ส่วนเกินที่เฝ้ารอ(2)

"มันคงไม่เหมาะสม วินว่าลิตากลับไปเคลียร์กับไอ้นุแล้วคุยกันดี ๆ เถอะมันน่าจะเข้าใจแหละ ยังไงวินจะช่วยยืนยันอีกแรงว่าเราสองคนกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้”

ไม่ได้ผล...

น้ำเสียงเข้มที่ตอบกลับมาทำเอาหญิงสาวถึงกับยิ้มเจื่อน ๆ และรู้สึกหงุดหงิดใจอยู่ไม่น้อย แต่ยังไม่ทันที่เจ้าตัวจะเอ่ยเร้าหรืออะไรสายตาก็เหลือบไปเห็นข้อความที่อณุส่งมาว่ากำลังจะไปหาที่คอนโดฯ

“ก็ได้ค่ะ ลิตาไม่รบกวนวินแล้วอย่างน้อยได้คุยกับวินลิตาก็สบายใจขึ้นมาบ้างและมั่นใจว่าคุณจะยังอยู่เคียงข้างลิตา” เธอยังคงทิ้งทวนประโยคเพื่อให้เขารู้สึกอะไรบ้าง

มือเล็กหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นคล้องแขนขอตัวกลับ ความเร่งรีบของลิตาทำเอาชายหนุ่มแปลกใจอยู่เล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร

ร่างสูงหมุนตัวจะเดินกลับเข้าห้องนอนตัวเองสายตาก็เหลืบไปเห็นประตูห้องนอนของคนเป็นเมียจึงนึกขึ้นได้ว่าเธอยังไม่ได้กลับขึ้นมา

...จะขึ้นมาได้ยังไงล่ะ ก็เขาบอกว่าจะโทรไปบอกถ้าลิตากลับไปแล้ว

ดวงตาคมหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ผนังห้อง เข็มสั้นชี้ไปยังเลขสิบสอง เกือบสามชั่วโมงที่เขาอยู่คุยกับลิตาจนลืมร่างอวบเสียสนิท

‘หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในข