LOGINShare
เมียมาเฟีย 2 เหตุผลที่เลือก
Last Updated:
2025-03-19 23:01:03“อะไรนะ? กะ…แกรับงานอย่างว่าเหรอยูริ!” แวนด้า เพื่อนสนิทยูริตะโกนดังลั่นของคอนโดตัวเองทันทีที่ยูริบอกว่ารับงานอย่างว่ากับลี่จินไปแล้ว ทั้งตกใจและช็อคในเวลาเดียวกัน ยูริเคยบอกว่าไม่ชอบงานแบบนี้ และจะไม่มีวันรับงานที่เอาร่างกายเข้าแลกเงินอย่างเด็ดขาด หากแต่วันนี้ กลับกลายกลืนน้ำลายตัวเองเสียอย่างนั้น
“ใช่” “…เหตุผล?” แวนด้าตั้งสติ ก่อนจะเริ่มถามยูริถึงเหตุผลที่รับงานแบบนี้ “ฉันต้องการใช้เงินด่วน” “แค่นั้น?” เธอไม่กล้ามองหน้าแวนด้า แม้เป็นเพื่อนสนิทกัน หากแต่แวนด้าไม่เคยรู้ว่าบ้านเธอ ‘เป็นหนี้’ เพราะเธอไม่เคยเล่าให้ฟัง แวนด้ารู้แค่ฐานะทางบ้านเธอไม่ได้ดีอะไร ทำงานตั้งแต่อายุสิบหก ส่งน้องชายเรียนหนังสือ และเป็นเสาหลักของบ้าน ครอบครัวเธอ(เคย)มีกันสี่คน แต่ปัจจุบันเหลือเพียงสามคนเท่านั้น อีกทั้งแวนด้ายังเคยเตือนเธอหลายครั้งเรื่องของงาน ‘ปรนเปรอผู้ชายบนเตียง’ และยังห้ามไม่ให้เธอทำ ซึ่งเธอก็เชื่อฟังแวนด้าเสมอมา แต่ตอนนี้…เธอคงต้องเลือกปกป้องคนในครอบครัวของเธอก่อน “พูดมาให้หมดยูริ” น้ำเสียงแวนด้าเริ่มนิ่ง แววตาจ้องเพื่อนสนิทเพื่อรอคำตอบ “ฉัน…” “เหตุผลที่ทำให้แกต้องใช้เงินด่วน พูด!” “ก็ได้ ฉันพูดก็ได้” เมื่อเห็นว่าแวนด้าเริ่มดุ จึงตัดสินใจเล่าให้ฟัง “พ่อฉันเป็นหนี้นอกระบบสองล้านเก้า อาทิตย์ก่อนพวกนั้นบุกมาบ้านและทำร้ายพ่อ ฉันเลยขอเวลาพวกเขาสามอาทิตย์ในการหาเงินมาคืน” “เงินตั้งสองล้านเก้า แกจะหาจากไหนทันภายในสามอาทิตย์?” “ฉันถึงต้องทำงานนี้ไง” “แต่มันก็ไม่ได้ทำให้แกได้เงินสองล้านเก้าไปปลดหนี้ให้พ่อหมดนะ” “ฉันรู้ แต่อย่างน้อยจ่ายไปก้อนนึงก่อน แล้วค่อยไปต่อรองกับพวกเขาอีกครั้ง น่าจะได้อยู่หรอกมั้ง” “ยืมฉันไหม ฉันโอนให้แกตอนนี้เลย แกจะได้ไม่ต้องไปทำงานแบบนั้น” เธอมองหน้าเพื่อนสนิท ฐานะทางบ้านของแวนด้าดีมาก แต่แวนด้าก็ไม่เคยอวดรวยหรือใช้ชีวิตหรูหราอะไรเลย แวนด้าสามารถเลือกเป็นเพื่อนกับคนที่มีฐานะเท่ากันได้ ทว่ากลับเลือกที่จะเป็นเพื่อนกับเธอ และเพียงคนเดียวด้วย มีคนมากมายพยายามเข้าหาและขอเป็นเพื่อนกับแวนด้าเพราะเป็นลูกสาวนักธุรกิจหมื่นล้าน แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจ แวนด้าเคยบอกว่าดูออกว่าคนเหล่านั้นเข้าหาตนเพราะอะไร ทว่าสำหรับเธอ…เธอไม่เคยมองว่าแวนด้าเป็นลูกสาวนักธุรกิจหมื่นล้าน แวนด้าสำหรับเธอคือ…คนธรรมดาทั่วไป “ไม่เอาอะ เก็บเงินของแกไว้เถอะ” “ฉันให้ยืมจริงๆ นะ ให้แกเฉยๆ ยังได้เลย” “ฟังนะแวนด้า ฉันรู้ว่าเงินแค่นั้นมันน้อยนิดสำหรับแก แต่สำหรับฉันมันเยอะมาก เก็บเงินของแกไว้เถอะนะ” “ก็ฉันไม่อยากให้แกทำงานแบบนั้นอะ” “แค่ครั้งเดียว และมันจะไม่เกิดขึ้นอีก” “รู้ไหมว่าแกอะ โคตรดื้อเลย” แวนด้าพูดเมื่อรู้ว่าตนไม่สามารถห้ามเพื่อนสนิททำงานแบบนั้นได้ “แล้วจะไปงานแบบนั้น แกมีประสบการณ์เหรอ?” “ไม่มี…” เธอไม่มีประสบการณ์เรื่องบนเตียงมาก่อน ไม่รู้ด้วยว่าต้องทำยังไง และเริ่มอะไรก่อน แอบไปดูหนังผู้ใหญ่และศึกษามาแล้ว มันค่อนข้างยากสำหรับเธอเพราะไม่เคยผ่านเรื่องราวแบบนั้นมาก่อน และไม่รู้ด้วยว่ามันจะรู้สึกดีแบบดาราหนังผู้ใหญ่เขาแสดงออกมาหรือเปล่า “แต่ฉันเชื่อว่าตัวเองทำได้” “ความมั่นใจแกนี่…เต็มร้อยมากนะ” “ให้กำลังใจฉันหน่อยสิ งานแรกเลยนะ” “อือ สู้ๆ แล้วกัน ขอให้เจอลูกค้าที่ใจดี และอ่อนโยนกับตรงนั้นของแก” เธอยิ้ม ก่อนจะดึงแวนด้ามากอด ในคำพูดอวยพรรับรู้ได้ทันทีว่ามีความห่วงใยจากเพื่อนสนิทซ่อนอยู่ *** “ซื้อชาเย็นมาฝากค่ะ” เธอยื่นแก้วชาเย็นของโปรดพี่ลี่จินให้ โดยอีกฝ่ายกำลังนั่งจิบแอลกอฮอล์อยู่ภายในห้องพักส่วนตัว พี่ลี่จินมีเชื้อสายจีน จึงทำให้ใบหน้าออกไปทางจีนจ๋ามากกว่าไทย “เลี้ยงพี่ด้วยชาเย็นทุกวันแบบนี้ ไม่กลัวน้ำตาลในเลือดพี่ขึ้นหน่อยเหรอหืม?” “แหะๆ ก็เห็นชอบ เลยซื้อมาฝาก” ลี่จินส่ายหน้าไปมา รับชาเย็นมาวางไว้บนโต๊ะ สายตาโฉบเฉี่ยวจ้องมองยูริ ภายใต้รอยยิ้มสดใสที่แสดงออกมา กำลังซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้ “เป็นอะไร?” “คะ?” “นั่งลง แล้วตอบคำถามมา” ยูรินั่งลงอย่างว่าง่าย “หนูไม่ได้เป็นอะไร” “ยูริ” ลี่จินเรียกชื่อยูริเสียงเข้ม “ก็แค่เครียดนิดหน่อย หนูกลัวว่าจะทำให้ลูกค้าของพี่ลี่จินไม่พอใจเพราะว่าหนู…ไม่เคยมาก่อน” “ถึงบอกให้คิดดีๆ ไง” หากยูริจะกลับลำตอนนี้คงสายไปแล้ว เพราะเธอตอบรับลูกค้าคนนั้นไปแล้วเรียบร้อย ถึงบอกให้ยูริคิดดีๆ ในตอนแรก “แต่ถึงยังไงหนูก็จะไม่เปลี่ยนใจเด็ดขาด มาถึงขนาดนี้แล้ว…” พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่เธอจะต้อง…ทำงานนี้อย่างเต็มรูปแบบ “พี่ลี่จินคะ” “หืม?” “ลูกค้าคนนั้นที่ติดต่อมาหาพี่ลี่จิน เขาไม่ได้บอกเหรอคะว่าดีลหนูไปให้ใคร?” “เมื่อวานตอนพี่โทรไปยืนยันว่าจะส่งยูริให้ พี่ถามลูกค้าว่าจะส่งต่อยูริให้ใคร เขาไม่ได้บอกหมด บอกแค่ว่าคนๆ นั้นยังหนุ่มอยู่ แล้วอีกอย่าง…มีอิทธิพลมากด้วย” “เป็นคนมีอิทธพลเหรอคะ?” “ใช่ ลืมเลย ลูกค้ายังบอกอีกด้วยว่า คนที่เขาจะส่งต่อให้ สเปกผู้หญิงที่คนนั้นชอบตรงกับยูริ นั่นแหละคือเหตุผลที่ลูกค้าพี่เลือก และจะต้องเป็นยูริเท่านั้น” ขนาดฟังพี่ลี่จินเล่าให้ฟัง เธอยังตื่นเต้นขนาดนี้ ถ้าหากไปอยู่ในสถานการณ์จริงในวันพรุ่งนี้…จะตื่นเต้นขนาดไหนกันนะ เพราะลูกค้าคนนั้นของพี่ลี่จินไม่ได้เปิดเผยว่าคนที่จะส่งเธอต่อไปให้คือใคร รู้เพียงว่ายังหนุ่ม และเป็นคนทรงอิทธิพลมากเท่านั้น
Latest chapter
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 70 โลกทั้งใบ (ตอนจบ)
มาร์ลิกซ์วิ่งออกกำลังกายบนลู่วิ่งไฟฟ้าคนเดียวในห้องออกกำลังกาย โดยท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่อัดแน่นเรียงตัวกันสวยงาม ส่วนท่อนล่างสวมใส่กางเกงขาสั้นประมาณเข่า มือหนาเอื้อมไปปิดลู่วิ่งไฟฟ้าหลังจากวิ่งมาได้สักพัก เขาก้าวลงจากลู่วิ่งและหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม จากนั้นเดินออกมาจากห้องออกกำลังกายและบังเอิญเห็นควินต์เดินมา จึงเอ่ยถามบางอย่างเกี่ยวกับยูริ“ยูริลงมากินข้าวรึยัง?”“ยังไม่เห็นไปห้องอาหารนะครับ แต่เห็นนั่งอ่านหนังสืออยู่แถวสระว่ายน้ำ”“บอกคนยกอาหารเช้าทั้งของกูและยูริมาให้กูที่สระว่ายน้ำ”“ได้ครับนาย” ควินต์ตอบรับคำสั่งเจ้านายเขาเดินตรงไปยังสระว่ายน้ำที่ควินต์บอกว่ายูริอยู่นั่น พอมาถึงก็เห็นเธอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว “ทำไมยังไม่กินข้าว” เสียงมาร์ลิกซ์ที่ดังขึ้นทำให้ยูริเงยหน้าขึ้นมอง“หนูรอเฮียออกกำลังกายเสร็จแล้วจะได้กินด้วยกัน”ร่างกายที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามเนื้อของมาร์ลิกซ์ทำให้เธออดเผลอมองไม่ได้ ทำไมแฟนเธอหุ่นดีแบบนี้ น่าลูบ น่าสัมผัสไปหมดเลย ช่วงนี้ยอมรับว่าเธอหลงเขามาก และก็งอนเขาบ่อยมากเช่นกัน “เด็กหื่น!” “อื้ออ มาดีดหน้าผากหนูทำไม” เธอลูบหน้าผากตร
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 69 สายเปย์
หลายวันต่อมา @บ้านกรรณ์ตระกูลเกียรติ (บ้านยูริ)“ผมทำยูริท้องครับ” “…” หลังจากมาร์ลิกซ์สารภาพกับเรญาว่าทำยูริท้อง ความเงียบก็ได้เข้ามาปกคลุมโดยอัตโนมัติ ยูริเมื่อเห็นแม่ตัวเองเอาแต่นั่งเงียบพร้อมสีหน้านิ่งๆ ก็ทำให้เริ่มกังวลขึ้นมา และคิดไปเองต่างๆ นานาว่าแม่จะโกรธหรือเปล่า หรือผิดหวังในตัวเธอไหม มาร์ลิกซ์รู้ว่าคนรักเริ่มกังวลจึงเลื่อนมือไปกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้ให้ผ่อนคลาย “ถ้าคุณน้าโกรธที่ผมทำยูริท้อง คุณน้าลงโทษผมก็ได้ แต่ผมขออย่างเดียว อย่าลงโทษยูริก็พอ” เรญาดึงสายตากลับมามองมาร์ลิกซ์แล้วยิ้มมุมปาก หากเธอต้องการลงโทษ เชื่อว่าอีกฝ่ายคงยอมให้ทำอย่างที่ลั่นปากพูดออกมา แววตาและน้ำเสียงหนักแน่นของแฟนลูกสาวทำให้เรญาสัมผัสได้ว่ามาร์ลิกซ์พร้อมรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไปจริงๆ เรญาวางแก้วน้ำชาที่มักดื่มเป็นประจำลงโต๊ะตรงหน้า “รับผิดชอบโดยการออกไปจากชีวิตลูกสาวฉันดีไหม?”ยูริหน้าถอดสีเมื่อคนเป็นแม่พูดอย่างนั้น ส่วนมาร์ลิกซ์แอบใจแป๋วแต่ไม่ได้แสดงออกมาให้อีกฝ่ายได้เห็น “ถ้ารับผิดชอบด้วยวิธีนั้น ผมขอปฏิเสธ”“ทำไมล่ะ ก็นายบอกเอง ว่าพร้อมให้ฉันลงโทษ และนี่แหละคือบทลงโทษของฉัน”“ผมไม่มีวันเลิกกับยู
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 68 เฮียและหนู
มาร์ลิกซ์ลอบมองยูริที่เอาแต่นั่งเขี่ยข้าวในจานเล่นไม่ยอมตักกินมาแล้วสองนาน มาเฟียหนุ่มวางแก้วกาแฟดำในมือลง จากนั้นขยับเรียวปากหยักได้รูปพูดกับคนตรงหน้า“ทำไมไม่กินข้าวหืม”“หนูกินไม่ลง” เขาได้ฟังคำตอบของยูริก็ต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอคงคิดมากเรื่องท้อง แม้เขาจะพยายามบอกให้เธอผ่อนคลายไม่ต้องคิดมาก ทว่าก็ไม่สามารถห้ามความคิดของเธอได้ เขาเข้าใจยูริ ถ้าหากเขาเป็นเธอก็คงตกอยู่ในอาการเดียวกัน “เครียดว่าจะบอกพ่อกับแม่ยังไงเหรอ?”“หนูทำใจเรื่องบอกพ่อกับแม่ได้สักพักแล้วล่ะค่ะ”“ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้แล้วเครียดเรื่องอะไร ระบายมาให้ฉันฟังได้นะ” เขาพร้อมรับฟังทุกเรื่องจากยูริ หากมันจะช่วยแบ่งเบาความเครียดของเธอให้ลดน้อยลง “หนูไม่เคยมีลูกมาก่อน แค่กลัวว่าจะเลี้ยงเขาได้ไม่ดีพอ อีกอย่างหนูยังไม่ได้เตรียมตัวเรื่องการมีลูก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนหนูตั้งรับไม่ทัน” “ฉันเองก็ไม่เคยมีลูกมาก่อนเหมือนกัน เรายังใหม่เรื่องนี้กันทั้งคู่ ฉันเชื่อว่าเราสองคนช่วยกันเลี้ยงดูเขาได้ดีแน่นอน พออยู่ในสถานการณ์จริง สัญชาตญาณความเป็นพ่อกับแม่มันจะแสดงออกมาเองโดยอัตโนมัติ” ก่อนหน้านี้เขาโทรไปบอกพ่อกับแม่ว่ายูริท้อง
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 67 ท้อง
“อ้วกก~” เสียงดังโอ้กอ้ากในช่วงเวลาเช้ามืดปลุกให้มาร์ลิกซ์ซึ่งนอนหลับอยู่ตื่นขึ้น มาเฟียหนุ่มในสภาพเปลือยท่อนบนสวมเพียงกางเกงวอร์มสีเทาตัวเดียวเดินตรงไปยังห้องน้ำและเห็นยูริกำลังนั่งเกาะขอบชักโครกอาเจียนอย่างหนัก “ไหวไหม” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามคนรักสาวด้วยความห่วงใยพลางเดินเข้าไปลูบหลังให้ ยูริเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว และดูเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย จะพาไปหาหมอก็ไม่ยอม เข้าประเด็นนี้ทีไรเป็นต้องโดนเธองอนใส่ทุกที “อึก! อ้วกก~” ยูริไม่ทันตอบในสิ่งที่มาร์ลิกซ์ถาม ก็ต้องหันกลับไปโก่งคออาเจียนอีกครั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน กลัวว่าถ้าไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้วเป็นอย่างอื่นขึ้นมาจะทำให้เธอวิตกกังวล อีกประเด็นหนึ่งที่กำลังสงสัยตัวเองก็คือ หรือเธออาจจะท้องตอนนี้ยังไม่แน่ใจอะไรทั้งนั้น แต่อาการของเธอมันเข้าข่าย ‘ท้อง’ มากกว่า เธอลองโทรไปเล่าให้แวนด้าฟัง แวนด้าก็บอกว่าลองซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจจะได้แน่ใจ เธอยังไม่กล้าบอกมาร์ลิกซ์เรื่องนี้ อยากรอให้แน่ใจก่อนถึงจะบอก“ไปหาหมอเถอะ เธอเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ ฉันเป็นห่วง”“ไม่เอา~” “ทำไมดื้อแบบนี้ ครั้
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 66 เด็ดขาด
@Mar.L Club“เห็นคุณมาร์ลิกซ์ไหม?” ยูริเดินเข้าไปถามควินต์ที่เพิ่งคุยกับพนักงานในคาสิโนเสร็จ“นายอยู่กับคุณเซบาสเตียนที่ห้องVIPครับ”“ใครคือคุณเซบาสเตียนเหรอคะ?” “นักธุรกิจจากฮ่องกงครับ และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของนาย วันนี้คุณเซบาสเตียนมาหานายที่คาสิโน นายเลยต้องไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนเขาน่ะครับ”“อ๋อ ขอบคุณนะคะ”“ครับ นายฝากให้ผมดูแลคุณยูริ ถ้าต้องการอะไรเรียกหาผมได้ตลอดเลยนะครับ”“ค่ะ” เธอตอบควินต์ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปสูดอากาศอยู่มุมหนึ่งของคาสิโนซึ่งเป็นจุดชมวิว สายลมที่พัดผ่านทำให้เธอรู้สึกเย็นสบายมากไม่น้อย ทว่าการมาของใครบางคนมันทำให้บรรยากาศดีๆ ตอนนี้เสียไปอย่างดื้อๆ“มุมนี้ก็เป็นมุมโปรดของฉันเหมือนกัน”“…” เธอไม่ได้พูดอะไรกับอีกฝ่าย แอบลอบถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ เมลดามาทำอะไรที่คาสิโนมาร์ลิกซ์อีกหมู่นี้เมลดามาหาแฟนของเธอบ่อยๆ โดยอ้างเสมอว่ามาคุยเรื่องธุรกิจ มาร์ลิกซ์ปฏิเสธไปหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ จะให้เขาเป็นพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจกับครอบครัวตัวเองให้ได้ หากเธอเป็นเมลดาคงไม่กล้ามาอีก เพราะโดนปฏิเสธครั้งเดียวมันก็ทำให้อายจนไม่กล้าสู้หน้าอีกแล้ว“ฉันมาหามาร์ทน่ะ แต่เขาดันติดแขกคนสำคั
เมียมาเฟีย เมียมาเฟีย 65 ตามจีบเอง
“ทำข้าวต้มมาให้ค่ะ” เจย์สันนั่งพิงหัวเตียงมองแวนด้าที่ยกข้าวต้มมาให้ ตอนนี้กลับมารักษาตัวอยู่บ้านโดยมีแวนด้าตามมาดูแล ตอนแรกเธอไม่ยอมมา แต่เจย์สันขอยูริให้ช่วยพูดจนสุดท้ายแวนด้าก็ยอมมาดูแล หญิงสาวเดินไปเปิดผ้าม่านสีดำออกจนแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอน “ทำไมไม่กินล่ะคะ” เธอหันไปถามเจย์สันหลังจากเปิดผ้าม่านออกเสร็จแล้ว “ข้าวต้มนั่นแวนด้าทำเองนะคะ ไม่ได้บอกแม่ครัวทำ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะอร่อยถูกปากพี่ไหม”“พี่ยังไม่ค่อยหิว”“แต่พี่ต้องกินยานะคะ”“ไม่เป็นไร กินยาเลยก็ได้” เธอมองเขาอย่างรูัทัน เจย์สันมักใช้แผนการนี้เพื่อให้เธอป้อนข้าว อ้างทุกวันว่าไม่ค่อยหิว แต่พอเธอป้อนก็กินจนหมดเกลี้ยง วันนี้ก็คงอยากให้เธอป้อนข้าวอีกเช่นเคย“ถ้าแวนด้าป้อนพี่จะกินไหม?”“กิน” เขาตอบอย่างไม่ลังเล แวนด้าเดินมานั่งลงข้างๆ หยิบถาดที่มีถ้วยข้าวต้มมาวางไว้บนตักตัวเอง เจย์สันลอบยิ้มอย่างพอใจ เพราะอยากให้แวนด้าป้อนข้าวทุกวันจึงต้องใช้แผนการแบบนี้กับเธอ “พี่ชอบข้าวต้มฝีมือเรา ทำให้กินแบบนี้ทุกวันเลยได้ไหม”“ถ้าไม่อร่อยก็พูดมาตรงๆ เถอะค่ะ ไม่ต้องทำเหมือนอร่อย”“อร่อยจริงๆ อร่อยจนพี่…ติดใจ” หัวใจดวงน้อย
You may also like
