ตอนที่ 5/2

ตอนที่ 5/2

“ขออนุญาตรินน้ำค่ะ” สาวเสิร์ฟคนเดิมอย่างนันลินทร์ทำหน้าที่ดูแลแขก 

ร่างอรชรเบียดแทรกขึ้นที่ว่างเพื่อรินน้ำได้ถนัด เทอรินน้ำให้ศจีก่อน ก่อนจะตามด้วยธาฎา 

บทสรุปสุดท้ายแล้วจะดีก็ต้องยอมถอย โดยที่ธาฎาเลือกโต๊ะที่ว่างเอาไว้ เขาไม่อยากทำให้แขกมีปัญหา หากแขกที่จองโต๊ะมาแล้วไม่ได้อย่างที่ต้องการอาจเกิดความเสียหายมาถึงเขา ซึ่งเรื่องเพียงแค่นี้เขาไม่อยากทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ศจีเองก็กระไร ควรจะยอมหลับหูหลับตาบ้างกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ 

เขาคร้านจะสืบหาความจริงให้เสียเวลา 

จังหวะที่กำลังรินน้ำใส่แก้วให้ชายหนุ่มเจ้าของโรงแรมนั้น ส่วนท่อนบนของหล่อนก็ดันไปเสียดสีกับปลายจมูกคมเล็กน้อย อันที่จริงหล่อนไม่ได้โน้มตัวเข้าหาเขาเพื่อใกล้ชิดขนาดนั้น เพียงแต่จังหวะที่ศจีหันหน้าออกไปทางกระจกเพื่อคุยโทรศัพท์กับเลขาฯ ส่วนตัวนั้น ธาฎาแอบเอียงหน้าใกล้ชิดสาวเสิร์ฟแทน

“มือสั่นๆ นะ” เขาแอบกระซิบแซวเสียงเบา ให้เพียงนันนลินทร์ได้ยิน ทว่าคนฟังกลับมีท่าทีไม่สนใจ ก่อนที่จะก้าวถอยหลังออกมา

หล่อนค่อนข้างไม่ชอบที่เขามาแอบทำตัวแบบนี้ใส่

“เดี๋ยวอีกสักพักอาหารจะเสร็จแล้วนะคะ ดิฉันขอตัวก่อน”

ว่าจบแล้วก็รีบสะบัดหลังหนีในทันที 

ไม่รู้ว่าทำไมทุกครั้งที่เขาพาศจีหรือแพรไหมมาที่นี่ นันนลินทร์กลับรู้สึกอารมณ์ไม่คงที่ หล่อนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ่อยครั้งถ้าว่าไม่กล้าสรุปความรู้สึกของตัวเองที่มีอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ

พอเป็นได้แค่คนบนเตียงของเขา คำจำกัดความของนางบำเรออย่างหล่อนย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าต่อให้เขาพาใครมาก็ไม่อาจเอ่ยปากโวยวายได้ 

ทำได้แค่เพียงเก็บความรู้สึกนั้นไว้ข้างใน 

“เป็นยังไงบ้างหนิง ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ?” เสียงของธีรยุทธผู้จัดการห้องอาหารเลยถาม

“เรียบร้อยดีค่ะพี่ยุทธ หนิงไปดูอาหารให้แขกก่อนนะคะ” 

จากนั้นร่างอรชรก็เดินเข้าไปในครัว เตรียมจัดจานอาหารและอุปกรณ์ต่างๆไว้ให้พร้อม เสียงในครัวทั้งเชฟและลูกน้องต่างคุยกันเสียงดัง เป็นเพราะเรื่องงานที่จะต้องสื่อสารกัน 

นันนลินทร์ยกอาหารที่เป็นอาหารเรียกน้ำย่อยออกมาก่อน

ระหว่างทางเดินไปยังโต๊ะแขก VIP หล่อนดันมองเห็นธาฎากับศจีก้มหน้าคุยกันจนใบหน้าคมของเขาแทบจะชนเข้ากับแก้มของศจีเต็มทน 

ส่วนฝ่ายหญิงนั้นหรือไม่มีท่าทีจะตงิดหรือชักใบหน้าตัวเองออก ทว่ากลับรู้สึกพึงพอใจเสียด้วยซ้ำหล่อนมองออกในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน 

หรือข่าวลือที่เจ๊ตีตี้พูดอาจจะเป็นเรื่องจริง

เพื่อนกันแบบไหนเหรอ ต้องถึงขั้นถึงเนื้อถึงตัวกันแบบนี้ 

“ขออนุญาตเสิร์ฟ grill prawn salad ค่ะ” 

หล่อนวางจานสลัดไว้ตรงกลางของโต๊ะ มองความเรียบร้อยการแบ่งทั้งสองคนมีครบ เนื่องจากลูกค้าจะทานแบบ sharing^[1] จากนั้นจึงเริ่มราดน้ำมันมะกอกลงใส่จานสลัดอย่างรังสรรค์

ขณะทำ ก็ได้ยินเสียงของสองคนพูดคุยกันไปด้วย

“จริงๆ จีก็วาง budget ^[2] ของโครงการไว้เพิ่มเติมอีก 20% นะ ถ้าเกิดทิมจะอัพสเปคเพิ่ม”

“ไม่หรอกวัสดุเดิมตามที่ interior ^[3] แจ้งมามันก็พออยู่แล้ว ทิมว่าคงไม่เกินงบหรอก” 

“แต่ยังไงจีก็อยากให้ทีมลองไปดูหน้างานจริงๆ นะเผื่ออยากได้อะไรเพิ่มเติม จริงๆ พรุ่งนี้ถ้าจะให้จีลงไปดูหน้างานที่ภูเก็ตคนเดียวมันก็ได้อยู่หรอก แต่จะดีกว่านะถ้าทิมไปด้วยกัน เพราะจีเองก็ไม่รู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่”

“แต่พรุ่งนี้ทิมไม่ว่าง” 

“ทำไมคะ ผู้ช่วยของทิมก็บอกว่าพรุ่งนี้ไม่มีประชุมที่บริษัทนี่ หรือคู่หมั้นของทิมจองคิวก่อนแล้วหรือคะ?”

“ก็ไม่เชิง” 

ร่างสูงไหวไหล่นิดๆ เขาจะพูดอย่างไรดีให้เพื่อนสนิทอย่างศจีได้เข้าใจ

การที่ศจีจะหวงและห่วงเขาในฐานะเพื่อนย่อมไม่ผิด ถ้าว่าหลังจากที่เขาตัดสินใจมั่นหมายกับแพรไหม ศจีก็เริ่มตัดพ้อเขามากขึ้น

ซึ่งแน่นอนว่าเขารู้ว่าหล่อนกำลังต้องการอะไร 

ทว่ามันคือสิ่งที่เขาให้ไม่ได้

นันนลินทร์เดินก้มหน้าออกมาอย่างเงียบๆ ขณะบทสนทนาของทั้งสองคนยังคงมีอยู่ 

วันพรุ่งนี้เขาจะไปที่ไหนก็ช่างกระไรมันเรื่องของเขา ใครจะเอาตัวเขาไปก็ช่างสิ 

หล่อนพยายามย้ำเตือนตัวเองแบบนั้น ธาฎาเป็นผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วเขามีคู่หมั้น แพรใหม่ต้องมาก่อน 

และสัญญาที่เขาเอ่ยไว้เมื่อวันก่อนขณะที่หล่อนก็ยังปรนนิบัติเขาอยู่บนเตียงนั้นอาจจะเป็นเพียงแค่ลมปากของเขาเอาไว้หว่านล้อมเพื่อให้หล่อนเอาอกเอาใจเขาบนเตียงก็เป็นได้ 

'เดี๋ยววันอังคารฉันว่างตอนเย็น จะพาไปกินร้านอาหารเปิดใหม่ของเพื่อนสนิทฉันเอง' 

'จริงเหรอคะ!? คุณไม่ได้โกหกหนิงใช่ไหม?' ที่ต้องถามไปแบบนั้นเพราะเคยมีประสบการณ์มาแล้ว เขาเทหล่อน โกหกว่าจะพาไปที่ต่างๆ แต่แล้วการนัดหมายก็ต้องล้มลงทุกครั้ง 

'คราวนี้ฉันพูดจริง'

ใบหน้าเล็กถอนหายใจออกมาเบาๆ ขนาดที่เดินกลับมาประจำจุดของตัวเองซึ่งไม่ห่างไกลจากการดูแลแขก VIP ศจีกับธาฎายังคงคุยกันต่อเรื่องงาน

ส่วนนันท์นลินก็ไม่ได้สนใจเสียงที่พวกเขาคุยกัน

แต่กลับนึกวกวนอยู่กับคำพูดในหัวที่ธาฎาเคยสัญญาเอาไว้กับหล่อน

'ปวดใจ' นี่คือสิ่งแรกที่รู้สึก

พูดจริง อีกแล้วงั้นเหรอ หล่อนจะเชื่อได้อย่างไรก็ในเมื่อได้ยินกับหูเมื่อครู่นี้เลย ที่คุณศจีถาม เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธนี่ 

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ต่อไปนี้คำพูดของเขาก็คงเชื่อใจอะไรไม่ได้อีกแล้ว 

sharing ^[1] หมายถึง การแบ่งอาหารจานหลักทานร่วมกัน

budget ^[2] หมายถึง งบประมาณสำหรับโครงการบางอย่างที่กำลังจะจัดตั้งขึ้น

interior ^[3] หมายถึง มัณฑนศิลป์ หรือ นักออกแบบภายใน ที่จัดทำโครงการที่กำลังจะจัดตั้งขึ้น