로그인공유
เมียมาเฟีย 4 คนที่ต้องอยู่ด้วย…ตลอดทั้งคืน
최신 업데이트:
2025-03-19 23:02:04“มีเรื่องอะไร?” เขาเอ่ยถามควินต์ คนสนิทที่เข้ามาขัดจังหวะด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก
“คุณเซบที่เคยดีลธุรกิจกับนาย ตอนนี้ได้ขอยุติการดีลธุรกิจทั้งหมดไปแล้วครับ” “งั้นเหรอ?” เขาไม่ได้ตกใจที่เซบขอยกเลิกการทำธุรกิจร่วมกัน เพราะไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ใครจะอยู่หรือไปก็ช่างหัวมัน เขาไม่เคยอ้อนวอนขอให้ใครอยู่ ถ้าให้เดา เซบ คงถูก เจย์สัน ดึงตัวไปอย่างแน่นอน อะไรที่เป็นของเขา…เจย์สันมันชอบแย่ง ไม่ต่างจากหมาจรจัดหิวโซที่ชอบแย่งข้าวคนอื่นกิน เจย์สัน คือศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา มันเจ้าเล่ห์ไม่ต่างจากจิ้งจอก เรื่องแสดงละครสวมหน้ากากเป็นคนดีและโยนบทตัวร้ายให้เขา นั่นแหละคือสิ่งที่มันถนัด “ดูเหมือนคุณเซบ ก็น่าจะถูกเจย์สันดึงตัวไปอีกเหมือนคนอื่นๆ” “ถ้ามันอยากได้ก็ให้มันไป” เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะเสียดายอะไรแบบนี้ เจย์สันมันทำแบบนั้นเพราะอยากเอาชนะเขา “นิสัยชอบแย่งของคนอื่นแบบมัน ก็ได้แค่แย่งเท่านั้นแหละ” พูดจบ เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมาดื่ม หวังให้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยขจัดอารมณ์หงุดหงิดที่คนสนิททำเสียไปก่อนหน้านี้ให้ลดน้อยลง จมูกยังคงจดจำกลิ่นหอมหวานของยูริ แม้เธอจะไม่ได้อยู่นี่แล้ว ทว่ากลิ่นหอมหวานของเธอ…มันยังคงอยู่ จากการสัมผัสเธอก่อนหน้านี้ มันทำให้เขารู้ได้ทันทีว่ายูริไม่เคยผ่านเรื่องบนเตียงมาก่อน แม้เคยมีเซ็กซ์กับผู้หญิงที่บริสุทธิ์มาแล้ว ไม่รู้ทำไม เขาถึงรู้สึกติดใจ ยูริมากเป็นพิเศษ สักวันเขาต้องได้กินเธอ *** ปัง… เธอปิดประตูห้องนอนลงอย่างเบามือหลังจากกลับมาถึงบ้านในตอนเที่ยงคืน เธอเดินไปยังเตียงนอนแล้วทิ้งตัวลงนั่ง มองข้อมือตัวเองที่มีรอยแดงจากการกระทำของมาร์ลิกซ์ สัมผัสทุกอย่างที่เขาทิ้งเอาไว้ยังคงทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกเขาสัมผัส ณ เวลานั้น แม้เหตุการณ์นั้นจบลง หากแต่ความรู้สึกตอนถูกเขาสัมผัสยังคงอยู่ มือเล็กเลื่อนขึ้นมาแตะบริเวณลำคอตรงจุดที่โดนเขาสัมผัส ก่อนจะลุกขึ้นไปยังโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อส่องกระจกดูรอยตรงคอ ว่ามันเห็นชัดขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ไหม “รอยชัดกว่าเดิมอีก…” เธอพึมพำคนเดียว แบบนี้ถ้าพรุ่งนี้เธอไปหาลูกค้า แล้วลูกค้าเห็นรอยดูดขึ้นมา เธอจะอธิบายยังไง มันไม่ง่ายที่จะโกหกว่าได้รอยพวกนี้มายังไงกับคนมีประสบการณ์ในเรื่องบนเตียง หรือไม่ว่าใครก็ตาม “ทำไว้ทำไมก็ไม่รู้” เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเลิกสนใจรอยพวกนี้ พรุ่งนี้ค่อยหาวิธีปกปิดแล้วกัน คิดได้ดังนั้นจึงเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเตรียมนอน วันต่อมา “ลูกค้าส่งชุดมาให้ ไปเปลี่ยนซะสิ” ลี่จินยื่นกล่องที่บรรจุชุดเอาไว้ให้กับยูริ “ค่ะ” เธอรับกล่องหรูใบนั้นมา ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด มือเล็กเปิดกล่องออก และหยิบชุดดังกล่าวออกมาทำการสวมใส่ให้เรียบร้อย เธอยืนมองตัวเองผ่านกระจกในชุดเดรส โดยที่ท่อนบนเป็นผ้าลายลูกไม้สีดำมองเห็นเนินอกที่โผล่ออกมาได้อย่างชัดเจน ส่วนกระโปรงเป็นเนื้อผ้าซาตินสีเบจตรงขอบชายกระโปรงมีสีดำตัด และสวมใส่ถุงน่องสีดำ เท้าเล็กประดับไว้ด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำ ในมือของเธอถือหน้ากากแฟนตาซีสีดำเอาไว้ บอกตามตรงเธอไม่ค่อยชินกับการแต่งตัวแบบนี้เท่าไร กระโปรงมันค่อนข้างสั้นมาก นั่งทีมีเห็นชั้นใน “นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย…” ปากเล็กพึมพำคนเดียวหน้ากระจกบานใหญ่ที่สามารถมองเห็นทั้งตัว นี่ถือเป็นการแต่งตัวเซ็กซี่ต่อหน้าคนอื่นครั้งแรกของเธอ ปกติเธอเป็นคนชอบแต่งตัวเซ็กซี่ แต่ก็ไม่ถึงขนาดโชว์ทั้งบนและล่างมากขนาดนี้เวลาออกไปเจอผู้คน เธอทำสมาธิกับตัวเองพักใหญ่ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ เตรียมพร้อมสำหรับทำงาน “ซ่อนรูปเหมือนกันนะเราเนี่ย” ลี่จินเอ่ยชม แต่ทว่าก็อดเป็นห่วงยูริไม่ได้ เพราะเป็นครั้งแรกที่ยูริทำงานแบบนี้ แถมประวัติลูกค้าคนนั้น คนที่มาดีลกับเธอก็ไม่ยอมบอกหมด นี่แหละที่ทำให้เป็นกังวล “พร้อมรึยัง?” “ไม่ค่อยพร้อมเท่าไรค่ะ แต่ก็พร้อม” ลี่จินพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะดึงยูริมากอด “มันจะผ่านไปด้วยดีนะยูริ” “ค่ะพี่ลี่จิน” ลี่จินคลายกอดออกจากยูริ หยิบหน้ากากแฟนตาซีสีดำมาแล้วทำการสวมใส่ให้อีกฝ่าย “เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง” เธอพยักหน้าให้พี่ลี่จิน ก่อนจะเดินตามแรงจูงของอีกฝ่ายออกไป ได้เวลาทำหน้าที่แล้ว… ระหว่างเดินไปยังห้องVVIPที่แขกกลุ่มนั้นอยู่ หัวใจดวงน้อยพลอยเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นตามไปด้วย พอเดินมาถึงทางเข้า เธอและพี่ลี่จินก็โดนชายชุดดำกักเอาไว้ “เดี๋ยวที่เหลือพวกเราจัดการเอง” ชายชุดดำพูด เพราะหนึ่งในลูกค้าที่อยู่ในห้องVVIPไม่ประสงค์ที่จะเปิดเผยตัวตน พวกเขาเลยไม่ให้คนนอกที่ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเข้าไปในห้องVVIP เข้าไปด้วยไม่ได้ มันคือคำสั่งจากเจ้านายพวกเขา “พี่ส่งยูริได้แค่ตรงนี้นะ” “ไม่เป็นไรค่ะพี่ลี่จิน” เธอยิ้มให้พี่ลี่จิน และเดินตามชายชุดดำเข้าไปข้างในซึ่งเป็นโซนเฉพาะลูกค้าVVIPเท่านั้น “เชิญ” ชายชุดดำเปิดประตูให้ ซึ่งเธอก็ก้าวเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ภายในหน้ากากแฟนตาสีดำมันเต็มไปด้วยความกังวล ทันทีที่เท้าเล็กก้าวเข้าไปข้างใน เสียงประตูที่ปิดลง มันบอกเธอว่า…เธอไม่มีสิทธิ์ก้าวขาออกจากห้องนี้แล้ว “…” มือเล็กบีบเข้าหากัน สายตามองไปยังกลุ่มผู้ชายจำนวนห้าคนซึ่งกำลังนั่งอยู่ภายใน โดยมีสาวสวยที่สวมใส่หน้ากากแฟนตาซีเหมือนเธอนั่งประกบและคอยเอนเตอร์เทนพวกเขา แต่ละคนก็แต่งตัวเซ็กซี่ไม่ต่างจากเธอ สายตาเธอมาหยุดอยู่ที่ผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเขาก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน หัวใจเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งจนแทบหลุดออกมาจากขั้วหัวใจเมื่อสบตากับผู้ชายคนนั้น มาร์ลิกซ์… ผู้ชายคนนั้นคือมาร์ลิกซ์ และที่สำคัญ เขาไม่มีผู้หญิงนั่งประกบข้างเหมือนคนอื่นๆ ถ้าให้เดา เขาคือคนที่เธอจะอยู่ด้วยในคืนนี้ และตลอดทั้งคืน… “คืนนี้หนูต้องดูแลคุณมาร์ลิกซ์เขานะ ดูแลเขาให้ดีๆ ล่ะ” เสียงชายวัยกลางคนบอกกับยูริ และเจ้าของประโยคนี้ ก็คือคนที่มาดีลยูริกับลี่จิน มาให้มาร์ลิกซ์อีกที เธอไม่พูดอะไร แค่ยิ้มให้เจ้าของประโยคเมื่อครู่เท่านั้น สองเท้าเล็กเริ่มเดินเข้าไปหามาร์ลิกซ์ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอถูกจับจ้องโดยสายตาของเขา “นั่งสิ…นั่งลงข้างๆ ฉัน”
최신 챕터
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 70 โลกทั้งใบ (ตอนจบ)
มาร์ลิกซ์วิ่งออกกำลังกายบนลู่วิ่งไฟฟ้าคนเดียวในห้องออกกำลังกาย โดยท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่อัดแน่นเรียงตัวกันสวยงาม ส่วนท่อนล่างสวมใส่กางเกงขาสั้นประมาณเข่า มือหนาเอื้อมไปปิดลู่วิ่งไฟฟ้าหลังจากวิ่งมาได้สักพัก เขาก้าวลงจากลู่วิ่งและหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม จากนั้นเดินออกมาจากห้องออกกำลังกายและบังเอิญเห็นควินต์เดินมา จึงเอ่ยถามบางอย่างเกี่ยวกับยูริ“ยูริลงมากินข้าวรึยัง?”“ยังไม่เห็นไปห้องอาหารนะครับ แต่เห็นนั่งอ่านหนังสืออยู่แถวสระว่ายน้ำ”“บอกคนยกอาหารเช้าทั้งของกูและยูริมาให้กูที่สระว่ายน้ำ”“ได้ครับนาย” ควินต์ตอบรับคำสั่งเจ้านายเขาเดินตรงไปยังสระว่ายน้ำที่ควินต์บอกว่ายูริอยู่นั่น พอมาถึงก็เห็นเธอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว “ทำไมยังไม่กินข้าว” เสียงมาร์ลิกซ์ที่ดังขึ้นทำให้ยูริเงยหน้าขึ้นมอง“หนูรอเฮียออกกำลังกายเสร็จแล้วจะได้กินด้วยกัน”ร่างกายที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามเนื้อของมาร์ลิกซ์ทำให้เธออดเผลอมองไม่ได้ ทำไมแฟนเธอหุ่นดีแบบนี้ น่าลูบ น่าสัมผัสไปหมดเลย ช่วงนี้ยอมรับว่าเธอหลงเขามาก และก็งอนเขาบ่อยมากเช่นกัน “เด็กหื่น!” “อื้ออ มาดีดหน้าผากหนูทำไม” เธอลูบหน้าผากตร
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 69 สายเปย์
หลายวันต่อมา @บ้านกรรณ์ตระกูลเกียรติ (บ้านยูริ)“ผมทำยูริท้องครับ” “…” หลังจากมาร์ลิกซ์สารภาพกับเรญาว่าทำยูริท้อง ความเงียบก็ได้เข้ามาปกคลุมโดยอัตโนมัติ ยูริเมื่อเห็นแม่ตัวเองเอาแต่นั่งเงียบพร้อมสีหน้านิ่งๆ ก็ทำให้เริ่มกังวลขึ้นมา และคิดไปเองต่างๆ นานาว่าแม่จะโกรธหรือเปล่า หรือผิดหวังในตัวเธอไหม มาร์ลิกซ์รู้ว่าคนรักเริ่มกังวลจึงเลื่อนมือไปกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้ให้ผ่อนคลาย “ถ้าคุณน้าโกรธที่ผมทำยูริท้อง คุณน้าลงโทษผมก็ได้ แต่ผมขออย่างเดียว อย่าลงโทษยูริก็พอ” เรญาดึงสายตากลับมามองมาร์ลิกซ์แล้วยิ้มมุมปาก หากเธอต้องการลงโทษ เชื่อว่าอีกฝ่ายคงยอมให้ทำอย่างที่ลั่นปากพูดออกมา แววตาและน้ำเสียงหนักแน่นของแฟนลูกสาวทำให้เรญาสัมผัสได้ว่ามาร์ลิกซ์พร้อมรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไปจริงๆ เรญาวางแก้วน้ำชาที่มักดื่มเป็นประจำลงโต๊ะตรงหน้า “รับผิดชอบโดยการออกไปจากชีวิตลูกสาวฉันดีไหม?”ยูริหน้าถอดสีเมื่อคนเป็นแม่พูดอย่างนั้น ส่วนมาร์ลิกซ์แอบใจแป๋วแต่ไม่ได้แสดงออกมาให้อีกฝ่ายได้เห็น “ถ้ารับผิดชอบด้วยวิธีนั้น ผมขอปฏิเสธ”“ทำไมล่ะ ก็นายบอกเอง ว่าพร้อมให้ฉันลงโทษ และนี่แหละคือบทลงโทษของฉัน”“ผมไม่มีวันเลิกกับยู
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 68 เฮียและหนู
มาร์ลิกซ์ลอบมองยูริที่เอาแต่นั่งเขี่ยข้าวในจานเล่นไม่ยอมตักกินมาแล้วสองนาน มาเฟียหนุ่มวางแก้วกาแฟดำในมือลง จากนั้นขยับเรียวปากหยักได้รูปพูดกับคนตรงหน้า“ทำไมไม่กินข้าวหืม”“หนูกินไม่ลง” เขาได้ฟังคำตอบของยูริก็ต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอคงคิดมากเรื่องท้อง แม้เขาจะพยายามบอกให้เธอผ่อนคลายไม่ต้องคิดมาก ทว่าก็ไม่สามารถห้ามความคิดของเธอได้ เขาเข้าใจยูริ ถ้าหากเขาเป็นเธอก็คงตกอยู่ในอาการเดียวกัน “เครียดว่าจะบอกพ่อกับแม่ยังไงเหรอ?”“หนูทำใจเรื่องบอกพ่อกับแม่ได้สักพักแล้วล่ะค่ะ”“ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้แล้วเครียดเรื่องอะไร ระบายมาให้ฉันฟังได้นะ” เขาพร้อมรับฟังทุกเรื่องจากยูริ หากมันจะช่วยแบ่งเบาความเครียดของเธอให้ลดน้อยลง “หนูไม่เคยมีลูกมาก่อน แค่กลัวว่าจะเลี้ยงเขาได้ไม่ดีพอ อีกอย่างหนูยังไม่ได้เตรียมตัวเรื่องการมีลูก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนหนูตั้งรับไม่ทัน” “ฉันเองก็ไม่เคยมีลูกมาก่อนเหมือนกัน เรายังใหม่เรื่องนี้กันทั้งคู่ ฉันเชื่อว่าเราสองคนช่วยกันเลี้ยงดูเขาได้ดีแน่นอน พออยู่ในสถานการณ์จริง สัญชาตญาณความเป็นพ่อกับแม่มันจะแสดงออกมาเองโดยอัตโนมัติ” ก่อนหน้านี้เขาโทรไปบอกพ่อกับแม่ว่ายูริท้อง
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 67 ท้อง
“อ้วกก~” เสียงดังโอ้กอ้ากในช่วงเวลาเช้ามืดปลุกให้มาร์ลิกซ์ซึ่งนอนหลับอยู่ตื่นขึ้น มาเฟียหนุ่มในสภาพเปลือยท่อนบนสวมเพียงกางเกงวอร์มสีเทาตัวเดียวเดินตรงไปยังห้องน้ำและเห็นยูริกำลังนั่งเกาะขอบชักโครกอาเจียนอย่างหนัก “ไหวไหม” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามคนรักสาวด้วยความห่วงใยพลางเดินเข้าไปลูบหลังให้ ยูริเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว และดูเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย จะพาไปหาหมอก็ไม่ยอม เข้าประเด็นนี้ทีไรเป็นต้องโดนเธองอนใส่ทุกที “อึก! อ้วกก~” ยูริไม่ทันตอบในสิ่งที่มาร์ลิกซ์ถาม ก็ต้องหันกลับไปโก่งคออาเจียนอีกครั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน กลัวว่าถ้าไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้วเป็นอย่างอื่นขึ้นมาจะทำให้เธอวิตกกังวล อีกประเด็นหนึ่งที่กำลังสงสัยตัวเองก็คือ หรือเธออาจจะท้องตอนนี้ยังไม่แน่ใจอะไรทั้งนั้น แต่อาการของเธอมันเข้าข่าย ‘ท้อง’ มากกว่า เธอลองโทรไปเล่าให้แวนด้าฟัง แวนด้าก็บอกว่าลองซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจจะได้แน่ใจ เธอยังไม่กล้าบอกมาร์ลิกซ์เรื่องนี้ อยากรอให้แน่ใจก่อนถึงจะบอก“ไปหาหมอเถอะ เธอเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ ฉันเป็นห่วง”“ไม่เอา~” “ทำไมดื้อแบบนี้ ครั้
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 66 เด็ดขาด
@Mar.L Club“เห็นคุณมาร์ลิกซ์ไหม?” ยูริเดินเข้าไปถามควินต์ที่เพิ่งคุยกับพนักงานในคาสิโนเสร็จ“นายอยู่กับคุณเซบาสเตียนที่ห้องVIPครับ”“ใครคือคุณเซบาสเตียนเหรอคะ?” “นักธุรกิจจากฮ่องกงครับ และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของนาย วันนี้คุณเซบาสเตียนมาหานายที่คาสิโน นายเลยต้องไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนเขาน่ะครับ”“อ๋อ ขอบคุณนะคะ”“ครับ นายฝากให้ผมดูแลคุณยูริ ถ้าต้องการอะไรเรียกหาผมได้ตลอดเลยนะครับ”“ค่ะ” เธอตอบควินต์ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปสูดอากาศอยู่มุมหนึ่งของคาสิโนซึ่งเป็นจุดชมวิว สายลมที่พัดผ่านทำให้เธอรู้สึกเย็นสบายมากไม่น้อย ทว่าการมาของใครบางคนมันทำให้บรรยากาศดีๆ ตอนนี้เสียไปอย่างดื้อๆ“มุมนี้ก็เป็นมุมโปรดของฉันเหมือนกัน”“…” เธอไม่ได้พูดอะไรกับอีกฝ่าย แอบลอบถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ เมลดามาทำอะไรที่คาสิโนมาร์ลิกซ์อีกหมู่นี้เมลดามาหาแฟนของเธอบ่อยๆ โดยอ้างเสมอว่ามาคุยเรื่องธุรกิจ มาร์ลิกซ์ปฏิเสธไปหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ จะให้เขาเป็นพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจกับครอบครัวตัวเองให้ได้ หากเธอเป็นเมลดาคงไม่กล้ามาอีก เพราะโดนปฏิเสธครั้งเดียวมันก็ทำให้อายจนไม่กล้าสู้หน้าอีกแล้ว“ฉันมาหามาร์ทน่ะ แต่เขาดันติดแขกคนสำคั
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 65 ตามจีบเอง
“ทำข้าวต้มมาให้ค่ะ” เจย์สันนั่งพิงหัวเตียงมองแวนด้าที่ยกข้าวต้มมาให้ ตอนนี้กลับมารักษาตัวอยู่บ้านโดยมีแวนด้าตามมาดูแล ตอนแรกเธอไม่ยอมมา แต่เจย์สันขอยูริให้ช่วยพูดจนสุดท้ายแวนด้าก็ยอมมาดูแล หญิงสาวเดินไปเปิดผ้าม่านสีดำออกจนแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอน “ทำไมไม่กินล่ะคะ” เธอหันไปถามเจย์สันหลังจากเปิดผ้าม่านออกเสร็จแล้ว “ข้าวต้มนั่นแวนด้าทำเองนะคะ ไม่ได้บอกแม่ครัวทำ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะอร่อยถูกปากพี่ไหม”“พี่ยังไม่ค่อยหิว”“แต่พี่ต้องกินยานะคะ”“ไม่เป็นไร กินยาเลยก็ได้” เธอมองเขาอย่างรูัทัน เจย์สันมักใช้แผนการนี้เพื่อให้เธอป้อนข้าว อ้างทุกวันว่าไม่ค่อยหิว แต่พอเธอป้อนก็กินจนหมดเกลี้ยง วันนี้ก็คงอยากให้เธอป้อนข้าวอีกเช่นเคย“ถ้าแวนด้าป้อนพี่จะกินไหม?”“กิน” เขาตอบอย่างไม่ลังเล แวนด้าเดินมานั่งลงข้างๆ หยิบถาดที่มีถ้วยข้าวต้มมาวางไว้บนตักตัวเอง เจย์สันลอบยิ้มอย่างพอใจ เพราะอยากให้แวนด้าป้อนข้าวทุกวันจึงต้องใช้แผนการแบบนี้กับเธอ “พี่ชอบข้าวต้มฝีมือเรา ทำให้กินแบบนี้ทุกวันเลยได้ไหม”“ถ้าไม่อร่อยก็พูดมาตรงๆ เถอะค่ะ ไม่ต้องทำเหมือนอร่อย”“อร่อยจริงๆ อร่อยจนพี่…ติดใจ” หัวใจดวงน้อย
