ทำใจ 11

 “อย่าค่ะ” ฉันพูดเสียงเบามือดันหน้าอก เมื่อคุณเขาค่อย ๆ ผละปากออกอย่างอ้อยอิ่ง

“......” คุณเขาเงียบ สายตาเรียบนิ่งที่มองฉันมันยากจะคาดเดา

“นอนได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะไม่ให้เธอนอน”

น้ำเสียงราบเรียบ พร้อมนิ้วหัวแม่มือเขี่ยเกลี่ยริมฝีปากฉันเบา ๆ

“นะ...หนูขอจับมือน้องนอนได้ไหม”

ฉันถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

“อือ” คุณเขาตอบเสียงผ่านลำคอเบา ๆ

“ขอบคุณค่ะ” ฉันฉีกยิ้มกว้าง พร้อมพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้าไปหาน้องพาร์ท

“ฝันดีนะครับ” ฉันจับมือน้อย ๆ พูดในใจแล้วเผลอยิ้มออกมา ก็คนมันดีใจนิไม่นึกเลยว่าฉันจะมีวันนี้ วันที่ได้นอนกับน้องพาร์ท

คืนนี้ต้องเป็นคืนที่ฉันหลับฝันดีแน่ ๆ ฉันค่อยๆ หลับตาลงแค่นี้ก็มากพอแล้วสำหรับฉัน

“เฮือก!” ฉันที่กำลังเคลิ้มหลับต้องสะดุ้งตกใจ เมื่อมืออุ่น ๆ ค่อย ๆ เลื่อนมาวางทับที่เอว

“......” ฉันได้แต่เงียบ นอนตัวแข็งทื่อเมื่อลมหายใจอุ่นพ่นรดต้นคอ

ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เมื่อคุณเขาขยับตัวเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกระชับกอดฉันแน่น

“อยู่นิ่ง ๆ ถ้าเธอขยับฉันจะเอาเธอตอนนี้!” น้ำเสียงขรึม ๆ กระซิบข้างหูเมื่อฉันขยับตัว

“นะ...หนูหายใจไม่ออก ไม่กอดได้ไหม” ฉันตอบตะกุกตะกัก ก็ฉันไม่ชอบให้ใครมากอดแบบนี้มันอึดอัด

“ไม่ให้กอดแสดงว่าให้เอา!” คุณเขาพูดอย่างหงุดหงิด

“มะ...ไม่ค่ะ”

“งั้นก็อยู่นิ่ง ๆ ง่วง! จะนอน!”

เขาพูดเรียบ ๆ แล้วก็เงียบไป มีเพียงลมหายใจพ่นเข้าออกแผ่วเบารดต้นคอ ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่ข่มตานอนแต่กว่าจะนอนหลับก็เกือบเช้า

ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยไปค้างคืนที่ไหน นอกจากทางโรงเรียนจะมีกิจกรรม และนี่ถือเป็นครั้งแรกและคุณเขาก็กอดฉันแบบนั้น..

เช้าของอีกวัน

“เฮือก!!”

ฉันต้องตกใจตาเบิกกว้าง เมื่องัวเงียตื่นขึ้นพบว่าตัวเองกำลังนอนเอาหน้าซบอกคุณเขาอยู่

“......” ฉันค่อย ๆ ยกแขนที่กอดเอวคุณเขาออกช้า ๆ กลัวคุณเขาจะตื่น

หมับ!!

“จะทำอะไรฉัน!” เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมมือหนาที่จับมือฉันไว้แน่น

“ปะ...เปล่าหนูแค่...” ฉันได้แต่เม้มปากแน่น

“แค่อะไร?”

คุณเขาค่อย ๆ ลืมตาแล้วจ้องหน้าฉันดุ ๆ ทำไมชอบดุฉันจังฉันไม่เข้าใจเลย

“...แค่จะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนค่ะ” ฉันถึงกับเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก

“วันเสาร์!” คุณเขาพูดเรียบ ๆ แล้วปล่อยมือจากฉัน

จริงด้วยวันนี้วันเสาร์ ฉันก็ลืมไปเลย

“จะอาบก็รีบไปอาบฉันจะนอนต่อ”

คุณเขาพูดจบก็พลิกตัวนอนคว่ำหน้า

“...” ฉันได้แต่นอนนิ่งก่อนจะดันตัวลุกขึ้น แล้วต้องอมยิ้มกับน้องพาร์ทที่ตอนนี้นอนท่าเดียวกันกับคุณเขาเลย

“ขอถ่ายรูปหน่อยนะ”

ฉันค่อย ๆ ย่องลงจากเตียง มองคุณเขาแล้วมองอีก เห็นเขาหลับสนิทเลยเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปน้องพาร์ทเก็บไว้

เวลานอนน้องพาร์ทน่ารักมาก ฉันยอมรับเลยว่าหลงน้องหนักมากจริง ๆ

ตอนนี้ดูท่าไข้ก็หายแล้วเมื่อคืนก็ไม่งอแงเลย ฉันตื่นมาดูตั้งหลายครั้งแต่ก็เห็นน้องหลับสนิทดี เห็นแบบนี้ก็ดีใจถ้าฉันเจ็บแทนเป็นแทนน้องได้ฉันจะรีบเจ็บแทนน้องทุกอย่าง

“พี่แนนรักน้องพาร์ทนะครับ” ฉันพูดเสียงเบาก้มหน้าลงหอมแก้มน้องพาร์ทก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินเข้าห้องน้ำ

ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องให้เบาที่สุดเดี๋ยวคุณเขาจะตื่นเอา

“เด็กบ้า! จะกลัวอะไรฉันขนาดนั้น” ... ปรเมศวร์ที่แกล้งหลับเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง พูดบ่นพึมพำลุกจากเตียงถอดเสื้อพันแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวเดินออกไปที่ระเบียงห้อง

“......” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจแรงอย่างหนักใจ มือสากหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

ควันสีขาวพ่นออกจากปากลอยล่องไปตามอากาศ

ใบหน้าคมคายหันไปมองลูกชายตัวน้อยที่กำลังนอนหลับอย่างสบาย แล้วเขาต้องถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า

“สายใยรัก ความผูกพัน!”

“ฮึ... เรื่องไร้สาระสิไม่ว่า!” ชายหนุ่มแสยะยิ้มเยาะอย่างเย้ยหยัน เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ของเด็กสาวที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำและเด็กชายตัวน้อยที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่ตัวเขาเองนั่นแหละที่ไม่ยอมรับความจริง ทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งแล้วว่าเด็กน้อยต้องการเด็กสาวมากแค่ไหน

"เธอจะไม่มีวันได้เป็นแม่ของลูกฉันพิชญา!" น้ำเสียงเย็นยะเยือก พร้อมมวนบุหรี่ที่ถูกทิ้งลงในถังขยะ เพราะแค่เธอมีพ่อที่ไม่ซื่อตรง ชายหนุ่มเลยมีทิฐิกับเด็กสาว

และคิดจะดึงแฟนสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย เพียงเพราะเขาคิดว่าคนอย่างแพรพิมพ์ เพียบพร้อมและเหมาะสมที่จะดูแลลูกชายตัวน้อยของตัวเองเท่านั้น แต่ความรู้สึกลึก ๆ เขาเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร

ความรัก ความผูกพัน หรือเพราะความใกล้ชิดตั้งแต่เด็ก!