ตอนที่1 กัปตันพิพัฒน์NC
สายการบินพาณิชย์ลำใหญ่ นำผู้โดยสารรวมถึงลูกเรือจำนวนร้อยกว่าชีวิต ลงจอดที่สนามบินมิลานมัลเปนซา ประเทศอิตาลี ในช่วงเช้าของวันอังคาร ชายร่างสูงสง่าในวัย39 ปี ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย เขาสวมเครื่องแบบกัปตันของสายการบินชื่อดัง และกำลังลากกระเป๋าใบใหญ่เดินเข้าไปในลิฟต์ (ครืดดดดด) ขณะที่ร่างสูงเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ภายในลิฟต์ มีหญิงสาววัยใสคนหนึ่ง กำลังลากกระเป๋าเดินทางตามหลังเขาเข้าไปด้วยความเร่งรีบ ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลง ภายในนั้นมีเพียงกัปตันพิพัฒน์ และหญิงสาวรุ่นราวคราวลูก ทั้งสองต่างยื่นนิ่งเงียบเพื่อรอให้ลิฟต์เลื่อนลงไปที่ชั้น1 (พรึ่บ) กัปตันพิพัฒน์ถึงกับสะดุ้ง อยู่ๆร่างหญิงวันรุ่นคนดังกล่าวได้เซมากระทบที่ลำแขนของเขา ก่อนที่เธอจะรีบดันตัวเองให้ยืนนิ่งเป็นปกติ “เป็นอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าซีดเซียว และดูเหมือนว่าเธอกำลังไม่สบาย (ครืดดดด) ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบกลับ ประตูลิฟต์ได้เปิดออกที่ชั้น1 เธอมองเขาด้วยแววตาเหมือนคนที่ต้องการความช่วยเหลือ (พรึ่บ) “หนู!” ร่างบางทรุดลงขณะที่ก้าวขาออกจากประตูลิฟต์ ลำแขนแกร่งโอบประคองร่างเล็กไว้ได้ทัน เขาพยุงเธอให้เดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆบริเวณนั้น “นั่งก่อนนะ หนูไม่สบายใช่ไหม นั่งพักตรงนี้ก่อน” “ค่ะ หนูเวียนหัว นั่งเครื่องหลายชั่วโมง นอนไม่ค่อยหลับน่ะค่ะ” “หนูมาจากไหน แล้วกำลังจะไปไหน มีใครมารับหรือเปล่า” กัปตันพิพัฒน์ถามด้วยความเป็นห่วงเด็กสาวในวัย18 ปี “หนูมาจากประเทศไทยค่ะ หนูกำลังจะไปบ้านคุณพ่อ แถวๆนาวิกลิน่ะค่ะ” เธอตอบกลับ “หนูเป็นคนไทยงั้นเหรอ” “ค่ะ คุณพ่อเป็นคนที่นี่ คุณแม่เป็นคนไทยค่ะ หนูอยากมาเซอร์ไพรส์คุณพ่อกับคุณแม่ เลยไม่ได้บอกให้ท่านรู้น่ะค่ะ” เธอบอกกัปตันพิพัฒน์ ขณะที่ใบหน้าของเธอยังคงซีดเซียวและดูอ่อนล้า “ฉันก็เป็นคนไทย เราคงมาเครื่องบินลำเดียวกัน งั้นไปกับฉันก็ได้ ฉันกำลังจะไปที่พักแถวๆนาวิกลิ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวรู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที กัปตันพิพัฒน์โทรให้คนของเขาเข้ามารับกระเป๋าเดินทางของหญิงสาว รวมทั้งประเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเขา ลำแขนแกร่งคอยโอบประคองร่างบางเดินตามหลังคนของเขาไปที่ลานจอดรถ “ขอบคุณนะคะที่ช่วยหนูไว้ ถ้าไม่มีคุณกัปตัน หนูคงเป็นลมล้มอยู่ในลิฟต์แน่ๆ” หญิงสาวขอบคุณคนที่นั่งอยู่ข้างๆภายในรถหรู “ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นสิ่งที่ฉันควรจะทำอยู่แล้ว บ้านของหนูอยู่ตรงไหน” “อีกสองไฟแดงค่ะ เลี้ยวซ้ายไฟแดงที่สอง แล้วตรงไปประมาณห้าร้อยเมตรค่ะ” รถยนต์คันสีดำหยุดจอดริมทาง หน้าคฤหาสน์หรูสไตล์โรมันสองชั้น สภาพบ้านบ่งบอกถึงฐานะเจ้าของบ้านเป็นอย่างดี แต่คนอย่างกัปตันพิพัฒน์ ไม่ได้สนใจเรื่องคนอื่นขนาดนั้น เพราะตัวเขาเองก็เป็นทายาทเจ้าของสายการบินอันดับ1 ของประเทศ ทั้งการงาน การศึกษาและชาติตระกูล รวมไปถึงรูปลักษณ์อันหล่อเหลา จึงทำให้ผู้หญิงมากหน้าหลายตาพยายามเข้าหาเขาไม่เคยขาด “ขอบคุณนะคะที่มาส่งหนู” หญิงสาวไหว้ขอบคุณกัปตันพิพัฒน์อย่างนอบน้อม “หนูเดินไหวใช่ไหม ยังเวียนหัวอยู่หรือเปล่า” “ดีขึ้นแล้วค่ะ หนูเข้าบ้านแล้วนะคะ” เขาพยักหน้าตอบกลับก่อนที่เธอจะลงจากรถไป ดวงตากลมโตมองดูรถหรูแล่นออกไปจนลับตา ลลิสารู้สึกดีไม่น้อย กับการกระทำของกัปตันหนุ่มที่ให้ความช่วยเหลือเธอในครั้งนี้ “คนอะไร หล่อแล้วยังใจดีอีก หวังว่าจะได้เจอคุณกัปตันอีกครั้งนะ” เธอพูดพึมพำขณะที่กำลังเดินลากกระเป๋าเข้าไปในบ้านหรู “ซาร่า!” เสียงของหญิงวัยห้าสิบเรียกลูกสาวด้วยความตกใจ และรู้สึกดีใจที่ลูกสาวคนสวยเดินทางมาอิตาลีโดยที่ไม่ได้บอกให้รับรู้ก่อนจะมา “คุณแม่!” (พรึ่บ) (ฟอดดด/ฟอดดด) ทั้งสองสวมกอดกันด้วยความคิดถึง ก่อนจะสลับสับเปลี่ยนกันแนบปลายจมูกลงที่แก้มด้วยความรักและความอบอุ่น “จะมาทำไมไม่โทรบอกพ่อกับแม่ก่อนล่ะลูก” “ถ้าโทรบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ คริคริ” สาวน้อยพูดพร้อมกับหัวเราะเริงร่า “คุณพ่อไปทำงานเหรอคะ” “ใช่ลูก วันนี้คุณพ่อมีประชุมเรื่องการผลิตรถยนต์รุ่นใหม่น่ะ น่าจะกลับค่ำๆ ลูกไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนดีกว่าไหม ดูหน้าซีดๆ ไม่สบายหรือเปล่า” มาดามริสาถามลูกสาว พร้อมกับยื่นมือไปแตะที่หน้าผากมน “ตัวก็ไม่ร้อนนี่” “ซาร่าไม่ได้ป่วยหรอกค่ะคุณแม่ แค่รู้สึกเพลียแล้วก็ง่วงน่ะค่ะ งั้นซาร่าไปพักผ่อนก่อนนะคะ” “จ้ะลูก” ลลิสาล้มตัวลงนอนตรงกลางเตียงใหญ่ และหลับไหลไปด้วยความเหนื่อยล้า “เหนื่อยไหมคะคุณพัฒน์” สาวสวยหน้าหมวยในวัยสามสิบต้นๆเอ่ยถามกัปตันผู้หล่อเหลาทันทีที่เขามาถึงโรงแรมหรู “ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ ผมชินแล้ว ว่าแต่คุณเถอะ จะกลับไทยพร้อมผมเลยหรือเปล่า” กัปตันพิพัฒน์พูดกับแอร์โฮสเตสสาว และพ่วงด้วยตำแหน่งแฟนสาวของเขาเช่นกัน “แอนนี่จะกลับไทยพร้อมคุณพัฒน์ค่ะ” “คุณลางานหลายวัน ทำธุระเสร็จแล้วเหรอครับ” “เรียบร้อยค่ะ” เขาพยักหน้าเบาๆขณะที่มือหนากำลังจัดการถอดเครื่องแบบกัปตันออกจากร่างกาย “ให้แอนนี่ช่วยนะคะ” เธอยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนเขา “หึ ทำหน้าแบบนี้ สงสัยอยากโดนหนักๆ” พิพัฒน์กระซิบข้างๆหูแฟนสาว “แน่นอนค่ะ แอนนี่ไม่เจอคุณพัฒน์เกือบสองอาทิตย์ ใครจะไม่คิดถึงแฟนล่ะคะ” (พรึ่บ) “ว้าย!” (ตั๊บตั๊บตั๊บตั๊บ) “อ๊า...อ๊าย...อืม” “ซี๊ดดด...อ่าส์” (เพี๊ยะ เพี๊ยะ) “อ๊ายอื๊อ...คุณพัฒน์ขาแอนนี่จุกค่ะ” หญิงสาวส่งเสียงครางระงม เมื่อถูกแฟนหนุ่มออกแรงโยกเอวอัดกระแทกเข้าใส่ก้นงอน เธออยู่ในท่าโก้งโค้ง สองมือเกาะที่ขอบอ่าง ร่างกำยำออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปในรูลึก ขณะที่ฝ่ามือหนายังฟาดลงที่แก้มก้นขาวนวลจนเกิดรอยแดง (เพี๊ยะเพี๊ยะ) “อ๊าย...คุณพัฒน์ขา แอนนี่เสียว อืม...อูย” “อ่าห์...ซี้ดดด...ผมจะแตกแล้ว โอ้ว...อ่าส์...ซี๊ดดดด...อ๊าสสสสส!” “อ๊า...อ๊าย...กรี๊ดดดด!” ร่างทั้งสองกระตุกเกร็งพร้อมกัน พิพัฒน์ค่อยๆถอดถอนแท่งเอ็นใหญ่ออกช้าๆ ก่อนจะถอดเกาะป้องกันออกจากแก่นกาย แล้วโยนมันทิ้งลงที่พื้นห้องน้ำ จากนั้นจึงยื่นมือไปหยิบซองถุงยางอนามัยชิ้นใหม่ขึ้นมาฉีกออก และสวมใส่อีกครั้ง “เอ่อ...จะทำอีกเหรอคะคุณพัฒน์ คือ...แอนไม่ไหวแล้วนะคะ” ร่างสาวเปลือยเปล่าหันมายืนประกบหน้าแฟนหนุ่ม เธอมองเขาด้วยสายตาที่เหนื่อยล้า “แต่ผมยังอยาก ขอเอาอีกครั้งนะ บนเตียงก็ได้” “แต่แอนนี่ไม่ไหวแล้ว คุณพัฒน์แตกไปสองรอบแล้วนะคะ” คำพูดจากปากแฟนสาว ทำให้กัปตันพิพัฒน์รู้สึกหงุดหงิดพอสมควร แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออกให้อีกฝ่ายต้องลำบากใจ “งั้นคุณก็อาบน้ำแล้วไปพักผ่อนเถอะ ผมอยากแช่น้ำในอ่างก่อน” “ค่ะ แอนนี่รักคุณพัฒน์นะคะ” (จุ๊บ) ริมฝีปากเรียวเล็กประกบจูบริมฝีปากหนา เธอรีบอาบน้ำชำระร่างกาย แล้วออกจากห้องอาบน้ำไป พิพัฒน์ปลายตามองตามหลังแฟนสาวเพียงชั่วครู่ ร่างแกร่งนั่งเอนหลังพิงขอบอ่าง เขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างที่เขารู้สึกว่ามันมีเรื่องผิดปกติไปจากเดิม ------------------------------------- เปิดเรื่องมาก็แซ่บเลยนะคะคุณกัปตัน พระเอกเรื่องนี้ร้อนแรงจริงๆ ฝากติดตามตอนต่อไป ใครชอบแนวพระเอกนางเอกคลั่งรัก ต้องติดตามค่ะ😍😍😍ตอนที่ 8 บอกเลิกผู้หญิงแพศยาประเทศไทยกัปตันพิพัฒน์ทำหน้าที่นำเครื่องบินลงจอดยังสนามบิน ในช่วงเช้าตรู่ ร่างสูงในชุดเครื่องแบบกัปตัน เดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาขึ้นรถที่จอดรออยู่ด้านหน้า“คุณพัฒน์จะกลับบ้านหรือไปคอนโดครับ”คนขับรถของเขาเอ่ยถามทันที“กลับบ้าน วันนี้ฉันจะพาลูกสาวไปดูหนังตอนเย็น”“ครับ”(ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง)เสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้นต่อเนื่อง พิพัฒน์นำโทรศัพท์ขึ้นมากดปลดล็อคหน้าจอ แล้วเข้าไปอ่านข้อความทันที “หึ ผู้หญิงแพศยา”เขาสบถคำหยาบในลำคอ เมื่อเห็นคลิปวีดีโอที่คนของเขาส่งเข้ามา มันเป็นเหตุการณ์ขณะที่แอนนี่กำลังเต้นยั่วยวน และกอดจูบกับชายหนุ่มเศรษฐีบ่อน้ำมัน ซึ่งเป็นคนที่พิพัฒน์เคยสงสัยความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาก่อนหน้านั้น ทั้งสองกำลังกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่ชายต่างชาติผู้นั้นจะช้อนอุ้มแอนนี่เดินออกจากผับ แล้วไปขย่มกันต่อในรถหรู พิพัฒน์ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือโมโหแต่อย่างใด ที่ผ่านมาเขาไม่ได้คิดจะลงหลักปักฐานกับผู้หญิงคนนี้อยู่แล้ว แต่ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ มันคือความใกล้ชิด พิพัฒน์เบื่อกับความสัมพันธ์ชั่วคราวที่เขาเคยผ่านมา เขาจึงเลือกที่จะคบกับแอนนี่
ตอนที่7 หนูจะไม่มีวันลืมคุณพิพัฒน์ย่อตัวลงเพื่อให้สาวน้อยนั่งที่เก้าอี้ บริเวณหน้าบ้านพักของเจ้าหน้าที่(พรึ่บ)“คุณพัฒน์เป็นยังไงบ้างคะ แอนนี่เป็นห่วงคุณมากรู้ไหม แอนนี่นอนไม่หลับทั้งคืน กลัวว่าคุณจะไม่กลับมาหาแอนนี่อีก”หญิงสาวสวมกอดชายคนรักไว้แนบแน่น ก่อนจะปลายตามองลลิสาที่กำลังโอบกอดบิดามารดา อยู่ด้านหลังของพิพัฒน์“ผมไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว คุณไม่ต้องกังวล”มือหนาสองข้างจับที่ไหล่เล็กของแฟนสาว ลำแขนเล็กคลายออกจากร่างหนา พิพัฒน์หันกลับมามองสาวน้อยที่กำลังพูดคุยกับบิดามารดา“ลูกตัวร้อนมากเลยคุณ”มาดามริสาใช้ฝ่ามือแตะที่หน้าผากของลูกสาว “ซาร่าน่าจะมีไข้น่ะครับ รีบพาเธอไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า”พิพัฒน์พูดกับคนทั้งสอง“รถพยาบาลกำลังมาครับ เจ้าหน้าที่ติดต่อมาบอกว่าเจอคุณกับลูกสาวผมแล้ว เจ้าหน้าที่ทางฝั่งนี้โทรแจ้งโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วครับ ผมขอบคุณนะครับ ที่คุณช่วยชีวิตลูกสาวผมไว้ ถ้าไม่มีคุณอยู่ตรงนั้น ป่านนี้ลูกสาวของผมจะเป็นยังไงก็ไม่รู้”มิสเตอร์ฟรังโก้กล่าวขอบคุณกัปตันพิพัฒน์ด้วยความซาบซึ้ง ลลิสามองใบหน้ากัปตันผู้ใจดีอยู่ตลอดเวลา(พรึ่บ)ลำแขนแกร่งถูกสองแขนของแฟนสาวกอดรัดไว้แน่น เธอถลึ
ตอนที่ 6 นอนกอดทั้งคืนเสียงลมพัดผ่านในยามดึก พิพัฒน์ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ขณะที่สาวน้อยในอ้อมกอดของเขากำลังหลับสบาย และพ่นลมหายใจกระทบลำคอของเขาอย่างต่อเนื่อง ลลิสายังคงนอนอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่น เขาจำเป็นต้องนอนกอดเธอเอาไว้ เธอจะได้ไม่ต้องนอนหนาวเหมือนช่วงแรก ลำแขนเล็กกอดรัดกายแกร่งไว้แน่น แก่นกายลำใหญ่แข็งขยายอยู่ตลอดเวลา พิพัฒน์รู้สึกถึงความปวดหนึบตรงกลางกายอยู่ตลอด เขาถอนลมหายใจเพื่อระงับอารมณ์ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดอกุศลกับเธอ แต่ความรู้สึกของผู้ชาย มันเกิดขึ้นมาได้โดยอัตโนมัติ และร่างกายของเธอก็ไม่ได้เหมือนเด็ก ทั้งหน้าอกและสัดส่วนที่แนบชิดกับร่างของเขา มันเหมือนร่างกายของสาวที่โตเต็มตัว หน้าอกอวบใหญ่เบียดชิดกับหน้าท้องแกร่ง พิพัฒน์พยายามอดทนกับความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมาก ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังมีอยู่เต็มเปี่ยม เขาจึงไม่ฉวยโอกาสล่วงเกินเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมกอด แสงสว่างจากดวงจันทร์สาดส่องเข้ามา พอให้ได้เห็นใบหน้าสวยหวานที่กำลังหลับสนิท“หึ เด็กอะไร สวยชะมัด ถ้าฉันอายุเท่าๆเธอ หรือเธออายุมากกว่านี้ ฉันคงจะจับเธอกินทั้งคืนแน่ๆ คงไม่ต้องมานอนปวด...อยู่แบบนี้หร
ตอนที่ 5 ค้างคืนกลางป่าสองต่อสอง“ฉันว่าเราเดินย้อนขึ้นไปตามแนวลำธารกันเถอะ เดินไปเรื่อยๆก็น่าจะถึงจุดที่เราถูกกระแสน้ำพัดมา”เขาพูดพร้อมกับคลายลำแขนออกจากร่างบาง แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง(พรึ่บ)“โอ๊ย!”(ตุ๊บ!)“หนู! เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”ลลิสาพยายามดันตัวลุกขึ้นยืน แต่แล้วเธอก็ต้องล้มลงไปกองที่พื้น เนื่องจากข้อเท้าของเธอปูดบวม จนทำให้เธอทรงตัวไม่อยู่ กัปตันพิพัฒน์นั่งลงแล้วยื่นมือไปจับที่ข้อเท้าเล็ก“จะ...เจ็บค่ะ”เธอนิ่วหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บปวด“ข้อเท้าของหนูน่าจะไปโดนกับโขดหิน เจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า”เขามองหน้าคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกสงสาร“มะ...ไม่ค่ะ เจ็บแค่ข้อเท้า”“งั้นขี่หลังฉันนะ ฉันจะพาหนูกลับไปหาพ่อกับแม่เอง”ลลิสาพยักหน้าตอบกลับ เขาพยายามประคองร่างเล็กขึ้นขี่หลัง (พรึ่บ)นัยน์ตาคมกวาดมองไปรอบๆบริเวณนั้น มันเป็นช่วงเวลาที่พระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า ทุกอย่างกำลังเงียบสงัด มีแค่เพียงเสียงน้ำไหลเชี่ยว และไม่มีท่าทีว่าจะมีผู้คนอยู่แถวๆนั้น นอกจากเขาและเด็กสาวหน้าสวยคนนี้“คุณกัปตันไหวไหมคะ หนักหรือเปล่า”ลลิสาเอ่ยถามออกไป เขายังคงให้เธอขี่หลังเดินไปเรื่อยๆ“ไม่หนักหรอก ฉันยัง
ตอนที่ 4 อุบัติเหตุในขณะที่กัปตันพิพัฒน์กำลังซุกไซ้ข้างๆซอกคอแฟนสาว จนเธอส่งเสียงครวญคราง และเป็นจังหวะที่ลลิสาเดินมาใกล้ๆเต็นท์ของเขา เธอเรียกหากัปตันผู้ใจดี พิพัฒน์ต้องรีบใช้มือปิดปากแฟนสาวเอาไว้ “คุณกัปตันคะ”“...”เขาไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด เพราะเกรงว่าเธอจะรู้ ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่“ไปไหนนะ”เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับ และไม่เห็นว่าเขาอยู่ตรงนั้น ลลิสาจึงเดินกลับไปหาบิดามารดาของเธอทันที“ทำไมถือจานบาร์บีคิวกลับมาล่ะลูก”มารดาของเธอเอ่ยถาม“คุณกัปตันไปไหนก็ไม่รู้ค่ะ เขาคงไม่ได้อยู่แถวนั้น ซาร่าทานเองดีกว่า”เธอหยิบบาร์บีคิวในจานขึ้นมาเคี้ยวตุ้ยๆเหมือนเด็ก มิสเตอร์ฟรังโก้และมาดามริสามองดูลูกสาวทานบาร์บีคิวด้วยความเอ็นดู ลลิสายังทำตัวเหมือนเด็กน้อยเวลาอยู่กับพวกเขา“ใส่เสื้อผ้าเถอะ”น้ำเสียงทุ้มพูดออกมา ก่อนจะพ่นลมหายใจออกทางปาก มันไม่ใช่การกระทำที่ดูหงุดหงิด และทำให้แอนนี่รู้สึกแปลกใจกับการกระทำของชายคนรัก“ไม่ทำแล้วเหรอคะ”“ไม่”“เด็กนั่นมาหาคุณพัฒน์ทำไมกัน ทำไมต้องมาขัดจังหวะด้วย”เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงค่อนข้างหงุดหงิด มันควรจะเป็นพิพัฒน์เสียมากกว่า ที่ต้องเป็นฝ่ายอารมณ์เสียเพร
ตอนที่3 เจอคุณกัปตันอีกครั้ง“พร้อมที่จะออกเดินทางหรือยังลูกสาวพ่อ”มิสเตอร์ฟรังโก้ถามลูกสาว หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จสรรพ“ซาร่าพร้อมมากเลยค่ะคุณพ่อ ดูกระเป๋าสิคะ ซาร่าเตรียมเสื้อผ้าไว้หลายชุดมาก ตื่นเต้นสุดๆเลยค่ะ”เธอชี้นิ้วไปยังกระเป๋าถือใบใหญ่ที่วางอยู่บนโซฟา ลลิสาร่าเริงและตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด“คุณเตรียมของใช้ส่วนตัวและเสื้อผ้าครบแล้วใช่ไหม คุณริสา”เขาถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ“ฉันเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ”“งั้นเราออกเดินทางกันเลยนะ”“เย้ๆ ซาร่ารักคุณพ่อกับคุณแม่ที่สุดในโลกเลยค่ะ”รถบ้านของมิสเตอร์ฟรังโก้หยุดจอดกลางหุบเขาเขียวชอุ่มในเวลาเที่ยงวัน อากาศค่อนข้างดี เนื่องจากเป็นช่วงเวลาเข้าสู่ฤดูร้อน “ว้าว! สวยมากเลยค่ะ”ลลิสาก้าวขาลงจากรถบ้านวิ่งไปที่ลานทุ่งหญ้าด้วยท่าทางตื่นเต้น ดวงตากลมโตมองดูใบหญ้าและดอกไม้ที่กำลังปลิวไสวไปตามลม เธอสูดลมหายใจรับอากาศบริสุทธิ์ สองสามีภรรยามองดูลูกสาวอย่างมีความสุข จากนั้นทั้งสองจึงเดินเข้าไปหาลูกสาวที่กำลังยืนหลับตาพริ้ม“ลูกอยากพักตรงนี้ใช่ไหมซาร่า หรืออยากจะไปพักที่รีสอร์ทบนภูเขา แล้วแต่ลูกเลยนะ”มิสเตอร์ฟรังโก้พูดกับลูกสาวพร้อมกับพยักพเยิ