บทที่ 98

“ไม่” รินลณีบอกเพื่อน ๆ

“ไม่หึง” พอลลี่เอ่ยถามพร้อมย่นคิ้ว

“ไม่เหลือ” รินลณีบอก

“ห้า สี่ สาม สอง...” รินลณียกมือถือขึ้นให้เพื่อนดู เพราะสายที่โทร.เข้าคือระพีพัฒน์ รินลณีเดินออกจากห้องรับแขกไปยังด้านนอกห้องเพื่อรับโทรศัพท์คุณสามีขี้หึง

“กูว่านะ เดี๋ยวผัวมันคงมารับ” พอลลี่เบ้ปากให้คนที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก

“ถ้าเป็นฉันก็น่าจะหึงนะ เพราะยูก็ไม่ใช่เล่น ๆ อะแก เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวอยู่” ใบเฟิร์นออกความคิดเห็น เพราะภรัณยูถือเป็นหนุ่มฮอตของคณะเลยก็ว่าได้ ถ้าต้องเทียบระหว่างเดือนมหาวิทยาลัยกับเดือนวิศวะ ก็เลือกยากอยู่นะ

“ถ้าชอบหล่อผู้ดีก็เลือกพี่หมอพัฒน์ แต่ถ้าชอบหล่อแบบแบดบอยก็เลือกยู” ใบบัวออกความเห็น

“แต่ถ้าพูดถึงความเปย์ ฉันเลือกพี่หมอพัฒน์” พอลลี่เอ่ยขึ้น

“ก็แน่ละสิ ใบที่แกถืออยู่นี่ก็พี่หมอพัฒน์ซื้อให้เมื่อตอนวันเกิดปีที่แล้ว” ใบเฟิร์นบุ้ยปากไปทางกระเป๋าสะพายใบเล็กที่พอลลี่ทั้งรักทั้งหวง เรียกว่าเป็นลูกรักก็ว่าได้ เพราะราคาของมันไม่ได้น้อยตามขนาดเลย ซึ่งทั้งสามสาวก็ได้ของขวัญแบบเดียวกันทั้งสามคน เพียงแต่วันนี้ใบบัวและใบเฟิร์นไม่ได้สะพายมาเท่านั้นเอง

“ทำอย่างกับพวกแกไม่ได้”

“เออ ถ้