทีเป็นกันเองทำให้นัสรินรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น “ได้ค่ะ” หญิงสาวรับคำและยิ้มบางๆ

  • เมียคืนแรม   บทที่ 93

    บทที่ 93“เปิดดูสิ เปิดตอนนี้เลยนะเล็ก” ปรัชญ์เชียร์ทั้งปาก ทั้งสายตา ทั้งสีหน้าที่เหมือนอยากจะให้เธอได้เห็นเหลือเกินว่าของที่อยู่ในกล่องคืออะไร ซึ่งตอนแรกธรินดากะว่าจะเก็บไว้เปิดพรุ่งนี้เช้า แต่เมื่อสามีคะยั้นคะยอเช่นนั้น เธอจึงต้องค่อยๆ แกะโบที่ผูกอย่างสวยงามนั้นออก ก่อนจะเปิดฝากล่องเป็นลำดับสุดท้าย และแล้วสิ่งที่อยู่ในกล่องนั้นก็ทำให้แก้มนวลแดงซ่าน เธอหยิบมันขึ้นมาดูสลับกับมองคนให้อย่างเขินอายสุดกำลัง“นี่มันอะไรกันคะคุณปรัชญ์”“ก็ชุดนอนไง มีหลายชุดด้วย ผ้าดีๆ ทั้งนั้นเลยนะ” ปรัชญ์ตอบอย่างรื่นรมย์“แล้วทำไมมันโป๊แบบนี้ล่ะคะ” ธรินดาถามเพราะถึงแม้ว่าชุดนอนแต่ละชุดที่อยู่ในกล่องนั้นมันสวยและผ้านิ่มมากก็จริง แต่มันกลับเซ็กซี่สุดๆ ทุกตัวล้วนแต่คอเว้าลึกอย่างไม่ต้องสงสัยว่าเวลาใส่จะต้องโชว์เนินอกแน่ๆ แถมยังสั้นเต่อจนเกือบถึงโคนขา บางชุดก็เป็นแบบสองชิ้น ชิ้นบนเป็นเสื้อสายเดี่ยวในลักษณะอวดโชว์เนินเนื้อ ชิ้นล่างเป็นแค่กางเกงชิ้นน้อย เหมือนกับออกแบบมาเพื่อขยี้ใจชายโดยเฉพาะ แล้วเธอจะกล้าใส่ได้อย่างไร“โป๊ที่ไหน เขาเรียกว่าเซ็กซี่ต่างหาก ฉันอยากเห็นเมียเซ็กซี่บ้างไม่ได้เหรอ”“ถ้าชอบผู้หญิงเซ็ก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status