LOGINEP.3
มือเล็กดึงผ้าห่มออกจากตัว เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พี่พายเดินมาที่เตียง เราจึงดึงกางเกงผู้ป่วยและกางเกงชั้นในออกทันที “พี่พายออรัลเซ็กซ์ให้หนูได้ไหม หนูเสี้ยนมาก มันแฉะไปหมดแล้ว” เราค่อยๆอ้าขาออก ให้พี่พายเห็นใจกลางสาวที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นเปียกแฉะ ถึงมันจะผ่านมือชายมาแล้ว แต่มันยังคงสวย อมชมพูเหมือนสาวแรกแย้ม ถอดเสื้อและเสื้อในออกให้เขาเห็นหน้าอกขนาดใหญ่ที่ตอนนี้ยอดถันกำลังตั้งชูชัน ร่อง11ที่ผ่านการดูแลหุ่นมาอย่างดี เอวทรงนาฬิกาทราย เป็นธรรมดาของผู้ชาย เห็นอะไรแบบนี้ก็คงทนไม่ได้ “ได้ไหมคะ หนูไม่ไหวแล้วค่ะ”ถามเสียงกระเส่า พี่พายกลืนน้ำลายลงคอ แล้วเบือนหน้าหนี บ่งบอกถึงความเป็นสุภาพบุรุษที่ทำให้ประทับใจ แต่เราโฟกัสไปที่เป้ากางเกงเขา ผลตอบรับดีเกินคาด อีเน่มันก็ใจกล้าดี เกือบโดนรุมยังทำมาแล้วหนึ่งต่อหนึ่งกับคนแปลกหน้าคงไม่เท่าไร “เด็กใจแตก” “อยากน้ำแตกค่ะ หนูเสี้ยนมาก ช่วยหนูหน่อยเถอะ” “เหอะ! ไปทำเองในห้องน้ำ หิวข้าว จะรอกินข้าว”พี่พายเดินกลับไปนั่งโซฟา มันต้องเป็นเราที่รุกเองเหรอถึงจะได้ ก็เห็นอยู่ว่าเขาเริ่มมีอาการแปลกไป คงจะอดทนต่อความยั่วยวนของเราไม่ไหว “พี่พาย หนูไม่ไหว”ส่งเสียงยั่วยวนแล้วเดินลงจากเตียง เดินไปที่โซฟาแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักพี่พาย ลูบไล้มัดกล้ามแน่น แต่เขายังคงนิ่งเฉย ในตอนยืนเราตัวเท่าคางพี่พาย แต่ตอนนั่งคร่อมบนตักเราสบตากันได้พอดี “ตื่นเต้นเหรอคะ”เรายกมือมัดผมลวกๆ แอ่นอกแทบกระแทกใบหน้าหล่อๆ เป็นชายอื่นคงฉกฉวยมันแล้ว แต่พี่พายเบือนหน้าหนี ซึ่งเราก็ตามกลับมา บีบปากเขาให้เปิดปากมาดูดหน้าอกเราซึ่งเขาสะบัดหน้าหนีอีกครั้ง “ทำทำไม ลงไปดีกว่า เลี้ยงข้าวพี่ด้วยพี่จะได้ไป ต่างคนต่างอยู่ดีกว่านะ” “ไม่อยากกินเน่เหรอ อ้อลืมแนะนำตัวหนูชื่อเนเน่นะ แต่พี่น่าจะรู้จักแล้ว ตอนนี้โสดแล้ว อย่ากังวลไปว่าหนูเป็นคนมีเจ้าของ”ใจกลางสาวถูไถกับเป้ากางเกงที่ตุงออกมาน้ำหล่อลื่นไหลเปียกเป็นวงกว้าง “โสด? เมื่อกี้ยังร้องห่มร้องไห้อยู่เลยนะ” “ใช่ค่ะ เขาไม่เอาเน่แล้ว”พูดได้ไม่เต็มปาก เหมือนน้ำตามันจะไหลออกมาโดยอัตโนมัติ “ไหนพูดว่าโสดใหม่ดิ๊ พูดให้เต็มปากด้วย อย่าให้เห็นน้ำตาอีกนะ” “โสดค่ะ”เราเช็ดน้ำตาแล้วส่งยิ้มแป้นแล้น แต่พี่พายก็น่าจะดูออกว่าแค่แสร้งทำ “ดูออกว่าอยากประชดผัว โทรศัพท์ล้มน่ะเห็นป่ะ ที่ถ่ายไว้น่ะจะเห็นเหรอ” “ถ่ายไว้ดูเล่นเฉยๆ หนูมีรสนิยมแบบนี้”เบื่อคนรู้ทัน อุตส่าห์แอบถ่ายยังเห็นอีก ซึ่งเราไม่สน เรารีบปลดกระดุมเสื้อพี่พายออกทุกเม็ด แต่พี่พายก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ สายตาของเขายังไม่เหมือนมีอารมณ์ เก็บซ่อนความรู้สึกเก่ง อย่างนี้ยิ่งต้องกระตุ้นนิ้วเรียวยาวเขี่ยวนยอดอก ริมฝีปากบางขบเม้มที่ลำคอก่อนจะเลื่อนมากระซิบข้างหูทำเสียงซี๊ดครางกระเส่า “พี่พายใหญ่ทั้งตัวเลยนะคะ ตรงนั้นใหญ่ไหม เน่อยากเห็น เน่เริ่มเปรี้ยวปากอยากดูดให้แล้วค่ะ ให้เน่ทำให้นะ”เขาตัวหอมมาก เราปล่อยตัวปล่อยใจเลยละกัน จากที่อยากประชดพี่อิฐเริ่มมีอารมณ์กับหุ่นล่ำของเขาจริงๆ คว้ากอดลำคอ เอาหน้าอกถูกับแผงอกแกร่ง เหมือนพี่พายทำตัวไม่ถูกเหมือนพยายามอดทนอดกลั้นอยู่ รู้สึกว่าเขาหายใจแรงกว่าเดิม “อย่าเอานมมาถูดิวะ” “อารมณ์เริ่มมาเหรอคะ” “...” "ใหญ่ใช่ไหมคะ เน่ตัวเล็ก ไม่อยากจินตนาการตอนพี่พายเอามันเข้าไปในตัวเน่เลยค่ะ มันจะแหกไหม” “เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าแรด กลับไปนอนที่เตียงไป” “หนูร่านค่ะ” “ใครสั่งใครสอนให้น้องพูดจาแบบนี้” “มีคนบอกมาค่ะ หนูเป็นอีตัวบนเตียงได้นะคะ พี่พายอยากทำอะไรกับร่างกายหนูก็ได้ค่ะ” “โดนไอ้อิฐมันล้างสมองมาเหรอ” “…”เหมือนโดนด่า แต่คงต้องตอบว่า ใช่! เราเชื่อพี่อิฐแทบทุกอย่าง จนกลายเป็นคนแบบนี้ไปแล้ว “ว๊ายย!…”พี่พายลุกขึ้นจากโซฟา เขาตั้งใจจะทำให้เราหล่นแต่คนมีประสบการณ์เยอะอย่างเรา ท่านี้ยิ่งถนัด เราตั้งรับทันกอดลำคอไว้แน่น เลยจู่โจมด้วยการพุ่งเข้าประกบจูบ พยายามเปิดปากเอาลิ้นสอดเข้าไป แรกๆพี่พายไม่เล่น เรายิ่งจูบดูดดื่มปานจะกลืนกิน แต่หลังๆ เขาเป็นฝ่ายเปิดปากสอดลิ้นมาเกี่ยวลิ้นเราพัลวัน เครื่องติดเริ่มเร่าร้อน พี่พายจูบเรากลับหนักกว่าที่เรารุก ขย้ำบั้นท้ายเราไปด้วย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงมาก มันสั่นไหวไปหมด การจูบกับคนที่ไม่ใช่แฟนมันก็ไม่ได้แย่ มันดีมากด้วย มวลท้องไปหมด “อืมส์”ประสานเสียงครางคละเคล้าเสียงน้ำลาย พี่พายหื่นมาก บดขยี้ปากเราจนบวม ลมหายใจติดขัดหายใจไม่ทัน จะผละออกแต่ก็โดนคนหื่นกามดูดดึงอย่างมูมมาม จนกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก เร่าร้อนจนจะหลอมละลาย เป็นจูบที่ทำให้ร่างกายน้วยและอ่อนไหวยวบยาบแบบที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน “อื้อ~”ครางประท้วงในลำคอเพราะเสียวซ่านสุดใจ สัมผัสหนักหน่วงที่ริมฝีปากแลกเปลี่ยนความเร่าร้อนกันทำให้เราเสร็จอย่างง่ายดาย นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เราเสร็จได้ทั้งที่ยังไม่มีการสอดใส่ เสียดายมากแต่เราจะไม่ยอมจบแค่นี้ ความสุขชั่วขณะทำให้ลืมความทรมานที่เจอเป็นปลิดทิ้ง และความสุขมันก็หมดไปอย่างรวดเร็ว พี่พายรีบถอนจูบออกเพราะน้ำกามเราไหลไปเปียกเท้าเขา ร่างบางจึงโดนโยนลงโซฟา เขาเช็ดปากตัวเองลวกๆ ก้มมองน้ำที่เท้าตัวเองด้วยความหงุดหงิด “พอเถอะ พาไปเลี้ยงข้าว จะได้จบๆ” “ไม่เลี้ยงค่ะ ยังไม่หายป่วย ออกจากโรงบาลไม่ได้” “เด็กขี้โกหก เธอไม่ได้ป่วยจริงๆ ไปได้ไม่ตายหรอก” “ไม่ได้โกหก มันยังไม่ใช่วันนี้ วันนี้มากินเน่ก่อนนะ” “มันผิดกฎ” “กฎอะไรคะ กฎโรงบาลเหรอ ช่างมันดิ ไม่บอกหมอ หมอก็ไม่รู้ ไม่มีป้ายห้ามเอาในนี้ซะหน่อย” พี่พายถอนหายใจแรง คงเอือมระอาเด็กดื้อด้านอย่างเรา“ไม่ใช่กฏโรงบาล ไม่ต้องรู้ ไม่ใช่เรื่องของเด็ก เลี้ยงขอบคุณเหอะ พี่จะได้ไปสักที พี่ไม่อยากอยู่ที่นี่นาน มัน….”พี่พายหงุดหงิดอะไรของเขาก็ไม่รู้ เราเองก็หงุดหงิดที่อ่อยยากอ่อยเย็นไม่โดนสักที คนอะไรจะอยากให้เลี้ยงขอบคุณมากมายอะไรขนาดที่ไม่สนสิ่งยั่วยวนที่อยู่ตรงหน้า ไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้จริงๆ จะสุภาพบุรุษเกินไปรึเปล่า “มัน… อะไรคะ มันจะทนไม่ไหวเหรอ” กลยุทธไม้ตายเรียกร้องความสนใจได้ดี เรียวขายาวค่อยๆอ้าออกอีกครั้ง ข้างหนึ่งพาดกับโซฟาไว้ อีกข้างหนึ่งก็อยากจะพาดบ่าพี่พายแต่ยังทำไม่ได้ สองนิ้วเรียวยาวถูกสอดเข้าไปในร่องสวาทช่วยตัวเองให้เขาดูไปเลย เสียงครางของเรามันต้องไปสะกิดต่อมหื่นที่ถูกกดไว้ด้านในของพี่พายให้พังทลายลงได้บ้าง “เสียว~ อ๊า~ เสียวจัง พี่พาย เน่เสียวมาก”เปล่งเสียงครางสั่นๆ ร่างกายร้อนรุ่มเหมือนจะลงแดงเต็มที มันยิ่งต้องการมากกว่านิ้วตัวเองที่มากระแทกมันในตอนนี้ “พี่พายขา เน่เสี้ยนไม่ไหวแล้ว” “…” “พี่พาย อ๊า~ กระแทกให้หน่อย อ๊า พี่พาย~”พี่พายเหมือนหนักใจอะไรบางอย่าง เหมือนอยากจะเดินออกไปแต่ก็สองจิตสองใจ อาการเขาออกชัดมากว่ากำลังตัดสินใจอยู่ “อยากก็มาลงที่เน่ได้เลยนะคะ อย่าคิดมาก” “…” “ซี๊ดดดด เสียว” “…” “หนูไม่ไหว~ พี่พายช่วยหน่อย~” “…” “นิ้วหนูมันไม่เคยทำให้หนูมีความสุขเท่ามีคนทำให้ อ๊า~พี่พายหนูจะเสร็จแล้ว อ๊าาา~” เราครางดังขึ้น แสดงสีหน้าเร้าอารมณ์ ขย้ำหน้าอกไปด้วยกระทุ้งนิ้วแรงๆซ้ำไปซ้ำมา จนในที่สุดเราก็เสร็จ น้ำกระฉอกไหลเปื้อนโซฟา หอบหายใจแรงราวกับไปวิ่งรอบสนามมา เราทำเป็นไม่สนใจเขา ปล่อยตัวนอนแผ่หลามองดูใจกลางสาวตัวเองที่กระตุกไม่หยุด อ้าขาไว้อย่างนั้น เผื่อมันจะมีคนสนใจ เคยเห็นมุมมองตัวเองตอนนี้ผ่านคลิป เห็นตัวเองยังมีอารมณ์แล้วถ้าเป็นคนอื่นจะขนาดไหนเราเอามือปิดปากตัวเองทันที หากพูดถึงชื่อนั้นบ่อยๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรียกเจ้าของชื่อให้มาหา คิดเสียว่าไม่รู้ชื่อจริงพี่พายแล้วกัน มันจะได้ไม่ลำบากใจ“หนูจะไม่ให้ชื่อจริงของพี่มาเป็นอุปสรรคในความรักของเราค่ะ”“พี่เปลี่ยนชื่อไม่ได้ หนูเองก็เปลี่ยนมาใช้นามสกุลพี่ไม่ได้ น่าหงุดหงิดเนอะ”“แล้วไงคะ เราได้อยู่ด้วยกันก็ดีแค่ไหนแล้ว สมัยนี้เป็นผัวเป็นเมียกัน เมียไม่ต้องเปลี่ยนนามสกุลตามผัวก็ได้ พอพูดถึงเรื่องนี้ก็นึกถึงทะเบียนสมรสขึ้นมา ตอนนี้มันไม่สำคัญเท่าที่พี่เรียกหนูว่าเมียแล้ว”“ไหนเรียกพี่ว่าผัวซิ”“ผัวขา รักผัวนะคะ”ทั้งเราและพี่พายต่างมีอาการเขินเหมือนกัน มองหน้าเขาไม่ได้มันยิ้มไม่หุบเลย เราสะดีดสะดิ้ง กระโดดโลดเต้นจนพี่พายทำท่าทางเลียนแบบ “ผัวก็รักเมียตัวน้อยคนนี้นะ”“พอแล้วหนูเขิน”ไม่ใช่แค่โดนเขาบอกรัก บอกรักเขาเราเองก็มีความสุข เหลือบไปมองรูปอีกครั้งมีอีกสิ่งที่เรายังอ่านในรูปไม่หมดนั่นคือวัน เดือนปีเกิดของพี่พาย ชื่อจริงเขาไม่ถูกใจเรา แต่วันเกิดนั้น…“ชาตะ24ธันวาคม 24××มรณะ 25 ธันวาคม 25××อายุ40ปี พี่พายเกิด24ธันวาเหมือนกับหนูเลย”หยิบบัตรประชาชนในกระเป๋ามาโชว์ให้พี่พ
EP.27 “คุณป้าคะ หนูเป็นคนค่ะ”“จริงเหรอ”“จริงค่ะ จับดูได้เลย”ป้าเพ็ญเอื้อมมือมาสัมผัสแขนเราแบบกล้าๆกลัวๆ เขาลูบแขนมาถึงมือเพื่อความแน่ใจ ตัวเราอุ่นแต่มือป้าเพ็ญเย็นเฉียบ เรายิ้มแหยๆเพราะเขาใช้เวลาดูให้แน่ใจหลายนาที“แล้วทำไมหนูถึงเข้าฝันป้าได้”“อันนี้หนูไม่ทราบค่ะ”“หรือว่าพี่พายเจอคนที่เหมาะสมกับบ้านหลังนี้แล้ว”“ยังไงนะคะ”“ก็คือบ้านหลังนี้ที่จริงพี่ชายป้าปลูกไว้ให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน บ้านป้าเขาก็สร้างให้เป็นของขวัญวันเกิด ตอนนี้เขาเสียไปแล้ว แต่ตอนเขามีชีวิตอยู่นะเขาใจดีมาก เป็นพี่ชายที่อบอุ่นมาก”ป้าเพ็ญเริ่มน้ำตาคลอ เราเองก็เห็นน้ำตาคนอื่นไม่ได้มันจะร้องตาม ส่วนพี่พายน่ะเหรอ ไม่อยู่ฟัง คงกลัวร้องไห้ เขาหายเข้าไปในบ้านแล้ว“ตอนเขาเสียใหม่ๆนะ ป้าและพ่อกับแม่เสียใจมาก พ่อกับแม่อาศัยอยู่ที่บ้านของพี่ชายป้ามาตลอด เก็บทุกอย่างไว้เสมือนเขายังอยู่ด้วย แต่เขาไม่เคยปรากฏตัวให้เห็นเลย เมื่อห้าปีที่ผ่านมา พ่อแม่ป้าเสียตามไปเพราะแก่ชรา ป้าเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ความทรงจำเยอะแยะไปหมด เคว้งคว้างเพราะเหลือคนเดียวในตระกูลนี้ การต้องเห็นบ้านหลังนี้ทุกวันมันเจ็บปวดเหมือนกันนะ ป้าทำใจก
EP.26“เล่นแรงไปรึเปล่าคะ”“เป็นห่วงมัน?"“เป็นห่วงแม่ค่ะ แม่ดีกับหนู อย่าทำอะไรแม่มากนะ”“ไม่รับปากนะ”“เว้นแม่ไว้คนหนึ่งนะ”ถึงจะรำคาญแม่พี่อิฐบ้างแต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาเจออะไรไม่ดี“ถ้าเรายังสนิทกับแม่ไอ้อิฐอยู่ พี่รู้สึกไม่ดี แบบที่อธิบายไม่ได้ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น แค่มีไอ้นะเป็นสัมพเวสีตามติดก็พอ อย่าให้ใครมาตามติดหนูมาตื๊อหนูอีกเข้าใจไหม”“แต่หนูไม่ชอบวิธีการนี้เท่าไรนะ เขาเป็นผู้ใหญ่กว่า หนูเกรงใจ”“…”พี่พายเงียบไปไม่ตอบอะไรกลับ แต่ถอนหายใจเสียงดังเหมือนจะไม่พอใจอีกแล้ว เราเลยคิดตามที่พี่พายบอก มันก็น่าโมโหอยู่นะหากเราต้องเจอแบบที่พี่พายเจอคงจะทนไม่ได้เหมือนกันมั้ง“แต่ถึงหนูจะไม่ค่อยชอบวิธีการนี้ แต่หนูเข้าใจพี่ พี่มีสิทธิ์หวงมีสิทธิ์หึงหนูได้เสมอค่ะ จะมากเท่าไรก็ได้ หนูเป็นของพี่ พ่อคนขี้หึงของหนู”“…”“ได้ยินไหม หนูเป็นของพี่ และพี่เป็นของหนู”ไม่แคร์สายตาพ่อพี่อิฐที่ยังงุนงงกับเหตุการณ์นี้อยู่ เพราะพี่พายกำลังงอน เราจึงเข้าไปง้อด้วยการทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ท่าไม้ตายอย่างการออดอ้อนให้หายงอนต้องใช้ได้บ้างแหละ “…”“งอนหนูเหรอ หนูดื้อ~ น่าตี”ผีพรายที่ดึงหน้านิ่งก็ไม่
EP.25 “แม่ไอ้อิฐโทรมาทำไมอีก”“พี่พายคะ หนูขอไปเยี่ยมพี่อิฐ ครั้งสุดท้ายได้ไหม”“มันจะตายแล้วรึไง”พี่พายไม่สบอารมณ์ ใครจะไปชอบให้แฟนเก่ามายุ่งกับแฟนตัวเองอันนี้เข้าใจได้ แต่เราไม่อยากมีอะไรปิดบังพี่พายเลยบอกเรื่องนี้กับเขาไปตรงๆ หากตอนนี้ไม่มีพี่พายเราคงเป็นอีโง่ที่ยอมกลับไปคบกับพี่อิฐง่ายๆมั้ง ตอนนี้จินตนาการว่าชีวิตไม่มีพี่พายไม่ออกแล้วแต่ตอนนี้เราไม่ใช่คนโง่คนนั้น เราไม่ใช่ของตาย พี่อิฐทำเหมือนเราไม่มีความรู้สึก อยากจะไปก็ไป อยากจะกลับก็กลับ ตลกมาก คำขอโทษมันลบล้างสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ แค่จะไปให้มันจบๆ “หนูจะไปตัดขาดจากครอบครัวนี้แล้วค่ะไปบอกว่ามีแฟนใหม่แล้ว เขาจะได้ไม่ยุ่ง พี่ต้องไปด้วยนะ ไปเปิดตัวให้เขารู้”ขึ้นไปนั่งบนตักพี่พายด้วยท่าทางออดอ้อน พี่พายตอนนี้อารมณ์เสียมากต้องทำให้เย็นลงบ้างด้วยการหอมแก้มหลายครั้งเขาหันแก้มอีกข้างมาให้หอม ฟัดแก้มเขาไปอีกสิบที คิ้วที่ขมวดชนกันก็ยังไม่คลาย จนต้องใช้นิ้วโป้งวนๆรอบคิ้วดึงให้คลายเอง“ถ้าไม่ไปวันนี้หนูคิดว่าหนูจะโดนวอแวตลอดไป แม่พี่อิฐตามมายันห้องมันรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวมากไปแล้ว”“แล้วถ้าพวกเขาไม่ยอมจบล่ะ เป็นพวกดื้อด้านอ่ะ”
EP.24 Cake อยากทัชซิกแพคคุณพี่จัง“ยิ้มอะไรคนเดียว”พี่พายมานั่งที่โซฟาเดียวกันกับเรา เขาเข้ามาออเซาะ สายตาก็จับจ้องจอโทรศัพท์หาสาเหตุที่ทำให้เรายิ้ม ตอนนี้หกโมงตรงเป๊ะ ได้เวลาที่เขาจะเข้ามาอ้อนแล้วซินะ ตรงเวลามาก“ก็อ่านคอมเมนต์อยู่ มีแต่คนชมพี่ ว่าหล่อมาก หล่อที่สุด หนูวาดรูปสวยมีคนชมคนเดียวเอง ทุกคนหลุดโฟกัสหมด”“เหรอ”พี่พายจัดท่าให้เรานอนเหยียดตรงบนโซฟา เขยิบหัวหนุนที่วางแขนโซฟาอันแสนแข็ง เขาเองก็นอนแต่เอาหัวมาซุกหน้าอกเราด้วยท่าทางออดอ้อน เราเริ่มติดสกินชิพเพราะพี่พายชอบมาอยู่ใกล้ทุกนาทีที่เราแตะต้องกันได้ “ขออ้อนหน่อย อยากอ้อน ต้องใช้ทุกวินาทีที่เราแตะตัวกันได้ให้คุ้มค่า”แล้วแขนขาของพี่พายก็ก่ายตัวเรา ทำเหมือนตัวเองตัวเล็กมาก ซุกอกหลับตาพริ้ม ยอมให้เราลูบหัว ตอนนี้เหมือนแมวที่กำลังถูไถเจ้าของเพื่อเรียกร้องความสนใจ หนักแต่ยอมให้นอนทับแต่โดยดี น่าเสียดายที่ถ่ายรูปความน่ารักนี่ไว้ไม่ได้ โทรศัพท์ในมือจึงไร้ประโยชน์ทันทีวางโทรศัพท์ลงมาติดคนที่กำลังออดอ้อนอยู่แทน“นุ่มจัง นมหนูมันโคตรนุ่ม”“ขี้อ้อนจังคะ ขี้อ้อนเหมือนแมวเลย”“แมว? ไม่ชอบแมวอ่ะ ไม่ได้รักสัตว์ขนาดนั้น”“งั้นหมา
EP.23 “ทำบุญให้ด้วย”พี่นะทักท้วงเมื่อกลับถึงฝั่งได้ไม่กี่นาที ไม่ให้พักเหนื่อยเลย“ค่ะ จะไปให้เดี๋ยวนี้แหละ”จะว่าไปเราเองก็ไม่ได้เข้าวัดมานาน เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ทำบุญให้ตัวเองและผีพรายจอมเรื่องมาก เขาคะยั้นคะยอขอให้เราทำบุญให้ครบเก้าวัด ซึ่งเราก็ทำให้อย่างเลี่ยงไม่ได้“ไอ้พาย มึงจะไม่กลับไปกับกูจริงๆเหรอ”นี่ก็มืดค่ำแล้วคนจะเดินเข้าคอนโดไปพักผ่อนแต่หันกลับมาพี่นะก็ยังไม่ไป ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาบอกลาพี่พายไปแล้ว ยังจะรออะไรอีก “กลับไปตอนนี้ยังทันนะ”คำชักชวนของพี่นะเหมือนเป็นการลองใจอะไรบางอย่าง“พูดไม่รู้เรื่องเหรอมึงอ่ะ”“กูถามเพื่อความแน่ใจ”“พี่นะกลับไปเถอะค่ะ หมดเวลาของพี่แล้ว พี่ก็ได้ทุกอย่างที่ต้องการไปแล้วนี่”ทั้งที่พูดน้ำเสียงปกติ ไม่ได้ไล่เหมือนหมูเหมือนหมา แต่ปฏิกิริยาของพี่นะมันเหมือนจะไม่พอใจ“รักที่ผิดกฎ รักที่ผิดธรรมชาติ ความรักระหว่างคนกับผีก็อย่างนี้แหละ ลำบากปกปิดหน่อยนะ แต่ถ้าผู้คุมกฎมันขี้เสือกแล้วมันสืบเองล่ะ ข้าจะทำยังไงดีน้าาาา เรื่องนี้มันอยู่นอกเหนือการควบคุมของข้า ข้าไม่ยุ่งแล้วกัน ได้ไหม?”น่าคิด! คำขู่ของพี่นะก็ทำให้เราเครียด เรื่องเหนือการควบค







