ตอนที่ 1 บังคับแต่ง

“ไม่นะคะคุณพ่อ ยังไงพิมพ์ก็ไม่แต่ง พิมพ์มีคนรักอยู่แล้ว พิมพ์ไม่ยอมค่ะ”

พิมพ์ชนก ศิริวงศ์ไพโรจน์ ลูกสาวคนโตของบ้านปฏิเสธบิดาบังเกิดเกล้าเสียงแข็ง อยู่ๆ คุณจุมพล คุณพ่อของเธอก็มาบอกว่าจะให้เธอแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนตัวเอง ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้ากันไม่เคยรู้จักกัน อยู่ๆจะให้มาแต่งงานกันอยู่กินกันเป็นสามีภรรยาเธอรับไม่ได้ ที่สำคัญเธอมีคนรักอยู่แล้วถึงแม้อิทธิพลคนรักของเธอ จะเป็นแค่อาจารย์สอนมหาวิทยาลัยธรรมดาฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวยเหมือนที่บ้านของเธอ แต่อิทธิพลกับเธอก็คบหาดูใจกันมานานหลายปีตั้งแต่ตอนที่เธอเรียนปริญญาตรี จนตอนนี้เธอเรียนจบปริญญาโทและมาช่วยบริหารงานที่บริษัทกับ คุณพ่อของเธอ

“ไม่แต่งไม่ได้ยัยพิมพ์ ถึงแกจะมีคนรักอยู่แล้วก็ไปเลิกกับมันซะ อาจารย์มหาลัยจนๆ คนนั้นน่ะ พ่อไม่เห็นด้วย”

คุณจุมพลเสียงดังใส่ลูกสาวทันที ส่วนพิมพ์ชนกตกตะลึงอ้าปากค้าง เธอไม่คิดว่าบิดาของเธอจะรู้เรื่องเธอกับแฟนหนุ่ม เธอตั้งใจว่าอีกสักเดือนสองเดือนถึงจะบอกบิดาเรื่องของเธอกับอิทธิพลแฟนหนุ่ม เพราะถ้าบอกตอนนี้เธอกลัวว่าบิดาของเธอจะกีดกัน

“แกรีบไปเลิกกับมันซะ ไม่ใช่ว่าพ่อรังเกียจอะไรแฟนแกหรอกนะ แต่พ่อจำเป็นต้องให้แกแต่งกับลูกของลุงอาทิตย์เพราะเขามีบุญคุณกับพ่อเค้าช่วยเรื่องธุรกิจ เรามีวันนี้ได้เพราะลุงอาทิตย์นี่แหละ เค้าเคยช่วยเหลือพ่อไว้ถึงเวลาที่เราต้องทดแทนเขาแล้ว เอาเป็นว่าอาทิตย์หน้าแกเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวและแต่งงานเลย”

“ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยพ่อ แล้วทำไมเราต้องตอบแทนเค้าด้วยการแต่งงานกับลูกเค้าด้วยล่ะ”

พิมพ์ชนกแย้งผู้เป็นบิดา เพื่อหาทางออกให้กับตัวเองและแฟนหนุ่ม

“ลุงอาทิตย์กับพ่อน่ะแก่แล้ว อายุก็ปูนนี้กันแล้ว ที่สำคัญลุงอาทิตย์สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเลยอยากมีหลานก่อนตาย แต่ตานิลลูกชายก็มัวแต่ทำงานไม่ยอมแต่งงานสักที พอลุงมาปรึกษาพ่อและทาบทามลูกให้ไปเป็นลูกสะใภ้เขาไง ลูกคงเข้าใจพ่อนะยัยพิมพ์”

“พ่อ คือพิมพ์ …”

“คุณผู้ชายคะ มีคนมาขอพบค่ะ” ป้าชื่นแม่บ้านเก่าแก่ของบ้านเข้ามาบอกเจ้านาย ที่ตอนนี้เจ้านายอย่างคุณจุมพลกับคุณหนูพิมพ์กำลังคุยกันค่อนข้างเครียด

“ใครอีกล่ะ ไม่น่าจะมีใครมาหานะ ไปเชิญเค้าเข้ามาเลยพี่ชื่น”

คุณจุมพลบอกแม่บ้านรุ่นพี่ที่อยู่ด้วยกันมานาน สักพักป้าชื่นก็พาแขกเข้ามาพบเจ้าของบ้าน

“สวัสดีครับ สุดหล่อ สุดสวย” เมื่อแขกที่มาขอพบเจ้าของบ้านก็เปิดหมวกบัคเก็ตกับเสื้อฮู้ดที่พลางใบหน้าไว้ออก

“ตาพรีน มาได้ไงลูก” “ตาพรีน”

ทั้งสองพ่อลูกตกใจและดีใจกับการปรากฎกายของแขกที่ป้าชื่นพาเดินเข้ามา พรีน หรือ นาย พีรฉัตร ศิริวงศ์ไพโรจน์ ลูกชายคนเล็กของคุณจุมพล น้องชายของพิมพ์ชนก พีรฉัตร ไปเรียนต่อปริญญาตรีและโทด้านการบริหารอาหารและเครื่องดื่มที่ฝรั่งเศสเป็นเวลาหลายปี และไม่ยอมกลับมาเยี่ยมที่บ้าน เพราะปกติคุณจุมพลหรือ พิมพ์ชนกจะเป็นฝ่ายบินไปหาเอง และจะต้องโทรศัพท์คุยกับลูกชายคนเดียวแทบจะทุกอาทิตย์ มีอาทิตย์นี้ที่ยังไม่ได้คุยกัน แต่พอลูกชายมาโผล่ที่บ้านก็เลยตกใจ

พีรฉัตรเดินเยิ้มข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ และพี่สาวด้วยความคิดถึง ก่อนจะนั่งลงที่โซฟา

“ตกลงมาได้ยังไงลูก ไม่เห็นบอกใครให้ไปรับเลย แล้วไม่เรียนหนังสือเหรอ” คุณจุมพลถามลูกชายทันทีด้วยความเป็นห่วง

“พรีนเรียนจบแล้วครับ ที่ไม่ได้บอกใคร เพราะตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์ทุกคนไง เซอร์ไพรส์ไหมอ่ะ”

คุณจุมพล ลูบศีรษะลูกชายคนเล็กของบ้านด้วยความเอ็นดู พีรฉัตร หน้าตาเหมือนกับคุณฉัตรมณี ผู้เป็นมารดา ซึ่งเป็นภรรยาสุดที่รักของคุณจุมพลที่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งร้ายตั้งแต่พีรฉัตรยังเล็ก ก่อนเสียชีวิตคุณฉัตรมณีได้ฝากฝังให้สามีดูแลลูกทั้งสองคน โดยเฉพาะพีรฉัตรที่ถูกขอร้องเป็นพิเศษเพราะคุณฉัตรมณีไม่ได้อยู่เลี้ยงดูจนโตเหมือนพิมพ์ชนก ไม่ให้บังคับลูกอยากเรียนอะไรให้สนับสนุน นับว่าคุณฉัตรมณีได้ทิ้งตัวแทนเธอไว้จริงๆ นอกจาก พีรฉัตรจะมีรูปร่างหน้าตาคล้ายมารดาผู้ให้กำเนิดแล้วความชอบนิสัยใจคอยังคล้ายมารดาผู้ล่วงลับไปอีก เพราะพีรฉัตรชอบการทำอาหารมาก ถึงขั้นกล้าขอผู้เป็นพ่อเรียนคหกรรมและขอไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสตั้งแต่เริ่มโต ซึ่งคุณจุมพลก็ต้องจำใจให้บุตรชายคนเดียวไปเพื่อตามความฝัน

ไม่เจอหน้ากันนานเพราะช่วงนี้คุณจุมพลไม่ค่อยว่าง ตอนนี้เด็กหนุ่มอย่างพีรฉัตร ได้โตขึ้นอย่างมากยิ่งโตยิ่งเหมือนมารดา ใบหน้าของลูกชายคนเดียวกลับสวยหวาน ขนตายาวดกงอน จมูกโด่งรับกับริมฝีปากสีชมพูจิ้มลิ้ม ผมยาวที่โดนมัดไว้ด้วยหนังยางปล่อยปอยผมลงมาข้างแก้มใส สีผมที่โดนทำให้เป็นน้ำตาลอ่อนแบบแฟชั่นสะดุดน่ามอง ร่างเพรียวบางของพีรฉัตรนมส่วนแต่ไม่อ้อนแอ้น ไหนจะผิวขาวเนียนนั่นอีก มองเผินๆ บางคนนึกว่าเป็นผู้หญิง แต่ถึงรู้ว่าเป็นผู้ชายก็ยังมีทั้งผู้ชายผู้หญิงมาจีบ โดยส่วนมากจะเป็นผู้ชายแต่พีรฉัตรก็ยังไม่ได้คบใครเป็นแฟน เพราะอยากรีบเรียนให้จบจะได้กลับมาอยู่ที่เมืองไทย

“พี่พิมพ์ คนสวยของน้อง ไม่ได้เจอกันนาน มาให้น้องกอดหน่อยให้หายคิดถึงหน่อย”

น้องชายเดินเข้าไปหาพี่สาวคนเดียวที่ยืนอ้าแขนรับอย่างคิดถึง พลางหอมแก้มของพี่สาวคนสวยก่อนที่แก้มเนียนจะโดนคนพี่หอมกลับ

“สรุปว่า ตอนนี้ลูกเรียนจบแล้วใช่ไหมพรีน”

“ใช่ครับคุณพ่อ พรีนจะกลับมาเป็นชาวเกาะให้พ่อกับพี่พิมพ์เลี้ยงแล้ว เตรียมตัวกระเป๋าฉีกได้เลย”

“จริงนะ ห้ามหนีพ่อกับพี่ไปไหนอีกนะ คิดถึงจะแย่เด็กดีของพี่”

“ไหน ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนามา มีอะไรมาฝากพ่อมั่ง”

“เยอะแยะเลย อยู่ในกระเป๋าเดี๋ยวพรีนขึ้นห้องไปรื้อให้”

สามคนพ่อลูกคุยกันถามไถ่ชีวิตกันให้หายคิดถึง จนถึงเวลาทานอาหารเย็น

“หิวยังลูก ป้าชื่นทำกับข้าวเสร็จแล้วไปกินกันเถอะ ป่ะ เดี๋ยววันหลังพ่อต้องได้ยิมฝีมือเชฟคนเก่งแล้วนะ”

คุณจุมพลพาลูกๆ ลุกไปทานข้าวที่โต๊ะอาหารที่ป้าชื่นให้เด็กๆ ทำกับข้าวเยอะเป็นพิเศษ เพื่อต้อนรับการกลับมาของคุณหนูพรีนของแกที่แสนจะคิดถึง

“โห ป้าชื่น กับข้าวเยอะจังน่าทานทั้งนั้นเลย อยู่โน่นคิดถึงฝีมือป้าชื่นจะแย่” คุณหนูหน้าหวานของป้าชื่นตาโตเมื่อเห็นกับข้าว

“จริงหรือเปล่าคะคุณหนูพรีน ป้าชื่นเกรงว่าจะติดใจอาหารฝรั่งจนลืมอาหารป้าชื่นมากกว่า”

คุณหนูพรีนของป้าชื่นเดินไปกอดเอวแม่บ้านเก่าแก่ที่เลี้ยงดูตัวเองมาตั้วแต่เด็กอย่างออดอ้อน

“ใครจะลืมฝีมือทำกับข้าวที่อร่อยที่สุดของแม่ชื่นนางรำล่ะครับ ไม่ได้หากินได้ง่ายๆ ต้องมากินที่บ้านคุณจุมพล ศิริวงศ์ไพโรจน์ เท่านั้น ฟอดดด” พูดเสร็จก้มลงหอมแก้มแม่บ้านที่ตัวเองนับถือเหมือนแม่

“พูดให้คนแก่ดีใจเล่นอีกแล้ว ทูนหัวของป้าชื่น ไปนั่งทานข้าวค่ะ เดี๋ยวป้าจะให้เด็กๆ ตักข้าวให้”

“ทานข้าวเสร็จแล้วก็ขึ้นไปพักผ่อนนะตาพรีน” คุณจุมพลบอกลูกชาย เพราะเขาต้องการที่จะคุยกับลูกสาวเรื่องงานแต่งที่จะมีในอาทิตย์หน้าต่อ

“ครับผม สุดหล่อของพรีน งั้นลูกไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะครับ ง่วงและเพลียมากเลย ไปนะครับคุณพ่อ พี่พิมพ์”

ฟอดดดดด ก่อนไปพีรฉัตรก็หอมแก้พ่อกับพี่สาวแล้วเดินไปพักต่อ

“พ่อ ผมขอทำงานก่อนไม่ได้เหรอผมยังไม่อยากแต่งเมียตอนนี้”

“ไม่ได้ แกต้องรีบแต่ง แกก็รู้นี่เจ้านิลว่าพ่อแก่แล้วอาจจะอยู่กับแกได้อีกไม่นาน ก่อนตายพ่อก็อยากจะอุ้มหลานสักครั้ง”

“มาตงมาตาย อะไรล่ะพ่อ พ่อยังหนุ่มยังแน่นเตะปี๊บดังขนาดนี้ อยากอุ้มหลานก็ยัยน้ำลูกพี่นันท์นั่นไง นั่นก็หลานพ่อ ถ้าอยากมีเยอะๆ ก็ไปบอกพี่นันท์ผลิตออกมาอีก”

นิลกาฬ ธีรวัฒนาวัฒน์ คุณหมอศัลยแพทย์หนุ่ม พ่วงตำแหน่งเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่รับช่วงบริหารต่อจากบิดา กำลังถกกับคุณอาทิตย์ผู้เป็นพ่อเรื่องที่พ่อจะบังคับให้เขาแต่งงาน

“มันไม่เหมือนกัน อ่ะ เอาเป็นว่าพ่ออยากเป็นปู่ พ่ออยากอุ้มลูกแกบ้าง”

“งั้นเดี๋ยว ผมไปเด็กหลอดแก้วแล้วคนมาอุ้มบุญเอาแล้วกัน”

“ไม่ต้อง รอแกอีกชาติหน้า พ่อก็ยังไม่ได้อุ้มหลานหรอก พ่อจัดการหมดแล้ว หาคนมาแต่งงานกับแกได้แล้ว”

“ฮ้าาาา ไม่เอานะพ่อ พ่อจะให้ผมแต่งงานอยู่กินกับคนอื่นโดยไม่รู้จักกันน่ะหรือ เดี๋ยวก็เลิกกัน แล้วลูกที่ออกมาล่ะ มีปมด้อยอีก พ่อแม่แยกทางกัน พ่อไม่สงสารหลานเหรอ”

“แล้วแกจะเอายังไง มัวแต่ทำงาน แฟนก็ไม่มี พอแก่มาแกก็ต้องมาอยู่คนเดียว”

“สรุปว่ากลัวลูกแก่ตายคนเดียวใช่ไหมเนี่ย ถ้าผมชอบผู้ชายพ่อก็ไม่มีหลานปู่ให้นะ”

“ถ้าเป็นอย่างงั้น พ่อก็จะยอมให้แกกับเมียผู้ชายหรือผัวผู้ชายของแกไปหาคนอุ้มบุญก็ได้ ตกลงว่าแกมีแฟนเป็นผู้ชายเหรอ”

“เปล่าหรอกพ่อ ผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ที่สำคัญลูกชายพ่อน่ะโพผัวครับ ไม่มีทางเป็นเมียใคร”

“ไม่รู้ล่ะ นึกว่าแกอยากเป็นเมีย”

“อ้าว พ่อ ดูยังไงลูกชายพ่อออกจะแมน”

“ไม่รู้ละ พ่อพูดจริงๆ นะนิล พ่อจะให้แกแต่งงาน พ่อหาเจ้าสาวมาให้แกแล้ว ลูกสาวลุงพลเพื่อนพ่อเอง พ่อจะได้สบายใจว่าแกจะมีคนดูแล”

“พ่อรู้ได้ยังไงว่าเขาจะดูแลผมได้ เขาอาจจะมีคนรักอยู่แล้วก็ได้”

“ไม่รู้ล่ะ อาทิตย์หน้าแกรอเป็นเจ้าบ่าวเลย ฉันตกลงกับฝั่งเจ้าสาวแล้ว”

“ไม่ได้นะพ่อ อาทิตย์หน้าผมมีธุระต้องไปประชุม………”

“ไปยกเลิกการประชุม ไม่งั้นก็ให้ใครไปแทนก็ได้ วันศุกร์หน้าแกต้องเข้าพิธีแต่งงาน”

“พ่อออออ”

“ถ้าแกไม่แต่งงานนะ พ่อจะไม่ให้แกเป็นหมอผ่าตัดอีก ให้แกทำหน้าที่บริหารอย่างเดียว”

คุณอาทิตย์ผู้เป็นบิดาเอาจุดอ่อนของลูกชายสุดหล่อมาขู่ เพราะเขารู้ดีว่า หมอสุดหล่อลูกชายเค้าชอบการเป็นศัลยแพทย์มากกว่าที่จะเป็นผู้บริหาร จะว่าไปตั้งแต่ยกโรงพยาบาลให้ลูกชายไปบริหาร โรงพยาบาลทำกำไรได้เยอะมาก เพราะมีลูกค้าหรือผู้ป่วยที่มารับบริการเยอะขึ้น ไม่รู้ว่าติดใจคุณภาพการบริการ หรือติดใจผู้บริหารสุดหล่อกันแน่ เพราะนิลกาฬลูชายของเขาหล่อมาก นัยน์ตาดำคม ผมดำหยักศก ไหนจะหุ่นสูงเพอร์เฟคที่นายแบบยังอาย เคยมีนิตยสารหลายฉบับมาติดต่อให้นิลกาฬไปเป็นนายแบบให้ แต่โดนคุณหมอสุดหล่อปฏิเสธหมด เพียงเพราะติดงานและไม่อยากออกสื่อ มัวทำแต่งานจนลืมมองหาแฟนจนคนเป็นพ่ออย่างเขาต้องเข้ามาจัดการให้