บทที่ 10

ห้องทำงานท่านประธาน

ในที่สุดการฝึกงานเป็นเลขาของทั้งสองคนก็จบลง วันนี้นาธานจะต้องเลือกเลขาไว้ช่วยงานตัวเองเพียงคนเดียว ม่านฟ้ากับโรสยืนรอฟังประธานหนุ่มพูดเลือกอยู่เงียบ ๆ โดยที่ทั้งสองแทบจะไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลยสักนิด เพราะพวกเธอรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มจะเลือกใครให้อยู่ต่อ

“ในเมื่อมากันครบแล้ว งั้นผมขอประกาศเลยก็แล้วกัน ว่าใครจะได้ทำงานเป็นเลขาของผมต่อ” นาธานเห็นว่าทุกคนมาพร้อมกันแล้ว ก็เตรียมตัวพูดบอก เรื่องที่ตัวเองตัดสินใจออกไป

“…” ทุกคนยืนเงียบรอฟังสิ่งที่ประธานหนุ่มจะพูดอย่างใจจดใจจ่อ

ม่านฟ้าเธออยากจะกลับไปทำงานที่แผนกเดิมใจจะขาดอยู่แล้ว เพราะหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ หญิงสาวต้องทำงานที่นี่ด้วยความระแวงอยู่ตลอดเวลา ถึงตอนนี้ชายหนุ่มเหมือนจะยังจำ เรื่องที่เธอเคยตบหน้าเขาที่ผับไม่ได้ แต่ใครจะรู้ว่าวันใดวันหนึ่งเขาเกิดจำเธอได้ขึ้นมาจะทำอย่างไง เพราะฉะนั้นกลับไปทำงานอยู่ที่แผนกเดิมดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยเธอกับเขาก็จะได้ไม่ต้องเจอหน้ากัน เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตก็จะได้ไม่ถูกเปิดเผยขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณม่านฟ้า ยินดีด้วยนะครับ”

นาธานหันหน้าไปทางม่านฟ้าแล้วพูดขึ้น ต่อไปนี้เขาก็จะได้เธอมาเป็นเลขาให้แบบเต็มตัวแล้วสินะ จากที่ต้องอดทนรอมาตั้งหนึ่งเดือนเต็ม ๆ

ตอนแรกนาธานกะว่าจะรื้อฟื้นความจำ เรื่องในค่ำนั้นกับม่านฟ้าตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนแล้ว แต่เพราะมีเรื่องแม่โรสอะไรนี่เข้ามา ชายหนุ่มเลยต้องอดทนเลื่อนแผนการทั้งหมดออกไปก่อน

“คะ” เลขาสาวทั้งสองพูดขึ้นพร้อม ๆ กันด้วยความไม่เข้าใจ เพราะหญิงสาวทั้งสองไม่คิดว่าประธานหนุ่มจะพูดชื่อนี่ออกมา

“ฉันเหรอคะ” ม่านฟ้ายกมือชี้มาที่ตัวเอง แล้วถามนาธานกลับอย่างงง ๆ อะไรกันนี่เธอได้เป็นเลขาต่องั้นเหรอเนี่ย บ้าไปแล้วววว

“เออ พี่นาธานคะ โรสว่ามันจะต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ ๆ ทำไม…”

โรสที่พึ่งตั้งสติได้ ก็รีบเอ่ยพูดถามกลับทันที มันจะต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ เธอเป็นถึงคนรู้จักของคุณแม่ของชายหนุ่มเลยนะ แล้วทำไมเขาถึงไม่เลือกให้เธออยู่ทำงานต่อล่ะ แต่โรสยังไม่ทันได้พูดถามจนจบประโยค เสียงทุ้มของนาธานก็ดังแทรกขึ้นมาซะก่อนใ

“ใช่ โรสเป็นคนที่คุณน้าโสมแนะนำมาเลยนะคะ” โรสเอาชื่อของโสมนภาขึ้นมาอ้าง

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมนาธานถึงไม่เลือกเธอ มันจะต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ เธอเป็นถึงลูกสาวเพื่อนแม่ของเขาเลยนะ แล้วทำไมชายหนุ่มถึงไม่ยอมเลือกให้เธอได้ทำงานต่อล่ะ การทำแบบนี้มันก็เท่ากับว่าเขา ไม่ไว้หน้าคุณแม่ของตัวเองเลยไม่ใช่หรือไง

“ขอโทษนะ ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะเป็นคนของใคร เพราะถ้าคนคนนั้นทำงานไม่ได้เรื่อง ผมก็ไม่คิดที่จะเอาไวหรอกนะ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยพูดออกมาช้า ๆ ดวงตาคู่คมมองไปที่ใบหน้าสวยอย่างนิ่ง ๆ นาธานไม่สนใจหรอกว่าใครจะแนะนำมา เพราะถ้าเข้ามาแล้วทำงานไม่ได้เรื่อง ชายหนุ่มก็ไม่คิดที่จะเก็บไว้ข้างกายอยู่แล้ว

“แต่โรส…” โรสพยายามที่จะพูดแก้ตัวเอง แล้วขอโอกาสชายหนุ่มอีกสักครั้ง แต่เธอยังไม่ทันได้พูดจบเสียงทุ้มของนาธานก็พูดแทรกขึ้นมาอีกครั้ง

“แต่ถ้าคุณยังอยากทำงานที่บริษัทนี้ต่อก็ได้นะ” ริมฝีปากร้ายกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น แล้วเอ่ยพูดกับหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง

“จริงเหรอคะ”

โรสฉีกยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ เมื่อเห็นว่านาธานยังยอมให้โอกาสตัวเองอีกครั้งอยู่ แต่แล้วใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ก็ต้องชะงักแล้วหุบยิ้มลง เมื่อได้ยินประโยคต่อไปของชายหนุ่ม…

“แต่ต้องไปทำในตำแหน่งอื่นนะ เดี๋ยวผมจะให้เลขาเจมส์ดูให้ว่ามีตำแหน่งไหนว่างอยู่บ้าง สนใจไหมครับ” นาธานพูดเสนอตำแหน่งอื่นให้อย่างใจเย็น ถึงจะรู้ดีอยู่แล้ว ว่าอย่างไงหญิงสาวตรงหน้าก็คงจะปฏิเสธกลับมาทันที

“โรส ไม่สนใจ ขอตัวนะคะ” โรสปฏิเสธกลับอย่างไม่มีเยื่อใย ตามที่นาธานคิดไว้ไม่มีผิด

จากนั้นโรสก็รีบก้าวเดินออกไปจากห้องอย่างไม่สนใจ ตำแหน่งอื่นอย่างงั้นเหรอฝันไปเถอะ ที่เธอมาทำงานที่นี่ก็เพราะอยากจะมาอยู่ใกล้นาธานเท่านั้น ถ้าให้ไปทำตำแหน่งอื่นเธอไม่เอาด้วยหรอก เพราะปกติโรสก็ไม่เคยคิด ที่อยากจะทำงานแบบจริง ๆ จัง ๆ อะไรอยู่แล้ว คอยดูนะเธอจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องคุณน้าโสมให้หมดเลย ถึงตอนนั้นก็อย่ามาง้อให้เธอกลับมาทำงานแล้วกัน

“เออ ที่จริงให้ฉันกลับไปทำงานที่แผนกเดิมก็ได้นะคะ ท่านประธานจะได้ไม่ต้องมีปัญหาด้วย” ม่านฟ้าพูดขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

เพราะเท่าที่ม่านฟ้ารู้มา ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสาวเพื่อนของคุณแม่ของนาธานไม่ใช่หรือไง การที่ชายหนุ่มเลือกเธอแบบนี้ มันจะไม่เป็นอะไรจริง ๆ เหรอ แถมโอกาสที่เธอจะได้กลับไปทำงานที่แผนกเดิม เพื่อหลบหน้าท่านประธานก็กลายเป็นศูนย์ไปด้วยเลยตอนนี้

“โธ่ คุณม่านฟ้าอย่าล้อเล่นแบบนั้นสิครับ คุณก็รู้ว่าคุณโรสแทบจะทำงานอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง” เลขาเจมส์ร้องโอดโอยขึ้น เมื่อได้ยินสิ่งที่ม่านฟ้าพูด แค่เดือนเดียวเขาก็จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่คิดจะเสียสละตำแหน่งให้ผู้หญิงคนนั้นอีกเหรอ รอบนี้มีหวังเขาได้ตายจริง ๆ แน่

“ที่ผมเลือกคุณก็เพราะความสามารถของคุณเอง เพราะฉะนั้นเลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว”

นาธานรู้ดีว่าหญิงสาวคงอยากกลับไปทำงานที่แผนกเดิม เพื่อที่จะได้หลบหน้าตัวเอง หึหึ คิดจะหลบหน้าเขาเหรอฝันไปเถอะ คอยดูนะเขาจะคิดบัญชีทบต้นทบดอกให้หมดเลย

“ค่ะ”

ม่านฟ้าพยักหน้าตอบกลับอย่างจำใจ เธอคิดว่าจะได้หลุดพ้นจากที่นี่แล้วซะอีก แต่ตอนนี้กลายเป็นว่า เธอต้องทำงานไประแวงไปยาวเลยสินะ

ครืน! ครืน! ครืน!

“หึหึ โทรมาไวกว่าที่คิดไว้ซะอีกนะเนี่ย”

ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือที่สั่นสะเทือนอยู่ข้าง ๆ หลังจากที่ประธานหนุ่มประกาศเลือกเลขาคนใหม่เสร็จ ทุกคนก็กลับมาทำงานกันตามปกติ ส่วนโรสก็เดินออกจากบริษัทไปพร้อมความไม่พอใจ แต่นาธานก็ไม่ได้คิดสนใจอะไร เพราะชายหนุ่มรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้จะไปที่ไหน และดูเหมือนสิ่งที่คิดไว้นั้น มันกำลังสั่นสะเทือนอยู่ข้าง ๆ นี่แล้ว

“ครับ คุณแม่”

เสียงทุ้มเอ่ยพูดกับคนในสายออกไปเสียงเรียบ นาธานไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด ที่ครั้งนี้คุณแม่ของตัวเองโทรมาหาในเวลานี้ หึหึ ดูถ้าคงจะไม่ได้กลับบ้านตัวเอง แต่ตรงไปหาคุณแม่ของเขาเลยสินะ คุณหนูโรส

(แม่รู้เรื่องหนูโรสแล้วนะนาธาน แม่ขอเหตุผลหน่อยได้ไหม ว่าทำไมน้องถึงไม่ถูกเลือก)

เสียงของโสมนภาดังออกมาจากปลายสาย เธอรู้ดีว่านิสัยของนาธานเป็นอย่างไง ลูกชายของเธอไม่มีทางตัดสินใจทำอะไรแบบไม่มีเหตุผลอยู่แล้ว

โสมนภาอุตส่าห์วาดฝันไว้อย่างดี ว่าลูกสาวเพื่อนของตัวเองคนนี้ จะมาเปิดใจของลูกชายของเธอได้ แต่นี่อะไรพอครบหนึ่งเดือนโรสก็ร้องไห้มาฟ้อง ว่าลูกชายเธอเลือกคนอื่นมาเป็นเลขาแทน เรื่องในวันนี้

ยังไงโสมนภาก็จะต้อง ได้รับคำอธิบายจากปากของนาธาน ไม่งั้นคงไม่มีหน้าไปพูดบอกเพื่อนของเธอแน่ ๆ ว่าทำไมหนูโรสถึงไม่ได้ถูกเลือก

“ครับ งั้นด้วยเย็นนี้ผมจะเข้าไปหาที่บ้านก็แล้วกัน”

นาธานรู้ดีว่าคุณแม่ของตัวเองจะต้องโทรมาเพราะเรื่องในวันนี้แน่ ๆ เลยพูดบอกคนในสายกลับไปอย่างไม่ทุกไม่ร้อน เดี๋ยวเขาจะอธิบายเอาเหตุผลไปกองให้ดูถึงตรงหน้าเลย ดูสิคราวนี้คนดีของคุณแม่เขา จะพูดโต้ตอบหรือแก้ตัวว่าอย่างไง