ตอนจบ

ภูริทัตรีบขับรถไปหาวุฒิชัยเลยเพราะต้องการหลักฐานว่าเขาไม่ได้ทำข้าวฟ่างท้องเพื่อที่จะเอาๆ ปแสดงให้แม่จารุวีย์ดูเพื่อที่จะยอมบอกเขาว่าจารุวีย์อยู่ที่ไหน เขาขับรถไปด้วยความเร็ว

“เรื่องมันเผ็นมายังไง?” ภูริทัตไปถึงก็รีบถามวุฒิชัยเลย

“ผมมีอะไรกับคุณข้าวฟ่างจนเธอท้องครับ แต่ตอนนั้นผมยังไม่พร้อมที่จะมีลูกและคุณข้าวฟ่างก็อยากให้คุณเป็นพ่อเด็กคุณจำวันที่ผมชวนคุณมาดื่มได้ไหมครับวันนั้นผมแอบวางยานอนหลับในแก้วของคุณและจัดฉากทุกอย่างตามที่เห็นเลยคำ” เขาพูดพร้อมก้มหน้ารู้สึกผิดในขณะที่เขาพูดภูริทัตก็บันทึกเสียงเขาไว้

“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง คุณคิดได้ยังไงให้ผมมารับผิดชอบแทนคุณ”

“ผมขอโทษจริงๆ ครับตอนนั้นผมคิดไม่ได้จริงๆ แต่ตอนนี้ผมคิดได้แล้วเพราะอย่างน้อยเราก็ร่วมธุรกิจกัน”

“คุณคิดว่าผมยังจะอยากร่วมงานกับคุณอีกเหรอ” เห็นท่าไม่ดีวุฒิชัยเลยขอร้องให้เขายังร่วมงานด้วยโดยอ้างว่าเดี๋ยวจะเอาภาพจากกล้องวงจรปิดที่ร้านที่เห็นว่าเขาหลับและวุฒิชัยแบกไปให้

“เอามาครับผมจะเก็บไว้ให้เมียผมดูว่าผมไม่ได้ทำจริงๆ” ภูริทัตตกลงท่จะยังร่วมงานกับเขาเพราะอย่างน้อยเขาก็ยังมาสารภาพ

วุฒิชัยส่งไฟล์วิดีโอภาพกล้องวงจรปิดในคืนนั้นให้ภูริทัตรีบนำของทุกอย่างไปที่บ้านแม่จารุวีย์เพื่อมาอธิบายอีกครั้งเพราะเขารู้ว่าแม่จารุวีย์รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

“มีอะไรเหรอภูริทัตแม่บอกแล้วไงว่าแม่ไม่รู้” เธอรีบพูดปฏิเสธไปก่อนเลย

“แม่ฟังผมนะครับผมไม่ได้ทำข้าวฟ่างท้องจริงๆ เขาท้องกับคนอื่นแต่พยายามจะจับผมเขาวางแผนกันมาตอนนี้เขาสารภาพแล้ว ผมขอร้องเถอะนะครับบอกผมเถอะว่าจารุวีย์อยู่ที่ไหน” เขาเอาหลักฐานทุกอน่างให้อมลภัทรดูหลังจากที่เธอได้ดูเธอก็รีบโทรไปอธิบายให้จารุวีย์ฟัง

จารุวีย์ได้ยินแบบนั้นเธอดีใจมากที่ภูริทัตไม่ได้โกหกเธอเขาคงรักเธอจริงๆ และเธอเองก็รักเขาจึงยอมบอกที่อยู่ให้เขาไปรับกลับ

ภูริทัตรีบเดินทางไปหาจารุวีย์ที่ต่างจังหวัดโดยเขาฝากงานที่บริษัทไว้กับเลขา เมื่อไปถึงเขาเห็นแต่น้านาซึ่งเขาเองก็ไม่รู้จักแต่ก็เอารูปจารุวีย์มาให้ดูและถามหาเธอ

“ขอโทษนะครับพอจะรู้จักจารุวีย์ไหมครับคนที่อยู่ในภาพนี้พอดีเขาส่งโลเคชั่นมาให้ผมแต่มาถึงก็ไม่เจอเธอเลย”

“นี่หลานสาวฉันเองค่ะ เดินไปเก็บผลไม้อยู่ทางนู้นว่าแต่คุณเป็นใครคะ”

“ผมเป็นสามีเขาเองครับมารับเขากลับบ้าน”

“อยู่ทางนู้นนะลองเดินหาดู” น้านาชี้ไปทางที่จารุวีย์เดินไปบอกทางเสร็จภูริทัตก็รีบเดินไปหาด้วยความคิดถึง เขาเห็นข้างหลังจารุวีย์ที่ยืนอยู่เขาจำได้ทันทีว่านั้นคือเมียเขา เขารีบวิ่งไปกอดเธอจากด้านหลังด้วยความคิดถึง

จารุวีย์ตกใจมากนึกว่าใครหันมาเจอภูริทัตเขาเองก็คิดถึงกอดภูริทัตทันที

“ฉันขอโทษนะที่ทำเธอเสียใจตลอดต่อไปนี้ฉันจะพยายามไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีกนะ” ภูริทัตพูดและหอมไปที่หัวของเธอ

“ฉันเองก็ขอโทษนะที่ไม่ไว้ใจคุณต่อไปนี้ฉันจะหนักแน่นให้มากกว่านี้”

เมื่อทั้งสองปรับความเข้าใจกันได้แล้วก็กลับไปที่พักวันนี้คงต้องนอนที่นี่ก่อนเพราะมันมืดแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับหลังจากทานอาหารเสร็จแล้วก็เข้านอน

ภูริทัตกอดจารุวีย์จากข้างหลังด้วยความคิดถึง หลังจากนั้นเขาก็หอมเธอและอดใจไม่ได้เขาก้มหน้าลงไปดูดที่คอของเธอและใช่มือบีบหน้าอกจารุวีย์ก็หันมาจูบไปที่ปากของเขาทั้งคู่เอาลิ้นเข้าไปในปากของกันและกันพูดจบเธอนีบเดินอออก

มือภูริทัตก็ถอดชุดนอนของจารุวีย์ออกและถอดเสื้อผ้าตัวเองออกด้วยทั้งคู่อยู่ในร่างที่ไร้เสื้อผ้ามือเขาขย้ำไปที่หน้าอกของเธอและเริ่มมาดูดที่หน้าอกเขาห่างกันมานานบวกความคิดถึงภูริทัตดูดจนช้ำไปทั้งตัว

ภูริทัตให้จารุวีย์หันหลังแบบยืนเขากอดเธอจากข้างหลังและดูไซร้ตามตัวและดูดคอเธอมมือของเขาจับไปที่กรีบดอกไม้ของจารุวีย์และเอานิ้วแย่เข้าไปทำให้จารุวีย์เสียวจนร้องครางออกมา

“โอ้ยย..ซี้ดๆๆ อ่าส์”

เขาก็ดันหลังจารุวีย์ให้โค้งตัวไปจับที่กำแพงห้องเขาเอาดุ้นสงวาทของเขาออกมามันแข็งตัวมากเขาเริ่มยัดมันเข้าไป

“โิอ้ยยอ่าส์ๆๆ” เขาร้องครางด้วยความเสียวซ่านไปทั้งตัวเขาเริ่มโยกเอวเข้าออกๆ และมือก็จับที่เอวของจารุวีย์เขาโยกเข้าออกๆ ด้วยความเร็วเสียงดัง ปั๊ปๆๆๆ!!!!

จารุวีย์นอนลงบนที่นอนเขาจับขาเธอขึ้นพาดบ่าและซอยเร็วขึ้นก้มลงไปดูดทั้งปากและซอยเข้าของจนถึงจุดนั้น

“โอ่ยยๆๆ อ่อยๆๆๆ อ้าส์ซี้ด” หลังจากเสร็จภารกิจเขาทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนจารุวีย์ก็ไปล้างตัวและกลับเข้้ามานอนทั้งคู่นอนกอดกันจนถึงเช้า

ตอนเช้าทั้งคู่ก็กลับกรุงเทพโดยไปลาน้านาก่อน. หลังจากที่ผ่านเรื่องราวต่างๆ มาภูริทัตก็ระวังการใช้ชีวิตมากขึ้นกลัวทำให้จารุวีย์เสียใจอีกเขาทำทุกอย่างเพื่อเธอและเป็นสามีที่ดี

4 เดือนผ่านไป…

จารุวีย์กำลังเดินเอาอาหารเช้าไปให้ภูริทัตจู่ๆ เกิดเจ็บท้องหนัก

“โอ้ยย!คุณภูฉันเจ็บท้องมากเลยหรือว่าลูกจะคลอดแล้ว” ภูริทัตได้ยินแบบนั้นเขาดีใจมากที่จะได้เห็นหน้าลูกของเขาแต่ก็เป็นห่วงจารุวีย์

“ป้ามะลิครับบอกคนขับรถเตรียมรถเมียผมจะคลอดลูกแล้ว” ภูริทัตหยุดทานอาหารและสั่งแม่บ้านให้ไปเตรียมรถ

หลังจากมาถึงโรงพยาบาลจารุวีย์ก็เข้าห้องรอคลอดไปตั้งหลายชั่วโมง เธอร้องด้วยความเจ็บปวดโดยมีภูริทัตเข้าไปอยู่ข้างๆ ค่อยจับมือนวดแขนนวดขาให้จนถึงเวลาที่รอคอยก็มาถึง

จารุวีย์เธอคลอดลูกออกมาเป็นเด็กผู้ชายวินาทีที่ภูริทัตเห็นลูกของเขาน้ำตาเขาไหลออกมา หลังจากนั้นจารุวีย์ก็ไปห้องพักฟื้น

เขาตั้งชื่อลูกของเขาว่า วิศรุต วัชรสกุลกิจ ชื่อเล่นคือ รุต ทั้งแม่ของจารุวีย์และแม่ภูริทัตเห่อหลานชายคนแรกมากซื้อของมารับขวัญหลานมากมาย

ทางข้าวฟ่างก็แต่งงานกับวุฒิชัยแล้วแต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่หยุดเจ้าชู้เขาอยู่ด้วยกันแค่ในนามพ่อของลูกแค่นั้นไม่รู้ว่าลูกคลอดออกมาจะหยุดความเจ้าชู้ของเขาได้รึป่าว

จารุวีย์และภูริทัตช่วยเลี้ยงดูลูกด้วยความรักถึงแม้ว่าแต่ก่อนจารุวีย์จะเป็นแค่เมียนอกหัวใจที่เขาแค่พลาดไปทำท้องแต่ตอนนี้เขารักเธอจนสุดหัวใจ

 

 

The end.

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรต์อาจจะดีบ้างไม่ดีบ้างแต่ไรต์จะพยายามปรับปรุงให้ดีและยาวกว่านี้ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ตามอ่านจนจบนะคะ ฝากติดตามเรื่องต่อไปด้วยค่ะจะพัฒนาให้ดีกว่านี้