ชัดเจน

ทั้งคู่เดินออกมาจากห้องทำงานด้วยท่าทางกระหนุงกระหนิง นายหัวซันจูงมือเมียเด็กไปยังห้องรับประทานอาหารอย่างเปิดเผย

"ต้องการอะไรเพิ่มเรียกป้าได้เลยนะคะนายหัว"

"ครับ"

หญิงชราเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วลอบอมยิ้มมุมปาก เมื่อได้เห็นท่าทางกระหนุงกระหนิงของหนูฟางกับนายหัวซัน ที่นั่งทานข้าวกันไปพลางหยอกล้อกันไปพลางช่างเป็นภาพที่น่ารักน่าเอ็นดู นางเองก็แอบลุ้นอยู่อยากให้ทั้งคู่รักกัน และแล้ววันนี้ก็มาถึงสินะ

คู่รักนั่งทานข้าวกันไปสักพัก ก็มีเสียงรถของใครคนหนึ่งแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้าน

“ป้านีครับ”

“ค่ะนายหัว”

“ได้ยินเสียงรถ ป้านีออกไปดูให้หน่อยสิครับว่าใช่นายวีหรือเปล่า”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าออกไปดูให้นะคะ"

“ขอบคุณครับ”

หญิงชราเดินออกไปดูตามคำสั่งเจ้านาย เห็นปฐวีกำลังลงจากรถพอดี

“สวัสดีครับป้านี”

“สวัสดีค่ะคุณวี ไม่เจอกันหลายวันคิดถึงจังเลยค่ะ”

“ผมก็คิดถึงป้านีครับ” ชายหนุ่มยิ้มทั้งปากทั้งตาพลางโอบร่างท้วมของหญิงชราเอาไว้หลวมๆ

“เชิญเข้าไปในบ้านเลยค่ะ นายหัวซันรอคุณวีอยู่"

“ครับป้า”

ปฐวีเดินตามหลังหญิงชราเพื่อจะเข้ามาภายในบ้านแต่ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีเสียงโทรศัพท์โทรเข้ามา เขากดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นมารดาที่โทรหา

"ป้านีเข้าไปข้างในก่อนได้เลยครับ ผมขอคุยกับแม่แป๊บนึงครับ"

"ได้ค่ะ"

ตัดภาพมาภายในบ้าน นายหัวซันที่รับประทานอาหารเสร็จก็สั่งงานกับฟาง ให้เมียเด็กเข้าไปทำงานที่คั่งค้างเอาไว้ให้เสร็จ

“เดี๋ยวฟางเข้าไปทำบัญชีในห้องทำงานของพี่นะ ใบเสร็จค่าปุ๋ยที่ต้องลงบัญชีอยู่ในลิ้นชักกุญแจเสียบไว้อยู่แล้วเปิดได้เลย ส่วนใบเสร็จค่ายาฆ่าแมลงกับไอ้พวกค่าน้ำมงน้ำมันตัดหญ้า ก็อยู่ในลิ้นชักด้านขวาทั้งหมด พี่ขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะครับ”

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำแล้วเดินไปทำงานตามที่เจ้านายสั่ง

นายหัวซันเดินออกมาต้อนรับนายหัวปฐวีที่เดินหอบเหล้าพร้อมโซดามาพะรุงพะรัง ชายหนุ่มเปิดรอยยิ้มกว้างให้เพื่อนรัก

“เฮ้ย! มาไวนี่หว่า แล้วนั่นมึงจะหอบเหล้ามาทำไมวะบ้านกูก็มี”

“กูรู้ว่าบ้านมึงมีแต่กูเอามาเผื่อไว้ ถ้าหมดจะได้ไม่ขาดคอไง วันนี้กูบอกแล้วไม่เมาไม่เลิก”

“ได้เลยครับเพื่อน”

นายหัวซันกอดคอเพื่อนรักชักนำมาที่ห้องนั่งเล่น ทั้งสองดื่มกินกันอย่างสนุกสนานตามประสาเพื่อนรักที่รู้จักและคบหากันมานานจนรู้ใจ เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนซี้เพื่อนตายกันมายาวนาน

เวลาสิบเจ็ดนาฬิกา ได้เวลาที่ฟางจะเลิกงาน เธอจึงจัดเก็บเอกสารที่วางเรียงกันอยู่บนโต๊ะทำงานให้เข้าที่เข้าทางจนเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกไปลาเจ้านายก่อนกลับบ้าน เธอเเหลือบไปเห็นว่านายหัวซันนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นจึงเดินเข้าไปหา

“พี่ซันคะ ฟางทำงานเสร็จแล้วขอตัวกลับเลยนะคะ”

“ครับ..พรุ่งนี้เจอกันนะ”

“ค่ะ” หญิงสาวเอี้ยวตัวกำลังจะหันหลังแต่นายหัวซันรั้งไว้

“เอ่อฟางอย่าเพิ่งไปสิครับ”

“พี่ซันมีอะไรเหรอคะ”

“คือพี่อยากแนะนำเพื่อนให้รู้จักนะ นี่วีหรือนายหัวปฐวีเพื่อนพี่เอง ฟางรู้จักเอาไว้สิจ๊ะ”

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับ” นายหัวปฐวีทักทายกลับ นายหัวซันจึงแนะนำต่อ

“วี..นี่ฟางนะ ฟางเขามาทำบัญชีเงินสวนยางให้ฉันแทนพี่น้อย”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” เธอยิ้มให้นายหัวปฐวี ชายหนุ่มเองก็ยิ้มจนตาหยีเหมือนกัน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่วายทำตากรุ้มกริ่มใส่ฟาง อย่างคนเจ้าชู้ที่ชอบบริหารเสน่ห์

“อะ..เฮิ่ม!" นายหัวซันกระแอมออกมาทันทีเพื่อขัดจังหวะ เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักทำเจ้าชู้หน้าหม้อใส่ฟาง แล้วมันขวางหูขวางตาชะมัด

 "ในเมื่อรู้จักกันแล้วฟางก็กลับบ้านเถอะจ้ะ ขี่รถดีๆ นะครับ”

“ค่ะ..งั้นฟางกลับก่อนนะคะ”

“ครับผม”

เมื่อหญิงสาวหน้ามนเดินจากไปจนลับตา นายหัวปฐวีก็ทำกระดี๊กระด๊าชอบอกชอบใจ เหมือนได้ของถูกใจอย่างไรอย่างนั้น

“น้องฟางน่ารักนะ กูชอบว่ะ”

นายหัวซันสำลักน้ำสีอำพันที่เพิ่งกระดกเข้าปาก หัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เขาวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะหนักๆ แล้วคำรามถาม

“มึงว่ายังไงนะ!”

“กูบอกว่ากูชอบน้องฟาง คนอะไรตัวเล็กน่ารัก น่าทะนุถนอมชะมัด ว่าแต่น้องเขามีแฟนหรือยังวะมึงพอรู้มั้ย”

นายหัวหนุ่มบดกรามจนเป็นสันนูนด้วยความไม่พอใจ พยายามกดข่มอารมณ์หึงหวงเอาไว้อย่างสุดกำลัง

“กูว่ามึงเลิกชอบฟางเถอะว่ะ เพราะมันคงเป็นไปไม่ได้”

“ทำไมวะ” นายหัวปฐวีสวนกลับอย่างไว

“ก็น้องเขามีผัวแล้ว”

“ห๊ะ! มีผัวแล้ว! มึงอำกูเล่นป่ะเนี่ย น้องเขายังดูเด็กอยู่เลย”

“กูจะอำมึงเล่นทำไม ฟางเขามีผัวแล้วจริงๆ ผัวเขาชื่อซัน รวยด้วยหล่อด้วย เป็นเจ้าของสวนยาง”

ปฐวีถึงกับสำลักลูกชิ้นที่กำลังเคี้ยวอยู่ในปาก พร้อมทำสีหน้าเลิ่กลั่ก

“อย่าบอกนะว่า…”

สองสายตาสบประสาน นายหัวซันพยักหน้าหงึกหงัก ปฐวีหน้าซีดราวกระดาษ

“นั่นนะเมียกู ชัดมั้ยวะ”

“ชัดเต็มสองรูหูเลยว่ะ”

“คราวนี้เข้าใจหรือยังว่าทำไมมึงไม่ควรจีบฟาง"

"เข้าใจแล้วคร๊าฟ"

นายหัวซันกดยิ้มมุมปาก มองนายหัวปฐวีที่กำลังตะลึงงัน

"เมื่อกี้กูแอบเห็นมึงมองตูดเมียกูด้วย มึงทำตาเจ้าชู้ใส่เมียกูด้วย กูแทบจะเอาซ่อมจิ้มตามึงแล้วไอ้วี”

“แฮ่ แฮ่..โทษทีว่ะเพื่อนรัก ถ้ากูรู้ว่าเป็นของมึงกูไม่ยุ่งอยู่แล้ว ว่าแต่มึงแอบมีเมียเด็กตั้งแต่ตอนไหนวะ มีของดีไม่บอกเพื่อนเลยนะ”

นายหัวซันกระดกเหล้าเข้าปากก่อนจะตอบคำถาม “ก็ตั้งแต่เขามาทำงานที่นี่ใหม่ๆ กูถูกใจเลยรวบหัวรวบหางให้เป็นของกูเสียเลย”

"เชี้ย!" นายหัวปฐวีสบถออกมาสุดเสียง เมื่อได้ยินอย่างนั้น “มึงเนี่ยนะบ้าดีเดือดชะมัด ว่าแต่น้องเขาเกินสิบแปดหรือยังวะ”

“เกินแล้ว ฟางอายุสิบเก้า”

“โถ..ไอ้เฒ่าหัวงู มึงมีเมียเด็กมากกูอิจฉามึงจังเลยว่ะ”

“มึงก็หาแบบกูสักคนสิวะ”

“กูก็กำลังหาอยู่นะ แต่ยังไม่เจอเลยว่ะ จนมาเจอน้องฟาง กูกะจะจีบละ”

“มึงจะกินตีนกูมั้ยวะ มึงจำไว้นะคนนี้ห้ามจีบ เพราะคนนี้ของกู เมียกูเข้าใจมั้ยวะ”

ปฐวีหัวเราะขำ “เข้าใจครับ กูก็แค่แหย่มึงเล่นไปอย่างนั้น อยากเห็นคนขี้หึงเวลาโกรธนะ”

“ไอ้บ้า!”

นายหัวซันผุดรอยยิ้มออกมาบนใบหน้าอีกครั้ง เขายอมรับว่าเขาหึงฟางมาก เธอมีอิทธิพลต่อใจเขามากขึ้นทุกวัน ยัยตัวเล็กนุ่มนิ่มหอมหวานไปทั้งเนื้อทั้งตัว จนเขากลัวว่าจะมีแมลงหวี่แมลงวันมาเข้าใกล้เวลาที่เธอกลับบ้าน นายหัวซันกระดกเหล้าเข้าปากครุ่นคิดในใจอย่างหนัก