All Chapters of เมียผีพราย: Chapter 1 - Chapter 10

แนะนำตัวละครเราชื่อ เนเน่ จะเรียกเราว่าเน่เฉยๆก็ได้ เราเป็นลูกคนเดียว เรามีแฟนคนหนึ่งชื่ออิฐ เราคบพี่อิฐมาได้5ปีแล้ว พี่อิฐเป็นคนดีมากเขาดูแลเราดีมากในตอนที่พ่อแม่เราไม่อยากดูแลเรา เขาทั้งสองทิ้งเราไปหมด ตั้งแต่จำความได้ เราเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน บางครั้งมีการทำร้ายร่างกายกันรุนแรง ในที่สุดเขาทั้งสองก็แยกทางกัน แต่พอแม่มีผัวใหม่ พ่อไม่ยอม ตามรังควานแม่ ความหึงโหดเป็นเหตุให้พ่อฆ่าแม่และผัวใหม่แม่ตายทั้งคู่ พ่อติดคุก ตอนนั้น เราอายุได้แค่12ปี จากนั้นเราก็อยู่กับปู่ย่าถาวรเราเจอพี่อิฐตอน15 พี่อิฐเป็นแฟนคนแรก เราติดพี่อิฐมากจนบางครั้งโดดเรียน พี่อิฐเปิดโลกให้เรา ไม่ว่าจะเป็นเหล้ายา การพนัน สิ่งเสพติด รู้ไว้แค่เป็นเพียงรสชาติของชีวิตไม่ได้ติดงอมแงมเราโดนปู่ย่าด่าที่มีแฟนตอนที่คบกันได้ปีกว่าๆ เรื่องอื่นปู่ย่าไม่รู้ พวกเขาทำเหมือนเราผิดมาก ให้เลิก บอกว่ามันยังไม่ควร เราดื้อ ไม่ฟังอะไร สุดท้าย โดนไล่ออกจากบ้าน ‘ถ้าคิดว่าโตแล้วก็ไปหาเงินใช้เอง’ประโยคนี้เราจำได้ฝังใจ หึ!! แล้วคิดว่าคนอย่างอีเน่จะยอมตายแค่นี้เหรอ ไม่เลิกกับพี่อิฐหรอก ผู้ชายสำคัญที่สุด เราออกมาหางานทำไปด้วยแล้วไปอาศัย

EP.3 มือเล็กดึงผ้าห่มออกจากตัว เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พี่พายเดินมาที่เตียง เราจึงดึงกางเกงผู้ป่วยและกางเกงชั้นในออกทันที“พี่พายออรัลเซ็กซ์ให้หนูได้ไหม หนูเสี้ยนมาก มันแฉะไปหมดแล้ว” เราค่อยๆอ้าขาออก ให้พี่พายเห็นใจกลางสาวที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นเปียกแฉะ ถึงมันจะผ่านมือชายมาแล้ว แต่มันยังคงสวย อมชมพูเหมือนสาวแรกแย้ม ถอดเสื้อและเสื้อในออกให้เขาเห็นหน้าอกขนาดใหญ่ที่ตอนนี้ยอดถันกำลังตั้งชูชัน ร่อง11ที่ผ่านการดูแลหุ่นมาอย่างดี เอวทรงนาฬิกาทราย เป็นธรรมดาของผู้ชาย เห็นอะไรแบบนี้ก็คงทนไม่ได้ “ได้ไหมคะ หนูไม่ไหวแล้วค่ะ”ถามเสียงกระเส่า พี่พายกลืนน้ำลายลงคอ แล้วเบือนหน้าหนี บ่งบอกถึงความเป็นสุภาพบุรุษที่ทำให้ประทับใจ แต่เราโฟกัสไปที่เป้ากางเกงเขา ผลตอบรับดีเกินคาด อีเน่มันก็ใจกล้าดี เกือบโดนรุมยังทำมาแล้วหนึ่งต่อหนึ่งกับคนแปลกหน้าคงไม่เท่าไร“เด็กใจแตก”“อยากน้ำแตกค่ะ หนูเสี้ยนมาก ช่วยหนูหน่อยเถอะ”“เหอะ! ไปทำเองในห้องน้ำ หิวข้าว จะรอกินข้าว”พี่พายเดินกลับไปนั่งโซฟา มันต้องเป็นเราที่รุกเองเหรอถึงจะได้ ก็เห็นอยู่ว่าเขาเริ่มมีอาการแปลกไป คงจะอดทนต่อความยั่วยวนของเราไม่ไหว“พี่พาย หนูไ

EP.5 พี่พายแหวกกลีบดอกไม้แดงช้ำและแกล้งบีบให้น้ำกามไหลออกมา ก่อนจะใช้นิ้วกลางยัดเข้าไปเขี่ยน้ำรักออกมา“มันฟินนะ จะทำให้หนูเสร็จอีกเหรอ”“หน้าเราดูมีความสุขนะ”“ค่ะ ความสดชื่นที่ได้จากน้ำกาม ไม่มีสิ่งไหนมาทดแทนได้”“พูดจาอะไรเลอะเทอะ”“พี่พายนั่นแหละ ทำหนูเลอะเทอะหมดแล้ว”ว่าแล้วเขาก็เอาน้ำรักมาป้ายบนตัวเรา เขี่ยวนๆตรงเนินสามเหลี่ยม ขึ้นไปที่หน้าท้องแบนราบ จนถึงยอดถันทั้งสองข้าง“หนูเสียวนะ รับผิดชอบด้วย”“เดี๋ยวเช็ดให้”“ถ้าจะเอาต่อไม่ต้องเช็ดก็ได้ค่ะ”“ไหวเหรอ”“ไหวค่ะ”“แล้วบอกหายใจไม่ทัน”“งั้นพี่พายมานอนข้างล่าง หนูนอนทับพี่พายเอง หนูขอฟินกับเรือนร่างพี่พายก่อนได้ไหม ขย่มเองอาจไม่แรงเท่าที่พายขย่ม”ว่าแล้วเราก็ลุกขึ้นพร้อมกับผลักให้พี่พายนอนลงที่โซฟาแทนเรา“หนูไม่อิ่มค่ะ”ร่องสวาทถูไถกับแก่นกายใหญ่ซ้ำไปซ้ำมา สัมผัสเรือนร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามยิ่งทำให้น้ำหล่อลื่นไหลกระฉอก ในที่สุดเราก็อดใจไม่ไหว สอดใส่แก่นกายเข้าไปด้านใน แม้จะรู้สึกเจ็บบ้างแต่สุดท้ายเราก็ทำให้ทั้งเขาและเราเสร็จไปพร้อมกันได้หลังจากเสร็จก็นอนกอดกัน เรานอนบนอกพี่พาย กอดเขาอยู่อย่างนั้น ไม่รู้เลยว่าตั

EP.7 “จริงรึเปล่าาาา”“จริงค่ะ พรุ่งนี้ไปพิสูจน์กันว่าหนูมูฟออนได้ พรุ่งนี้ต้องไปเก็บของบ้านพี่อิฐ พี่ต้องไปช่วยหนูด้วย”“ช่วยเช็ดน้ำตา หรือช่วยหิ้วปีกดี”“โถ่ ไม่เชื่อเหรอว่าหนูเข้มแข็งขึ้นมานิดนึงแล้ว”“ไม่เชื่อ”“ชิ!”“นอนได้แล้ว มันดึกแล้ว เดี๋ยวไข้ไม่หายนะ”“เปลี่ยนมาเป็นนอนด้วยกันไหม”“จองที่เที่ยวได้วันไหน”“เปลี่ยนเรื่องเก่งนะคะ”“อยากไปเที่ยว”“ทริปนี้ต้องจองล่วงหน้านานอยู่ค่ะ แต่ระหว่างนี้พี่พายต้องมาช่วยหนูจัดห้อง และหาที่อยู่ใหม่ หนูเนี่ยขี้เกียจขนของเอง พี่พายต้องมาช่วย ห้ามหนี!”“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”วันต่อมาอาการไข้หายไปหลังจากได้นอนเต็มอิ่ม หลังจากเคลียร์ค่ารักษาพยาบาลเสร็จ อิสระก็เป็นของเรา กำแบล็กการ์ดในมือแน่นด้วยความตื่นเต้น ปฏิเสธการช่วยเหลือในการเดินทางจากคนของเอมิกา เดินทางไปมหาวิทยาลัยโดยแท็กซี่เพื่อไปเคลียร์งานและหาที่พักใกล้ๆ เพื่อเตรียมไว้ขนของเข้า ราคาไม่ต้องนักศึกษาเพราะมีกำลังที่จะจ่าย เอาห้องที่มีอ่างอาบน้ำ เพื่อผลประโยชน์ระยะยาวระหว่างทางเจอแผงลอตเตอรี่ บังคับให้พี่พายเลือกใบที่ถูกรางวัลที่หนึ่งให้ ซึ่งพี่พายก็ชี้มามั่วๆ หวังว่าจะไม่โดนผ

EP.9 “ผู้หญิงเนี่ยนะพูดความจริงก็รับไม่ได้”ยังดีที่พี่พายสัมผัสได้ว่าเรากำลังงอน เราเขี่ยข้าวไปมา ไม่อยากกินมันแล้ว“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนนิสัยผู้หญิงมันไม่เปลี่ยนไปเลยรึไง”“ผลิตโรงงานเดียวกันกับแฟนเก่าพี่มั้งคะ”“จะกินไหมข้าวน่ะ ไม่กินจะได้เก็บ”“กินค่ะ หนูหิว พี่ไม่กินก็ตามใจ”“อ้ะ! จ่ายค่าข้าวมื้อนี้ก็ได้”“จริงเหรอคะ”ง้อเราเหรอ? ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความดีใจ เตรียมจะถอดเสื้อออกแล้วแต่พี่พายดึงมือไว้ก่อนให้หยุดการกระทำนั้น“หมายถึงเดี๋ยวล้างชามให้ ล้างชามนะ แค่ล้างชาม”เอาซะหน้าแหกไปเลยทีเดียว ไม่ใช่อย่างที่เราคิด เขายังจับมือเราอยู่ งั้นก็เสร็จล่ะทีนี้ ลุกขึ้นอย่างมีจริต ล็อคเป้าให้มั่นเพื่อจะเข้าไปนั่งคร่อมบนตัก นาทีนี้มันต้องได้แล้ว“ว๊ายยย!”หน้าเราแทบกระแทกกับพนักพิงเก้าอี้ พี่พายวาร์ปหนีเราแล้วไปยืนหัวเราะอยู่ข้างหลัง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเสียงหัวเราะของเขามันน่าหงุดหงิดมาก หมดอารมณ์ไปโดยปริยาย ผีพรายตนนั้นทำหน้าทะเล้น หยิบข้าวมาทานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเขาดูอารมณ์ดีเสียด้วยที่แกล้งเราสำเร็จเรากลับมาทานข้าวตามปกติเพราะหมดอารมณ์จะยั่ว ทานเสร็จพี่พายก