Todos os capítulos de เมียลับท่านรอง: Capítulo 1 - Capítulo 10

ตอนที่ 1 อกหักเพราะรักเด็กสถานบันเทิงหรูใจกลางกรุงชายร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสเล็คสีดำ ดวงตาคมคิ้วเข้มจมูกโด่ง ริมฝีปากหยักได้รูป ก้าวลงจากรถเบนซ์สีดำคันหรู ก่อนจะเดินเข้าไปในสถานบันเทิงแห่งนี้ด้วยจิตใจอันห่อเหี่ยวเขาเดินฝ่ากลุ่มนักท่องเที่ยวราตรีกลุ่มใหญ่ หญิงสาวมากหน้าหลายตาร้องทักเขาด้วยความเสน่หา แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้สนใจเสียงเชื้อเชิญเหล่านั้น มือหนาเอื้อมไปหมุนลูกบิดประตูก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่ตนเองได้จองเอาไว้ล่วงหน้า ภายในห้องมีเฟอร์นิเจอร์ครบครันเพราะห้องนี้เป็นห้องวีไอพีของสถานบันเทิงหรูแห่งนี้ ที่ผู้จองต้องการความเป็นส่วนตัวนั่นเองชายหนุ่มทิ้งร่างลงบนโซฟาตัวยาว ก่อนจะล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋ากางเกงออกมาเพื่อเปิดดูรูปใครบางคน จากนั้นแววตาเศร้าหมองบนใบหน้าก็เริ่มปรากฏชัดขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่นานนักก็มีชายร่างสูงอีกคน ในชุดสูทสีเทาเข้มที่เปิดประตูเข้ามา เขาเอ่ยทักชายคนดังกล่าวด้วยความเป็นกันเอง “หวัดครับ...พี่ต๊อบ เชิญนั่งก่อนครับพี่” ชายหนุ่มละสายตาจากจอมือถือและเชื้อเชิญหนุ่มรุ่นพี่ด้วยความเคารพ“ไงไอ้เสือ..ได้ข่าวว่าอกหักงั้นรึ ตอนไอ้นุมั

ตอนที่ 3 จีบเด็กย้อนไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้วเขาไม่เคยเชื่อเรื่องพรหมลิขิต แต่แวบแรกที่เขาเห็นใบหน้าของเด็กสาวคนนั้นมันเหมือนมีความรู้สึกคุ้นเคยกับเธอมาก่อน ภาพที่เขาเห็นเธอตรงหน้ามันเหมือนเป็นภาพของวิดีโอฟิล์มเก่า ๆ สีออกเหลือง ๆ ไม่ชัดแต่นั้นก็แค่แวบแรกเท่านั้น เขาสบตากับเด็กสาว และหลังจากนั้นเขาเองก็แทบจะละสายตาจากเธอไม่ได้อีกเลย เขาเป็นคนที่รักใครยาก ที่ผ่านมามีผู้หญิงเขาหาเขาตั้งมากมาย แต่เขาก็ปฏิเสธไปหมด เพราะมีใจรักเพียงแค่เธอคนเดียวนรภัฏรู้สึกประหลาดขึ้นมาในใจเมื่อพบเธอครั้งแรก ความรู้สึกตอนนั้นไม่ใช่แค่เพียงความรู้สึกที่คุ้นเคยเพียงอย่างเดียว แต่เขายังรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวคนนี้เป็นอย่างมาก ความน่ารักรวมไปถึงรอยยิ้มของเธอทำให้เขาคิดถึงเรื่องรักแรกพบขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเราจะผูกพันธ์กับใครง่าย ๆ ได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่เขาก็รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ พอถึงคราที่เขาจะได้พูดกับเธอเขาก็แทบพูดไม่ออก เขาสบสายตาเธอเพียงชั่ววินาที ก็ทำให้เด็กสาวใบหน้าร้อนผ่าว จนเธอต้องรีบก้มหน้าลงหลบสายตาของเขา นั่นแหละเขาจึงได้โอกาสพูดกับเธอ“หนู...ข้าวเหนียวมะม่วง ขายอย่างไรครับ”“ขายเป็นชุดค่ะ ชุดล่ะ 50 บาท”

ตอนที่ 5 เด็กเส้น“ไม่มีแล้วค่ะ แต่คุณภีรดาแจ้งมาว่า อาทิตย์หน้าคุณภีรดาจะให้เลขาฯ คนใหม่ไปดูงานต่างประเทศแทนนะคะ”“ก็ไหนว่าเลขาฯ ของคุณภีรดาเพิ่งลาออกไปไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงหาได้เร็วนักล่ะ”“คุณภีรดาได้เลขาฯ คนใหม่แล้วค่ะ พอดีว่าทางฝ่ายบุคคลของบริษัทเรา เพิ่งแจ้งมาเมื่อวานนี้” วิชชุดารีบอกกับเจ้านาย นรภัฏพยักหน้าเป็นอันรับรู้ และรีบเดินออกห้องทำงานไปนรภัฏ ขับรถออกมาได้ ก็รีบโทรหาน้องสาวเพื่อถามถึงเรื่องเลขาฯ คนใหม่ของเธอ เพราะโทรหาภานุวัฒน์หัวหน้าฝ่ายบุคคลไม่ติด“นี่ยัยพริม จะไม่ไปดูงานที่ฝรั่งเศสแล้วเหรอ”“ค่ะ...พี่ภัฏ พอดีว่าพริมห่วงมิเกลน่ะค่ะ แกยังเด็ก พี่นพก็ไปต่างจังหวัดหลายวันเสียด้วย จะทิ้งให้อยู่กับพี่เลี้ยง พริมเองก็ไม่ไว้ใจอีกค่ะ” น้องสาวรีบบอกเหตุผลกับพี่ชาย ซึ่งอันที่จริงแล้วมันใช่แค่เพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น“แล้วเลขาฯ เห็นว่าจบใหม่เพิ่งจะมาเริ่มงานกับเราเป็นที่แรก ประสบการณ์ก็ยังไม่มี เค้าจะรู้ไปเรื่องอะไร พริมไม่ต้องส่งเค้าไปหรอก พี่ไปคนเดียวได้”“แหม่!..พี่ภัฏก็ให้โอกาสเด็กจบใหม่หน่อยสิคะ ในประวัติการศึกษาเธอจบเกียรตินิยมเชียวนะคะ ให้โอกาสเธอหน่อย เดี๋ยววันพรุ่งนี้คุณ

ตอนที่ 7 เค้นสอบ “คุณวิ!!! คุณมีอะไรก็ไปทำก่อน เดี๋ยวผมจะสอนงานเธอเอง ” วิชุดาจำต้องเดินออกห้องไป ทิ้งให้ปภาวรินทร์อยู่ในห้องสองต่อสองกับนรภัฏ เธอเดินออกจากห้องทำงานเจ้านายมาแบบงง ๆ ทั้ง ๆ ที่เธอจะต้องเป็นคนสอนงานให้เลขาฯ คนใหม่แท้ ๆ แต่เจ้านายเธอก็กลับบอกว่าเขาจะเป็นคนสอนงานเลขาฯ คนใหม่ด้วยตัวเอง อิหยังวะ! “ขอดูแฟ้มประวัติหน่อยซิ” เขาจำได้ไม่เคยลืมว่าเธอเป็นใคร ส่วนเธอก็ไม่เคยลืมเขาเหมือนกัน ก่อนหน้านี้เธอได้คุยกับภีรดาและภานุวัฒน์มาบ้างแล้วเรื่องที่เธอจะต้องมาพบเจอกับนรภัฏทีี่นี่ ซึ่งเธอบอกกับภีรดาว่าสามารถแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันได้ และเรื่องราวของเธอกับเขาก็จบลงไปตั้งนานแล้ว เธอบอกกับภีรดาว่าไม่ได้รู้สึกอะไรและจะมุ่งไปที่งานเพียงอย่างเดียวใบหน้าสวยหวานยื่นแฟ้มเอกสารในมือส่งให้ชายหนุ่ม นรภัฏคิดในใจว่าน้องสาวของเขาคงไม่รู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน เพราะเธอไม่รู้จักกับปภาวรินทร์มาก่อน จะมีก็แค่เพียงภาณุวัฒน์เท่านั้น แต่อันที่จริงแล้วนรภัฏก็ประเมินน้องสาวของตนเองต่ำไปเพราะเธอนั้นแหละที่เป็นคนจัดการเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น เพราะเธอไปเจอกับปภาวรินทร์ที่มาสมัครงานฝ่ายบัญชีที่บ

ตอนที่ 9 จะไหวเหรอ“ตำแหน่งเลขาฯ ของคุณภีรดา เดิมคุณภีรดาต้องพบปะลูกค้าที่ต่างจังหวัด ไปประชุมนอกสถานที่ทั้งในและต่างประเทศ ฉันเห็นว่าเธออยู่กับยายเพียงแค่สองคน แล้วงานนี้เธอจะไหวเหรอ” หญิงสาวได้ฟังนรภัฏอธิบายซะยืดยาวก็อึ้งไปเล็กน้อย นึกถึงสถานการณ์และความรับผิดชอบในปัจจุบัน เธอยังมีคุณยายที่ต้องดูแล“คุณภีรดาได้บอกให้เธอทราบถึงเรื่องนี้หรือเปล่า”“ไม่ทราบมาก่อนค่ะ”“ถอนตัวตอนนี้ยังทันนะ”“ไม่ค่ะ ดิฉันสามารถเดินทางได้ ถ้าเป็นทริปสั้นๆ ” นรภัฏพยักหน้ารับทราบ และน่าจะถึงเวลาถามในสิ่งที่เขาอยากรู้แล้ว“ห้าปีที่แล้ว สรุปเธอได้หมั้นกับเจ้าสัวปรเมศวร์หรือเปล่า” นรภัฏสังเกตสีหน้าของหญิงสาว และเห็นได้ชัดว่าแววตาสุกใสนั้นหม่น ลงเล็กน้อย...แน่ละว่าคำถามนี้ไม่เกินความคาดหมายของเธอ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะสะดวกใจเล่ารายละเอียด“คุณอยากรู้ไปทำไมคะ”“ถ้าเธอคิดจะทำงานที่นี่ ก็ควรแจ้งประวัติส่วนตัวที่ผ่านมา ให้ฉันรู้ทุกเรื่องสิ”“ดิฉันไม่ได้หมั้นกับเจ้าสัวปรเมศวร์ค่ะ” หญิงสาวบอกตัวเองว่าเธอไม่ได้โกหก แค่ตอบตามความจริงเท่าที่เขาควรรับทราบเท่านั้น ก็เธอไม่ได้หมั้นกับเขาจริง ๆ สิ่งที่นรภัฏได้ยินทำให้เขาอ