เด็กพ่อเลี้ยง

นับดาวโดนพ่อเลี้ยงอัคราอุ้มลงจากหลังม้าแล้วพากลับบ้าน ชายหนุ่มนั่งหน้าบึ้งไปตลอดทางไม่สื่อสารกับเธอสักคำ นับดาวนั่งนิ่งๆ สงบปากสงบคำอย่างคนเจียมเนื้อเจียมตัว จนกระทั่งรถมาจอดตรงหน้ารั้วคฤหาสน์ แค่บีบแตรประตูก็เปิดออกโดยอัตโนมัติ เพราะมีคนกดรีโมทคอนโทรลมาจากด้านใน

ชายหนุ่มขับรถมาไว้ในลานจอดรถ เขาดับเครื่องยนต์ก่อนจะเอี้ยวตัวลง แล้วเดินดุ่มๆ มาหานับดาว อัคราอุ้มร่างหญิงสาวเข้าไปข้างใน

"ว๊าย!" นับดาวกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกช้อนอุ้มจนตัวลอย แล้วพาเข้าไปในคฤหาสน์ "พ่อเลี้ยง..หนูเดินเองได้ค่ะ วางหนูลงเถอะนะคะ"

"เดินได้..แต่ไม่ทันใจเลยอะ อุ้มเข้ามาแบบนี้ดีกว่า"

อัคราโน้มใบหน้าลงมากระชิบชิดเรียวปากบาง แล้วอมยิ้มมุมปาก เมื่อเหลือบไปเห็นแววตาระยิบระยับที่กำลังเต้นระบำ ด้วยความตื่นกลัวอะไรบางอย่าง

"พ่อเลี้ยงเดี๋ยวใครมาเห็นเข้านะคะ มันจะดูไม่ดี ปล่อยหนูลงเถอะค่ะ"

"ชู้วว..เงียบเถอะน่า" อัคราก้มลงประกบจูบริมฝีปากที่ช่างพูดช่างเจรจา "ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดมาก ฉันจะพาเธอขึ้นไปบนห้อง!"

อัคราถอนจูบออกอย่างแสนเสียดาย เด็กพูดมากมันต้องกำราบกันซะหน่อย นับดาวค่อยๆ เอามือแตะริมฝีปากเมื่อร่างสูงวางเ