ตอนที่ 2 เมียตัวแทน

เช้าวันแต่งงาน

ช่วงเช้าที่จัดไว้เป็นพิธีหมั้นของคู่บ่าวสาวที่จัดกันเป็นการส่วนตัวเชิญเฉพาะญาติและเพื่อนสนิทเท่านั้น

ตอนนี้ที่ห้องพักของโรงแรมที่เปิดไว้เป็นห้องแต่งตัวเจ้าสาวกำลังวุ่นวายเพราะเจ้าสาวอย่างพิมพ์ชนกหายไปจากห้อง

“เจอยัยพิมพ์หรือยังป้าชื่น”

“ไม่เจอะเลยค่ะ คุณผู้ชาย ป้าให้เด็กๆเดินหาในห้องน้ำกับที่ต่างๆ แล้วค่ะ เอายังไงดีคะ”

“ตาพรีน ติดต่อพี่พิมพ์ได้ยังลูก”

“ไม่ได้ครับคุณพ่อ พี่พิมพ์ปิดเครื่อง”

“คุณผู้ชายคะ เมื่อสักครู่มีคนเอาอันนี้มาฝากไว้ให้คุณผู้ชายค่ะ”

ป้าชื่นยื่นซองจดหมายสีขาวที่เพิ่งรับมาให้คุณจุมพลด้วยมืออันสั่นเทา คุณจุมพลรับเปิดซองจดหมายอ่านทันที

ถึง คุณพ่อที่เคารพรักของลูก

ก่อนอื่นลูกต้องกราบขออภัยคุณพ่อด้วยนะคะที่พิมพ์ตัดสินใจหนีการแต่งงานในครั้งนี้ ลูกทำใจไม่ได้ที่จะต้องแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าและไม่ได้รัก รวมถึงต้องหักหลังสามีและลูกน้อยที่อยู่ในท้อง ลูกขอโทษที่ทำให้คุณพ่อเสื่อมเสียชื่อเสียง หวังว่าคุณพ่อจะให้อภัยลูกสาวคนนี้ที่ทำผิด ถ้าลูกมีบุญวาสนาจะพาหลานกลับมากราบคุณตา คุณพ่อรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

รักและเคารพคุณพ่อเสมอ

พิมพ์

“โธ่ ยายพิมพ์”

คุณจุมพลหัวใจแทบแตกสลาย เมื่อรู้ว่าลูกสาวตัดสินใจหนีงานแต่งงานเพราะกำลังตั้งท้องลูกน้อยอยู่ นี่เขากำลังจะเป็นคุณตาโดยที่ยังไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าหลานเลย ทำให้คุณจุมพลรู้สึกผิดกับลูกสาว อยากจะขอโทษลูกก็ติดต่อลูกไม่ได้

แล้วงานแต่งงานครั้งนี้ละ เค้าจะต้องจัดการยังไง จะบอกเพื่อนรักยังไงว่าเจ้าสาวหนีไปแล้วพร้อมลูกน้อยในครรภ์แล้ว

“ฮัลโล อาทิตย์มึงว่างคุยหรือเปล่า กูมีเรื่องจะปรึกษา”

………

“จะเอาอย่างนั้นเลยเหรออาทิตย์ เราสองคนไม่ได้บังคับลูกเราเกินไปใช่ไหมนะ แล้วลูกเราจะยอมไหม”

“เอาอย่างนี้แหละกูว่า เจ้านิลไม่น่าจะมีปัญหาอะไร กูเคยถามลูกแล้ว” ตอนนี้คุณอาทิตย์กับคุณจุมพลสองเพื่อนรักกำลังแอบมาปรึกษากันก่อนที่จะถึงฤกษ์หมั้น

“เพราะถ้าไม่ทำอย่างนี้นะ คนอื่นหรือนักข่าวเค้าก็ต้องสงสัยว่าทำไมถึงยกเลิกงานแต่งงาน ที่สำคัญเค้าจะขุดคุ้ยเรื่องยัยหนูพิมพ์ท้องก่อนแต่งอีก หรือมึงว่าไง”

“เดี๋ยวกูต้องถามตาพรีนก่อนว่ะ ว่าจะว่ายังไง แต่ถ้าลูกกูไม่โอเค กูก็คงต้องงยอม บอกตรงๆ กูไม่กล้าบังคับเด็กมันแล้วว่ะ เดี๋ยวเกิดลูกกูหนีไปอีกคนแย่เลย แต่ว่าลูกมึงยอมแน่นะ”

“เออ เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงไปคุยกับลูกมึงก่อนเถอะ”

“ยังไงกูก็ขอโทษมึงด้วยนะเพื่อน เลยเดือดร้อนกันเลย”

“กูนีแหละผิดเองที่อยากให้ลูกมีครอบครัว เลยเดือดร้อนลูกมึงเลยหนีเลย มึงได้เรื่องยังไง บอกกูด้วยนะ เรามีเวลาอีกเกือบสองชั่วโมงที่จะจัดการ กว่าจะถึงฤกษ์หมั้น”

“แล้วพรีนว่ายังไงลูก พ่อแล้วแต่พรีนเลยถ้าพรีนไม่โอเค พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร”

“พรีนตกลงครับคุณพ่อ เดี๋ยวพรีนเป็นตัวแทนของพี่พิมพ์เอง ถ้าฝั่่งโน้นเค้าไม่ได้ว่าอะไร”

พีรฉัตรค่อนค้างคิดหนัก พอเรียนจบอุตส่าห์กลับมาเซอร์ไพรส์พ่อกับพี่สาว แต่โดนเซอร์ไพรส์กลับเพราะหลังจากนั้นไม่ถึงอาทิตย์พี่สาวโดนจับแต่งงาน ยังไม่ทันได้แสดงความยินดีกับพี่สาวเลย ก็เลยเซอร์ไพรส์กลับเพราะพี่สาวหนีการแต่งงานและที่สำคัญพี่พิมพ์ท้อง พอไม่มีเจ้าสาวพ่อของเขาก็มาขอให้เขาเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาว เพราะเกรงว่าถ้ายกเลิกงานแต่งกลัวนักข่าวและแขกจะอยากรู้ว่าเจ้าสาวหายไปไหนอาจจะไปขุดคุ้ยจนรู้ว่าพี่พิมพ์หนีงานแต่งเพราะท้องก่อนแต่งกับคนอื่น แต่ถ้าเขาเข้าพิธีแต่งงานเป็นเจ้าสาวแทนก็จะแก้ปัญหานี้ได้ แต่อันนี้พ่อบอกว่าแล้วแต่เขา ถึงพ่อไม่บังคับแต่ถ้าเค้าไม่ช่วย พ่อและพี่สาวเดือดร้อนแน่ เขาคงต้องยอมแต่งงานกับเจ้าบ่าวของพี่สาวแทน

“งั้น พรีนตกลงครับคุณพ่อ แต่ถ้าแต่งแล้วอยู่ด้วยกันไม่ได้พรีนขอหย่าได้ใช่ไหมครับ”

“ได้ซิลูก พ่อขอบใจน้องพรีนมากนะที่ช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้บ้านเรา งั้นพรีนไปแต่งหน้าเลยนะ เดี๋ยวพ่อจะให้คนไปเตรียมชุดมาให้ และโทรบอกทางฝั่งลุงอาทิตย์ก่อน”

นิลกาฬถึงกับหัวเสีย ถึงแม้เค้าจะไม่เต็มใจในการแต่งงานในครั้งนี้ แต่พอถึงวันแต่งจริงๆ กลับโดนเจ้าสาวทิ้ง และโดนเปลี่ยนตัวเจ้าสาวกะทันหันเปลี่ยนจากเจ้าสาวผู้หญิงเป็นผู้ชายแทน กลุ้มใจนี่เค้าต้องมีเมียเป็นผู้ชายจริง ๆ หรือเนี่ย เค้าแค่พูดเล่น ๆกับพ่อเองนะว่าเค้าจะแต่งกับผู้ชายปากพระร่วงจริงกู พอเจ้าสาวหนีแทนที่จะยกเลิกงานแต่ง ดันมีเมียตัวแทนมาอีก ดีนะที่ได้ให้พ่อตกลงกับฝั่งโน้นแล้วว่าเป็นการแต่งงานกันในนามเพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่เจ้าสาวตัวจริงหนีไปเท่านั้น พอแต่งกันไปสักระยะได้อยู่กันไม่ได้พ่อก็อนุญาตให้เขาหย่ากันได้ อยากจะเห็นหน้าผู้ชายที่อยากมีเขาเป็นผัวจังเลยคิดยังไงยอมมาแต่งงานกับผู้ชาย คงไม่ใช่ผู้หญิงมีงูนะถ้ากะเทยขนาดนั้นเขาไม่โอเคเท่าไร่ขอทำใจก่อนแล้วกัน

พอได้ฤกษ์พิธีหมั้นฝ่ายเจ้าบ่าวก็มานั่งรอทำพิธีแล้ว เหลือพีรฉัตรที่กำลังเดินมาเพื่อเข้าพิธี ฝ่ายเจ้าบ่าวที่ตอนนี้นั่งในใจเดือดปุดๆ ก็เงยหน้ามองฝ่ายเจ้าสาวทันทีที่อีกฝ่ายนั่งลงฝั่งตรงข้ามตน ชายหนุ่มถึงกับโล่งอกที่อีกฝ่ายไม่ใช่สาวสอง ผู้หญิงมีงู แต่กลับกัน เจ้าสาวเค้าเป็นผู้ชายหน้าสวยตาคมขนตายาวงอน หน้าตาดีกว่าที่คิด หรือว่าเพราะฝีมือช่างแต่งหน้ากันแน่ที่แต่งหน้าเจ้าสาวออกมาได้ถูกใจเขาขนาดนี้ ไหนจะผิวที่ขาวเนียนมีออร่า เห็นพ่อบอกว่าเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกแต่ไม่นึกว่านอกจากขาวแล้วยังดูเนียนนุ่มอีก หรือว่าเพราะอยู่ในชุดสูทสีขาวนะถึงได้ทำให้ดูขาวนวลละมุนไปหมด หุ่นก็ดูสูงไม่เท่าเขาน่าจะไม่เกิน175 แต่ดูสมส่วน ไม่ได้อ้อนแอ้นตัวเล็ก อย่างฝ่ายรับสมัยนี้เขาฮิตกัน โดยรวมแล้วก็โอเคถือว่าใช้ได้

ฝ่ายพีรฉัตรพอนั่งลงเพื่อเริ่มพิธีหมั้นตามฤกษ์ ระหว่างที่ผู้หลักผู้ใหญ่ทำพิธีอยู่เค้าก็แอบมองฝ่ายเจ้าบ่าวชั่วคราวของตัวเอง แอบเสียดายแทนพี่พิมพ์เลยว่าที่ผัวพี่พิมพ์หล่อมาก หน้าตาคม จมูกโด่งเป็นสันผมหยกศกสีดำถูกเซ็ตไว้อย่างดี ลำคอตั้งตรง ไหล่กว้างๆ นั่นอีกดูแมนสมชายมาก รูปร่างขนาดนั่งอยู่ยังดูดีเลย เสียอย่างเดียวหน้าเฉยเมยมาก ยิ้มเป็นหรือเปล่าพ่อคุณ

มัวแต่นั่งพิจารณาว่าที่คนที่เกือบจะได้เป็นพี่เขยรู้ตัวอีกทีมือเรียวก็โดนมือหนาเอื้อมมาดึงเข้าหาร่างสูงเพื่อที่เจ้าบ่าวจะได้สวมแหวนให้เจ้าสาว และหลังมือเรียวโดนดึงขึ้นไปประทับริมฝีปากหนาเพื่อให้ช่างภาพและนักข่าวเก็บภาพสวยๆ ช็อตเด็ดๆ ของคู่บ่าวสาว

นั่งจนขาเป็นตะคริวกว่าจะเสร็จพิธีหมั้นในช่วงเช้า ก่อนจะแยกย้ายไปพักก่อนเพื่อฉลองมงคลสมรสในช่วงค่ำ ทำให้ร่างเพรียวถึงกับทรงตัวไม่อยู่ตอนลุกขึ้นเพราะขาชาเป็นตะคริว จนเจ้าบ่าวซึ่งอยู่ใกล้รีบเข้ามาพยุงด้วยความลืมตัว ทำให้ช่างภาพได้เก็บช็อตเด็ดๆ อีกครั้ง

“เอ่อ ขอบคุณครับ”

“ไม่เป็นไร คราวหลังก็ควรจะขยับด้วยเวลานั่งนานๆ เลือดมันจะได้ไหลเวียนดี”

คนเป็นหมอบ่นยาวก่อนที่จะประคองอีกคนให้ไปนั่งบนโซฟาใกล้ๆ กับพ่อเจ้าสาวเอง

“ขอบคุณนะนิล สำหรับทุกอย่าง”

คุณจุมพลเอ่ยกับลูกเขย หลังจากที่รับร่างเพรียวของลูกชายมานั่งข้างตัวเอง ซึ่งนิลกาฬรู้ดีว่าพ่อตาตัวเองไม่ได้แค่ขอบคุณที่ช่วยพยุงคนตัวบางที่โดนตะคริวเล่นงานเมื่อสักครู่ น่าจะรวมถึงที่ยอมแต่งงานกับผู้ชายเพื่อกู้หน้าให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย

“ไม่เป็นไรครับ”

คุยกันไปสักพักฝ่ายบ่าวสาวก็แยกไปพักผ่อนเพื่อที่จะได้เตรียมตัวอีกทีในงานแต่งช่วงค่ำ