เข้าสู่ระบบแชร์
ความจริงกำลังจะปรากฎ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-12-04 19:33:31วันต่อมา…
วุฒิชัยไปพบเพื่อนเก่าสมัยเรียนของเขาที่ร้านอาหาร “เฮ้ยไอ้วุฒิ ทางนี้ๆ” เพื่อนสมัยเรียนชองเขาเรียกซึ่งเขามากับภรรยาและลูกของเขา “ไงวะ เป็นไงบ้างแล้วนี้แกมีลูกแล้วเหรอ?” เขามองดูลูกของเพื่อนเขาเด็กดูน่ารักดีทำให้เขานึกถึงลูกของเขาที่อยู่ในท้องของข้าวฟ่าง “โห้อายุปูนนี้แล้วจะอยู่ทำไม แล้วแกไม่มีเมียไม่มีลูกเหรอ” เกมส์เพื่อนของเขาถามด้วยความสงสัยเพราะอายุล่วงเลยมาเกือบเข้าเลขสามแล้ว “ไม่วะ ฉันยังไม่อยากมีอยู่คนเดียวสบายใจดีไม่ชอบมีพันธะอะไร” คนรักสนุกอย่างเขาคงไม่อยากมีคนมาค่อยสั่งให้หยุดนั่นหยุดนี่ที่สำคัญดขาเจ้าชู้คงหยุดที่ใครไม่ได้ “อย่าบอกนะว่าแกยังรักสนุกอยู่ อายุเยอะแล้วนะหาคนที่จริงจังสักคนเถอะฉันเป็นห่วง” “เออ สั่งอาหารเถอะหิวแล้ว” เขารีบเปลี่ยนเรื่องเพราะลำคาญที่เพื่อนพูดเรื่องนี้ เขามองไปเห็นเพื่อนของเขาดูใส่ใจลูกและรักลูกมากเลยกลับมาดูตัวเองทำให้คิดได้ว่าตัวเองเป็นผู้ชายแบบไหนกันทำผู้หญิงท้องแล้วยังโยนไปให้คนอื่นรับผิดชอบเขาคิดทบทวนอยู่คนเดียวบวกกับมองดูการมีครอบครัวมันก็ดูมีความสุขไม่วุ่นวายแบบที่เขาเป็นอยู่เพนาะแต่ละวันผู้หญิงมีปัญหาหันเพราะเขาไม่เว้นวันเลย หลังจากที่ทานอาหารเสร็จเขาก็กลับมาที่คอนโดของเขาและคิดเรื่องลูกของเขาพ่อแม่เขาเองก็อยากจะอุ้มหลานแล้วด้วย หรือว่าเราจะหยุดและหันมาสร้างครอบครัวดูแลลูกของตัวเองดีนะแต่เราไม่ได้รักกันจะอยู่กันได้เหรอแล้วคุณข้าวฟ่างจะยอมเหรอยิ่งเห็นเรามั่วผู้หญิงขนาดนั้น ปวดหังจัง “ฮัลโหลครับพ่อ” เขากดโทรออกไปหาพ่อของเขาเพื่อที่ต้องการความแน่ใจว่าจะเอายังไงที่ผ่านมาเขาทำตัวแย่มากกระทั่งมาเจอเพื่อนเก่าเพื่อนฐานะไม่ได้ดีแบบเขายังมีความรับผิดชอบกว่าเขาเรื่องนี้ทำให้คิดได้ว่าควรทำให้มันถูกต้องเด็กที่กำลังจะเกิดมาเขาไม่รู้เรื่องเลยทำไมต้องให้เขามีปม “ว่าไงวันนี้ทำไมโทรหาพ่อได้” พ่อเขาถามเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เอาไหนอะไรเลย “คือถ้าผมมีลูกพ่อจะว่ายังไงครับ” เขาถามด้วยเสียงที่เบา “นี่แกไปทำใครท้องละ มีชาติตะกูลหรือป่าวถ้ามีกับคนที่ดีพ่อไม่ว่าหรอกเพราะพ่อกับแม่ก็อยากให้แกมีครอบครัวมีลูกแล้วพ่อแม่อยากอุ้มหลานแต่ถ้ามีกับเด็กที่แกไปมั่วพ่อไม่เอานะ" “โอเคครับแค่นี้แหละ” พูดจบเขาตัดสายทิ้งทันทีเขารีบโทรไปหาข้าวฟ่าง เพื่อที่ต้องการจะรับผิดชอบลูกในท้องเธอเพราะเธอเองก็มีชาติตะกูลดีจะมาทิ้งแบบนี้ไม่ได้ “ฮัลโหลคุณผมมีอะไรจะคุยด้วยว่างรึป่าว” “ว่าไง” เสียงตอบกลับจากปลายสาย “คุณอยู่ไหน ผมจะไปหา” . ใจของเขาสั่นเพราะเขาเองไม่เคยรักใครเลยแม้แต่ตอนนี้เขาก็ไม่ได้รักข้าวฟ่างแต่จำเป็นต้องรับผิดชอบลูก “ทำไมเรื่องด่วนรึป่าวฉันจะไปหาภู” เธอกไลังขับรถเพื่อไปหาภูริทัตเธอพยายามตามตื้อให้เขาเห็นใจเธอแล้วมารับผิดชอบเธอ “มาหาผมก่อน” สิ้นเสียงที่พูดเขาก็ส่งโลเคชั่นไปให้ “คุณคิดว่าฉันมีเวลาว่างนักเหรอมันจำเป็นมากไหมที่ฉันต้องไปหาคุณ” เธอพูดด้วยอาการโมโหเพราะเธอรีบไปหาภูริทัต “เรื่องสำคัญมากรีบมาเถอะ” หลังจากที่ข้าวฟ่างมาถึงก็รีบเดินตรงไปถาม “มีอะไรว่ามาฉันเสียเวลา” “ผมว่าจะรับผิดชอบลูกในท้องคุณเองไม่ต้องไปให้ภูริทัตรับผิดชอบหรอก” เขาพูดด้วยท่าทีที่จริงจังแต่ข้าวฟ่างไม่ต้องการคนแบบนี้มาเป็นพ่อของลูกเธอ “พูดบ้าอะไร คนอย่างคุณเหรอฉันจะเอามาเป็นพ่อของลูกฉัน” เธอพูดพร้อมเบ๊ะปากมองบนเพราะที่ผ่านมาเธอเห็นพฤติกรรมของเขาหมดแล้วว่ามั่วขนาดไหน “นี่คุณแต่นั่นมันลูกผมผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณหรอกแค่อยากรับผิดชอบลูกเฉยๆ” “คนอย่างคุณคิดได้ด้วยเหรอ? ฉันไม่เชื่อหรอกลูกของฉันต้องมีพ่อเป็นภูคนเดียวเท่านั้นแล้วไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้กับฉันอีกฉันไปละเสียเวลาจริงๆ” พูดจบเธอรีบเดินออกไปเลยเพราะเธอรังเกียจเขาด้วยพฤติกรรมที่ผ่านมารวมถึงไม่เคยรักกันคงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ฉันไม่ได้รักคุณหรอกทำเป็นเล่นตัว เขาพูดอยู่คนเดียวและกลับมาคิดว่าจะทำยังไงดีนะที่จะได้ลูกมา ข้าวฟ่างออกไปและคิดกังวลว่าถ้ายังจับภูริทัตไม่ได้ลูกของเธอคงไม่มีพ่อแน่ๆ เธอตามไปหาภูริทัตที่บริษัทแต่เขาไม่อยู่ที่นั่นเขาไม่มาทำงานเลยเพราะคิดถึงจารุวีย์จนไม่เป็นอันทำการทำงานเขาไปถามแม่จารุวีย์ทุกสันแต่คำตอบที่ได้ก็เหมือนเดิม และเมื่อเขานั่งอยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขารีบรับเพราะคิดว่าเป็นจารุวีย์แต่เสียงที่ได้ยินกลับเป็นเสียงผู้ชายทำให้เขาผิดหวังมาก “ฮัลโหลครับคุณภู” เสียงปลายสายเอ่ยเรียกชื่อเขา..ใครกันนพทำไมรู้จักชื่อเรา “ใครครับ?” เขารีบถามกลับไป “ผมเองวุฒิชัย” “มีอะไรครับ” เขาพูดด้วยความเคืองโกรธเพราะวุฒิชัยทำให้เขาไปนอนอยู่ที่ห้องของข้าวฟ่างเรื่องสำคัญมากรีบมาเถอะ “ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณครับ” “พูดมาเลยครับผมไม่ว่างไปหาคุณหรอก” “เกี่ยวกับลูกคุณข้าวฟ่างครับ” ภูริทัตได้ยินยิ่งโมโหไม่รู้จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม “ลูกข้าวฟ่างเป็นอะไร เกี่ยวอะไรกับผม” เขาโต้ตอบไปด้วยความไม่เป็นมิตร “มาหาผมที่ร้านผมทีครับผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง” เขาต้องการที่จะอธิบายทุกอย่างให้ฟังว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นแผนของเขาและข้าวฟ่างเพราะนี่น่าจะเป็นทางเดียวที่ข้าวฟ่างจะยอมให้เขารับผิดชอบลูก “ผมไม่ไป ถ้าไม่มีอะไรจำเป็นแค่นี้นะครับ” เขากำลังจะวางสายแต่ได้ยินคำพูดๆ หนึ่งทำให้เขาต้องหยุดฟัง “ข้าวฟ่างท้องกับผมไม่ใช่คุณครับถ้าอยากรู้รายละเอียดและหลักฐานต่างๆ ให้มาหาผม” เขาพูดจบและตัดสายเลยเขารู้ว่าถ้าภูริทัตอยากรู้รายละเอียดไปหาเขาเอง ภูริทัตรีบขับรถไปหาวุฒิชัยเลยเพราะต้องการหลักฐานว่าเขาไม่ได้ทำข้าวฟ่างท้องเพื่อที่จะเอาๆ ปแสดงให้แม่จารุวีย์ดูเพื่อที่จะยอมบอกเขาว่าจารุวีย์อยู่ที่ไหน เขาขับรถไปด้วยความเร็ว >>>>>ติดตามตอนต่อไป
บทล่าสุด
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 13 บังเอิญรักแรกกลับมา
หลังจากนั้นวุฒิชัยก็เดินเข้าไปในครัว เขากะจะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้เมียเขาดูแต่เมื่อหันกลับไปเมียของเขากับนั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาไม่เดินตามเขามาเขาเดินกลับไปที่ห้องรับแขกไปยืนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นเมีย“ทำไมคุณไม่ตามผมมา” เสียงที่ดังขึ้นทำให้ข้าวฟ่างถึงกับสะดุ้งและเงยหน้ามอง“ไปไหน” เธอถามเพียงสั้นๆ พร้อมหน้าตาที่งงงวย“ไปครัวไงผมจะโชว์ฝีมือ” เธอได้แต่ถอนหายใจแค่ทำอาหารทำไมต้องให้เธอไปดูด้วย“ทำไมฉันต้องไปด้วยคุณทำมาให้กินเฉยๆ ไม่ได้เหรอ”“ก็ได้นั่งรออยู่นี่แหละ” สิ้นสุดเสียงนั้นหนุ่มหล่อผู้เป็นสามีก็เข้าครัวไปทำอาหารและสักพักก็ถือออกมาให้เมียของเขาทาน ข้าวฟ่างที่นั่งเล่นมือถืออยู่เมื่อได้ยินเสียงวางอาหารเธอก็รีบวางมือถือเพื่อจะชิม“ฉันรอชิมก่อนนะ” สิ้นสุดเสียงเธอก็ใช้ซ้อมตักโดยไม่รอคำตอบจากสามี เมื่ออาหารเข้าปากคำแรกเธอก็ได้รับรสชาติที่แสนอร่อยและไม่คิดว่าเขาจะทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้“เป็นไงบ้าง อร่อยมั้ยครับคุณหนูข้าวฟ่าง” ใบหน้าแห่งความคาดหวังให้เมียชมก็จ้องมองไปที่หน้าของเธอ“ก็ไม่เท่าไหร่นะ ก็พอทานได้ให้สอนคุณทำอาหาร” ต่อให้อาหารจะอร่อยแค่ไหนเธอก็ไม่กล้าบอกเพราะกลัวเสียฟอร์ม“งั้นเห
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 12 เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อครอบครัว
“คุณไปเอารูปผมมาจากไหน” ใบหน้าที่แทบจะเก็บรอยยิ้มของเขาไว้ไม่อยู่ทั้งพูดทั้งมองหน้าเธอ“ในเฟชบุ๊คและไลนฺ์คุณไง เอามาไม่ได้เหรอ”“ก็ได้แต่แค่แปลกใจเฉยๆ ไหนคุณบอกไม่อยากลบรูปเขาไงกลัวไม่มีโอกาสได้ถ่ายอีก” คำพูดของเขาดูนอยๆ แต่ความจริงก็หายโกรธตั้งแต่เห็นหน้าเธอแล้วแหละแค่แกล้งถามไป“พอมาคิดดูๆ แล้วเขาก็แค่อดีตไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับฉันแล้ว ปัจจุบันนี้ต่างหากที่สำคัญ” เธอพูดและส่งรอยยิ้มหวานให้สามีเธอทำให้หัวใจของเขาพองโตยิ้มออกมาด้วยความเขิน“จริงเหรอผมสำคัญกับคุณขนาดนั้นเลยเหรอ”“เปล่าค่ะ ฉันหมายถึงฉันเองต่างหากที่ยืนอยู่ในปัจจุบันควรที่จะเห็นความสำคัญของตัวเองไม่ควรไปยึดติด” คำพูดของเธอกับทำให้เขาโกรธอีกครั้ง เขาเดินหนีไปนั่งที่โซฟาในห้องทำงานของเขาทำให้ข้าวฟ่างเข้าใจในทันทีว่าเขาน้อยใจอีกแล้ว เธอรีบเดินตามเขาไป“คุณเป็นอะไรคะ” หญิงสาวนั่งลงข้างๆ สามีและยื่นหน้าไปถามเขาทั้งที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเขากำลังน้อยใจเธอ“เปล่าครับ”“ฉันล้อเล่น คุณก็สำคัญเหมือนกันนะไม่งั้นฉันไม่มาง้อถึงที่นี่หรอก” ได้ยินแบบนั้นมือทั้งสองข้างของเขาก็กอดไปที่เอวเธออัตโนมัติ และโน้มตัวไปหอมแก้มเธอ“จริงเหรอ”“คุณ
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 11 ตามง้อสามีขี้น้อยใจ
ข้าวฟ่างเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเขานั่งนิ่งเงียบและมองหน้าเธอแปลกๆ เธอจึงเอ่ยปากถามเขาด้วยความสงสัย“คุณเป็นอะไรรึเปล่าทำไมมองหน้าฉันแปลกๆ”“เปล่า” สายตาที่แฝงไปด้วยความน้อยใจของเขาก็แสดงออกมาทำให้เธอรู้ได้ในทันทีว่าคำปฏิเสธของเขานั้นต้องมีอะไรแน่ๆ“แน่ใจเหรอคะ” เธอถามทวนเขาอีกรอบเพราะรู้ดีว่าเขาไม่สามารถเก็บความอึดอัดไว้คนเดียวได้เดี๋ยวก็ต้องบอกความต้องการของเขามา ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะอยู่ด้วยกันได้ไม่นานแต่เธอมั่นใจว่าเธอรู้จักเขาดีพอ“ผมถามจริงๆ เถอะคุณยังรักคุณภูริทัตอยู่รึป่าว”“คุณถามทำไม”“ผมแค่อยากรู้” บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลกลัวว่าเมียจะยังรักแฟนเก่าอยู่สายตาที่ต้องการคำตอบมองเธอไม่กระพริบสายตา“ฉันไม่รู้แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรแล้ว ไม่แน่ใจว่าไม่รักแล้วรึเปล่า” เธอยังคงสับสนกับความรู้สึกของตัวเองอาจจะไม่รักแล้วแต่แค่ยังเสียดายเวลาที่ผ่านมาเพราะคบกันมาตั้งหลายปีจะให้ลืมสนิทมันคงเป็นไปได้ยากอาจจะแค่นึกถึงแค่นั้น“คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่รักเขาแล้ว ผมยังเห็นรูปเขาอยู่เต็มโทรศัพท์ของคุณอยู่เลย" เขาแสดงอาการของคนที่ขี้น้อยใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดข้าวฟ่างเธอไม่คิิดว่าผู้ช
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง10 ให้โอกาสเริ่มต้นคนอบครัว
“สวัสดีน้ำหวาน” เธอทักทายกลับโดยไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่เธอเหล่ตาไปมองที่ข้างๆ ที่ข้าวฟ่างนั่งเห็นวุฒิชัยก็สะดุดตาในความหล่อเหลาของเขา“ภูไปไหนแล้วละทำไมได้มากับผู้ชายอื่น”“เลิกกันแล้ว”“อุ้ย!ทำไมได้เลิกเหรอเห็นรักกันดีอยู่นะรักกันมาตั้งหลายปีเธอปล่อยภูหลุดมือไปได้ยังไงกันอุส่าแย่งไปจากฉัน”“พูดให้มันดีๆ นะฉันไม่เคยแย่งภูมาจากเธอแต่ภูไม่เคยเป็นของเธอเลยต่างหาก” เธอเงยหน้าขึ้นขิงใส่น้ำหวานอย่างเบื่อหน่ายเพราะน้ำหวานตามราวีเธอไม่เลิกจนไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีนึกว่าเธอจะเลิกแล้วแต่ก็ยังเหมือนเดิม“อย่าทำมาพูดหน่อยเลย ตอนนี้เป็นไงได้ข่าวว่าภูเขามีลูกมีเมียใหม่แล้วหนิ” เธอพูดเยาะเย้ยใส่ทำให้ข้าวฟ่างโกรธเพราะเหมือนมากรีดแผลใจเธอแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอเจ็บมากเหมือนเมื่อก่อนอาจเป็นเพราะเธอได้อยู่ใช้ชีวิตกับวุฒิชัยผู้ชายไม่เอาไหนที่เจ้าชู้ไปวันๆ แต่วันนี้เหมือนราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน“มีใหม่แล้วยังไง ฉันก็มีใหม่แล้วเหมือนกันทั้งหล่อรวยเธอละมีปัญญาหาได้สักคนรึยังมาเที่ยวยุ่งเรื่องคนอื่นนี่ ออกไปจากโต๊ะนี่ได้แล้วไปเกะกะลูกตา” เธอเอนหัวไปที่ไหล่ของวุฒิชัยและกอดแขนเขาเพื่อทำใส่น้ำหวานเธอโกรธและ
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 9 มีคนหวงสามี
ข้าวฟ่างยังคงยืนนิ่งกับคำถามของวุฒิชัยอยู่“ขึ้นรถเถอะ”“ตอบผมมาก่อนสิ” สายตาแห่งความคาดหวังมองไปที่หน้าของเธออย่างจริงจังแต่เธอกลับหลบสายตาเขา“ขึ้นรถไปก่อนแล้วฉันจะตอบ” พูดจบขาทั้งสองข้างของเธอก็ก้าวขึ้นรถและยังคงนั่งนิ่งเงียบคิดเรื่องที่เขาถามเธอความสับสนมากมายอยู่ในใจของเธอ“ว่าไงครับ” เขายังคงต้องการคำตอบจากเธออยู่จี้ถามให้เธอตอบ“ฉันไม่รู้เหมือนกัน คุณมันเจ้าชู้ฉันไม่รู้จะเอาคุณอยู่รึเปล่าฉันไม่กล้าเปิดใจเพราะกลัวจะเป็นแบบภูอีก” เธอพูดพร้อมก้มหน้าลง“แต่ผมไม่ใช่เขา ถึงเวลาที่ผมหยุดผมก็หยุดได้ที่ผมทำตัวเจ้าชู้เพราะผมยังไม่เจอคนที่ใช่ แต่ตอนนี้ผมอยากใช้ชีวิตครอบครัวที่มีความสุขกับคุณ” เขาพูดด้วยหน้าตาที่จริงจัง“ฉันยังไม่กล้าเปิดใจกับคุณหรอกพูดจริงๆ นะฉันเข็ดกับความรักจริงๆ” สองสายตาของเธอมองไปที่เขาด้วยความรู้สึกที่ดีแต่เธอกลัวจริงๆ เพราะเขาเจ้าชู้จริงๆ ในขณะที่เธอท้องไปหาเขายังนัวเนียกับผู้หญิงอื่นไปทั่วเลย“ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่ไอ้หมอนั้น!” เขาพูดเสียงดังด้วยความเคืองที่เธอเอาแต่นึกถึงภูริทัต“ก็คุณเจ้าชู้ไง ผู้หญิงมาหาคุณไม่ซ้ำหน้าจะให้ฉันเชื่อใจคุณได้ยังไง” เธอพูดออกไปแบบนั้
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 8 คนหวงเมีย
05 : 20 น.เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าร่างกายเธอเหมือนมีอะไรมากอดอยู่เมื่อก้มลงมามองดูก็เห็นเป็นแขนของวุฒิชัยที่กำลังกอดเธออยู่เธอรีบลุงขึ้นและแขนของเขากับกอดเธอลงไปนอนอีก“นี่คุณมานอนกอดฉันได้ยังไงกันใครอนุญาตให้กอดไม่ทราบ” เธอหันหน้าไปถามเขาด้วยเสียงดุใส่“ไม่มีอะ ผมอยากกอดก็กอดเลยคุณมีปัญหาเหรอนี่เมียผม” เขาพูดหน้าตาเฉยใส่เธอ“แค่เมียในนามเท่านั้นแหละ ฉันเป็นแค่แม่ของลูกคุณเท่านั้น”“ไม่อ่ะ คุณเป็นเมียผมคืนนั้นยังร่วมรักกันอยู่เลย” สิ้นสุดเสียงนั้นก็มีฝามือเล็กๆ ตีลงที่หน้าอกของเขาโอ้ยยยย!! เสียงที่ทำเขาสะดุ้งอาจไม่เจ็บสักเท่าไหร่แต่ก็แสบไม่น้อย“นี่คุณอย่ามาพูดทะลึงนะ คุณมันชอบฉวยโอกาส” เธอโกรธที่เขาพูดเรื่องนี่หรือเขินก็ไม่แน่ใจ“ใจร้ายจังแค่พูดความจริงก็รับไม่ได้” เขากอดเธอให้แน่นกว่าเดิม ยิ่งเธอทำเหมือนหวงตัวแบบนี้ยิ่งชอบเขาไม่ชอบผู้หญิงง่ายๆ แต่เขาก็เอาเหมือนเดิมแต่กับข้าวฟ่างเขารู้สึกว่ามันน่าค้นหาดีเล่นตัวแบบนี้“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!” เธอพูดเสียงแข็งให้เขาเลิกกอดเธอ“ไม่นะ ขอนอนกอดก่อน”เปี๊ยะ!! เสียงตีไปที่หน้าอกเขาอีกรอบ ทำให้เขาคายกอดออกอย่างรวดเร็ว“เอะอะก็ตีเป็นลูกเลี้ยงเ
บางทีคุณอาจจะชอบ
