ตอนที่ 12 เข้าทางคุณยาย

ตอนที่ 12 เข้าทางคุณยาย

“ว่าแต่คุณยาย จำนายเจ้านุ คนที่เคยเป็นลูกน้องเก้าของผมสมัยเมื่อห้าปีก่อนได้มั้ยครับ”

“จำได้สิ ถึงยายจะแก่ไปบ้างแต่ความจำยายก็ยังดีอยู่นะ” หญิงชรายิ้ม เพราะเมื่อก่อนเขามักจะให้ภาณุวัฒน์มาช่วยหิ้วขนมอยู่บ่อย ๆ

“ช่วงที่หลานสาวไม่อยู่ ผมจะให้เจ้านุ คอยแวะมาดูแลคุณยายนะครับ”

“โอ๊ย!..ไม่ต้องหรอกค่ะ ยายอยู่ได้” เสียงของหญิงชราปฏิเสธทันควันด้วยความเกรงใจ

“เอาเถอะครับคุณยาย เดี๋ยวหลานสาวคนสวยของคุณยายจะเป็นห่วงจนไม่เป็นอันทำงานเอานะครับ..เชื่อผมเถอะ” เขายิ้มที่ได้พูดยั่วหญิงสาวโดยที่เธอไม่กล้าตอบโต้

“งั้นก็เอาที่คุณภัฏสบายใจเถอะค่ะ ยายไม่มีปัญหาหรอก” หญิงชราเอ่ยขึ้น

“ขอบคุณครับ คุณยายยังใจดีเหมือนเดิมเลยนะครับ”

“คุณยายคะ ขนมเราจะหมดแล้ว ฝ้ายว่า..เดี๋ยวเราเตรียมตัวกลับบ้านกันเถอะค่ะ” ปภาวรินทร์รีบบอกคุณยายของเธอ เพราะกลัวอาการป่วยของท่านจะกำเริบขึ้นมาอีก และก็ไม่อยากทนเห็นนรภัฏอ้อนคุณยายเธอให้เป็นพวก

“งั้นขนมที่เหลือนี้...ผมขอเหมานะครับคุณยาย ว่าจะซื้อไปฝากคุณแม่ด้วย” เขารีบล้วงเอาเงินในกระเป๋าส่งให้หญิงสาวทันที

“ฝ้ายรีบเอาเงินทอนให้คุณภัฏเค้าสิ” หญิงชรารีบบอกหลานสาว ขณะที่เขายื่นเงินให้เธอ ก่อนที่ทั้งคู่จะยืนจ้องหน้ากันนิ่ง เพราะมันเหมือนเป็นครั้งแรกที่ได้พบกันไม่มีผิด

ครั้งนี้นรภัฏรับเงินทอนตามปกติ ก่อนจะบอกปภาวรินทร์ไปว่า

“พรุ่งนี้ไม่ต้องขึ้นรถเมล์นะ ผมจะมารับ”

“เอ่อ..คุณไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ดิฉันไปเองได้”

“ฝ้าย!!! คุณอย่าดื้อผมสิ” เขาพูดกับเธอ แววตาเหมือนอ้อนวอน แต่หญิงสาวไม่ยอมพูดอะไร จนคุณยายต้องเอ่ยขึ้นด้วยความเกรงใจ

“สงสัยว่าหลานยายคงจะเกรงใจคุณภัฏนะค่ะ”

“ถ้ายังไงผมฝากคุณยายช่วยพูดกับหลานสาวคนดื้อหน่อยนะครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับคุณยาย” นรภัฏรีบตัดบทแล้วเดินจากไป โดยไม่ยอมฟังเสียงของเลขาฯ สาว

เย็นนั้นระหว่างที่ปภาวรินทร์กำลังทานมื้อค่ำกับคุณยายของเธอ หลานสาวก็เอ่ยขึ้นกับผู้เป็นยายว่า

“ตกลงพรุ่งนี้คุณยายจะให้ฝ้าย ไปกับคุณภัฏเค้าจริง ๆ เหรอคะ” หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ แล้วเอ่ยขึ้น เธอรู้สึกว่าเขาเริ่มคุกคามเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ 

“แล้วทำไมต้องไม่จริงด้วยล่ะ” คุณยายเธอหันกลับมายิ้มให้ ยอมรับว่าการที่หลานสาวได้ผู้ชายดีและเพียบพร้อมเช่นนี้กลับมาคบหาเธออีกครั้งมันก็เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายอยู่แล้ว ถึงแม้หลานสาวจะบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว แต่สายตาของทั้งคู่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย

“ไปเถอะฝ้าย พี่เค้าอุตส่าห์มาง้อถึงขนาดนี้แล้ว” 

“แต่คุณยายคะ นั่นเค้ากำลังแกล้งฝ้ายอยู่ต่างหากล่ะ อยู่ในที่ทำงานเค้าไม่ได้เป็นอย่างที่คุณยายเห็นสักหน่อย” หญิงสาวพูดพร้อมกับเบ้ปาก

“ยายเชื่อ ว่าคุณภัฏเค้ายังมีใจให้ฝ้ายอยู่นะจ๊ะ”

ผู้เป็นยายอดคิดไม่ได้เรื่องของพรหมลิขิต ที่อยู่ดี ๆ นรภัฏก็กลับมาอยู่เมืองไทยอีกครั้งและได้เจอกับหลานสาวของตัวเองพอดิบพอดี ถึงแม้ก่อนหน้านี้ จะมีภีรดาน้องสาวของนรภัฏเป็นคนจัดการเรื่องนี้ก็ตาม แต่เมื่อทั้งสองยังรอคอยวันที่จะได้พบกันอยู่ และต่างคนต่างไม่ยอมคบหาใคร เลยทำให้หญิงชรานึกถึงเรื่องของพรหมลิขิตขึ้นมา