All Chapters of เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง): Chapter 1 - Chapter 10

"ที่ฉันต้องแต่งงานกับเธอก็เพราะต้องรับผิดชอบลูกในท้องของเธอ ผู้หญิงที่ฉันรักมีแค่คนเดียวคือ ข้าวฟ่าง เมื่อเธอคลอดลูกออกมาแล้วเธอต้องออกไปจากชีวิตฉันและลูก เธอเข้าใจใช่ไหม?"คำพูดของ ภูริทัต หนุ่มนักธุรกิจไฟแรงที่อายุ30ปี หล่อ รวย เพอร์เฟค แต่ดันพลาดไปมีอะไรกับจารุวีย์ หญิงสาวที่เป็นลูกสาวของเพื่อนแม่จนท้องจารุวีย์หญิงสาวอายุ25ปี นอกจากหน้าตาจะสวยแล้วยังรวยเป็นลูกคุณหนู เธอเป็นลูกสาวของอมลภัทรที่เป็นเพื่อนกับดาราวรรณ(แม่ของภูริทัต)จารุวีย์พึ่งกลับจากต่างประเทศซึ่งเธอไปอยู่ที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆและตอนนี้กำลังกลับมาอยู่ที่ไทยแต่เธอไม่มีญาตที่ไหนเลยมีแค่ ดาราวรรณ เพื่อนของแม่เธอแม่เธอจะกลับมาหลัง2เดือนนี้และมาซื้อบ้านอยู่เลยแต่ให้เธอกลับมาก่อนและฝากให้ไปอยู่กับ ดาราวรรณ"สวัสดีค่ะคุณน้าดาราวรรณใช่ไหมคะ?"จารุวีย์เอ่ยถามดาราวรรณเมื่อถึงบ้านโดยมีคนขับรถจากที่บ้านไปรับมา"ใช่จ๊ะ หนูจาร์ใช่ไหมลูก โตขึ้นสวยจนน้าจำไม่ได้เลย"ดาราวรรณ เคยเห็นจาร์ตอนเด็กๆและเคยพูดไว้เล่นกับแม่ของจาร์ว่าโตขึ้นจะให้แต่่งงานกับภูริทัตลูกชายของเขาแต่ตอนนี้ลูกชายของเขานั่นมีแฟนแล้วเลยล้มเลิกความคิดนี้ไป"ใช่ค่ะคุณน

คืนวันศุกร์ ..“หนูจาร์พรุ่งนี้ไปเที่ยวทะเลกับน้านะ น้าจองโรงแรมไว้แล้ว”“พรุ่งนี้เหรอคะ จาร์ไม่ไปได้ไหมคะรอคุณแม่มาก่อนค่อยไป”“ไปเถอะนะน้าจองโรงแรมไว้แล้ว ไปเปิดหูเปิดตา”“ก็ได้ค่ะคุณน้า ว่าแต่ไปกี่คนคะ?”“สี่คนจ๊ะ หนูจาร์,น้า และก็พี่ภูกับแฟนเขา”“อ่อค่ะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะคุณน้า กู๊ดไนท์นะคะ” นี่ฉันต้องไปเที่ยวกับพวกเขาจริงๆ เหรอเนี้ยไม่คุ้นชินกับใครเลยถึงเขาจะดีกับฉันก็เถอะ แต่มันก็ไม่คุ้นอยู่ดีเมื่อไหร่นะที่คุณแม่จะรีบมาสักทียิ่งฉันต้องไปกับคนที่เหมือนจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันยิ่งอึดอัดไปใหญ่ ทนๆ เอาก่อนละกันวันรุ่งขึ้น…“หนูจาร์เตรียมของเสร็จยัง” ดาราวรรณถามเพราะใกล้ถึงเวลาที่จะไปแล้วส่วนด้านภูริทัตก็ไปรับข้าวฟ่างมาถึงบ้านแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่จารุวีย์ที่ยังไม่ออกจากห้องมาดาราวรรณจึงเดินไปตามสักครู่จาร์ก็ออกจากห้องมา ออกมาด้วยชุดสีชมพูสวยน่ารักยิ่งเป็นคนที่ขาวมากๆ บวกกับตัวเล็กเป็นที่น่าดึงดูดของผู้ชายมากแต่แปลกตรงที่ไม่ได้ถูกตาถูกใจกับภูริทัตเลยเพราะในสายตาเขามีแค่ข้าวฟ่างคนเดียว เขาเป็นผู้ชายที่มั่นคงกับความรักมากเขามีแค่รักแรกรักเดียวกับข้าวฟ่างแค่คนเดียวและเมื่อทุกคนขึ้นรถแล

หลังจากที่ภูริทัตกลับถึงห้องตัวเอง อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็ไปรอข้าวฟ่าง ในใจของเขาคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืนเขาพยายามจะทำตัวให้ปกติ แต่ในตาของเขามีแต่ความกังวลบวกความรู้สึกผิด“ภูคะ รอนานมั้ยคะ?” ข้าวฟ่างเอ่ยถาม โดยที่ไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น“ไม่นานครับ..ไปทานข้าวกันเถอะ”“แล้วคุณแม่และน้องจาร์ละคะ?” ข้าวฟ่างถามด้วยความเป็นห่วง“เดี๋ยวเขาก็มาทีหลังแหละครับ เราไปก่อนเถอะ” ภูริทัตพยายามหลบหน้าจารุวีย์เพราะรู้สึกผิดต่อเธอและยังมาเห็นแก่ตัวแบบนี้อีก…อีกอย่างภูริทัตรู้ดีว่าจารุวีย์ได้เสียความบริสุทธิ์ให้เขาซึ่งต่างจากข้าวที่เคยผ่านผู้ชายมาก่อนที่จะมาเจอเขา“ไปกันค่ะ”“หนูจาร์ไปทานข้าวกันเถอะลูกแต่งตัวเสร็จรึยัง”“คุณน้าไปทานเถอะค่ะหนูไม่ค่อยหิว” ฉันคงไม่มีอารมณ์ที่จะไปไหนหรอกความรู้สึกของฉันมันไม่โอเคสักเท่าไหร่ดาราวรรณเข้าใจว่าจารุวีย์ยังคงคิดเรื่องที่เกิดขึ้นคงต้องการอยู่คนเดียวเธอจึงปล่อยให้จารุวีย์ได้อยู่กับตััวเองสักพัก“งั้นน้าไปก่อนนะ ถ้าหนูหิวก็โทรบอกน้านะเดี๋ยวน้าจะให้คนเอาอาหารมาส่ง”“ค่ะคุณน้า ขอบคุณนะคะ”เวลา 09:04น.จารุวีย์ได้ออกไปเดินเล่นที่ชายหาดคนเดียวโดยที่เธอเดินเ

“ภูเป็นไรรึป่าวคะ ทำไมข้าวรู้สึกว่าภูแปลกไปๆ”“ป่าวครับ แปลกยังไงเหรอ” ภูริทัตเริ่มกังวลกลัวว่าข้าวฟ่างจะรู้เรื่องของเขากับจารุวีย์“ก็ไม่เห็นภูคุยกับน้องจาร์เลย ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกัน” ข้าวฟ่างสังเกตเห็นว่าภูริทัตไม่ค่อยจะมองจารุวีย์และชอบหลบหน้ารวมถึงจารุวีย์ด้วยข้าวฟ่างคิดว่าทั้งสองมีปัญหากัน“ไม่มีอะไรจำเป็นต้องคุยกันหนิ ผมไม่ชอบคุยกับใครอยู่แล้วคุณก็รู้หนิ”“ข้าวนึกว่าคุณไม่ชอบหน้าน้อง ..น้องเขาดูไม่มีความสุขเลยนะคะภูก็คุยกับเขาหน่อยนะเขาตัวคนเดียวเขาคงโดดเดี่ยว”“เขามีคุณแม่อยู่เขาไม่โดดเดี่ยวหรอกข้าวไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอก” ทำไมภูดูใจร้ายกับน้องจาร์จังฉันเป็นคนที่โชคดีมากสินะที่ภูรักและใส่ใจฉันในระหว่างหนึ่งเดือนผ่านไปภูริทัตหลบหน้าจารุวีย์ตลอดเลยทั้งคู่ไม่ได้คุยกันเลย จารุวีย์ก็คุยกับวีรภัทรทำให้เขาผ่อนคลายเรื่องที่ผ่านมาแต่ก็ยังอยู่ในใจแต่ก็ทุกข์น้อยลง“แม่ครับผมว่าจะเลื่อนงานแต่งของผมกับข้าวฟ่างให้เร็วขึ้น” ภูริทัตก็อายุล่วงมาจนถึงเลขสามแล้วอยากสร้างคนอบครัวเต็มที่แล้ว“ทำไมละ อีกไม่กี่ดือนก็แต่งแล้วนี่ทำไมต้องเลื่อนมาด้วย”“ผมอยากใช้ชีวิตอยู่กับข้าวให้เร็วขึ้นผมอยากมีลูกแล

“แกต้องแต่งงานกับหนูจาร์…นี่คือคำสั่งแม่และถ้าแกยังเป็นลูกชายแกก็ต้องทำตามที่แม่บอก” ดาราวรรณยื่นคำขาด“แต่ว่า…” ภูริทัตเอ่ยปากขึ้นยังพูดไม่หมดคำดาราวรรณพูดแทรกขึ้นมาทันที“ไม่มีแต่ใดๆ ทั้งสิ้น แกอยากให้ลูกของแกเกิดมาแล้วขาดพ่อหรือแม่ไปแบบแกเหรอ?” ดาราวรรณพูดย้อนให้ภูริทัตคิดเพราะเขาโตมาจากพ่อแม่ที่แยกทางกันเขามีแค่แม่ที่เลี้ยงดูเขาแค่คนเดียวพ่อไม่เคยมาสนใจอะไรเขาเลยภูริทัตคิดย้อนถึงตัวเองคำพูดของแม่เขาดึงสติเขาเพราะเขาเป็นคนผิดกับเรื่องนี้และที่สำคัญถ้าเรื่องที่เขาทำผู้หญิงท้องแต่ไม่รับผิดชอบแดงขึ้นมาภาพลักษณ์ของบริษัทเขาต้องเสียหมด บริษัทนี้แม่ของเขาสร้างมันมาด้วยความลำบากเพียงลำพังเขาจึงคิดได้ว่าควรทำอะไร“ผมจะรับผิดชอบจารุวีย์และแต่งงานกับเธอ..ว่าแต่เมื่อไหร่ครับ?”จารุวีย์ได้ยินแบบนั้นก็แปลกใจว่าภูริทัตทำไมยอมง่ายจัง ไหนเขาว่ารักข้าวฟ่างมากแต่เธอเองก็ไม่สบายใจสักเท่าไหร่ที่ภูริทัตต้องมาแต่งงานกับเธอเพราะเธอเองก็รู้สึกผิดต่อข้าวฟ่าง..แต่มันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดเพราะเธอเองก็ห่วงภาพลักษณ์ของแม่เธอถ้าหากเธอท้องไม่มีพ่อ เธอแอบดีใจที่จะได้แต่งงานกับภูริทัตทำไมฉันต้องอมยิ้มด้วยนะที่