Masukเลขาหนุ่มที่นั่งข้างหน้า สะกิดให้คนขับหาที่ปลอดคน ก่อนที่รถจะมาจอดในซอยเปลี่ยว แล้วเดินออกมาปล่อยให้สองผัวเมียตักตวงความสุขให้กันและกันอย่างเต็มที่ลิ้นร้อนค่อยๆ เลียวนดูดกินน้ำหวานอย่างหิวกระหาย ไม่ได้กินเป็นเดือนรสชาติสาปสาวของจารวีก็ยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ปลุกสัญชาตญาณของเสือร้ายให้ตื่นขึ้น“อ
เช้าวันรุ่งขึ้น ภวินท์ก็มารับที่บ้านของจารวี และได้รู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องราวของครอบครัวเมีย แต่ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็มองว่าแม้ว่าชาติกำเนิดจะเป็นเช่นไร ก็ไม่สำคัญเมื่อพวกเขาได้รู้จักและรักกัน“พี่หมอ ถอยไปหน่อยได้ไหมคะ”จารวีพูดบอกขณะที่ตัวเองถูกอีกฝ่ายโอบกอดแน่น เพราะตั้งแต่เข้ามานั่งในรถ ภวินท์
“พอเถอะนะคะคุณฟ้ารุ่ง”ดวงใจหันมาเอ่ยกับฟ้ารุ่งที่ยืนไม่รู้ร้อนรู้หนาว“แกจะทำอะไรฉันนังดวงใจ”“ดวงใจไม่ทำอะไรคุณหรอกนะคะ แค่ทุกวันนี้คุณก็ได้รับผลกรรมมากพอแล้ว อย่าก่อบาปต่ออีกเลย”คุณนายฟ้ารุ่งที่ได้ฟังก็ถลึงตาใส่ ใช่แล้วว่าตอนนี้เธอไม่เหลือใคร แม้กระทั่งลูกสาวก็หนีเธอไปอยู่กับแฟนที่ทำงานอยู่บาร์โ
เสียงกรีดร้องของผู้คนแถวนั้นดังลั่น เมื่อมีคนร้ายถืออาวุธหมายจะทำร้ายสองสาว ทว่ากลับถูกชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมคราม เตะอัดเอาที่ใบหน้าจนมีดพกหลุดกระเด็นแล้วตามด้วยการเข้าไปรัวหมัดใส่ชายคนนั้นไม่มียั้ง จารวีที่พึ่งรู้สึกตัวจากอาการช็อก รีบตรงดิ่งเข้าไปห้ามปรามชายที่มาช่วยเธอ เพราะกว่าว่าคนร้ายจะตาม
เธอเลือกที่สานฝันของตัวเองมาออกแบบและขายของออนไลน์เต็มตัว ถึงเงินจะไม่ได้มากมายแต่ก็พอจะเลี้ยงปากท้องเธอกับลูกน้อยให้อิ่มท้องที่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ มีที่ซุกหัวนอนอุ่นๆ และคนดูแลก็เพราะเมธาวีและจันทร์จ้าวที่ให้ความช่วยเหลือเธออย่างเต็มที่ แม้นว่าเธอจะตัดสินใจเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นพร้อมกับทายาทของพว
ภวินท์ใช้เวลาเกือบสองสัปดาห์ในการเคลียร์งานตัวเองให้แล้วเสร็จ ก่อนจะให้ลูกน้องจองตัวบินด่วนเป็นไฟท์ที่เร็วที่สุดให้ กว่าที่จะกลับมาถึงบ้านพักที่กรุงเทพก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ป่านนี้คนตัวเล็กที่แสนคิดถึงคงนอนหลับปุ๋ยไปแล้วบ้านหลังใหญ่ปิดไฟมืด มีเพียงป้าสมใจเดินเข้ามาด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนเอ่ยถา







