EP.16 แฟนใหม่ของเนเน่?

EP.16

สามสัปดาห์ต่อมา

เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่ผมอยู่กับยัยเด็กเนเน่มา มันค่อนข้างเร็วแต่มันน่าเบื่อ ผมไม่ได้กลับไปที่บ่อนั้นเลย เอาแต่คอยช่วยยัยเด็กวัยขบเผาะนี้ทำงานบ้านและทำกับข้าว เด็กนี่ไม่ทำอะไรเลยเพราะอยู่ในช่วงสอบกลางภาค อ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ ไม่มีเวลาพาผมไปเที่ยวน้ำตกด้วย ตอนนี้คงต้องรอหลังสอบเสร็จอย่างเดียว ทริปเรือสำราญใกล้เข้ามาแล้ว

บางทีไม่อยากนอนเหี่ยวเฉาอยู่ในห้องตอนน้องอ่านหนังสือ ผมก็ออกไปเที่ยวรอบมหาวิทยาลัยของเนเน่เพียงลำพัง ช่วงนี้เขาจัดงานอะไรกันไม่รู้ ไปดูมหรสพต่างๆบ้าง ไปเสี่ยงโชคบ้างและผมกำลังให้เงินน้องเนเน่ใช้เยอะๆด้วยการซื้อลอตเตอร์รี่มายกแผงตอบแทนที่เลี้ยงดูกันอย่างดี แต่ใช้เงินเธอซื้อนะ จึงต้องคาดหวังอย่างมากว่าคราวนี้จะถูกมากกว่าเดิมหลายสิบเท่า

เรื่องแหวนน่ะผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทุกครั้งที่น้องพูดถึงเรื่องนี้ เวลาออกไปข้างนอกจะแอบถอด เธอรู้เธอก็เอาถุงยางมาผูกใหม่เอาจริงเอาจังถึงขั้นซื้อถุงยางมายกโหลเพื่อทำสิ่งนี้กับผม ผมอยากจะเปลี่ยนเป็นยางมัดผมแบบที่เนเน่เคยเสนอ แต่ผมไม่เคยเห็นเนเน่ใช้ยางมัดผมอีกเลย ยางสักเส้นในห้องก็ไม่มี ตอนนี้เธอเปลี่ยนมาใช้กิ๊บหนีบผมอันใหญ่แทน ใช้ให้ผมม้วนผมให้ด้วย ผมก็ทำไม่เป็น แต่ก็ต้องทำให้

หรือผมจะต้องซื้อแหวนให้เธอจริงๆ จะได้จบปัญหานี้ แต่ยังคิดลายแหวนไม่ออกเลยว่าจะใส่รายละเอียดอะไรไปบ้าง อยากเซอร์ไพรส์ แต่ไม่รู้เธอจะถูกใจไหม โลกยุคปัจจุบันคนนิยมใส่แหวนแบบไหนก็ไม่รู้

แม้ว่าเด็กหื่นนั่นจะอ่านหนังสือจนไม่ทำงานบ้านเลย แต่เรื่องเดียวที่เธอไม่เคยขาดคือเรื่องเซ็กซ์ ไม่ว่าจะเหนื่อยมาจากไหน พอเธอมาแตะตัวผมปุ๊บ อารมณ์มาปั๊บ สุดท้ายก็โดนเธอจับกิน บางทีก็ไม่อยากทำ แต่เธอเอามันมาป้อนถึงปาก บางทีเธอแอบลักหลับผม สุดท้ายแล้วก็ต้องยอมมีอะไรกับน้องนับครั้งไม่ถ้วน

ยัยเด็กนี่มันหื่นเกินไป หื่นแม้กระทั่งตอนมีประจำเดือน แม้จะทำไม่ได้แต่เธอก็ชอบมากอดมาอ้อนมาหอม มาวุ่นวาย มาทำให้อยากแล้วจากไปนอนอยู่เรื่อย แถมบังคับให้ผมนวดขาให้อีก มันจะเกินไปแล้ว แต่ก็สงสารเลยทำให้จบๆไปจะได้ไม่โดนบ่น

ส่วนเรื่องเป็นแฟนน่ะเหรอ.... ขอข้ามไปเลยละกัน

“พี่พาย หนูกลับมาแล้ว ซื้อหมาล่ามาฝากด้วย”เนเน่กลับมาห้องมืดทุกวันเพราะต้องไปติวหนังสือให้เพื่อนด้วย เวลากลับมาห้องก็มาพร้อมขนมติดไม้ติดมือมา เธอบอกจะได้มีกำลังใจในการอ่านหนังสือ

เด็กนี่น้ำหนักขึ้นมาสองโลเพราะกินอาหารฝีมือผมครบสามมื้อ ไหนจะขนมอีก ออกแก้มทั้งหมด น่าหยิกให้ขาด

“ไม่กินอ่ะ แสบท้อง”

“วันนี้ทำกับข้าวอะไรให้หนูกินคะ”

“ข้าวผัดและกะเพราหมูกรอบ”

“ดี ของชอบหนูทั้งนั้น คืนนี้หนูต้องอ่านหนังสือ แต่จารย์แม่งสั่งงานเพิ่มด้วยอ่ะพี่ มันจะเยอะไปแล้วนะ”มาถึงเธอก็โวยวายหงุดหงิดอะไรไม่รู้ วางข้าวของของตัวเองไม่เป็นที่เป็นทาง หนีไปทิ้งตัวลงโซฟา คงจะเหนื่อยและปวดหัวจากการสอบ แล้วก็คงต้องเป็นผมสินะที่ต้องเก็บของพวกนั้นเข้าที่ พอดีผมโรคจิต ของต้องวางเป็นที่ไม่งั้นอยู่ไม่ได้ เจ้าของห้องไม่ค่อยรักสะอาดเสียด้วยสิ เธอน่ะเอาแต่บ่นว่าผมสะอาดเกินไป อยู่กับผมไม่รู้จักคำว่าฝุ่นอีกเลย ท่าทางจะอยู่กันยากละ ถ้าไม่ติดว่ารอไปเที่ยวนะ จะกลับบ่อไปแล้ว

“โวยวายให้มันได้อะไรขึ้นมา”

“ไม่ได้ไง หนูเหนื่อย แค่อยากระบายเฉยๆ”

“พี่เตรียมชาไทยไว้ให้ด้วยนะ มากินจะได้หายเหนื่อย”

“จริงเหรอคะ”เด็กนี่ตาลุกวาว ดีดตัวลุกจากโซฟาทันที ชาไทยนี่ก็จะดื่มแทนน้ำเปล่าเลยมั้ง พอผมแซวว่าแก้มป่องก็งอนไปสามวัน “พี่ซื้อร้านใต้ถุนตึกบริหารมาป่ะ ร้านนี้อร่อยนะ”

“ชงเอง”

“ฮะ? พี่ชงเป็นเหรอ”

“มาชิมดิ”ภูมิใจนำเสนอ ชาไทยโบราณที่ผมชอบมากๆ สมัยผมมีชีวิตเคยทำขาย ขายดีด้วย คนมาซื้อก็บอกว่าอร่อยมาก ผมรีบเอามันออกมาจากตู้เย็น เทใส่แก้วใส่น้ำแข็ง จากนั้นเอามาเสิร์ฟลูกค้าที่นอนรอบนโซฟา สายตาเวลาเด็กนี่เห็นของกินที่ชอบมันก็จะแวววาวมาก

เธอจิบไปเพียงเล็กน้อย แล้วทำหน้าครุ่นคิด สงสัยมันอร่อยจนสมองไม่สั่งการ

“รสชาติแปลกๆ แต่ก็อร่อยดี”ตัวลอยติดเพดานไปแล้ว ไม่มีคำชมไหนดีเท่าคำที่ลูกค้าชม สุดปลื้มปีติจนอยากทำให้ดื่มทุกวัน

“ขอบคุณครับ”

“พี่พายขาาา”เอาอีกแล้ว เด็กนี่อ้อนอีกแล้ว อย่าบอกนะว่าอยากมีอะไรด้วย เธอดึงผมลงมานั่งที่โซฟาด้วย มาออเซาะอีกแล้ว ทำผมตัวแข็งทื่อแล้ว ทั้งกอดทั้งหอม ใครจะไปทนไหว

“อะไรอีก ไหนบอกงานเยอะไง”

“ก็ใช่ไงคะ งานเยอะมากๆ แต่ว่า…”

จุ๊บ~

หอมแก้มและส่งสายตาออดอ้อนแบบนี้ผมก็แพ้ทางทุกที

“หนูอยาก…”

“อยาก…”

“อยาก… ให้พี่พายช่วยเขียนรายงานให้”

เธอยิ้มแป้น แต่ผมนี่สิหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ ตรงนั้นมันควบคุมไม่ได้ด้วยจะเอามันลงยังไงล่ะทีนี้

“แค่ให้ช่วยเขียนรายงานทำไมต้องอ้อนขนาดนี้”ผมถามเสียงเข้ม

“อยากเหรอคะ”

“เปล่า”

“เปล่าก็ดี เพราะหนูไม่อยาก คืนนี้น่าจะไม่ได้นอน ไหนจะงาน ไหนจะอ่านหนังสืออีก ช่วยหนูนะ”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

กริ่ง~ กริ่ง~

เสียงเคาะประตูและเสียงกดกริ่งหน้าห้องดังขึ้นมาพร้อมกันทำให้บทสนทนาหยุดลงโดยอัตโนมัติ เนเน่รีบลุกขึ้นจากโซฟา แล้วไปดูที่ช่องตาแมวว่าใครมา แต่เมื่อเธอหมุนตัวกลับออกมาจากประตู สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป ตอนเดินไปยังอารมณ์ดีอยู่เลยแต่ตอนนี้เหมือนคนกำลังกังวลอะไรบางอย่าง

“เป็นอะไร”

“ปู่กับย่ามาค่ะ เขารู้ที่อยู่ใหม่หนูได้ไงเนี่ย”

“แล้วไง แล้วจะกังวลอะไร”

“หนูทะเลาะกับพวกเขา หนูทำไม่ดีกับเขาไว้เยอะมากเลย หนูยังไม่อยากเจอเขา”

“เรื่องอะไร”

“ยังไม่มีเวลาเล่าค่ะ แต่พี่ช่วยออกไปบอกเขาได้ไหมคะ ว่าเขามาผิดห้อง ถ้าเขาถามถึงหนูก็บอกว่าไม่รู้จัก หนูยังไม่อยากเจอเขาค่ะ”

ดูจากท่าทางแล้วคงเป็นเรื่องใหญ่ น้องทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ผมจึงเดินเข้าไปกอดและลูบหัวเป็นกำลังใจให้เธอ ไม่ได้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนะ แต่ก็อยากรู้ว่าเรื่องมันเป็นมาอย่างไร หากเนเน่ได้ระบายให้ผมฟังบ้างเธอคงดีขึ้น ไม่ชอบเห็นแววตาเศร้าจากเด็กนี่เลย เธอร่าเริงน่ะดีแล้ว

“เออ ก็ได้ เดี๋ยวพี่ช่วย เราไปหลบไป ถ้าพร้อมแล้วส่งสัญญาณนะ”

เด็กนี่พยักหน้า ทำหน้าหงอยอยู่อย่างนั้นไม่เลิกสักที เธอเดินไปอีกทาง ผมเดินไปที่ประตูรอสัญญาณสักพัก ไม่ได้หันกลับไปดูว่าทำไมนาน เธอคงเก็บของของตัวเองหลบอยู่ ระหว่างที่รอเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกหลายรอบ

“เปิดเลย”

สิ้นสุดคำสั่งที่เป็นสัญญาณบ่งบอกผมก็เปิดประตูออกไปเจอกับปู่และย่าของเนเน่ ผมแสร้งทำหน้างงๆเมื่อเจอคนแปลกหน้ามาเคาะห้อง

“มาหาใครครับ”

“มาหาหลานน่ะ”

“มาผิดห้องแล้วครับ ห้องนี้มีผมอยู่คนเดียว”

“แล้วคุณเป็นแฟนใหม่เนเน่เหรอ”

“ฮะ? เนเน่ไหน ลุงพูดเรื่องอะไรครับ”การแสดงละครครั้งแรกมันน่าตื่นเต้นจริงๆ

“ใช่แฟนใหม่เนเน่ไหม”

“ไม่ใช่ครับ”

“แต่นี่มันห้องเนเน่”

“ห้องผมครับ ผมไม่รู้จักคนที่ลุงพูดถึงเลยนะ”

“พ่อหนุ่ม จะไม่รู้จักได้ยังไง คุณเอมิกาแม่ของแฟนเก่าเนเน่น่ะบอกว่าเนเน่อยู่ห้องนี้ ถ้าเอ็งไม่ใช่แฟนใหม่ แล้วเอ็งเป็นใคร แล้วถ้านี่ไม่ใช่ห้องเนเน่ทำไมมีรูปเนเน่ตั้งโด่อยู่ในห้องด้วย”

“ฮะ?”

ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ หันไปมองด้านหลังตามที่ตาลุงนี่มองเข้าไปข้างใน เป็นภาพของยัยเด็กแสบจริงๆ ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ แล้วผมเป็นคนจัดของทุกอย่างในห้องนี้เอง ซึ่งตลอดสามสัปดาห์ที่ผ่านมามันไม่เคยมีมาวางอยู่ตรงนี้ ผมจำได้ดีผมจัดเองเรียบร้อยทุกระเบียบนิ้ว รู้ว่าอะไรมันวางตรงไหน ดูจากลักษณะแล้วเหมือนเพิ่งจะย้ายเอามาวางไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี้เอง ไอ้เด็กแสบ! นี่เล่นละครใส่เหรอ เมื่อกี้คือการแสดงอย่างนั้นสิ

“สรุป เอ็งเป็นแฟนใหม่เนเน่ใช่ไหม”