LOGINเขาเก็บซ่อนผู้หญิงร่างอวบแบบเธอไว้ไม่ให้ใครรู้ว่าคือเมีย เธอทนเพราะรักแม้เขาจะร้าย วันที่เธอจากไปใครจะรู้ว่าเขาได้ฝากรักไว้อีกหนึ่งชีวิต "ถ้าไม่รักก็อย่าใจร้ายกับฝันเลย ฝันเจ็บ เราหย่ากันเถอะนะ"
View More“เพียงฝัน แกมองอะไร พี่เห็นมองคุณอนาวินตั้งนานแล้วนะ”
พี่นิ่มหัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์บริษัทส่งออกอาหารแช่แข็งอันดับต้นๆของประเทศเอ่ยทักสาวรูปร่างอวบอ้วนที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ของบริษัท เพราะเห็นหล่อนมองตามเจ้าของบริษัทไม่วางตา จนอดทักท้วงไม่ได้
“เปล่าค่ะไม่มีอะไร” เธอยิ้มเขิน ๆ บอกปฏิเสธออกไปซึ่งมันช่างตรงกันข้ามกับท่าทางที่แสดงออกเสียจริง
“ฮั่นแน่ แอบชอบคุณอนาวินใช่ไหม เลิกฝันได้เลยจ้า เรากับเขามันคนละระดับชั้นกัน”
คราวนี้เป็นพี่ฤทัยที่เดินเข้ามาเอ่ยดักคอ เพียงฝันไม่ได้ตอบอะไรได้แค่เพียงส่งยิ้มบาง ๆ ให้แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
ผู้ชายร่างสูงที่เพิ่งเดินผ่านหน้าไปคือคนที่เธอแอบมองมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เธอทำได้แค่เฝ้าแอบรัก ไม่กล้าแม้แต่จะเดินผ่านเพียงเพราะเจียมเนื้อเจียมตัวและเข้าใจกับวาสนาที่ตัวเองมี
แม้อนาวินจะเรียนจบออกไปหลายปีแต่เธอไม่เคยลืมหน้าเขาเลยเสียด้วยซ้ำ วันแรกที่มาสมัครงานที่นี่ เธอเจอรูปเขาโชว์หราอยู่หน้าตึกว่าเป็นประธานบริษัท ก้อนเนื้อหัวใจก็กลับมาเต้นอีกครั้ง
วันนั้นเธอตั้งจิตอธิษฐานเบิกบุญเก่าที่เคยทำมาขอให้ได้ทำงานที่นี่ จะตำแหน่งอะไรก็ช่างขอแค่ได้เห็นหน้าเขาทุกวันก็พอแล้วเธอจะรีบฝากบุญใหม่เข้าไปเก็บไว้ใช้ในคราวหน้า
และสิ่งที่หวังไว้ก็สมปรารถนา เธอได้ทำงานที่นี่จริงๆ ซึ่งเธอก็ทำมาได้เกือบ6เดือนแล้ว เพียงแค่เห็นเงาของเขาเพียงฝันก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ยามเย็นหลังเลิกงานหญิงสาวก็รีบตรงดิ่งกลับไปที่บ้านเพื่อไปช่วยแม่เธอเก็บร้านยำมะม่วงสูตรเด็ดที่ใคร ๆ ต่างก็เลื่องลือและมีบ่อยครั้ง ที่พี่ๆในบริษัทมักแวะเวียนมาทิ้งออเดอร์ไว้ จนเธอต้องหิ้วถุงพะรุงพะรังมาทำงานแทบทุกเช้า
“มาแล้ว ๆ รอฝันนานไหม ขอโทษนะที่ฝันมาช้า รถติดอ่าแม่”
ยังไม่ทันที่จะวางกระเป๋าเธอก็รีบเอ่ยปากแก้ตัวกับคนเป็นแม่แล้วเดินไปโอบกอดด้านหลังออดอ้อนราวกับเด็กน้อย
“โอ้ย ยัยฝันแม่จั๊กจี้ปล่อยเลย เห็นไหมว่าแม่กำลังยำมะม่วงปลากรอบให้กับคุณศจีอยู่”
รำพึงหันไปเอ็ดลูกสาวแล้วหันไปเอ่ยขอโทษหญิงวัยกลางคนซึ่งแต่งตัวภูมิฐานกำลังยืนส่งยิ้มมาให้ด้วยความเอ็นดู
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ถือ เห็นแบบนี้แล้วก็อยากมีลูกสาวมาอ้อนบ้าง มีลูกชายคนเดียวก็เอาแต่ทำงาน นาน ๆ จะเจอหน้ากันที”
“ป้าจีมีลูกชายด้วยเหรอคะ รู้จักกันมาเป็นปีไม่เห็นเล่าให้ฝันฟังเลย”
ใบหน้าอวบอิ่มหันไปทำหน้าแป้นแล่นจนศจีอดขำไม่ได้ แต่ทว่าเพียงฝันถึงกับร้องโอ๊ยเมื่อโดนแม่แจกมะเหงกไปหนึ่งที ที่เธอเสียมารยาทกับลูกค้าระดับวีไอพี
“อย่าไปดุแกเลยรำพึง ฉันไม่ถือหรอก ป้ามีลูกชายจ๊ะ ถามทำไมเหรอหรือว่าอยากสมัครมาเป็นลูกสะใภ้” หญิงวัยกลางคนเอ่ยแกมหยอก
“ได้เหรอคะ ถ้างั้นเดี๋ยวหนูไปสู่ขอเลยนะคะ สินสอดให้เป็นกินยำมะม่วงฟรีตลอดชีวิตเลย ดีไหมคะ?”
เพียงฝันหยอกเย้าด้วยความสนุกสนานสร้างเสียงหัวเราะให้กับศจีอยู่ไม่น้อย เธอรู้สึกชอบและเอ็นดูหญิงสาวอยู่ไม่น้อยตั้งแต่แรกที่เห็น แต่พอเหลือบดูป้ายพนักงานที่ห้อยติดคอเพราะเพียงฝันลืมถอดออกก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“หนูฝันทำงานอยู่ที่SG FOODเหรอ”
“ใช่ค่ะ ทำอยู่แผนกต้อนรับค่ะ”
“หนูไม่แปลกใจที่ป้ารู้จักบริษัทนี่เหรอ” ศจีมองหน้าหญิงสาวเพื่อรอคำตอบ
“ไม่เลยค่ะ ใคร ๆ ก็ต้องรู้จักที่นี่อยู่แล้วเพราะมีโฆษณาตามทีวีหรือโซเชียลออกบ่อยค่ะ”
เพียงฝันตอบไปก็หยิบจับช่วยคนเป็นแม่เอาของใส่ถุงให้ลูกค้า หญิงสาวยกมือไหว้ร่ำลาเมื่อมองเห็นรถที่ศจีนั่งประจำมาจอดรอรับอยู่ถนนฝั่งตรงข้ามนานแล้ว
“แม่ แล้วยัยฟ้ายังไม่กลับจากโรงเรียนอีกเหรอ นี่ก็เย็นมากแล้วนะ”
หลังจากที่ลูกค้าคนสุดท้ายเดินออกจากร้านไปและเธอก็ช่วยคนเป็นแม่เก็บร้านเกือบเสร็จเหลือบมองดูนาฬิกาบนข้อมือก็เห็นว่าล่วงเลยเวลาเลิกเรียนมานานแล้ว
“ฟ้าอยู่นี่ค่ะ เพิ่งมาถึง”
เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มสวมชุดมัธยมปลายเดินถือกระเป๋าเหงื่อท่วมตัวตะโกนบอกมาแต่ไกลเพราะเธอได้ยินแว่ว ๆ เหมือนกำลังเอ่ยถึงตนเองอยู่
“แม่ ฝันถามจริงๆเถอะ ฝันกับยัยฟ้านี่พ่อเดียวกันไหม ทำไมน้องสาวหนูมันสวยขนาดนี้เนี่ยแล้วดูฝันสิ อย่างกับตุ่มเดินได้”
เพียงฝันหันไปถามคนเป็นแม่ พร้อมกับยื่นมือไปหยิกแก้มน้องสาวด้วยความหมั่นเขี้ยว เพียงฟ้าถึงกับร้องโอ้ยออกมาแล้วตีไปที่แขนพี่สาวเบา ๆ
“ฟ้าเจ็บนะพี่ฝัน ถามแบบนี้อีกล่ะ ก็ดูพี่ฝันดิ กินเก่งอย่างกับนักแข่งกินจะไม่ให้อ้วนได้ไง”
“ก็จริงของน้องมัน ชาวบ้านเขากินกันทีละจาน แต่แกกินทีละหม้อ”
รำพึงหันไปพูดสำทับลูกสาวคนเล็กแล้วส่ายหัวให้ เพียงฝันจึงเข้ามาเกาะแขนคนเป็นแม่
“ก็ใครบอกให้แม่ทำกับข้าวอร่อยล่ะคะ ฝันเสียดายของอ่า”
“แบบนี้ทุกทีแล้วก็บ่นว่าตัวเองอ้วน”
“พูดแล้วมาย้อน ว่าแต่แกเถอะ ที่วันนี้มาช้า ไปรวมกลุ่มกับเพื่อนปั่นวิววงGET7มาใช่ไหม ฉันรู้นะ”
คราวนี้เพียงฝันรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีแล้วหรี่ตาจ้องจับผิดน้องสาว เพราะเธอรู้ดีว่าเพียงฟ้าชอบนักร้องเกาหลีวงนี้มาก ๆ แม้ปีที่แล้ววงนี้จะประกาศหมดสัญญากับค่ายเพลงเก่าแต่พวกเขาก็ให้สัญญากับแฟนคลับว่าจะกลับมาแล้วพวกเขาก็กลับมาจริง ๆ พร้อมกับอัลบั้มใหม่และสังกัดค่ายเพลงใหม่
“ป้าไก่คะ ฝันรบกวนดูตาหนูสักครู่นะคะ”เพียงฝันยื่นหนูน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มเพิ่งคลอดได้สามเดือนกว่าให้กับป้าแม่บ้าน ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับอดีตนางเอกชื่อดังอย่างลิตาที่มาหาเธอถึงบ้าน“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คุณลิตา”“ ค่ะ ก็นับตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น ฉันก็บินไปอยู่ต่างประเทศเพิ่งกลับมาไม่กี่วันก่อน” หญิงสาวยิ้มให้พร้อมกับยกน้ำตรงหน้าขึ้นดื่ม“ฝันสียใจเรื่องลูกของคุณด้วยนะคะ” ในฐานะคนเป็นแม่เหมือนกันหล่อนย่อมเข้าใจดีว่ามันรู้สึกอย่างไร“ขอบคุณค่ะ ที่ลิตามาหาคุณวันนี้ก็เพราะอยากจะมาขอโทษเรื่องที่ผ่านมา ทำให้คุณกับวินเข้าใจผิดจนเกือบพรากพ่อลูกกันแล้ว”หลังจากที่เกิดเรื่องวันนั้นเธอก็รับรู้ว่าเพียงฝันตั้งท้องลูกของอนาวินจากการันต์ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดบาปที่คิดทำอะไรเอาความสะใจเป็นที่ตั้ง แต่สุดท้ายบทเรียนที่เธอได้รับมันก็สมควรแล้วขณะที่สองสาวคุยกันอยู่นั้นร่างสูงของอนาวินก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาจากด้านนอกเมื่อได้ยินป้าไก่พูดว่าลิตามาหาเพียงฝัน“วิ่งหน้าตื่นเข้ามาเลยนะคะวิน ลิตาไม่ทำอะไรเมียคุณหรอกค่ะ”ดวงหน้าหวานยิ้มรับเมื่อเห็นเพื่อนทำสีหน้าเหมือนว่าตนจะมาทำร้ายเมียก็อดขำไม่ได้“คุณลิตาเขามา
จากวันเลื่อนเป็นสัปดาห์อนาวินก็ยังคงปักหลักอยู่ที่ต่างจังหวัดเพื่อที่จะง้อเมียให้กลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม โดยที่ตัวเองก็เทียวบินขึ้นบินลงเพื่อไปประชุมกับบอร์ดผู้บริหาร“หนูฝันเอ้ย เสร็จหรือยัง เดี๋ยวจะไปไม่ทันพระฉันท์เช้านะ”เสียงผู้เฒ่าผู้แก่สองสามคนมาตะโกนเรียกเพียงฝันอยู่หน้าบ้านทำให้อนาวินที่กำลังง่วนอยู่กับการเซ็นต์เอกสารต้องรีบวางปากกาแล้ววิ่งออกมา“คุณยายจะพากันไปไหนเหรอครับ”“ไปวัดจ้า วันนี้วันพระใหญ่” คุณยายใจดีหันกลับมาตอบด้วยท่าทีเป็นมิตร“ผมไปด้วยได้ไหม” อนาวินกระตือรือร้นเดินเข้าไปคว้าตะกร้าจากมือเพียงฝัน“ไม่ได้” เธอปฏิเสธเสียงห้วน“คิดว่าห้ามผมได้เหรอ” เขายิ้มกริ่ม “มาครับคุณยายผมช่วยถือ” เขาไม่สนใจคำปฏิเสธของคนเจ้าเนื้อที่ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ทางด้านหลังเสียด้วยซ้ำบนศาลาใหญ่ผู้คนจากทั่วทั้งหมู่บ้านต่างมาทำบุญเช้านี้กันอย่างคับคั่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ร่างสูงเป็นตาเดียว จนกระทั่งมีป้าคนหนึ่งใจกล้าเอ่ยถามขึ้นมา“หนูฝันผู้ชายที่มาด้วยใช่สามีหรือเปล่า เห็นเขาลือกันทั้งหมู่บ้าน” ผู้คนบนศาลาต่างเงียบเพื่อรอฟังคำตอบราวกับกำลังลุ้นจับฉลากรางวัลป
ท่ามกลางสายตาผู้คนอนาวินก็ยังคงโอบกอดร่างกลมตรงหน้าไม่ยอมปล่อย ชายหนุ่มยอมรับว่าตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาคิดถึงผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหนความอึดอัดทำให้เพียงฝันขืนตัวแล้วผลักร่างสูงออกจนเจ้าตัวเซถลาเล็กน้อยแต่ยังดีที่อนาวินดึงตัวเธอเอาไว้ได้“ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวลูกก็เป็นอะไรไปหรอก” เขาดุเล็ก ๆ แต่แววตาแฝงไปด้วยความเป็นห่วง“คุณมาที่นี่ทำไม ฝันว่าเราไม่ควรจะเจอกันอีกเสียด้วยซ้ำ”“ที่มาหาเพราะคิดถึงคุณกับลูก” เขาตอบด้วยความสัตย์จริง“เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของคุณ กลับไปเถอะ”“จะไม่ใช่ได้ยังไงคุณทำเองคนเดียวไม่ได้หรอกนะ อย่าทำแบบนี้เลยนะฝัน ยังไงผมก็เป็นพ่อของลูกเรานะ”...ลูกของเราอย่างนั้นเหรอ ตลกสิ้นดี“คุณกล้าใช้คำว่าลูกของเราทั้งที่ก่อนหน้านี้คุณบอกกับคุณลิตาว่าจะรับเป็นพ่อของลูกเธอแล้วขอหย่ากับฉันเนี่ยนะ”หญิงสาวยกยิ้มเยาะทั้งเจ็บทั้งเสียใจกับสิ่งที่เธอได้เจอมา“ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าคุณท้องนี่ คุณไม่ยอมบอกอะไรผมสักอย่าง”“แล้วคุณล่ะ เคยสนใจฉันบ้างหรือเปล่า อ่อ ลืมไปเราแต่งงานกันเพราะสัญญาที่คุณสร้างขึ้นมานี่นา ก่อนหน้านี่คุณอยากจะหย่ากับฉันใจแทบขาดแล้วตอนนี้จะมาเรียกร้องอะไร เราสองคนไม่มีอะไรเก
หกเดือนผ่านไป...“ท้องได้กี่เดือนแล้วนังหนู แล้วผัวเองไปไหน”มันยังคงเป็นคำถามเดิม ๆ ซ้ำ ๆที่เพียงฝันยังคงต้องตอบจากคนที่อาศัยอยู่หมู่บ้านเดียวกันเธอก็ยังคงยิ้มให้เหมือนเคย...ไร้ซึ่งคำตอบ...แต่พวกเขาก็มีความพยายามดีเหลือเกินที่ยังคงสอบถามเรื่อย ๆ แม้จะรู้ว่าไม่ได้คำตอบจากเธอ พอเธอไม่ได้บอกก็นำเรื่องราวไปใส่สีตีไข่แล้วบอกต่อๆ กันไปว่าเธอปล่อยให้ตัวเองท้องจนไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็กแรก ๆ เธอก็เคืองจนอยากจะตามไปถอนหงอกถึงบ้านแต่มาคิดดูแล้วมันก็เป็นเรื่องปกติของคนต่างจังหวัดที่มักจะจับกุมนินทากันเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วมืออวบลูบหน้าท้องที่นูนออกมาไม่มากเพราะเป็นท้องแรกจึงไม่ค่อยโตเสียสักเท่าไร เจ้าตัวเล็กคงรับรู้ว่าเธอกำลังลูบท้องถึงตอบสนองด้วยการถีบเสียยกใหญ่“กลับมาแล้วเหรอคะแม่ ฝันกำลังจะขับรถออกไปตามพอดีเลย ไม่เห็นแม่กลับมาสักที”“จะไปตามทำไมกำลังท้องกำลังไส้แม่ไม่อยากให้แกขับรถมันอันตราย” รำพึงเอ็ดคนเป็นลูกที่แม้ว่าท้องกำลังโตแต่ก็ยังทำตัวคล่องแคล่วเหมือนตัวเองไม่ได้มีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้อง“ก็ฝันเป็นห่วงแม่นี่จ๊ะ ดูสิแก่ขนาดนี้ยังต้องทำงานแถมยังมีฝันกับลูกมาเป็นภาระอีกต่างหาก